'Well, that's interesting,' said Lo

'Well, that's interesting,' said Logan. 'Of course, she could easily wear her husband's clothes. Get those clothes to the scientists as soon as possible. We really need to know who was climbing in or out of…' She stopped speaking as they arrived at the living room door.















Alice Maclennan was standing behind a beautiful antique desk and studying some papers. She looked up when Logan and Grant came into the room.
'Inspector Logan,' she said. 'What can I do for
you?'
'I'm sorry, but I'm afraid I have some more questions,' said Logan.
'That's all right, Inspector. Shall we sit down?'

Alice Maclennan walked across the room and sat down on the large green sofa. She was wearing light grey trousers and a white blouse. Logan sat in an armchair close to the sofa. Grant stood by the door.
'As Sergeant Grant found out, I have no dark
clothes,' said Alice Maclennan. 'People usually wear black after someone has died. But Alex will have to be happy with grey.' She smiled sadly.
'I'm sure he won't mind,' said Logan softly.
Alice Maclennan looked up. 'Anyway, you must ask me your questions.'
Logan looked round the room at the beautiful antique furniture and the old pictures on the walls.
'What happens to all this now?' asked Logan.
'Who gets the house and your husband's money? What happens to the restaurant?'
'Well, that's easy,' said Alice Maclennan. 'He left
everything to me. I get the house and the money, everything except the restaurant.'
'Not the restaurant?' asked Logan.
'No, the restaurant is different. The restaurant was always Alex's and Ian's. Ian didn't have any money when they started so Alex paid him to be the manager. But Alex always said that the restaurant was theirs. Fifty-fifty. So now that Alex is dead, I will get half of it and the other fifty per cent will go to Ian.'
'Did Mr Ross know about this?' asked Logan.

'Of course, Inspector,' answered Alice Maclennan.
'He and Alex talked about it when they started the restaurant.'
'So they were very good friends?' asked Logan.
'That's right.' Logan's dark brown eyes studied
Alice Maclennan's face carefully.
'They were good friends when they started the restaurant. I know that,' said Logan. 'But did they stay good friends? I mean, I've heard that Mr Ross did all the work and Alex didn't do very much. It was Alex who was famous. Everyone came to see Alex's friends. How did Mr Ross feel about that?'
Alice Maclennan looked away from Logan. Her
fingers started playing with a ring on her finger. She looked back at Logan and met her eyes. 'I really don't know, Inspector,' she said. 'You'll have to ask him. I don't often go to the restaurant these days. I don't see Ian very often.'
Logan was quiet for a moment. 'You didn't answer
my question this morning,' she said.
'What question was that?' Alice asked quickly - almost too quickly.
'Were you and your husband happily married?'
'Of course we were,' said Alice.
'Mrs Madennan,' said Logan. 'I don't believe that is true. And you know it isn't true.'
Logan looked into Alice Madennan's eyes. 'Please, Mrs Madennan. I'm looking for the person who murdered your husband. I know this is a very difficult time for you. I don't want to make it more difficult, but you must help me.'
Alice Madennan started to cry. 'No, we weren't happily married,' she said. 'When we first got married we were. We were so, so happy. We were in love and everything was wonderful for a few years. Then Alex and Ian started the restaurant. It took more and more of Alex's time. It was stupid really. He didn't do any of the hard work, but he spent more and more time at the restaurant. Sometimes we didn't see each other for days. I became bored… and angry.'
'Were you angry with each other just before he died?' asked Logan.
'No. Things were beginning to change. So no, we weren't angry with each other.' Alice Maclennan looked out of the window. She thought carefully as she spoke. 'We were starting to be happy again. About six months ago we had a long talk about our marriage. Alex said he was sorry I was so angry. He said he wanted to spend more time with me. He wanted to try and make me happy again.'
'Mrs Madennan, when your husband was spending a lot of time at the restaurant, did you have a lover?' asked Logan.
Alice Maclennan looked at the Inspector. This time she did not look away. 'No,' she said.
Logan looked at her, but said nothing.
'No, Inspector, I did not,' she said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'ดี ที่น่าสนใจ บอกว่า โลแกน ' แน่นอน เธอได้อย่างง่ายดายสามารถสวมใส่เสื้อผ้าของสามี ได้รับเสื้อผ้านักวิทยาศาสตร์โดยเร็ว เราจำเป็นต้องรู้ว่าใครถูกปีนใน หรือออกจาก...' เธอหยุดพูดเหมือนที่ประตูห้องนั่งเล่นอลิ Maclennan ยืนอยู่ข้างหลังมีโต๊ะโบราณที่สวยงาม และศึกษาเอกสารบาง เธอมองขึ้นเมื่อโลแกนและเงินช่วยเหลือเข้ามาในห้อง'โลแกนสารวัตร เธอกล่าวว่า ' อะไรสำหรับคุณ?''ฉันขอโทษ แต่ฉันมีคำถามเพิ่มเติม กลัว' กล่าวว่า โลแกน' ไม่มี ตรวจสอบ เราจะนั่งลง?'อลิ Maclennan เดินห้อง และนั่งลงบนโซฟาสีเขียวขนาดใหญ่ เธอกำลังสวมใส่เป็นเสื้อสีขาวและกางเกงขายาวสีเทาอ่อน ท่านั่งในเก้าอี้ใกล้โซฟา เงินช่วยเหลือในการได้ประตู' จ่าให้พบ ฉันมีไม่มืดเสื้อผ้า อลิ Maclennan กล่าวว่า ' ท่านมักจะสวมใส่สีดำหลังจากที่มีคนเสียชีวิต แต่อเล็กซ์จะต้องมีความสุขกับสีเทา ' เธอยิ้มเศร้า'ฉันแน่ใจว่า เขาจะไม่ใจ ขึ้นโลแกนอลิ Maclennan มองขึ้น 'อย่างไรก็ตาม คุณต้องถามฉันคำถามของคุณ'โลแกนมองรอบห้องที่เก่าภาพบนผนังและเฟอร์นิเจอร์แบบโบราณสวยงาม' สิ่งที่เกิดขึ้นทั้งหมดนี้ในขณะนี้?' ถามโลแกน' ใครบ้านและเงินของสามีของคุณ เกิดอะไรขึ้นกับห้องอาหาร?''ดี ที่ง่าย บอกว่า อลิ Maclennan ' เขาซ้ายทุกอย่างเพื่อฉัน ฉันได้รับบ้านและเงิน ทุกอย่างยกเว้นห้องอาหาร.''ไม่อาหาร ' ถามโลแกน' ไม่มี ร้านอาหารจะแตกต่างกัน ร้านอาหารถูกเสมอของ Alex และของเอียน เอียนไม่มีเงินเลยเริ่มให้อเล็กซ์จ่ายให้เขาเป็นผู้จัดการ แต่อเล็กซ์เสมอบอกว่า ร้านเขา Fifty-fifty ดังนั้นขณะที่ Alex จะตาย ฉันจะได้รับครึ่งหนึ่งของมัน และอื่น ๆ ห้าสิบเปอร์เซ็นต์จะไปเอียน.''นายรอสส์ทราบเกี่ยวกับเรื่องนี้ ' ถามโลแกน 'แน่นอน สารวัตร ตอบอลิ Maclennan'เขาและอเล็กซ์ได้พูดคุยเกี่ยวกับมันเริ่มอาหาร''ดังนั้นพวกเขาถูกเพื่อน ' ถามโลแกน'ถูกต้อง' ศึกษาดวงตาสีน้ำตาลเข้มของโลแกนอลิ Maclennan หน้าอย่างระมัดระวัง' พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีเมื่อพวกเขาเริ่มต้นร้านอาหาร ฉันรู้ว่า กล่าวว่า โลแกน ' แต่พวกเขาไม่อยู่เพื่อน ผมหมายถึง ผมเคยได้ยินว่า นายรอสส์ได้ทุกงาน และอเล็กซ์ไม่มาก อเล็กซ์ที่มีชื่อเสียงได้ ทุกคนมาเพื่อดูเพื่อนของ Alex วิธีทำนายรอสส์รู้สึกเกี่ยวกับที่?'อลิ Maclennan มองห่างจากโลแกน ของเธอนิ้วเริ่มเล่นพร้อมวงแหวนบนนิ้วมือของเธอ เธอมองไปที่โลแกน และได้พบดวงตาของเธอ เธอกล่าวว่า 'ฉันจริง ๆ ไม่รู้ สารวัตร ' คุณจะต้องขอให้เขา ไม่มักจะไปร้านนี้ ไม่เห็นเอียนบ่อยมาก.'โลแกนถูกเงียบครู่หนึ่ง ' คุณไม่ได้ตอบคำถามของฉันเช้านี้ เธอกล่าวว่า'ถามอะไรนะ' อลิซถามอย่างรวดเร็ว - เร็วเกินไปเกือบ'คุณและสามีของคุณอย่างมีความสุขแต่งงาน''แน่นอนเราได้ กล่าวว่า อลิซ'นาง Madennan โลแกนกล่าว ' ฉันไม่เชื่อว่าเป็นความจริง และคุณรู้ว่า มันไม่เป็นความจริง 'โลแกนมองเข้าไปในตาอลิ Madennan ' กรุณา นาง Madennan หาคนที่ฆ่าสามีของคุณ ฉันรู้ว่า นี่คือช่วงเวลายากมากสำหรับคุณ ไม่อยากทำให้มันยากขึ้น แต่คุณต้องช่วยฉัน.'อลิ Madennan เริ่มจะร้องไห้ 'ไม่ เราไม่แต่งงานเป็นสุข เธอกล่าวว่า ' เมื่อเราก่อนแต่งงาน เราก็ เราไม่ได้ มีความสุข เรารัก และทุกสิ่งดีกี่ปี จากนั้น อเล็กซ์และเอียนเริ่มร้านอาหาร มันใช้เวลามากขึ้นและเวลาของ Alex ก็โง่จริง ๆ ไม่ได้ทำงานหนักใด ๆ แต่เขาใช้เวลามากขึ้น และมากขึ้นทุกครั้งที่ห้องอาหาร บางครั้งเราไม่ได้ดูแต่ละวัน ฉันกลายเป็นเบื่อ และโกรธ.''ถูกคุณโกรธกันก่อนเขาตาย ' คำถามโลแกน' หมายเลข สิ่งต่าง ๆ ก็เริ่มเปลี่ยนไป ไม่ เราไม่ได้โกรธกัน ' อลิ Maclennan มองจากหน้าต่าง เธอคิดอย่างรอบคอบ ตามที่เธอพูด ' เราก็เริ่มจะมีความสุขอีกครั้ง ประมาณหกเดือนที่แล้วเราได้พูดคุยยาวนานเกี่ยวกับการแต่งงานของเรา อเล็กซ์กล่าวว่า เขาเสียใจที่ผมโกรธมาก เขากล่าวว่า เขาอยากใช้เวลากับฉัน เขาต้องการลอง และทำให้ฉันมีความสุขอีก ''Madennan นาง เมื่อสามีของคุณถูกใช้จ่ายเป็นจำนวนมากเวลาที่ร้านอาหาร คุณมีคนรัก ' ถามโลแกนอลิ Maclennan มองไปที่ตัวตรวจสอบ เวลานี้เธอก็ดูไม่ห่าง 'ไม่ เธอกล่าวว่าโลแกนดูเธอ แต่กล่าวว่า ไม่มีอะไร'ไม่ ตรวจสอบ ผมไม่ เธอกล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'ดีที่น่าสนใจ' โลแกนกล่าวว่า 'แน่นอนเธอได้อย่างง่ายดายสามารถสวมใส่เสื้อผ้าของสามีของเธอ ได้รับเสื้อผ้าเหล่านั้นไปยังนักวิทยาศาสตร์โดยเร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้ จริงๆเราจำเป็นต้องรู้ว่าใครกำลังปีนขึ้นในหรือออกจาก ... "เธอหยุดพูดเช่นที่พวกเขามาถึงที่ประตูห้องนั่งเล่น. อลิซ Maclennan กำลังยืนอยู่หลังโต๊ะเขียนหนังสือโบราณที่สวยงามและการศึกษาเอกสารบาง เธอมองขึ้นเมื่อโลแกนและแกรนท์เข้ามาในห้อง. 'สารวัตรโลแกน' เธอกล่าวว่า 'สิ่งที่ฉันสามารถทำเพื่อคุณ?' 'ฉันขอโทษ แต่ฉันกลัวว่าฉันมีคำถามบางอย่างมากขึ้น' โลแกนกล่าวว่า. 'นั่นเป็นสิทธิทั้งหมดสารวัตร เราจะนั่งลง? ' อลิซ Maclennan เดินข้ามห้องและนั่งลงบนโซฟาขนาดใหญ่สีเขียว เธอสวมกางเกงขายาวสีเทาอ่อนและเสื้อสีขาว โลแกนนั่งอยู่ในเก้าอี้ใกล้กับโซฟา แกรนท์ยืนอยู่ที่ประตู. 'ในฐานะที่เป็นจ่าแกรนท์พบว่าฉันไม่มีความมืดเสื้อผ้า' อลิซ Maclennan กล่าวว่า 'คนมักจะสวมใส่สีดำหลังจากมีคนเสียชีวิต แต่อเล็กซ์จะต้องมีความสุขกับสีเทา. ' เธอยิ้มเศร้า. 'ผมมั่นใจว่าเขาจะไม่ทราบ' กล่าวว่าโลแกนเบา. อลิซ Maclennan เงยหน้าขึ้นมอง 'อย่างไรก็ตามคุณต้องถามคำถาม. โลแกนมองรอบห้องพักที่ตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์โบราณที่สวยงามและภาพเก่าบนผนัง. ' เกิดอะไรขึ้นกับทุกคนในตอนนี้? ถามโลแกน. 'ใครได้รับเงินบ้านและสามีของคุณหรือไม่ เกิดอะไรขึ้นกับร้านอาหาร? ' ' ดีที่ง่าย 'อลิซ Maclennan กล่าวว่า 'เขาทิ้งทุกอย่างเพื่อฉัน ฉันได้รับในบ้านและเงินที่ทุกอย่างยกเว้นร้านอาหาร. ' ' ไม่ได้ร้านอาหาร? ถามโลแกน. 'ไม่, ร้านอาหารที่แตกต่างกัน ร้านอาหารอยู่เสมอของอเล็กซ์และเอียน เอียนไม่ได้มีเงินใด ๆ เมื่อพวกเขาเริ่มต้นเพื่อให้อเล็กซ์จ่ายให้เขาเป็นผู้จัดการ แต่อเล็กซ์พูดอยู่เสมอว่าร้านอาหารเป็นของพวกเขา ห้าสิบห้าสิบ. ดังนั้นขณะนี้ที่อเล็กซ์จะตายฉันจะได้รับครึ่งหนึ่งของมันและอื่น ๆ ร้อยละห้าสิบจะไปเอียน. ' ' ไม่นายรอสส์รู้เกี่ยวกับเรื่องนี้? ถามโลแกน. 'แน่นอนสารวัตร' อลิซตอบ Maclennan. 'เขาและอเล็กซ์พูดคุยเกี่ยวกับเรื่องนี้เมื่อพวกเขาเริ่มที่ห้องอาหาร.' 'ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นเพื่อนที่ดีมาก?' ถามโลแกน. 'ที่เหมาะสม. โลแกนตาสีน้ำตาลเข้มศึกษาใบหน้าของอลิซ Maclennan อย่างระมัดระวัง. 'พวกเขาเป็นเพื่อนที่ดีเมื่อพวกเขาเริ่มที่ห้องอาหาร ฉันรู้ว่า 'โลแกนกล่าวว่า พวกเขาไม่ ' แต่อยู่เป็นเพื่อนที่ดี? ฉันหมายความว่าฉันเคยได้ยินว่านายรอสส์ได้ทุกงานและอเล็กซ์ไม่ได้ทำมาก มันเป็นอเล็กซ์ผู้มีชื่อเสียง ทุกคนมาดูเพื่อนของอเล็กซ์ ไม่นายรอสส์รู้สึกอย่างไรเกี่ยวกับที่? ' อลิซ Maclennan มองออกไปจากโลแกน เธอนิ้วมือเริ่มเล่นกับแหวนบนนิ้วของเธอ เธอมองกลับมาที่โลแกนและได้พบกับตาของเธอ 'ผมไม่ทราบว่าสารวัตร' เธอกล่าวว่า 'คุณจะต้องขอให้เขา ฉันไม่ได้มักจะไปที่ร้านอาหารวันนี้ ฉันไม่เห็นเอียนมากมักจะ. โลแกนเป็นคนเงียบสักครู่ 'คุณไม่ได้ตอบคำถามของฉันเช้านี้' เธอกล่าว. 'คำถามอะไรคือการที่?' อลิซถามได้อย่างรวดเร็ว -. เกือบจะเร็วเกินไป'? Were คุณและสามีของคุณแต่งงานอย่างมีความสุข' 'แน่นอนว่าเราเป็น'. อลิซกล่าวว่านาง Madennan ',' โลแกนกล่าวว่า "ผมไม่เชื่อว่าเป็นความจริง และคุณจะรู้ว่ามันไม่เป็นความจริง. โลแกนมองเข้าไปในดวงตาของอลิซ Madennan 'กรุณานาง Madennan ฉันกำลังมองหาคนที่ฆ่าสามีของคุณ ฉันรู้ว่านี่เป็นช่วงเวลาที่ยากมากสำหรับคุณ ฉันไม่ต้องการที่จะทำให้มันยากขึ้น แต่คุณต้องช่วยฉัน. ' อลิซ Madennan เริ่มร้องไห้ 'ไม่มีเราไม่ได้แต่งงานกันอย่างมีความสุข "เธอกล่าวว่า 'ครั้งแรกที่เราแต่งงานเราก็ เราเป็นเช่นนั้นมีความสุขมาก เราอยู่ในความรักและทุกอย่างที่เป็นที่ยอดเยี่ยมไม่กี่ปี จากนั้นอเล็กซ์และเอียนเริ่มต้นร้านอาหาร มันต้องใช้เวลามากขึ้นและมากขึ้นเวลาของอเล็กซ์ มันโง่จริงๆ เขาไม่ได้ดำเนินการใด ๆ ของการทำงานอย่างหนัก แต่เขาใช้เวลามากขึ้นที่ร้านอาหาร บางครั้งเราไม่ได้เห็นกันมานานวัน ฉันกลายเป็นเบื่อ ... และโกรธ. ' ' คุณเป็นคนโกรธกับแต่ละอื่น ๆ ก่อนที่เขาจะเสียชีวิต? ถามโลแกน. ครั้งที่ สิ่งที่เป็นจุดเริ่มต้นที่จะเปลี่ยน จึงไม่มีเราก็ไม่ได้โกรธกับแต่ละอื่น ๆ . อลิซ Maclennan มองออกไปนอกหน้าต่าง เธอคิดอย่างรอบคอบขณะที่เธอพูด "เราได้เริ่มต้นที่จะมีความสุขอีกครั้ง เกี่ยวกับหกเดือนที่ผ่านมาเราได้คุยยาวเกี่ยวกับการแต่งงานของเรา อเล็กซ์กล่าวว่าเขารู้สึกเสียใจผมก็โกรธมาก เขาบอกว่าเขาอยากจะใช้เวลามากขึ้นกับฉัน เขาต้องการที่จะพยายามทำให้ฉันมีความสุขอีกครั้ง. ' ' นาง Madennan เมื่อสามีของคุณได้รับการใช้จ่ายมากเวลาที่ร้านอาหารคุณก็มีคนรัก? ถามโลแกน. อลิซ Maclennan มองที่สารวัตร คราวนี้เธอไม่ได้มองออกไป 'ไม่' เธอกล่าว. โลแกนมองไปที่เธอ แต่กล่าวว่าไม่มีอะไร. 'ไม่สารวัตรฉันไม่ได้ "เธอกล่าวว่า