Historicism (German Historismus, Fr

Historicism (German Historismus, French historisme, Italian storicismo) is a term of Romantic origins associated first with the German Historical Schools and then more generally with historical method as applied to all the arts and sciences and to human life. "Historicism" appeared first in a fragment of Novalis, who contrasted it with other methods (chemical, mathematical, artistic, etc.) and associated it with "the system of confusion." Contemporaneously Friedrich Schlegel associated Historismus with the modern science of philology. The word was occasionally used in philosophical polemics, and again the usage seems pejorative since it was opposed to academic philosophy and, especially, unhistorical Kantian idealism. Felix Dahn argued that "historicism is above all a methodological moment, not a speculative principle …; its goal is [not philosophy but] life"; Christlieb Julius Braniss opposed it to the reductionist and deterministic philosophy of naturalism; and in 1879 Karl Werner applied the phrase "philosophical historicism" to the work of Giambattista Vico, a connection later endorsed by Benedetto Croce, Friedrich Meinecke, Erich Auerbach, and others. And in 1895 Lord Acton pointed to "that influence for which the depressing names historicism and historical-mindedness have been devised"—"all things," for him, including law, theology, science, and philosophy itself.

By the later nineteenth century historicism had acquired a largely pejorative meaning because of its associations with relativism and the threats posed to the assumptions and values of philosophy, theology, and economics, which represented three of the absolutes of Western culture, namely, reason, religion, and the free market. The attack began in the newly professionalized field of economics, especially in 1883 by Karl Menger's liberal assault on "the errors of historicism," that is, the irrational methods of Gustav Schmoller and other members of the so-called younger historical school of economics. In a sense this war of methods (Methodenstreit) recapitulated the struggles between the historical and philosophical schools in the nineteenth century, but now with the weaponry of modern positivism and quantitative techniques. Liberal rejection of historicism, indeed of historical method in any sense, has persisted in many areas of social sciences, as well as in the humanities, as in Russian formalism, structural linguistics, and the New Criticism

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Historicism (เยอรมัน Historismus, historisme ภาษาฝรั่งเศส ภาษาอิตาลี storicismo) เป็นต้นกำเนิดโรแมนติกที่เชื่อมโยงแรกกับโรงเรียนสอนประวัติศาสตร์เยอรมัน และอื่น ๆ โดยทั่วไป ด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์เป็นการใช้ศิลปะและวิทยาศาสตร์ และมนุษย์ "Historicism" ปรากฏครั้งแรกในส่วนของ Novalis ซึ่งต่างกับวิธีการอื่น ๆ (สารเคมี คณิตศาสตร์ ศิลปะ etc.) และเกี่ยวข้องกับ "ระบบสับสน" Contemporaneously ฟรีดริช Schlegel สัมพันธ์ Historismus กับวิทยาการสมัยใหม่ของ philology คำที่ใช้ในปรัชญา polemics และอีก การใช้งานดูเหมือนว่า pejorative เนื่องจากมันเป็นตรงข้ามกับปรัชญาการศึกษาและ โดยเฉพาะ unhistorical Kantian idealism เฟลิกซ์ Dahn โต้เถียง "historicism ว่าข้างต้นทั้งหมด methodological ครู่ ไม่ถือหลักการ...; เป้าหมาย [ไม่ปรัชญา แต่] ชีวิต "; Christlieb จูเลีย Braniss เทียบกับ reductionist และปรัชญา deterministic naturalism และใน 1879 Werner คาร์ลกับวลี "historicism ปรัชญา" การทำงานของ Giambattista Vico เชื่อมต่อรับรอง โดย โค Benedetto, Meinecke ฟรีดริช เอริช Auerbach และอื่น ๆ และในปีค.ศ. 1895 เพื่อ พระราชดำเนินในชี้ไป "อิทธิพลที่ที่ depressing historicism ชื่อและประวัติศาสตร์ mindedness ได้ถูกคิดค้น" — "ทุกสิ่ง สำหรับเขา กฎหมาย ศาสนา วิทยาศาสตร์ และปรัชญาเองโดยศตวรรษหลัง historicism ได้มาความหมาย pejorative เป็นส่วนใหญ่เนื่องจากความสัมพันธ์ของกับ relativism และการคุกคามที่ทำให้เกิดสมมติฐานและค่าปรัชญา ศาสนา เศรษฐศาสตร์ การแสดงสาม absolutes ของวัฒนธรรมตะวันตก ได้แก่ เหตุผล ศาสนา และตลาดเสรี การโจมตีเริ่ม professionalized ใหม่ด้านเศรษฐศาสตร์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน 1883 โดยคาร์ล Menger เสรีโจมตีบน "ข้อผิดพลาดของ historicism นั่นคือ วิธีการโต้เถียงของกุสตาฟ Schmoller และสมาชิกคนอื่น ๆ ของโรงเรียนศาสตร์อายุเรียกว่าเศรษฐศาสตร์ ในความรู้สึก นี้สงครามวิธี (Methodenstreit) recapitulated ย่างระหว่างโรงเรียนประวัติศาสตร์ และปรัชญา ในศตวรรษ แต่ตอนนี้อาวุธของ positivism ที่ทันสมัยและเทคนิคเชิงปริมาณ การปฏิเสธ historicism เสรีแน่นอนของวิธีการทางประวัติศาสตร์ในความรู้สึกใด ๆ มียังคงอยู่ ในหลายพื้นที่ของสังคมศาสตร์ และ ใน มนุษยศาสตร์ ในรัสเซีย formalism ภาษาศาสตร์โครงสร้าง และวิจารณ์ใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Historicism (เยอรมัน Historismus, historisme ฝรั่งเศส, อิตาลี storicismo) เป็นระยะของการกำเนิดโรแมนติกที่เกี่ยวข้องครั้งแรกกับเยอรมันโรงเรียนประวัติศาสตร์และอื่น ๆ โดยทั่วไปแล้วด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์ที่ใช้กับทุกศิลปะและวิทยาศาสตร์และการดำรงชีวิตของมนุษย์ "Historicism" ปรากฏตัวครั้งแรกในส่วนของ Novalis ที่เทียบกับวิธีการอื่น ๆ (เคมีคณิตศาสตร์ศิลปะ ฯลฯ ) และที่เกี่ยวข้องกับ "ระบบของความสับสน." contemporaneously ฟรีดริช Schlegel Historismus เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ภาษาศาสตร์ คำที่ใช้ในบางครั้งการทะเลาะโต้เถียงปรัชญาและอีกครั้งการใช้งานดูเหมือนว่าดูถูกเพราะมันเป็นศัตรูกับปรัชญาทางวิชาการและโดยเฉพาะอย่างยิ่งความเพ้อฝัน unhistorical คานต์ เฟลิกซ์ Dahn แย้งว่า "historicism อยู่เหนือทุกช่วงเวลาที่ระเบียบวิธีการไม่ได้เป็นหลักการเก็งกำไร ... เป้าหมายของมันคือ [ไม่ปรัชญา แต่] ชีวิต"; Christlieb จูเลียส Braniss ตรงข้ามมันไปปรัชญา reductionist และกำหนดของธรรมชาติ; และในปี 1879 คาร์ลแวร์เนอร์นำมาใช้วลี "historicism ปรัชญา" การทำงานของ Giambattista Vico ที่เชื่อมต่อการรับรองในภายหลังโดย Benedetto Croce ฟรีดริช Meinecke ริชบาคและอื่น ๆ และในปี 1895 ลอร์ดแอคตันชี้ไปที่ "อิทธิพลที่ที่ชื่อตกต่ำ historicism และประวัติศาสตร์ใจกว้างได้รับการคิดค้น" - "ทุกสิ่ง" สำหรับเขารวมทั้งกฎหมายเทววิทยาวิทยาศาสตร์และปรัชญาของตัวเอง. โดยศตวรรษที่สิบเก้าภายหลัง historicism ได้กลายเป็นความหมายดูถูกส่วนใหญ่เพราะของสมาคมที่มี relativism และภัยคุกคามที่เกิดสมมติฐานและค่านิยมของปรัชญาศาสนาและเศรษฐศาสตร์ซึ่งเป็นตัวแทนสามตายตัวของวัฒนธรรมตะวันตกคือเหตุผลศาสนาและตลาดเสรี การโจมตีเริ่มขึ้นในสนาม professionalized ใหม่ของเศรษฐกิจโดยเฉพาะอย่างยิ่งใน 1883 โดยการโจมตีเสรีนิยมคาร์ล Menger ใน "ข้อผิดพลาดของ historicism" นั่นคือวิธีการที่ไม่มีเหตุผลของกุสตาฟ Schmoller และสมาชิกคนอื่น ๆ ที่เรียกว่าโรงเรียนประวัติศาสตร์น้องของเศรษฐกิจ ในความหมายของสงครามครั้งนี้วิธีการ (Methodenstreit) recapitulated การต่อสู้ระหว่างโรงเรียนทางประวัติศาสตร์และปรัชญาในศตวรรษที่สิบเก้า แต่ตอนนี้มีอาวุธที่ทันสมัยของ positivism และเทคนิคเชิงปริมาณ ปฏิเสธเสรีนิยมของ historicism แน่นอนของวิธีการทางประวัติศาสตร์ในความรู้สึกใด ๆ ที่ยืนยันได้ในหลายพื้นที่ของสังคมศาสตร์เช่นเดียวกับในมนุษยศาสตร์เช่นเดียวกับในพิธีรัสเซียภาษาศาสตร์โครงสร้างและคำติชมใหม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Historicism ( เยอรมัน historismus , ฝรั่งเศส historisme , อิตาลี storicismo ) เป็นคำที่โรแมนติกที่กำเนิดครั้งแรกกับประวัติศาสตร์เยอรมันโรงเรียนและจากนั้นมากขึ้นโดยทั่วไปด้วยวิธีการทางประวัติศาสตร์ ที่ใช้ทั้งศิลปะและวิทยาศาสตร์และชีวิตของมนุษย์” Historicism " ปรากฏครั้งแรกในส่วนของ โนวาลี ที่เปรียบเทียบกับวิธีการอื่น ๆ ( เคมี คณิตศาสตร์ ศิลปะ ฯลฯ) และที่เกี่ยวข้องกับ " ระบบของความสับสน " contemporaneously ฟรีดริช ชเลเกล historismus เกี่ยวข้องกับวิทยาศาสตร์สมัยใหม่ของนิรุกติศาสตร์ . คำคือบางครั้งใช้ในปรัชญาศิลปะการโต้เถียงและอีกครั้งการใช้คำหยาบ เพราะมันดูเหมือนจะตรงข้ามกับปรัชญาและวิชาการ โดยเฉพาะ unhistorical คานท์จิตนิยม .เฟลิกซ์ dahn แย้งว่า " Historicism เป็นข้างต้นทั้งหมดในขณะนี้ ไม่ใช่เก็งกำไรหลักการ . . . . . . . ; เป้าหมาย [ ไม่ใช่ปรัชญา แต่ ] ชีวิต " ; christlieb จูเลียส braniss ตรงข้ามกับ reductionist และปรัชญา deterministic ของธรรมชาติ และใน 1879 คาร์ล เวอร์เนอร์ใช้วลี " ปรัชญา Historicism " งานของแกมบัตติ า วิโก ,การเชื่อมต่อภายหลังการรับรองโดย Admin โครเช , ฟรีดริชไมนิกเอริช auerbach , และอื่น ๆ และใน 1895 ลอร์ด แอคตัน ชี้ให้เห็นถึง " ที่มีอิทธิพลต่อที่น่าหดหู่ชื่อ Historicism และประวัติพฤติกรรมได้รับการวางแผน " - " ทุกสิ่งทุกอย่าง " สำหรับเขา รวมถึง กฎหมาย ศาสนา วิทยาศาสตร์ และ ปรัชญาเอง

โดย Historicism ศตวรรษที่ 19 ต่อมาได้รับความหมายส่วนใหญ่พูดคำหยาบ เพราะสมาคมกับขนมชั้นและภัยคุกคามที่เกิดกับสมมติฐานและคุณค่าของปรัชญา ศาสนา และเศรษฐกิจ ซึ่งเป็นตัวแทนสามของแอ็บโซลุทของวัฒนธรรมตะวันตก คือ เหตุผล ศาสนา และตลาดฟรี การโจมตีเริ่มขึ้นในใหม่ professionalized สาขาเศรษฐศาสตร์โดยเฉพาะอย่างยิ่งใน 1883 โดยคาร์ล เมนเกอร์เสรีนิยมโจมตี " ข้อผิดพลาดของ Historicism " นั่นคือวิธีการที่ไม่ลงตัวของกุสตาฟ schmoller และสมาชิกอื่น ๆของสิ่งที่เรียกว่าน้องประวัติศาสตร์โรงเรียนเศรษฐศาสตร์ ในความหมายนี้ สงคราม ของวิธีการ ( methodenstreit ) recapitulated การต่อสู้ระหว่างโรงเรียนประวัติศาสตร์และปรัชญาในศตวรรษที่สิบเก้า ,แต่ตอนนี้กับอาวุธของปฏิฐานนิยมที่ทันสมัยและเทคนิคเชิงปริมาณ การปฏิเสธแนวคิดเสรีนิยมของ Historicism แน่นอนของวิธีการทางประวัติศาสตร์ ในความรู้สึกใด ๆ มี persisted ในหลายพื้นที่ของสังคมศาสตร์ เช่นเดียวกับทางมนุษยศาสตร์ เช่น รัสเซีย เป็นพิธี ภาษาศาสตร์เชิงโครงสร้าง และการวิจารณ์ใหม่