complete state of chaos. Over his o

complete state of chaos. Over his own cries, he could clearly hear the sound of weeping and feel the tears that could not stop sliding down his face.

After that painful loss back then, this was a situation that could only appear in his dreams. The warmth in his heart was almost enough to make it stop beating; it made him feel like even if he were to die right now, he would still be completely content. If possible, he wanted to embrace her forever and never let go ever again; no matter how enormous of a price he had to pay for it.

All those years, he had gotten accustomed to her presence, used to treating her as his own safe harbor. Every time he was bloodied and dying, he would desperately climb to the front of this small house that she had built with her own two hands… Every time he needed warmth, he wouldn’t be able to help but to come here… Every time he frenzied and went mad, he would also always come here to find peace. And, she would always heal the wounds on his body and soul, time and time again. She would go to the creek to catch fish for him, pat his back as if to coax a baby to sleep… He was too vigilant and would wake up every half a quarter of an hour each and every time he slept. Only with her here, would he finally be able to sleep until noontime of the second day.

She was his only source of warmth then.

However, his eyes had been blinded by hatred. He had placed revenge as the only objective in his life and it had become a habit… Only until the day he had lost her, did he truly understand that this girl had long become more important than his life; than his revenge.

Time and time again, she would ask of him not to seek revenge any longer with tears in her eyes. It was her only request in the midst of all her selfless sacrificing and giving, but he had never listened… Even until the last moments of her life, she still asked him not to avenge his master nor her… It wasn’t because the ones who killed her were her own family, but because she wished so much for him to stop living a life of endless revenge and hatred.

No matter how much pain he suffered or how much he regretted, what had been lost would never return again. If he could, he was willing to give everything he had in exchange; even if it were his own life and soul.

“Ling’er… Ling’er… Ling’er…”

He held Ling’er tight in his embrace. Again and again, with every cry, he wished he would never have to wake from this dream. The blessed feeling of regaining what he had once lost was so warm that it was unable to described with any spoken words.

“Big Brother Yun Che…” Ling’er’s whisper came from beside his ear, with a light and haziness that seemed almost like a dream, “Don’t think about revenge anymore, okay? Your master’s soul in heaven also definitely wouldn’t wish to see you like this… No matter what it is, I can promise you that as long as you promise you won’t pursue revenge any longer… The two of us can stay in this bamboo forest. You’ll accompany me, and I, you, forever… A lifetime… I’ll be your most gentle wife… and never leave you… okay?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐที่สมบูรณ์ของความสับสนวุ่นวาย กว่าเสียงร้องของเขาเองเขาอย่างชัดเจนสามารถได้ยินเสียงร้องไห้และความรู้สึกน้ำตาที่ไม่สามารถหยุด. เลื่อนลงใบหน้าของเขาหลังจากนั้นการสูญเสียที่เจ็บปวดกลับมาแล้วนี่เป็นสถานการณ์ที่จะสามารถปรากฏในความฝันของเขา ความอบอุ่นในหัวใจของเขาก็เกือบจะมากพอที่จะทำให้มันหยุดเต้น; มันทำให้เขารู้สึกเหมือนแม้ว่าเขาจะตายตอนนี้เขาจะยังคงมีเนื้อหาสมบูรณ์ ถ้าเป็นไปได้เขาอยากจะโอบกอดเธอตลอดไปและไม่เคยปล่อยให้ไปอีก; ไม่ว่ามหาศาลของราคาที่เขาจะต้องจ่ายสำหรับมัน. ทุกปีเหล่านั้นเขามีอากาศที่คุ้นเคยกับการปรากฏตัวของเธอที่ใช้ในการรักษาของเธอเป็นท่าเรือที่ปลอดภัยของเขาเอง ทุกครั้งที่เขาเป็นเลือดและตายเขาหมดจะปีนขึ้นไปด้านหน้าของบ้านหลังเล็ก ๆ นี้ว่าเธอได้สร้างขึ้นด้วยตัวเองของเธอสองมือ ... เวลาที่เขาต้องการความอบอุ่นทุกคนเขาจะไม่สามารถที่จะช่วย แต่จะมาที่นี่ ... ทุกครั้ง เขาคลั่งและไปบ้าเขาจะยังต้องมาที่นี่เพื่อพบความสงบสุข และเธอมักจะรักษาแผลบนร่างกายและจิตวิญญาณของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เธอจะไปที่ลำห้วยที่จะจับปลาให้เขาลูบหลังของเขาราวกับจะเกลี้ยกล่อมทารกไปนอน ... เขาเป็นคนที่ระมัดระวังเกินไปและจะตื่นขึ้นมาทุกครึ่งหนึ่งในสี่ของชั่วโมงในแต่ละครั้งและทุกครั้งที่เขานอนหลับ เท่านั้นที่มีเธอที่นี่ในที่สุดเขาก็จะสามารถที่จะนอนหลับจนถึงตอนเที่ยงของวันที่สอง. เธอเป็นแหล่งเดียวของความอบอุ่นของเขาแล้ว. แต่สายตาของเขาได้รับการตาบอดด้วยความเกลียดชัง เขาได้วางการแก้แค้นเป็นวัตถุประสงค์เดียวในชีวิตของเขาและมันก็กลายเป็นนิสัย ... จนกระทั่งวันที่เขาต้องสูญเสียเธอเขาไม่เข้าใจอย่างแท้จริงว่าเธอคนนี้ได้กลายมาเป็นเวลานานสิ่งที่สำคัญกว่าชีวิตของเขา; กว่าแก้แค้น. เวลาและเวลาอีกครั้งเธอจะขอให้เขาไม่ได้ที่จะหาทางแก้แค้นใด ๆ อีกต่อไปด้วยน้ำตาในดวงตาของเธอ มันเป็นของเธอเพียง แต่ขอให้อยู่ในท่ามกลางความเสียสละเสียสละของเธอและให้ แต่เขาไม่เคยฟัง ... แม้จนกระทั่งช่วงเวลาที่ผ่านมาในชีวิตของเธอเธอยังคงถามเขาว่าจะไม่แก้แค้นเจ้านายของเขาหรือเธอ ... มันไม่ได้เพราะคนที่ ใครเป็นคนฆ่าเธอเป็นครอบครัวของเธอเอง แต่เป็นเพราะเธออยากมากสำหรับเขาที่จะหยุดการใช้ชีวิตของการแก้แค้นไม่มีที่สิ้นสุดและความเกลียดชัง. ไม่ว่าเจ็บปวดมากเขาต้องทุกข์ทรมานหรือว่าเขารู้สึกเสียใจในสิ่งที่ได้รับการสูญเสียจะไม่กลับมาอีกครั้ง ถ้าเขาทำได้เขาก็ยินดีที่จะให้ทุกสิ่งที่เขามีอยู่ในตลาดหลักทรัพย์ ถึงแม้ว่ามันจะเป็นชีวิตและจิตวิญญาณของตัวเอง. "Ling'er ... Ling'er ... Ling'er ... " เขาจัด Ling'er แน่นในอ้อมกอดของเขา อีกครั้งและอีกครั้งกับร้องไห้ทุกครั้งที่เขาต้องการเขาจะไม่ต้องตื่นจากความฝันนี้ ความรู้สึกที่มีความสุขกลับคืนมาของสิ่งที่เขาได้สูญเสียครั้งหนึ่งเคยเป็นที่อบอุ่นเพื่อที่จะไม่สามารถที่จะอธิบายด้วยคำพูดใด ๆ . "บิ๊กบราเดอร์ยุนเจ๊ ... " เสียงกระซิบ Ling'er มาจากข้างหูของเขาด้วยแสงและการสับสนที่ดูเหมือนเกือบจะเหมือน ความฝัน "อย่าคิดว่าเกี่ยวกับการแก้แค้นอีกต่อไปโอเค? จิตวิญญาณของนายของท่านในสวรรค์ยังไม่แน่นอนจะต้องการที่จะเห็นคุณเช่นนี้ ... ไม่ว่ามันคืออะไรไม่ฉันสามารถสัญญาว่าคุณตราบใดที่คุณสัญญาว่าคุณจะไม่ดำเนินการใด ๆ อีกต่อไปแก้แค้น ... เราสองคนสามารถอยู่ในนี้ ป่าไผ่ คุณจะมากับฉันและฉันคุณตลอดอายุการใช้งาน ... ... ฉันจะเป็นภรรยาที่อ่อนโยนที่สุดของคุณ ... และไม่เคยปล่อยให้คุณ ... โอเค? "