The boundaries of adjustment disord

The boundaries of adjustment disorder are not well de ned in the current classi cations. On the one hand, the distinction for normal adaptive reactions is not de ned and, on the other, the distinction from other diagnoses such as mood and anxiety disorders is a matter of debate.
The distinction from normal adaptive reactions is not dealt with explicitly in either classi cation. Although ICD-10 speci es that social impairment should be present in order to make the diagnosis, there is no such requirement in DSM-IV-TR. This raises the possibility that by using DSM-IV- TR the diagnosis could be applied in the face of proportionate and adaptive reactions to stressful events. This issue was raised when adjustment disorder was rst introduced into DSM-I (Fabrega 1987). At that time, it was argued that it repre- sented an attempt at medicalising problems of living. ICD-10 has to some extent recognised this danger and applied more rigorous criteria. DSM-IV-TR, on the other hand, requires that the symptoms should be clinically signi cant, although what this means is not speci ed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขอบเขตของความผิดปกติของการปรับปรุงไม่ได้ดีเด ned ในแคทไอออน classi ปัจจุบัน หนึ่งในมือ ความแตกต่างสำหรับปฏิกิริยาปรับปกติไม่เด ned และ อื่น ๆ ความแตกต่างจากการวินิจฉัยอื่น ๆ เช่นความผิดปกติของอารมณ์และความวิตกกังวลเป็นเรื่องถกเถียงกันความแตกต่างจากปกติปรับปฏิกิริยาถูกไม่จัดการอย่างชัดเจนในรก classi ใด แม้ว่า es speci ICD 10 ที่ด้อยค่าทางสังคมควรนำเสนอเพื่อให้การวินิจฉัย มีไม่มีข้อกำหนดดังกล่าวใน DSM-IV-TR นี้เพิ่มความเป็นไปได้ที่ โดยใช้ DSM-IV-TR การวินิจฉัยอาจใช้ในการเผชิญกับเหตุการณ์เครียดปฏิกิริยาตาม และการปรับตัว ปัญหานี้ถูกยกขึ้นเมื่อความผิดปกติของการปรับปรุง rst นำเข้า DSM-ฉัน (Fabrega 1987) ในเวลานั้น มันถูกโต้เถียงว่า มัน sented ยิ่ง-ความพยายามที่ medicalising ปัญหาของชีวิต ICD 10 ได้บ้างรู้อันตรายนี้ และใช้เกณฑ์ที่เข้มงวดมากขึ้น DSM-IV-TR คง ต้องว่า อาการควรทางคลินิกที่ลาดเท signi แม้ว่าสิ่งนี้ไม่ speci ed

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขอบเขตของความผิดปกติของการปรับตัวไม่ได้ดี de ned ในไพเพอร์จัดประเภทในปัจจุบัน ในมือข้างหนึ่งความแตกต่างสำหรับปฏิกิริยาการปรับตัวตามปกติไม่ได้อยู่ในเน็ดและที่อื่น ๆ ที่แตกต่างจากการวินิจฉัยอื่น ๆ เช่นอารมณ์และความวิตกกังวลความผิดปกติเป็นเรื่องของการอภิปราย.
ความแตกต่างจากปฏิกิริยาการปรับตัวตามปกติไม่ได้จัดการกับอย่างชัดเจนใน ทั้งไอออนบวกจัดประเภท แม้ว่า ICD-10 speci ES ว่าด้อยค่าทางสังคมควรจะนำเสนอเพื่อให้การวินิจฉัยไม่มีความต้องการดังกล่าวใน DSM-IV-TR นี้ทำให้เกิดความเป็นไปได้ว่าโดยใช้ DSM-IV- TR วินิจฉัยสามารถนำไปใช้ในการเผชิญกับปฏิกิริยาสัดส่วนและการปรับตัวกับเหตุการณ์เครียด ปัญหานี้ถูกยกขึ้นเมื่อความผิดปกติของการปรับตัวที่ถูกนำเข้ามาใน RST DSM-I (Fabrega 1987) ในเวลานั้นมันก็เป็นที่ถกเถียงกันว่ามัน repre- sented พยายามที่ medicalising ปัญหาของที่อยู่อาศัย ICD-10 ได้มีขอบเขตที่ยอมรับอันตรายนี้และนำไปใช้เกณฑ์ที่เข้มงวดมากขึ้น DSM-IV-TR บนมืออื่น ๆ ที่ต้องใช้ว่าอาการควรจะลาดเทนัยสำคัญทางคลินิกแม้ว่าสิ่งนี้หมายความว่าไม่ได้เป็นเอ็ด speci

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขอบเขตของการปรับตัวผิดปกติ ไม่ใช่ เดอ เน็ด ในปัจจุบัน classi ไอออน . ในมือข้างหนึ่ง , ความแตกต่างสำหรับปฏิกิริยาแบบปกติไม่ได้ เดอ เน็ด และ บน อื่น ๆ , แตกต่างจากระบบอื่น ๆเช่นอารมณ์และความผิดปกติของความวิตกกังวลเป็นเรื่องของการอภิปรายความแตกต่างจากปฏิกิริยาแบบปกติไม่จัดการอย่างชัดเจนทั้งใน classi ไอออนบวก แม้ว่า ICD-10 speci ES ที่บกพร่องทางสังคมควรเป็นปัจจุบันเพื่อให้วินิจฉัย ไม่มีความต้องการใน dsm-iv-tr. นี้พูดถึงความเป็นไปได้โดยใช้ dsm-iv - ตร การวินิจฉัยสามารถใช้ในหน้าของปฏิกิริยาตามสัดส่วนและปรับกิจกรรมที่เคร่งเครียด ปัญหานี้ถูกยกขึ้นเมื่อความผิดปกติของการปรับตัวแรกเข้าไป dsm-i ( fabrega 1987 ) ในตอนนั้น มันแย้งว่ามัน sented repre - ความพยายาม medicalising ปัญหาของชีวิต ICD-10 ได้บ้างว่าอันตรายนี้และใช้เกณฑ์ที่เข้มงวดมากขึ้น ถ้าจะวัด บนมืออื่น ๆที่ต้องว่า อาการที่ควรพบ signi ลาดเท แม้ว่าสิ่งนี้หมายความว่า ไม่ใช่ประเภทเอ็ด