Although Ruan Qing had already figu

Although Ruan Qing had already figured out that the man was likely not the murderer, he didn’t show it in the slightest.Ruan Qing opened his mouth with a pained expression, as if the person before him was Yang Tianhao, “Ah Hao, it’s been three years. We’ve been together for three years. I’m really a bit tired now. I can’t distinguish anymore whether you really love me.”“Let’s give each other some space for now,” Ruan Qing said, and then he tried to pull his luggage and walk past the man to leave.Seeing this, the man directly dropped the child to the ground, as if throwing away trash. He then gently embraced Ruan Qing in his arms, his gentle voice filled with guilt and restraint, “Ah Qing, I’m sorry. I haven’t given you enough sense of security. I won’t do it again in the future. Can you not leave me, please?”Unnoticed by both of them, in the photograph hanging high on the wall, the husband’s gaze shifted downward once again, as if observing the two people at the doorway.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แม้ว่าหร่วนชิงจะรู้แล้วว่าชายคนนั้นน่าจะไม่ใช่ฆาตกร แต่เขาก็ไม่ได้แสดงให้เห็นเลยแม้แต่น้อย หร่วนชิงเปิดปากด้วยสีหน้าเจ็บปวด ราวกับว่าคนตรงหน้าเขาคือหยาง เทียนห่าว “อาฮ่าว ผ่านมาสามปีแล้ว เราอยู่ด้วยกันมาสามปีแล้ว ตอนนี้ฉันเหนื่อยนิดหน่อย ฉันแยกไม่ออกอีกแล้วว่าคุณรักฉันจริงๆ หรือไม่” “เราให้พื้นที่กันก่อนเถอะ” หร่วนชิงพูด จากนั้นเขาก็พยายามดึงกระเป๋าเดินทางและเดินผ่านชายคนนั้นเพื่อออกไป เมื่อเห็นสิ่งนี้ ชายคนนั้นก็ทิ้งเด็กลงกับพื้นโดยตรงราวกับกำลังทิ้งขยะ จากนั้นเขาก็กอดหร่วนชิงไว้ในอ้อมแขนของเขาอย่างอ่อนโยน เสียงอ่อนโยนของเขาเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความยับยั้งชั่งใจ “อาชิง ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ให้ความรู้สึกปลอดภัยเพียงพอแก่คุณ ฉันจะไม่ทำมันอีกในอนาคต โปรดอย่าทิ้งฉันไปได้ไหม” โดยไม่มีใครสังเกตเห็นจากรูปถ่ายที่แขวนสูงบนผนัง สายตาของสามีก็เลื่อนลงอีกครั้ง ราวกับกำลังเฝ้าดูคนสองคนที่ทางเข้าประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าหร่วนชิงจะรู้มานานแล้วว่าชายคนนี้น่าจะไม่ใช่ฆาตกร แต่เขาก็ไม่ได้แสดงออกมาแม้แต่น้อย
เหงียนชิงอ้าปากด้วยสีหน้าเจ็บปวดราวกับว่าคนที่อยู่ตรงหน้าคือหยางเทียนเฮา"อาโฮ่ว สามปีแล้ว เราคบกันมาสามปีแล้ว ตอนนี้ฉันเหนื่อยนิดหน่อยแล้ว ฉันแยกไม่ออกอีกต่อไปว่าคุณรักฉันจริงหรือเปล่า"
ขอเวลาให้กันสักพัก,เหงียนชิง กล่าวอีกว่า จากนั้นเขาก็พยายามลากกระเป๋าและเดินผ่านชายคนดังกล่าวไปพร้อมจะออกไป
ผู้ชายเห็นรูปร่างและทิ้งเด็กลงบนพื้นโดยตรงเหมือนกําลังทิ้งขยะอยู่ เขากอดเหงียนชิงไว้ในอ้อมแขนของเขาเบา ๆ น้ําเสียงที่อ่อนโยนเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและความยับยั้งชั่งใจ "อาชิง ฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ให้ความรู้สึกปลอดภัยเพียงพอสําหรับคุณ ต่อไปฉันจะไม่เป็นแบบนี้อีกต่อไป คุณอย่าทิ้งฉันไปได้ไหม"
โดยที่ทั้งคู่ไม่ทันสังเกต,ในภาพที่แขวนอยู่บนกำแพงสูงๆ สายตาของสามีก็เบี่ยงลงมาอีกครั้งราวกับกำลังจ้องมองทั้งสองคนอยู่ที่ประตู

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ถึงแม้ว่าRuan Qingจะคิดออกมานานแล้วว่าคนนั้นน่าจะไม่ใช่ฆาตกรแต่เขาไม่ได้แสดงออกเลย

เรือนชิงเปิดปากของเขาแสดงออกถึงความเจ็บปวดราวกับว่าคนที่อยู่ตรงหน้าของเขาคือยางเทียนโฮ"อาโฮสามปี เราอยู่ด้วยกันมา 3 ปี. ตอนนี้ฉันเหนื่อยจริงๆ ฉันไม่สามารถบอกได้ว่าคุณรักฉันจริงๆหรือไม่"

"ขอให้เรามีพื้นที่สําหรับกันและกันตอนนี้"เหงียนชิงกล่าวแล้วเขาก็พยายามที่จะดึงกระเป๋าของเขาและเดินผ่านชายคนนั้นออกไป

เห็นนี่ ผู้ชายล้มเด็กตรงพื้น เหมือนโยนขยะ. จากนั้นเขาก็ค่อยๆถือRuan Qingในอ้อมแขนของเขาเสียงอ่อนโยนเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดและยับยั้งชั่งใจ" Qingฉันขอโทษ ฉันไม่ได้ให้ความรู้สึกปลอดภัยมากพอ มันจะไม่เกิดขึ้นอีก คุณไม่สามารถทิ้งฉันได้หรือไม่"

ในกรณีที่ทั้งสองคนไม่ได้สังเกตเห็นภาพที่แขวนอยู่บนผนังดวงตาของสามีของเธอเปลี่ยนไปอีกครั้งราวกับว่าเขากําลังเฝ้าดูคนสองคนที่ประตู