The East Asian countries were succe

The East Asian countries were successful in using protective import policies by
avoiding exchange rate overvaluation and offsetting the anti export bias of import protection,
their approach would be difficult to replicate in today’s world economy. South Korea’s
approach during the 1960s and 1970s included export subsidies, which other countries would
countervail today, and on vigorous government intervention to suppress rent seeking
activities viewed as incompatible with export growth (Thomas, et al., 1991).
The greater difference between the East Asian NIEs and Thailand might rest on the
latter making use of taxation and other incentives through BOI. On the basis of the
experience of many developing countries including Thailand, these are seen to breed
corruption and rent-seeking activities and they also severely affect the quality and equity in
the tax system. The incentive system was expected to fail owing to the fact that it only
provided a one-way privilege (see Thomas, et al., 1991). Moreover, there was no such a built
in rewarding system that could be used to penalize those firms with poor performance or
failure to meet any economic criteria. This encouraged foreign firms to import machines and
equipment which were originally designed to be labour-saving, reflecting the situation of
scarce labour in the developed countries. This led Thai industrialization to contribute to high
economic growth with insignificant technological content and weak absorptive labour. In
contrast, Japan, South Korea and Taiwan are prominent in high labour absorptive capacity of
industrialist. In the Japanese case it could be seen as a proto-type of the developmental state
in terms of technology transfer and foreign investment during the 1950s. The Japanese state
exercised its power to channel foreign technologies into targeted key industries set by the
Ministry of International trade and Industry MITI as well as to ensure favorable contract
terms for Japanese firms. A foreign investment law was set up to empower the state to ensure
that most technology transfer contracts must have benefited her economy. It is no wonder

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประเทศเอเชียตะวันออกประสบความสำเร็จในการใช้นโยบายนำเข้าป้องกันโดยหลีกเลี่ยง overvaluation อัตราแลกเปลี่ยน และออฟเซ็ตต่อต้านความโน้มเอียงของการป้องกันนำเข้า ส่งออกวิธีการของพวกเขาจะยากที่จะจำลองในเศรษฐกิจโลกวันนี้ เกาหลีใต้วิธีการในช่วงปี 1960 และทศวรรษ 1970 รวมเงินอุดหนุนส่งออก ซึ่งประเทศอื่น ๆ จะcountervail วันนี้ และคึกคักรัฐบาล แทรกแซงเพื่อระงับเช่าหากิจกรรมที่ดูเป็นเข้ากันไม่ได้กับภาคการส่งออก (Thomas, et al., 1991)ความแตกต่างสูงระหว่าง NIEs เอเชียตะวันออกและไทยอาจวางตัวบนหลังใช้ภาษีและสิ่งจูงใจอื่น ๆ ผ่านบีโอไอ บนพื้นฐานของการประสบการณ์ของประเทศกำลังพัฒนารวมทั้งประเทศไทย เหล่านี้จะเห็นสายพันธุ์ความเสียหาย และหาเช่ากิจกรรม และพวกเขายังรุนแรงส่งผลกระทบต่อคุณภาพและหุ้นในระบบภาษี ระบบจูงใจคาดว่าล้มเหลว เพราะความจริงมันเท่านั้นให้สิทธิ์พิเศษทางเดียว (ดู Thomas, et al., 1991) นอกจากนี้ มีไม่ดังกล่าวสร้างขึ้นในระบบที่สามารถใช้บริษัทเหล่านั้น มีประสิทธิภาพต่ำลงโทษ การให้รางวัล หรือความล้มเหลวให้ตรงกับเกณฑ์ใด ๆ ทางเศรษฐกิจ นี้สนับสนุนให้บริษัทต่างประเทศเพื่อนำเข้าเครื่องจักร และอุปกรณ์ที่ถูกออกแบบให้แรงงานประหยัด การสะท้อนให้เห็นถึงสถานการณ์ของแรงงานที่ขาดแคลนในประเทศพัฒนาแล้ว นี้นำทวีความรุนแรงมากที่ไทยมีส่วนร่วมสูงเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ ด้วยสำคัญเทคโนโลยีเนื้อหา และอ่อนดูดซับแรงงาน ในความคมชัด ญี่ปุ่น เกาหลีใต้ และไต้หวันโดดเด่นในความสามารถดูดซับแรงงานสูงของindustrialist ในกรณีญี่ปุ่น จะสามารถเห็นได้เป็นชนิดโปรโตรัฐพัฒนาการถ่ายทอดเทคโนโลยีและการลงทุนต่างประเทศในช่วงทศวรรษ 1950 รัฐญี่ปุ่นใช้อำนาจของเทคโนโลยีต่างประเทศช่องเป็นอุตสาหกรรมสำคัญที่เป้าหมายที่กำหนดโดยการกระทรวงของประเทศและอุตสาหกรรม MITI เป็นอย่างดีเพื่อให้แน่ใจว่าอันสัญญาเงื่อนไขสำหรับบริษัทญี่ปุ่น กฎหมายการลงทุนต่างประเทศตั้งอำนาจรัฐให้เทคโนโลยีส่วนใหญ่โอนสัญญาว่า ต้องมีประโยชน์ต่อเศรษฐกิจของเธอ จึง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประเทศในเอเชียตะวันออกที่ประสบความสำเร็จในการใช้นโยบายการป้องกันการนำเข้าโดยหลีกเลี่ยง overvaluation อัตราแลกเปลี่ยนและการชดเชยอคติต่อต้านการส่งออกของการป้องกันการนำเข้าแนวทางของพวกเขาจะเป็นเรื่องยากที่จะทำซ้ำในเศรษฐกิจโลกปัจจุบัน เกาหลีใต้วิธีการในช่วงปี 1960 และ 1970 รวมถึงการอุดหนุนการส่งออกที่ประเทศอื่น ๆ จะ countervail ในวันนี้และในการแทรกแซงของรัฐบาลที่เข้มแข็งในการปราบปรามการเช่าที่กำลังมองหากิจกรรมที่มองว่าขัดกับการเจริญเติบโตของการส่งออก(โทมัส, et al., 1991). ความแตกต่างมากขึ้นระหว่าง เอเชียตะวันออก NIEs และไทยจะพักอยู่ในการใช้งานทำหลังของการจัดเก็บภาษีและสิทธิประโยชน์อื่นๆ ผ่านการส่งเสริมการลงทุน บนพื้นฐานของประสบการณ์ของประเทศกำลังพัฒนาจำนวนมากรวมทั้งประเทศไทยเหล่านี้จะเห็นจะก่อให้เกิดความเสียหายและกิจกรรมเช่าแสวงหาและพวกเขายังรุนแรงส่งผลกระทบต่อคุณภาพและความเสมอภาคในระบบภาษี ระบบแรงจูงใจที่คาดว่าจะล้มเหลวเนื่องจากข้อเท็จจริงที่ว่ามันเพียงให้สิทธิพิเศษทางเดียว (ดูโทมัส, et al., 1991) นอกจากนี้ยังไม่มีการดังกล่าวสร้างขึ้นในระบบที่คุ้มค่าที่จะนำมาใช้เพื่อลงโทษ บริษัท ที่มีประสิทธิภาพการทำงานที่ไม่ดีหรือความล้มเหลวเป็นไปตามเกณฑ์ทางเศรษฐกิจใดๆ นี้ได้รับการสนับสนุน บริษัท ต่างประเทศที่จะนำเข้าเครื่องจักรและอุปกรณ์ที่ได้รับการออกแบบมาเพื่อเป็นแรงงานประหยัดสะท้อนให้เห็นถึงสถานการณ์ของแรงงานที่ขาดแคลนในประเทศที่พัฒนาแล้ว นี้อุตสาหกรรมไทยนำไปสู่การมีส่วนร่วมในสูงการเติบโตทางเศรษฐกิจที่มีเนื้อหาที่ไม่มีนัยสำคัญทางเทคโนโลยีและแรงงานดูดซึมอ่อนแอ ในทางตรงกันข้าม, ญี่ปุ่น, เกาหลีใต้และไต้หวันมีความโดดเด่นในความสามารถดูดซับสูงแรงงานของอุตสาหกรรม ในกรณีที่ญี่ปุ่นก็อาจจะมองว่าเป็นโปรโตชนิดของรัฐในการพัฒนาในแง่ของการถ่ายทอดเทคโนโลยีและการลงทุนต่างประเทศในช่วงปี 1950 รัฐญี่ปุ่นใช้สิทธิอำนาจในการช่องทางเทคโนโลยีต่างประเทศเป็นอุตสาหกรรมที่สำคัญการกำหนดเป้าหมายที่กำหนดโดยกระทรวงการค้าระหว่างประเทศและอุตสาหกรรมMITI เช่นเดียวกับการทำสัญญาเพื่อให้แน่ใจว่าดีแง่สำหรับบริษัท ญี่ปุ่น กฎหมายการลงทุนต่างประเทศถูกจัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยให้รัฐเพื่อให้แน่ใจว่าส่วนใหญ่สัญญาการถ่ายทอดเทคโนโลยีจะต้องได้รับประโยชน์ทางเศรษฐกิจของเธอ มันไม่น่าแปลกใจ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประเทศในเอเชียตะวันออกได้สำเร็จ โดยใช้นโยบายการนำเข้าป้องกันโดยการหลีกเลี่ยง overvaluation
อัตราแลกเปลี่ยนและดัชนีความลำเอียงของการป้องกันต่อต้านส่งออกนำเข้า
วิธีการของพวกเขาจะยากที่จะทำซ้ำในเศรษฐกิจโลกในวันนี้ เป็นแนวทาง
เกาหลีใต้ในช่วงทศวรรษที่ 1960 และ 1970 รวมเงินอุดหนุนการส่งออก ซึ่งประเทศอื่น
ชดเชยวันนี้และการแทรกแซงของรัฐบาลที่เข้มแข็งเพื่อปราบปรามการแสวงหาค่าเช่า
กิจกรรมมองว่าไม่สอดคล้องกับการเติบโตของการส่งออก ( Thomas , et al . , 1991 )
มากขึ้น ความแตกต่างระหว่าง คนตะวันออกกลางเอเชีย และประเทศไทยอาจเหลือบน
หลังการใช้ภาษีและสิ่งจูงใจอื่น ๆผ่าน BOI บนพื้นฐานของการพัฒนาประเทศ
ประสบการณ์หลายรวมทั้งประเทศไทย เหล่านี้จะเห็นพันธุ์
การทุจริตและค่าเช่า - กิจกรรมและพวกเขายังส่งผลรุนแรงต่อคุณภาพและความเป็นธรรมใน
ระบบภาษี ระบบแรงจูงใจคาดว่าจะล้มเหลวเนื่องจากให้สิทธิพิเศษเท่านั้น
? ( เห็นโทมัส , et al . , 1991 ) ยังไม่มีการสร้าง
ในระบบรางวัลที่สามารถใช้ในการลงโทษ บริษัท ที่มีประสิทธิภาพไม่ดีหรือ
ความล้มเหลวที่จะตอบสนองทางเศรษฐกิจใด ๆ เกณฑ์ นี้สนับสนุนให้ บริษัท ต่างประเทศที่จะนำเข้าเครื่องจักรและอุปกรณ์ซึ่ง
ถูกออกแบบเดิมเพื่อประหยัดแรงงาน ซึ่งสะท้อนให้เห็นถึงสถานการณ์
แรงงานขาดแคลนในประเทศที่พัฒนาแล้ว นี้นำอุตสาหกรรมไทยไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจไม่สูง
ด้วยเทคโนโลยีเนื้อหาและอ่อนแอ การแรงงาน ใน
ความคมชัด , ญี่ปุ่นเกาหลีใต้และไต้หวันจะโดดเด่นในการผลิตอัตโนมัติสูงแรงงานของอุตสาหกรรม
. ในกรณีของญี่ปุ่นมันอาจจะมองว่าเป็นโปลิโอชนิด
สภาพการพัฒนาในแง่ของการถ่ายทอดเทคโนโลยีและการลงทุนในช่วงปี 1950
รัฐญี่ปุ่นใช้พลังช่องทางเทคโนโลยีต่างประเทศเป็นเป้าหมายอุตสาหกรรมหลักที่กำหนดโดย
กระทรวงการค้าระหว่างประเทศและอุตสาหกรรมมิติ รวมทั้งเพื่อให้แน่ใจว่าเงื่อนไขสัญญา
ที่ดีสำหรับ บริษัท ญี่ปุ่น การลงทุนจากต่างประเทศกฎหมายจัดตั้งขึ้นเพื่อช่วยให้รัฐเพื่อให้แน่ใจว่าสัญญาการถ่ายทอดเทคโนโลยี
ส่วนใหญ่ต้องได้ประโยชน์เศรษฐกิจของเธอ มันไม่น่าแปลกใจ