“Even if I’m not there, I’m sure it

“Even if I’m not there, I’m sure it’ll run well on its own.”
As soon as Lee Hyun left the tent bar, he was swept along in the festival’s crowd— people who came with their families, students from other schools, and Korean University students who dressed up and were wandering around.
The campus that had been quiet was now clamorous. It was a place where the excitement of youth could be felt!
As if to breathe in that excitement, Lee Hyun took in a deep breath.
“Ah, how nice. The air is filled with the scent of money!”
A stage had been set up in the grass plaza where he had always unpacked his lunch, and bands were performing there.
Multiple teams from the Virtual Reality Department participated in the athletic meet, song festival, and play.
The results were disastrous!
They were eliminated in the preliminaries in the athletic meet, it was impossible for them to sing high notes in their performance for the song festival, and they said an audience of only a few elementary school kids had come for the play.
“Seems like those noonas didn’t practice.”
[T/N: Noona is a friendly, casual term for ‘older sister.’ Like hyung and oppa, it can be used for a non-family member.]
An elementary school kid wearing glasses with a sharp gaze even said something like this. “How sloppy.”
It was a play criticized by even elementary school kids!
That was the conclusive trigger that sent all the Virtual Reality Department’s support towards the bar.
* * *
It appeared that the other departments had done a lot of preparation in advance, as they were hosting a variety of events.
The Department of Veterinary Medicine brought the characteristics of their department to life and were selling beef.
In the Department of Social Welfare, the students were pushing the wheelchairs of the disabled and elderly as they guided them. It was said that the department accommodated them in a nearby hotel or in their own houses as they personally gave them a bath and performed a meaningful deed that gave the people a gift.
In the Clothing Design Department, clothes they had made themselves were sold cheaply.
The music students were on the side of always having high popularity. Since the pretty female students were performing, there was a swarm of male spectators and they were a big hit.
Stages were set up here and there, and even the small events were unceasing.
Even a flea market that sold off unused products was lively.
It was when Lee Hyun’s steps took him towards the flea market behind the main stage, someone beside him grabbed his arm and dragged him.
“Look, it seems like 1 more volunteer has appeared.”
An announcer was in the middle of conducting Slave Dating on the stage.
The event crew had been choosing Slave Dating participants from the audience, but Lee Hyun had pushed through the crowd and barged in.
A total of 30 male students were participating in the Slave Dating!
The announcer pulled the mic close and shouted.
“It’s time for them to show off their respective honed skills in the talent show. Your master can change depending on how cool a talent you show, so slaves, you should do your very best! Then let’s start with participant number 1.”
Lee Hyun received number 23.
He tried to resist and not go up on the stage, but because of the crowd’s jeers, he inevitably went up.
‘A fricking talent show, my luck today is the worst.’
What the hell was there that he was good at!
Well, the only thing he knew how to do was martial arts.
Lee Hyun’s face hardened more and more whenever the other participants showed off their singing, dancing, playing musical instruments, magic shows, or comedy skits.
He was scared of the frosty look in the audience’s eyes!
He wasn’t a person with an extroverted personality, and he didn’t have any individual skill, so his anxiety increased even more.
Stage fright. Since students from the same school were watching, it was more repulsive.
‘Let’s dance. Should I do the national gymnastics, at least?’
Participant number 6 did the national gymnastics first.
“Boooo!”
“Boring! Throw him off!”
Lee Hyun was relieved.
‘It’s lucky I didn’t do the national gymnastics. Then should I sing a song? Seems like the classic ‹ I will love you until the end › would be good.’
Participant number 14 sang that song first.
I could not even laugh~
I remembered your laugh each time, so I couldn’t even cry~
Since if I’m sad, you might be pained~
Although Lee Hyun thought the participant had an outstanding singing ability, he wasn’t able to get a high score.
Now the problem wasn’t getting a good score. He just needed to pass this situation somehow.
“Now we’ll watch participant number 23’s talent show.”
Suddenly it was time for Lee Hyun’s turn. Since it was a short talent show, there wasn’t time for him to think leisurely.
“Get me a knife…”
“What?”
“I will show you apple peeling.”
“An apple. Is there an apple prepared? Yes, they’re saying they can get one with a knife prepared for you shortly. Participant number 23’s talent show is apple peeling. Everyone, please enjoy.”
The nicely ripening apple and fruit knife the event crew gave him!
Lee Hyun rubbed the apple as he turned it around and around. Then, in a single moment—
Sliiiceeeee.
In a single breath the knife cut the apple and the peel slipped off.
When the blade grazed by, the apple peel fell, as if taking off its skin. There was no break in between or any residue left behind.
“Did you peel it already?”
“Yes.”
“You peeled it really quickly. In any case, we’ve seen a nice trick!”
The announcer praised him to drum up the amusement. It was because of the thought of seeing a new trick after only watching commonplace talent shows of songs or dance.
The audience also applauded moderately.
‘Phew. Looks like I was able to pass.’
7 more people did their talent shows after Lee Hyun, and then it was time to set the prices of the slaves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"แม้ว่าฉันไม่มี ฉันแน่ใจว่า มันจะทำงานดีด้วยตนเอง"เป็นลีฮยอนซ้ายแถบเต็นท์ เขาได้กวาดไปในฝูงชนของเทศกาลซึ่งคนที่มาพร้อมกับครอบครัว นักเรียนจากโรงเรียนอื่น ๆ และนักศึกษามหาวิทยาลัยเกาหลีที่แต่งตัว และมีกิจกรรมนันทนาการตอนนี้ clamorous วิทยาเขตที่เคยเงียบสงบได้ มันเป็นสถานที่ของเยาวชนอาจจะรู้สึกถ้าหายใจเข้าที่ตื่นเต้น ลีฮยอนเอาในลมหายใจ"อา ดีอย่างไร อากาศเต็มไป ด้วยกลิ่นของเงิน"ขั้นมีการตั้งค่าในพลาซ่าหญ้าที่เขามักจะมีแยกอาหารของเขา และวงได้มีการหลายทีมจากภาคความเป็นจริงเสมือนร่วมพบแอธเลติก เพลงเทศกาล และเล่นก็ร้ายพวกเขาถูกตัดออกใน preliminaries ในพบแอธเลติก มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาร้องเพลงบันทึกสูงประสิทธิภาพของพวกเขาสำหรับเพลงเทศกาล และกล่าวว่า ผู้ชมเฉพาะประถมเด็กน้อยมาเล่น"ดูเหมือนว่า noonas ที่ไม่ได้ฝึก"[T/n: Noona เป็นมิตร สบาย ๆ สำหรับ 'น้องเก่า' เช่น hyung oppa สามารถใช้สำหรับสมาชิกครอบครัวไม่]เด็กประถมสวมแว่นตา ด้วยสายตาที่คมชัดแม้ว่า สิ่งนี้ "อย่างไรเพราะ"ก็ตามแม้แต่เด็กประถมการเล่นที่ถูกทริกเกอร์ข้อสรุปที่ส่งทั้งหมดที่เสมือนจริงของแผนกสนับสนุนไปทางแถบ* * *ปรากฏว่า แผนกอื่น ๆ ทำจำนวนมากเตรียมล่วงหน้า เป็นพวกเขาถูกโฮสติ้งของเหตุการณ์แผนกสัตวแพทย์นำลักษณะวิชาชีวิตของพวกเขา และถูกขายเนื้อในแผนกของสวัสดิการสังคม นักเรียนที่ถูกผลักดันรถเข็นของผู้พิการและผู้สูงอายุเป็นผู้แนะนำ มันก็บอกว่า แผนกอาศัยพวกเขา ในโรงแรมที่ใกล้เคียง หรือ ในบ้านของตัวเองพวกเขาให้พวกเขาอาบน้ำเอง และทำหนังสือมีความหมายที่ให้ของขวัญคนในแผนกออกแบบเสื้อผ้า เสื้อผ้าที่พวกเขาได้ทำตัวถูกขายเทปนักเรียนดนตรีด้านของมักจะมีความนิยมสูงขึ้น เนื่องจากนักเรียนหญิงสวยถูกดำเนินการ มีของผู้ชมเพศชาย และพวกตีขนาดใหญ่ขั้นสร้างขึ้นมา และแม้แต่กิจกรรมเล็ก ๆ unceasingแม้แต่ตลาดนัดที่ขายออกจากผลิตภัณฑ์ที่ไม่มีชีวิตชีวาได้ก็เมื่อตอนลีฮยอนเอาเขาไปตลาดนัดหลังเวที คนข้างเขาคว้าแขนของเขา และลากเขา"ดู ดูเหมือน 1 อาสาสมัครเพิ่มเติมได้ปรากฏ"ผู้ประกาศข่าวเป็นกลางเดททาสทำบนเวทีเรือเหตุการณ์มีการเลือกทาสนัดผู้เข้าร่วมจากผู้ชม แต่ลีฮยอนผลักดันผ่านฝูงชน และตัวนั้นเห่าในจำนวนนักเรียนชาย 30 ได้เข้าร่วมในการทาสผู้ประกาศข่าวที่ดึงไมค์ใกล้ และตะโกน"ได้เวลาสำหรับพวกเขาการแสดงทักษะ honed ตามลำดับในการแสดงความสามารถพิเศษ หลักคุณสามารถเปลี่ยนแปลงขึ้นอยู่กับช่างว่าเย็นคุณแสดง ให้ทาส คุณควรทำอย่างไรของดี จากนั้นเริ่มต้น ด้วยหมายเลขผู้เข้าร่วม 1. "ลีฮยอนรับจำนวน 23เขาพยายามต่อต้าน และไม่ขึ้นไปบนเวที แต่เนื่องจากของฝูงชน jeers เขาย่อมขึ้นไป'แสดง fricking พรสวรรค์ โชคของฉันวันนี้คือ ร้าย'อะไรนรกมีว่า เป็นดีดี สิ่งเดียวที่เขารู้วิธีการทำคือ ศิลปะการต่อสู้ลีฮยอนหน้าแข็งมากเมื่อใดก็ ตามที่ผู้เข้าร่วมแสดงออกของการร้องเพลง เต้นรำ เล่นดนตรี แสดงมายากล หรือตลกเขากลัวมองหนาวในสายตาของผู้ชมไม่ได้เป็นบุคคลที่ มีบุคลิกภาพที่ extroverted และเขาไม่มีทักษะใด ๆ แต่ละ เพื่อเพิ่มความวิตกกังวลของเขายิ่งขึ้นขั้นตกใจ เนื่องจากนักเรียนจากโรงเรียนเดียวกันได้ดู ได้ repulsive มาก' เต้นรำกันเถอะ ฉันควรทำยิมนาสติกแห่งชาติ น้อย?'จำนวนผู้เข้าร่วม 6 ได้ยิมนาสติกแห่งชาติก่อน"Boooo""น่าเบื่อ กระเด็นเขา"ลีฮยอนถูกปลดปล่อยแล้ว' ก็โชคดีไม่ได้ทำยิมนาสติกแห่งชาติ แล้วฉันจะร้องเพลง เหมือนศิลปศาสตร์คลาสสิก จะรักคุณจนกว่า›ปลายจะดี 'จำนวนผู้เข้าร่วม 14 ร้องเพลงครั้งแรกฉันอาจไม่ได้หัวเราะ ~ฉันจำเสียงหัวเราะกัน ดังนั้นฉันไม่ได้ร้องไห้ ~ตั้งแต่ว่าฉันเศร้า คุณอาจจะ pained ~ถึงแม้ว่าลีฮยอนคิดว่า ผู้เรียนมีความสามารถในการร้องเพลงที่โดดเด่น เขาไม่ได้รับคะแนนสูงตอนนี้ปัญหาไม่ได้รับคะแนนดี เขาเพียงต้องการที่จะผ่านสถานการณ์นี้อย่างใด"ตอนนี้เราจะดูหมายเลขผู้เข้าร่วมของ 23 แสดงความสามารถพิเศษ"ก็ได้เวลาเปิดลีฮยอน เนื่องจากมันเป็นการแสดงความสามารถสั้น ๆ ไม่มีเวลาสำหรับเขาคิดว่า สบาย ๆ"ได้รับมีด...""อะไร""ฉันจะแสดงให้คุณแอปเปิ้ลปอกเปลือก""แอปเปิล มีแอปเปิลเตรียม ใช่ พวกเขากำลังพูดว่า พวกเขาได้กับมีดที่เตรียมไว้สำหรับคุณในไม่ช้า ผู้เข้าร่วมจำนวน 23 ของพรสวรรค์แสดงจะปอกเปลือกแอปเปิ้ล ทุกคน กรุณาเพลิดเพลินกับการ "แอปเปิ้ลและผลไม้มีดเรือเหตุการณ์ ripening ดีให้เขาลีฮยอน rubbed แอปเปิ้ลเขาเปิดรอบ ๆ และรอบ ๆ จากนั้น ในขณะเดียวกันSliiiceeeeeในลมหายใจเดียว มีดตัดแอปเปิ้ล และเปลือกเล็ดรอดออกจากเมื่อใบมีด grazed โดย เปลือกแอปเปิ้ลตกลงมา ถ้าการปิดผิวของ ในระหว่างมีไม่แบ่ง หรือทิ้งสารตกค้างใด ๆ"ไม่ได้คุณปอกเปลือกแล้วหรือ""ใช่""คุณปอกเปลือกมันจริง ๆ รวดเร็ว เราได้เห็นเทคนิคดี"ผู้ประกาศข่าวที่ยกย่องเขาตีกลองขึ้นที่สวนสนุก ก็เนื่องจากคิดเห็นไพ่ใหม่หลังจากที่ดูเป็นธรรมดาแสดงพรสวรรค์ของเพลงหรือเต้นรำเท่านั้นThe audience also applauded moderately.‘Phew. Looks like I was able to pass.’7 more people did their talent shows after Lee Hyun, and then it was time to set the prices of the slaves.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" แม้ผมจะไม่อยู่ที่นั่น ฉันแน่ใจว่า มันจะวิ่งดีในตัวของมันเอง "
ทันทีที่ลีฮยอนออกจากเต็นท์บาร์ เขาถูกกวาดไปในช่วงเทศกาลฝูงชน - คนที่มากับครอบครัว นักเรียนจากโรงเรียนอื่น และมหาวิทยาลัยนักเรียนเกาหลีที่แต่งตัวและเดินไปรอบ ๆ .
วิทยาเขตที่เคยเงียบ ตอนนี้เซ็งแซ่ . มันเป็นสถานที่ที่น่าตื่นเต้นของเยาวชนอาจจะรู้สึก !
ถ้าหายใจในความตื่นเต้นที่ ลี ฮุน เอาลมหายใจลึก .
" อ่า ดีจัง อากาศเต็มไปด้วยกลิ่นของเงิน ! "
เวทีได้ถูกเซ็ตอัพในหญ้า พลาซ่า ที่เขามักจะห่ออาหารกลางวันของเขาและวงดนตรีการแสดงที่นั่น
ทีมหลายจากแผนกเสมือนจริงมีส่วนร่วมในกรีฑา , เทศกาล , เพลงและเล่น .
พบหายนะ !
พวกเขาตกรอบแรกในกรีฑา มันเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะร้องเพลงเสียงสูงในการปฏิบัติของพวกเขาสำหรับเทศกาลเพลง และพวกเขากล่าวว่า มีผู้ชมเพียงไม่กี่โรงเรียนเด็กมาเพื่อเล่น .
" ดูเหมือนว่าเธอไม่ได้ฝึก "
[ T / N : พี่ เป็นเป็นกันเอง เงื่อนไขสบาย ๆของพี่สาว เหมือนพี่ และ พี่มันสามารถใช้สำหรับที่ไม่ใช่สมาชิกในครอบครัว ]
เป็นเด็กใส่แว่นด้วยสายตาคม ถึงพูดแบบนี้ " เลอะเทอะ "
มันเล่นวิจารณ์โดยแม้แต่ประถมเด็ก
นั่นคือข้อสรุปทริกเกอร์ที่ส่งทั้งหมดเสมือนจริงของกรมสนับสนุนบาร์

* * * ปรากฎว่าหน่วยงานอื่นทำเยอะมากในการเตรียมการล่วงหน้าในฐานะที่เขาเป็นเจ้าภาพหลากหลายของกิจกรรม
ภาควิชาอายุรศาสตร์ นำลักษณะของแผนกของชีวิตและขายเนื้อ .
ในแผนกสวัสดิการสังคม นักเรียนผลักรถเข็นของคนพิการและผู้สูงอายุตามที่พวกเขานำทางพวกเขามันบอกว่าแผนกอาศัยในโรงแรมใกล้เคียง หรือในบ้านของพวกเขาเองพวกเขาเองให้อาบ และการกระทำที่สื่อความหมายให้คนขวัญ .
ในแผนกออกแบบเสื้อผ้า เสื้อผ้า พวกเขาทำให้ตัวเองถูกขายในราคาถูก
เพลงที่นักเรียนอยู่เสมอ มีความนิยม สูง เนื่องจากนักเรียนสาวน่ารักถูกแสดง