This paper reports on the findings

This paper reports on the findings of a study into the interactions between entrepreneurs and heritage regulators in the conservation of historic buildings in the UNESCO listed town centre of Luang Prabang, Laos. Based on interviews and surveys conducted with property owners and business owners in this heritage zone, and with a representative of the town's heritage regulation authority, the research investigates the relation between enterprises, the heritage environment they occupy, and the Heritage House – the heritage regulation body that determines the way in which they may use and adapt their buildings. Issues include perceived benefits and constraints brought by preservation policies and practices, as well as changes in property usage and decline of traditional ways of life as spinoff effects of UNESCO listing, which threaten the town's intangible heritage. Entrepreneurs and regulators each perceive the other stakeholder group as a source of constraints and challenges. The paper proposes that understanding heritage in terms of collaborative, rather than adversarial, processes, could contribute to more socially sustainable conservation practice, and makes recommendations for institutional and organizational changes that could support such a culture of negotiation and collaboration in heritage conservation in Luang Prabang.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กระดาษนี้รายงานการค้นพบของการศึกษาเป็นการโต้ตอบระหว่างผู้ประกอบการ และหน่วยงานกำกับดูแลมรดกในการอนุรักษ์อาคารทางประวัติศาสตร์ในเมื่อยอยู่เมืองของหลวงพระบาง ลาว ขึ้นอยู่กับการสัมภาษณ์และแบบสำรวจที่ดำเนินการ กับเจ้าของทรัพย์สินและเจ้าของธุรกิจในเขตนี้เฮอริเทจ และเป็นตัวแทนของอำนาจระเบียบมรดกของเมือง งานวิจัยตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างองค์กร สิ่งแวดล้อมมรดกผู้ครอบครอง และ บ้านร่างระเบียบมรดกที่กำหนดวิธีการพวกเขาอาจใช้ และปรับอาคารของพวกเขา ปัญหารวมถึงการรับรู้ประโยชน์และข้อจำกัดโดยนโยบายอนุรักษ์ และปฏิบัติ ตลอดจนการเปลี่ยนแปลงในการใช้งานคุณสมบัติและปฏิเสธวิธีดั้งเดิมของชีวิตเป็นผล spinoff ของยูเนสโกรายการ การคุกคามของเมืองมีมรดก ผู้ประกอบการและหน่วยงานกำกับดูแลแต่ละสังเกตกลุ่มมาตรการอื่น ๆ ที่เป็นแหล่งของข้อจำกัดและความท้าทาย กระดาษเสนอว่า เข้าใจมรดกในกระบวนการทำงานร่วมกัน มากกว่า adversarial สามารถนำไปสู่การปฏิบัติการอนุรักษ์อย่างยั่งยืนสังคมเพิ่มเติม และช่วยให้คำแนะนำการเปลี่ยนแปลงของสถาบัน และองค์กรที่สามารถสนับสนุนเช่นวัฒนธรรมของการเจรจาและความร่วมมือในการอนุรักษ์มรดกในหลวงพระบาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รายงานนี้กระดาษในผลการศึกษาลงในการมีปฏิสัมพันธ์ที่ระหว่างผู้ประกอบการและหน่วยงานกำกับดูแลในการอนุรักษ์มรดกทางประวัติศาสตร์ของอาคารในใจกลางเมืองยูเนสโกระบุไว้หลวงพระบางประเทศลาว จากการสัมภาษณ์และการสำรวจดำเนินการกับเจ้าของทรัพย์สินและเจ้าของธุรกิจในเขตมรดกนี้และกับตัวแทนของผู้มีอำนาจในการควบคุมมรดกทางวัฒนธรรมของเมืองที่มีการวิจัยสำรวจความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรสภาพแวดล้อมมรดกที่พวกเขาครอบครองและบ้านเฮอริเทจ - กฎระเบียบของมรดกทางวัฒนธรรม ร่างกายที่กำหนดวิธีการที่พวกเขาอาจใช้และปรับให้เข้าอาคารของพวกเขา รวมถึงประเด็นการรับรู้ประโยชน์และข้อ จำกัด ที่นำโดยนโยบายการเก็บรักษาและการปฏิบัติเช่นเดียวกับการเปลี่ยนแปลงในการใช้ทรัพย์สินและการลดลงของวิธีการดั้งเดิมของชีวิตเป็นมะเร็งผลกระทบของรายการยูเนสโกซึ่งเป็นภัยคุกคามมรดกทางวัฒนธรรมที่ไม่มีตัวตนของเมือง ผู้ประกอบการและหน่วยงานกำกับดูแลการรับรู้ในแต่ละกลุ่มผู้มีส่วนได้เสียอื่น ๆ ที่เป็นแหล่งที่มาของข้อ จำกัด และความท้าทาย กระดาษที่แนะว่าการทำความเข้าใจมรดกในแง่ของการทำงานร่วมกันมากกว่าขัดแย้งกระบวนการอาจนำไปสู่​​การปฏิบัติในการอนุรักษ์ที่ยั่งยืนมากขึ้นสังคมและให้คำแนะนำสำหรับการเปลี่ยนแปลงสถาบันและองค์กรที่ได้รับการสนับสนุนวัฒนธรรมเช่นการเจรจาและความร่วมมือในการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมในหลวงพระบาง .

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทความนี้รายงานผลการศึกษาปฏิสัมพันธ์ระหว่างผู้ประกอบการและมรดกควบคุมในการอนุรักษ์อาคารประวัติศาสตร์ในยูเนสโกจดทะเบียนใจกลางเมืองหลวงพระบาง ประเทศลาว จากการสัมภาษณ์และการสำรวจกับเจ้าของทรัพย์สินและเจ้าของธุรกิจในมรดกนี้ โซน และกับผู้แทนของเมืองมรดกการควบคุมอำนาจการวิจัยเป็นการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างองค์กรและสภาพแวดล้อมที่พวกเขาครอบครองมรดก , มรดกมรดกบ้านและร่างกายระเบียบที่กำหนดวิธีการที่พวกเขาอาจจะใช้ และดัดแปลงอาคารของพวกเขา ประเด็น ได้แก่ การรับรู้ประโยชน์และอุปสรรคนำโดยนโยบายและวิธีรักษาตลอดจนการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินและการลดลงของวิถีชีวิตแบบดั้งเดิม เช่น ลูกเล่นผลของรายการของยูเนสโก ซึ่งคุกคามเมืองไม่มีตัวตนมรดก ผู้ประกอบการและผู้มีส่วนได้ส่วนเสียอื่น ๆรับรู้ควบคุมแต่ละกลุ่มเป็นแหล่งที่มาของปัญหาและความท้าทาย กระดาษที่นำเสนอว่า ความเข้าใจในมรดก ในแง่ของการร่วมมือมากกว่าขัดแย้ง กระบวนการอาจนำไปสู่สังคมที่ยั่งยืนการอนุรักษ์การปฏิบัติมากขึ้นและทำให้แนวทางสถาบันและองค์กร การเปลี่ยนแปลงที่สามารถสนับสนุนวัฒนธรรมของการเจรจาและความร่วมมือในการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมที่หลวงพระบาง