Snow leopards are shy, elusive cats

Snow leopards are shy, elusive cats known for their solitary nature. Because of this, it can be challenging for scientists to identify patterns of snow leopard behavior. But with cutting edge technology and focused research efforts, we can begin to paint a clearer picture of just what it means to be a wild snow leopard.

Snow leopards are most active at dawn and dusk, which is called a “crepuscular activity pattern” by scientists.

However, this behavior can change depending on human presence. In areas where there are very few people, snow leopards may be active throughout the day. If humans are living nearby a snow leopard’s home range, they may become primarily nocturnal (active at night).


Up early
Snow leopards regularly patrol home ranges that can cover hundreds of square kilometers, and like most species of cats, they tend to travel alone.

Sometimes a male and female might be seen together during mating season, or we might see a mother with her young cubs. Once the cubs are about 2 years old, they begin to disperse from their mother and set out on their own.

In order to communicate across such distances, these cats leave markings on the landscape that other snow leopards will find. They scrape the ground with their hind legs and spray urine against rocks. Called snow leopard ‘sign’, even feces can act as a signal to other cats.

Snow leopards tend to mark along topographic features such as ridgelines or the base of cliffs. These markings enable snow leopards to locate each other and identify the boundaries between home ranges. Scent marking in particular may also help the cats locate mates during the breeding season.

Snow leopards make sounds similar to those made by other large cats, including a purr, mew, hiss, growl, moan, and yowl. However, snow leopards cannot roar due to the physiology of their throat, and instead make a non-aggressive puffing sound called a ‘chuff’.

Snow leopards are not aggressive towards humans. There has never been a verified snow leopard attack on a human being. Even if disturbed while feeding, a snow leopard is more likely to run away than try to defend the site. Snow leopards might become aggressive during an encounter between two males or if a female’s cubs are being threatened.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

โคร่งหิมะเป็นแมวขี้อาย เปรียวที่รู้จักกันในลักษณะของปัจเจก ด้วยเหตุนี้ จะสามารถท้าทายสำหรับนักวิทยาศาสตร์เพื่อระบุรูปแบบของพฤติกรรมของเสือดาวหิมะ แต่ ด้วยเทคโนโลยีและงานวิจัยที่มุ่งเน้นความพยายาม เราสามารถเริ่มต้นการวาดภาพรวมชัดเจนของเพียงความหมาย จะ มีเสือดาวหิมะป่าโคร่งหิมะอยู่สุดห้องค่ำ ซึ่งเรียกว่า "รูปแบบกิจกรรม crepuscular" โดยนักวิทยาศาสตร์อย่างไรก็ตาม นี้สามารถเปลี่ยนแปลงตามสถานะบุคคล ในพื้นที่มีคนน้อยมาก โคร่งหิมะอาจจะใช้งานตลอดทั้งวัน หากมนุษย์อาศัยอยู่ใกล้เคียงกับช่วงบ้านของเสือดาวหิมะ พวกเขาอาจกลายเป็นบรรณาธิการเป็นหลัก (ใช้งานในเวลากลางคืน)ขึ้นก่อนโคร่งหิมะลาดตระเวนช่วงบ้านที่สามารถครอบคลุมหลายร้อยตารางกิโลเมตรเป็นประจำ และเช่นพันธุ์แมวมากที่สุด พวกเขามักจะเดินทางคนเดียวบางครั้งเพศชายและเพศหญิงอาจจะเห็นกันในช่วงฤดูผสมพันธุ์ หรือเราอาจเห็นแม่กับลูกสาวของเธอ เมื่อลูกมีอายุประมาณ 2 ปี พวกเขาเริ่มกระจายจากแม่ และกำหนดในตนเองการสื่อสารข้ามระยะทางดังกล่าว แมวเหล่านี้ออกจากเครื่องหมายบนภูมิทัศน์ที่โคร่งหิมะอื่น ๆ จะพบว่า พวกเขาเฉียดพื้นของขาหลัง และสเปรย์ปัสสาวะกับหิน เรียกว่าเสือดาวหิมะ 'เครื่องหมาย' อุจจาระแม้สามารถทำเป็นสัญญาณแมวอื่น ๆโคร่งหิมะมักจะ ทำเครื่องหมายตามคุณลักษณะ topographic เช่น ridgelines หรือฐานของหน้าผา เครื่องหมายเหล่านี้ใช้โคร่งหิมะเพื่อค้นหากัน และระบุขอบเขตระหว่างช่วงบ้าน ทำเครื่องหมายโดยเฉพาะกลิ่นอาจยังช่วยค้นหาเพื่อนในช่วงฤดูผสมพันธุ์แมวโคร่งหิมะทำให้เสียงคล้ายกับแปลงอื่น ๆ แมวขนาดใหญ่ พร้อมเพอร์ ขัง hiss, growl คร่ำ yowl อย่างไรก็ตาม โคร่งหิมะไม่ร้องเนื่องจากสรีรวิทยาของจมูกของพวกเขา และแทน ทำให้การไม่ก้าวร้าว puffing เสียงเรียกว่า 'chuff'โคร่งหิมะไม่ก้าวร้าวต่อมนุษย์ ไม่เคยมีการโจมตีมนุษย์เสือดาวหิมะที่ตรวจสอบ แม้ว่ารบกวนในขณะที่ให้อาหาร เสือดาวหิมะเป็นจะยิ่งวิ่งหนีพยายามที่จะปกป้องเว็บไซต์ โคร่งหิมะอาจก้าวร้าวในระหว่างการเผชิญหน้าระหว่างชายสองหรือถ้าลูกของหญิงถูกคุกคาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เสือดาวหิมะเป็นขี้อาย, แมวที่เข้าใจยากที่รู้จักกันในลักษณะโดดเดี่ยวของพวกเขา ด้วยเหตุนี้ก็สามารถเป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับนักวิทยาศาสตร์ที่จะระบุรูปแบบของพฤติกรรมเสือดาวหิมะ แต่ด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัยและความพยายามในการวิจัยที่มุ่งเน้นเราสามารถเริ่มต้นในการวาดภาพที่ชัดเจนของสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นเสือดาวหิมะป่า. เสือดาวหิมะมีการใช้งานมากที่สุดในยามเช้าและค่ำซึ่งเรียกว่า "รูปแบบกิจกรรม crepuscular" โดย นักวิทยาศาสตร์. แต่พฤติกรรมนี้สามารถเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับการปรากฏตัวของมนุษย์ ในพื้นที่ที่มีคนน้อยมากเสือดาวหิมะอาจจะใช้งานได้ตลอดทั้งวัน ถ้ามนุษย์ที่อาศัยอยู่ในบริเวณใกล้เคียงบ้านเสือดาวหิมะของพวกเขาอาจจะกลายเป็นออกหากินเวลากลางคืนส่วนใหญ่ (ที่ใช้งานในเวลากลางคืน). ขึ้นต้นเสือดาวหิมะประจำลาดตระเวนบ้านช่วงที่สามารถครอบคลุมหลายร้อยตารางกิโลเมตรและเช่นเดียวกับสายพันธุ์มากที่สุดของแมวที่พวกเขามีแนวโน้มที่จะเดินทางคนเดียว . บางครั้งชายและหญิงอาจจะเห็นกันในช่วงฤดูผสมพันธุ์หรือเราอาจจะเห็นแม่กับลูกคนเล็กของเธอ เมื่อลูกมีประมาณ 2 ปีพวกเขาเริ่มที่จะแยกย้ายกันไปจากแม่ของพวกเขาและการตั้งค่าออกเอง. เพื่อที่จะสื่อสารในระยะทางดังกล่าวแมวเหล่านี้ออกจากเครื่องหมายบนภูมิทัศน์ที่เสือดาวหิมะอื่น ๆ จะได้พบกับ พวกเขาถูพื้นด้วยขาหลังของพวกเขาและสเปรย์ปัสสาวะกับหิน เรียกว่าเสือดาวหิมะ 'สัญญาณ' แม้อุจจาระสามารถทำหน้าที่เป็นสัญญาณให้แมวตัวอื่น ๆ . เสือดาวหิมะมีแนวโน้มที่จะทำเครื่องหมายพร้อมคุณสมบัติภูมิประเทศเช่นสันเขาหรือฐานของหน้าผา เครื่องหมายเหล่านี้ช่วยให้เสือดาวหิมะที่จะหาคนอื่น ๆ และระบุขอบเขตระหว่างช่วงที่บ้าน กลิ่นเครื่องหมายโดยเฉพาะอย่างยิ่งยังอาจช่วยแมวหาเพื่อนในช่วงฤดูผสมพันธุ์. เสือดาวหิมะทำให้เสียงคล้ายกับผู้ที่ทำโดยแมวขนาดใหญ่อื่น ๆ รวมทั้งเสียงฟี้อย่างแมว, mew, ฟ่อ, คำราม, ครางและเสียงหอน อย่างไรก็ตามเสือดาวหิมะไม่สามารถคำรามเนื่องจากสรีรวิทยาของลำคอของเขาและแทนที่จะทำให้เสียงพองไม่รุนแรงเรียกว่า 'chuff'. เสือดาวหิมะไม่ก้าวร้าวต่อมนุษย์ ไม่เคยมีการโจมตีเสือดาวหิมะยืนยันบนเป็นมนุษย์ แม้ว่ารบกวนในขณะที่การให้อาหาร, เสือดาวหิมะมีแนวโน้มที่จะวิ่งหนีไปกว่าพยายามที่จะปกป้องเว็บไซต์ เสือดาวหิมะอาจจะกลายเป็นก้าวร้าวในระหว่างการเผชิญหน้ากันระหว่างสองเพศชายหรือถ้าลูกของผู้หญิงกำลังถูกคุกคาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เสือดาวหิมะจะขี้อาย แมวเปรียว รู้จักธรรมชาติโดดเดี่ยวของพวกเขา เพราะเรื่องนี้ มันเป็นสิ่งที่ท้าทายสำหรับนักวิทยาศาสตร์เพื่อระบุรูปแบบของพฤติกรรมเสือดาวหิมะ แต่ด้วยเทคโนโลยีที่ทันสมัย และเน้นความพยายามในการวิจัยเราสามารถเริ่มต้นการวาดภาพความคมชัดของสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นเสือดาวหิมะป่า

หิมะเสือดาวมีการใช้งานมากที่สุดในยามเช้าและเย็นซึ่งเรียกว่า " กิจกรรมสูงสุดระหว่างรูปแบบ " โดยนักวิทยาศาสตร์

อย่างไรก็ตาม พฤติกรรมนี้สามารถเปลี่ยนแปลงได้ขึ้นอยู่กับสถานะของมนุษย์ ในพื้นที่ซึ่งมีคนน้อยมาก เสือดาวหิมะอาจจะใช้งานได้ตลอดทั้งวัน ถ้ามนุษย์อาศัยอยู่ที่เสือดาวหิมะอยู่บ้านช่วงที่พวกเขาอาจกลายเป็นส่วนใหญ่ออกหากินเวลากลางคืน ( ทำงานตอนกลางคืน ) .



ตื่นแต่เช้าเสือดาวหิมะลาดตระเวนเป็นประจำช่วงบ้านที่สามารถครอบคลุมหลายร้อยตารางกิโลเมตร และชนิดมากที่สุดของแมว พวกเขามีแนวโน้มที่จะเดินทางคนเดียว

บางครั้ง ชายและหญิง อาจจะเจอกันในช่วงฤดูกาลผสมพันธุ์ หรือ เราอาจจะได้เห็นแม่กับลูกน้อยของเธอ เมื่อมีลูก อายุประมาณ 2 ปี ก็เริ่มแยกย้ายกันจากแม่ของพวกเขา และตั้งค่าออกในตัวเอง

ในการติดต่อสื่อสารข้ามเช่นระยะทาง แมวเหล่านี้ออกจากเครื่องหมายบนภูมิทัศน์ที่เสือดาวหิมะอื่น ๆ จะพบว่า มันขูดกับพื้น ขาหลัง และปัสสาวะสเปรย์กับหิน เรียกหิมะเสือดาว ' เข้าสู่ระบบ ' , อุจจาระเป็นสัญญาณแมวอื่น ๆ .

หิมะเสือดาวมักจะทำเครื่องหมายตามคุณสมบัติภูมิประเทศ เช่น ridgelines หรือฐานของหน้าผาเครื่องหมายเหล่านี้ให้เสือดาวหิมะเพื่อค้นหาแต่ละอื่น ๆและระบุขอบเขตระหว่างบ้านช่วง เครื่องหมายกลิ่นโดยเฉพาะนอกจากนี้ยังอาจช่วยแมวหาเพื่อนในช่วงฤดูผสมพันธุ์

หิมะเสือดาวให้ฟังดูคล้ายกับที่ทำโดยแมวใหญ่อื่น ๆรวมทั้งเสียง มิว เย้ยหยัน , เสียงคราง , และ yowl . อย่างไรก็ตาม เสือดาวหิมะไม่สามารถคำรามจากสรีรวิทยาของคอของพวกเขาและแทนที่จะให้ไม่ก้าวร้าวพองเสียงเรียก ' ไร้สาระ ' .

หิมะเสือดาวไม่ก้าวร้าวต่อมนุษย์ . ไม่เคยมีการยืนยันเสือดาวหิมะโจมตีมนุษย์ ถ้ารบกวนในขณะที่การป้อน เสือดาวหิมะมีแนวโน้มที่จะวิ่งหนีมากกว่าพยายามที่จะปกป้องเว็บไซต์เสือดาวหิมะอาจจะกลายเป็นก้าวร้าวในระหว่างการเผชิญหน้ากันระหว่างชายสองคน หรือถ้าเป็นลูกหญิง กำลังถูกคุกคาม