Once in China there lived an old wi

Once in China there lived an old widow and her son, Chen. The widow was known all over for the brocades that she made on her loom. Weaving threads of silver, gold, and colored silk into her cloth, she made pictures of flowers, birds, and animals, so real they seemed almost alive. People said there were no brocades finer than the ones the widow wove.

One day, the widow took a pile of brocades to the marketplace, where she quickly sold them. Then she went about buying her household needs.

All at once she stopped. “Oh, my!”

Her eye had been caught by a beautiful painted scroll that hung in one of the stalls. It showed a marvelous palace, all red and yellow and blue and green, reaching delicately to the sky. All around were fantastic gardens, and walking through them, the loveliest maidens.

“Do you like it?” asked the stall keeper. “It’s a painting of Sun Palace. They say it lies far to the east and is the home of many fairy ladies.”

“It’s wonderful,” said the widow with a shiver and a sigh. “It makes me want to be there.”

Though it cost most of her money, the widow could not resist buying the scroll. When she got back to her cottage, she showed it to her son.

“Look, Chen. Have you ever seen anything more beautiful? How I would love to live in that palace, or at least visit it!”

Chen looked at her thoughtfully. “Mother, why don’t you weave the picture as a brocade? That would be almost like being there.”

“Why, Chen, what a marvelous idea! I’ll start at once.”

She set up her loom and began to weave. She worked for hours, then days, then weeks, barely stopping to eat or sleep. Her eyes grew bloodshot, and her fingers raw.

“Mother,” said Chen anxiously, “shouldn’t you get more rest?”

“Oh, Chen, it’s so hard to stop. While I weave, I feel like I’m there at Sun Palace. And I don’t want to come away!”

Because the widow no longer wove brocades to sell, Chen cut firewood and sold that instead. Months went by, while inch by inch the pattern appeared on the loom.

One day, Chen came in to find the loom empty and the widow sobbing. “What’s wrong, Mother?” he asked in alarm.

She looked at him tearfully. “I finished it.”

The brocade was laid out on the floor. And there it all was—the palace reaching to the sky, the beautiful gardens, the lovely fairy ladies.

“It looks so real,” said Chen in amazement. “I feel like I could step into it!”

Just then, a sudden wind whipped through the cottage. It lifted the brocade, blew it out the window, and carried it through the air. The widow and her son rushed outside, only to watch the brocade disappear into the east.

“It’s gone!” cried the widow, and she fainted away.

Chen carried her to her bed and sat beside her for many hours. At last her eyes opened.

“Chen,” she said weakly, “you must find the brocade and bring it back. I cannot live without it.”

“Don’t worry, Mother. I’ll go at once.”

Chen gathered a few things and started to the east. He walked for hours, then days, then weeks. But there was no sign of the brocade.

One day, Chen came upon a lonely hut. Sitting by the door was an old, leather-skinned woman smoking a pipe. A horse was grazing nearby.

“Hello, deary,” said the woman. “What brings you so far from home?”

“I’m looking for my mother’s brocade. The wind carried it to the east.”

“Ah, yes,” said the woman. “The brocade of Sun Palace! Well, that wind was sent by the fairy ladies of the palace itself. They’re using the brocade as a pattern for their weaving.”

“But my mother will die without it!”

“Well, then, you had best get it back! But you won’t get to Sun Palace by foot, so you’d better ride my horse. It will show you the way.”

“Thank you!” said Chen.

“Oh, don’t thank me yet, deary. Between here and there, you must pass through the flames of Fiery Mountain. If you make a single sound of complaint, you’ll be burnt to ashes. After that, you must cross the Icy Sea. The smallest word of discontent, and you’ll be frozen solid. Do you still want to go?”

“I must get back my mother’s brocade.”

“Good boy. Take the horse and go.”

Chen climbed on, and the horse broke into a gallop. Before long they came to a mountain all on fire. Without missing a step, the horse started up the slope, leaping through the flames. Chen felt the fire singe his skin, but he bit his lip and made not a sound.

At last they came down the other side. When they’d left the flames behind, Chen was surprised to find that his burns were gone.

A little later, they came to a sea filled with great chunks of ice. Without pausing a moment, the horse began leaping from one ice floe to another. Waves showered them with icy spray, so that Chen was soaked and shivering. But he held his tongue and said not a word.

Finally they reached the far shore. At once, Chen felt himself dry and warm.

It wasn’t long then till they came to Sun Palace. It looked just like his mother’s brocade!

He rode to the entrance, sprang from the horse, and hurried into a huge hall. Sitting there at looms were dozens of fairy ladies, who turned to stare at him, then whispered to each other excitedly. On each loom was a copy of his mother’s brocade, and the brocade itself hung in the center of the room.

A lady near the door rose from her loom to meet him. “My name is Li-en, and I welcome you. You are the first mortal ever to reach our palace. What good fortune brings you here?”

The fairy was so beautiful that for a moment Chen could only stare. Li-en gazed shyly downward.

“Dear lady, I have come for my mother’s brocade.”

“So you are the widow’s son!” said Li-en. “How we admire that brocade! None of us has been able to match it. We wish to keep it here till we can.”

“But I must bring it home, or my mother will die!”

Li-en looked alarmed, and a flurry of whispers arose in the room. She stepped away to speak softly with several others, then returned to Chen.

“We surely must not let that happen to her. Only let us keep the brocade for the rest of the day, so we can try to finish our own. Tomorrow you may take it back with you.”

“Thank you, dear lady,” said Chen.

The fairies worked busily to finish their brocades. Chen sat near Li-en at her loom. As she wove, he told her about his life in the human world, and she told him about hers at Sun Palace. Many smiles and glances passed between them.

When darkness fell, the fairies worked on by the light of a magic pearl. At last Chen’s eyes would stay open no longer, and he drifted to sleep on his chair.

One by one the fairies finished or left off, and went out of the hall. Li-en was the last one there, and it was almost dawn when she was done. She cut her brocade from the loom and held it beside the widow’s.

She sighed. “Mine is good, but the widow’s is still better. If only she could come and teach us herself.”

Then Li-en had an idea. With needle and thread, she embroidered a small image onto the widow’s brocade—an image of herself on the palace steps. She softly said a spell. Then she left the hall, with a last long smiling gaze at Chen.

When Chen woke up, the sun was just rising. He looked around the hall for Li-en, but saw no one. Though he longed to find her to say good-bye, he told himself, “I must not waste a moment.”

He rolled up his mother’s brocade, rushed from the hall, and jumped onto the horse. Back he raced, across the Icy Sea and over Fiery Mountain.

When he reached the old woman’s hut, she was standing there waiting for him. “Hurry, Chen! Your mother is dying! Put on these shoes, or you’ll never get there in time.”

Chen put them on. One step, two, three, then he was racing over the countryside faster than he could believe possible. In no time, he was home.

He rushed into the cottage and found the widow in bed, pale and quiet. “Mother!”

Her eyes opened slowly. “Chen?”

“Mother, I brought it.” He unrolled the cloth onto the bed.

“My brocade!” The widow raised herself to look. Color came back to her face, and she seemed already stronger.

“Chen, I need more light. Let’s take it outside.”

He helped her out of the cottage and placed the brocade on a rock. But just then a sudden wind came, and the brocade rose slowly in the air. It stretched as it rose, growing larger and larger, till it filled their view completely. The palace was as large as Chen himself had seen it, and standing on the steps was the fairy lady Li-en.

Li-en was beckoning with her hand. “Quickly!” she called. “While the wind still blows! Step into the brocade!”

For a moment, Chen was too astounded to move. Then he took hold of his mother’s arm, and together they stepped forward. There was a shimmering, and there they stood before Sun Palace.

Li-en rushed up to them, and the other fairies gathered around. She said to the widow, “Welcome, honored one. If it pleases you, we wish you to live with us and teach us the secrets of your craft.”

“Nothing could please me more!” cried the widow. “But, Chen, is it all right with you?”

Chen looked in Li-en’s eyes and smiled. “Yes, Mother, it’s just fine with me.”

So the widow became teacher to the fairies, and Chen became husband to Li-en. And people say there are no brocades finer than the ones they weave at Sun Palace.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในประเทศจีน มีอาศัยแม่ม่ายเก่าและลูกชาย เฉิน แม่ม่ายถูกรู้จักทั่วสำหรับ brocades ที่เธอทำการทอผ้าของเธอ ทอผ้าหัวเงิน ทอง และไหมสีเป็นผ้าของเธอ เธอได้รูปภาพ ของดอกไม้ นก สัตว์ จริงดังนั้นพวกเขาดูเหมือนมีชีวิตอยู่เกือบ คนกล่าวว่า มี brocades ไม่ที่ละเอียดกว่าแม่ม่ายตอบเพื่อวันหนึ่ง แม่ม่ายเอากอง brocades การตลาด ที่เธอได้อย่างรวดเร็วขายได้ แล้ว เธอไปเกี่ยวกับซื้อความต้องการใช้ในครัวเรือนของเธอทุกครั้งที่เธอหยุด "โอ้ ของฉัน! "ตาของเธอได้ถูกจับ โดยเลื่อนทาสีสวยงามที่แขวนในร้านหนึ่ง ก็พบว่าวังที่นี่ ทุกสีแดง และสีเหลือง และสีน้ำเงิน และสี เขียว ถึงข้อสรุปฟากฟ้า รอบ ๆ มีสวนสวยงาม และเดินผ่านพวกเขา เมเดน loveliest"คุณชอบมันหรือไม่" ถามผู้รักษาคอก "ได้วาดภาพของซันพาเลซ พวกเขากล่าวว่า มันอยู่ไกลทางภาคตะวันออก และเป็นบ้านของผู้หญิงนางฟ้าหลายคน""ก็ดี กล่าวว่า แม่ม่ายศิวะและแยกกัน "มันทำให้ฉันต้องการให้มีการ"แม้ว่าต้นทุนของเงินของเธอ แม่ม่ายอาจไม่ต่อต้านการซื้อเลื่อน เมื่อเธอได้กลับไปที่กระท่อมของเธอ เธอพบกับลูกชายของเธอ"ดู เฉิน คุณเคยเห็นสิ่งที่สวยงามมากขึ้น ว่าฉันชอบอาศัยอยู่ ในวังนั้น หรือน้อยไปมัน! "เฉินมองดูที่เธอคิด "แม่ ทำไมไม่คุณทอรูปภาพเป็นการยกหรือไม่ ที่จะได้เกือบเหมือนมีอยู่""ทำไม เฉิน ว่าความคิดที่ยิ่งใหญ่ ฉันจะเริ่มต้นในครั้งเดียว"เธอตั้งหูกของเธอ และเริ่มทอ เธอทำงาน สำหรับ ชั่วโมง แล้ววัน สัปดาห์ แทบไม่หยุด การกินนอน ตาเธอโต bloodshot และนิ้วมือของเธอดิบ"แม่ เฉินกล่าวว่า กังวลใจ "ควรหาเหลือเพิ่มมากขึ้น""โอ้ เฉิน มันเป็นดังนั้นยากที่จะหยุด ในขณะที่ฉันทอ ฉันรู้สึกเหมือนฉันมีซันพาเลส และไม่อยากสัมผัส"เนื่องจากแม่ม่ายไม่เพื่อ brocades ขาย เฉินตัดฟืน และขายที่แทน เดือนไป ด้วย ในขณะที่นิ้วโดยนิ้วลวดลายที่ปรากฏในการทอผ้าวันหนึ่ง เฉินมาในการทอผ้าที่ว่างเปล่าและแม่ม่าย sobbing "สิ่งที่ไม่ถูกต้อง แม่? " เขาถามปลุกเธอมองเขา tearfully "กินเสร็จแล้วก็"เวลามีแอร์บนชั้น และทั้งหมดมีตัวพาถึงท้องฟ้า สวนสวย สาว ๆ นางฟ้าน่ารัก"เหมือนจริง กล่าวว่า เฉินในความประหลาดใจ "ฉันรู้สึกเหมือนฉันสามารถก้าวลงไป"เพียงนั้น เป็นฉับพลันลมได้พัดเอาผ่านคอทเทจ มันยกยก blew ขึ้น และดำเนินผ่านไปในอากาศ แม่ม่ายและลูกชายวิ่งนอก เพียงเพื่อดูเวลาที่หายไปในภาคตะวันออก"มันไป" ร้องแม่ม่าย และเธอเป็นไปเฉินทำเธอนอนของเธอ และนั่งข้างเธอหลายชั่วโมง ในที่สุด ดวงตาของเธอเปิด"เฉิน เธอกล่าวว่า weakly "คุณต้องค้นหาเวลา และนำกลับมา ผมขาดมันไม่""ช่างเถอะ แม่ จะไปกัน"เฉินรวบรวมบางสิ่ง และเริ่มต้นในภาคตะวันออก เขาเดิน สำหรับ ชั่วโมง แล้ววัน สัปดาห์ แต่ไม่มีสัญญาณของยกได้วันหนึ่ง เฉินมาเมื่อฮัทโลนลี่ นั่ง โดยประตูเป็นผู้หญิงมีอายุ แม้หนังที่ท่อสูบบุหรี่ ม้าถูก grazing อยู่บริเวณใกล้เคียง"สวัสดี deary, " กล่าวว่า ผู้หญิงนั้น "อะไรทำให้คุณห่างไกลจากบ้านหรือไม่""ฉันกำลังมองหาแม่ยก ลมทำได้ฝั่งตะวันออก""อา ใช่, " กล่าวว่า ผู้หญิงนั้น "เวลาของซันพาเลซ ดี ลมที่ถูกส่ง โดยฝ่ายนางฟ้าที่พาตัวเอง พวกเขาใช้เวลาที่เป็นรูปแบบในการทอผ้า""แต่แม่ของฉันจะตายโดยไม่ได้""ดี แล้ว คุณได้รับที่สุดก็กลับ แต่คุณจะไม่ได้ซันพาเลซ โดยเท้า ดังนั้นคุณจึงจะขี่ม้าของฉันดีกว่า มันจะแสดงวิธีการ""ขอบคุณ" เฉินกล่าว"โอ้ ไม่ขอบคุณผมยัง deary ระหว่างระแหง คุณต้องผ่านเปลวไฟของ Fiery ภูเขา ถ้าคุณเดียวเสียงของเรื่องร้องเรียน คุณจะได้ไหม้เพื่อขี้เถ้า หลังจากนั้น คุณต้องข้ามทะเล Icy คำน้อยที่สุดไม่พอใจ และคุณจะถูกแช่แข็ง คุณยังคงต้องการไปหรือไม่""ฉันต้องได้กลับมาเป็นแม่ยก""เด็กดี ใช้ม้า และไป"เฉินปีนขึ้นบน และม้าตะบึง ก่อนจึงจะมาถึงภูเขาทั้งหมดในไฟ โดยขั้นตอนที่ขาดหายไป ม้าเริ่มต้นขึ้น กระโจนผ่านเปลวไฟ เฉินรู้สึกไฟลนผิวของเขา แต่เขาบิต lip ของเขา และทำเสียงไม่ในที่สุด พวกเขาก็ลงมากัน เมื่อพวกเขาได้ทิ้งเปลวไฟหลัง เฉินไม่ประหลาดใจที่พบว่า ไหม้เขาก็หายไปเล็กน้อยในภายหลัง พวกเขามาถึงทะเลที่เต็มไป ด้วยก้อนน้ำแข็งดี โดยไม่ต้องหยุดครู่ ม้าเริ่มกระโจนจาก floe น้ำแข็งหนึ่งไปยังอีก คลื่นนี้ให้กับสเปรย์น้ำแข็ง เพื่อให้เฉินเปี่ยมล้นไปด้วย และสั่น แต่เขาขึ้นลิ้นของเขา และกล่าวคำไม่ในที่สุด ก็ถึงฝั่งไกล ครั้ง เฉินรู้สึกตัวเองแห้ง และอบอุ่นขึ้นมันไม่ยาวนานแล้วจนพวกเขามาถึงซันพาเลซ มันดูเหมือนแม่ยกเขากำลังจะเข้า sprang จากม้า แล้วรีบเข้าไปในหอประชุมใหญ่ นั่งมีที่ looms ได้หลายสิบนางฟ้าผู้หญิง ที่หันไปมองเขา แล้วกระซิบกันขึ้ง ในแต่ละทอผ้าถูกสำเนาแม่ยก และยกตัวเองแขวนกลางห้องผู้หญิงใกล้ประตูกุหลาบจากการทอผ้าของเธอไปพบเขา "ฉันชื่อน้ำ ลี่ และต้อนรับคุณ คุณเป็นมนุษย์แรกเคยไปถึงวังของเรา โชคดีอะไรที่นำคุณที่นี่"นางฟ้าสวยงามมากว่า ช่วง เฉินอาจเพียงมองได้ น้ำลี่จ้อง shyly ลง"ผู้หญิงที่รัก ที่ฉันได้มาสำหรับแม่ยก""คุณดังนั้นบุตรชายของแม่ม่าย" กล่าวว่า หลี่-เอ็น "ว่าเราชื่นชมที่ยก เราไม่ได้ต้องตรงกับ เราต้องการเก็บไว้ที่นี่จนเราสามารถ""แต่ต้องนำการบ้าน หรือแม่จะตาย"Li-เอ็นดูตื่นตระหนก และคึกคักของ whispers เกิดขึ้นในห้อง เธอก้าวไปพูดเบา ๆ กับคนอื่นหลาย นั้นกลับไปเฉิน"เราก็ต้องไม่ปล่อยให้เกิดขึ้นกับเธอ เพียง ให้เราไว้เวลาที่เหลือของวัน ดังนั้นเราสามารถพยายามทำของเราเอง พรุ่งนี้คุณอาจใช้มันไปกับคุณ""ขอบคุณ ท่านผู้หญิง เฉินกล่าวนางฟ้าทำงานยุ่งวาย brocades ของพวกเขา นั่งใกล้น้ำหลี่เฉินที่ทอผ้าของเธอ เธอ เพื่อ เขาบอกเธอเกี่ยวกับชีวิตในโลกมนุษย์ และเธอบอกเขาเกี่ยวกับเธอที่ซันพาเลซ ในรอยยิ้มและสายตาแปลกผ่านระหว่างเมื่อความมืดลดลง นางฟ้าทำ โดยไฟไข่มุกวิเศษ ในที่สุด ตาของเฉินจะเปิดอยู่อีกต่อไป และเขาลอยนอนบนเก้าอี้ของเขาหนึ่งนางฟ้าเสร็จ หรือออก และออกจากห้องโถง น้ำลี่สุดท้ายมี และก็เกือบรุ่งเช้าเมื่อเธอทำ เธอตัดเวลาของเธอจากการทอผ้า และจัดข้างของแม่ม่ายเธอถอนหายใจ "ฉันดี แต่ของแม่ม่ายดีกว่ายัง หากเพียงเธอได้มา แล้วเราสอนตัวเอง"แล้ว น้ำหลี่มีความคิด ด้วยเข็มและด้าย เธอปักรูปเล็กลงของแม่ม่ายยก — ภาพของตัวเองในตอนพา เธอเบา ๆ ว่า จะสะกด แล้ว เธอทิ้งฮอลล์ กับมีสายตายาวยิ้มสุดท้ายที่เฉินเมื่อเฉินตื่นขึ้น พระอาทิตย์มีเพียงขึ้น เขามองรอบ ๆ ห้องโถงสำหรับ Li-เอ็น แต่เห็นไม่มีใคร ว่าเขาปรารถนาที่จะพบเธอกล่าวลา เขาบอกตัวเอง "ฉันต้องไม่เสียช่วงนั้น"เขาสะสมเวลาของลูก วิ่งจากศาลา กไปบนม้า หลังเขา raced, Icy ทะเล และ ภูเขา Fieryเมื่อเขามาถึงกระท่อมของหญิงชรา เธอยืนรอเขา "รีบ เฉิน แม่จะตาย ใส่ในรองเท้าเหล่านี้ หรือคุณจะไม่ได้มีเวลา"เท่านั้นเฉินทำให้พวกเขาใน ขั้นตอนที่หนึ่ง สอง สาม แล้วเขามีแข่งผ่านชนบทได้เร็วกว่าเขาอาจเชื่อได้ ในเวลา กำลังภายในบ้านเขาวิ่งเข้าไปในคอทเทจ และพบแม่ม่ายที่เตียง ซีด และเงียบสงบ "แม่"ตาของเธอเปิดช้า "เฉิน""แม่ ฉันมา" เขา unrolled ผ้าบนนอน"ของฉันยก" แม่ม่ายที่เลี้ยงดูตัวเอง สีกลับมาใบหน้าของเธอ และเธอดูแล้วแข็งแกร่ง"เฉิน ฉันต้องการไฟเพิ่มเติม ลองใช้มันอยู่"เขาช่วยเธอออกจากคอทเทจ และยกวางไว้บนก้อนหิน แต่แล้วเพียง มาลมอย่างฉับพลัน และเวลากุหลาบอย่างช้า ๆ ในอากาศ มันยืดเป็นมันกุหลาบ เติบโต ใหญ่ และใหญ่จนมันเติมมุมมองของพวกเขาอย่างสมบูรณ์ วังใหญ่เป็นเฉินเองได้เห็น และยืนบนขั้นตอนถูกผู้หญิงนางฟ้าน้ำลี่ได้น้ำลี้มี beckoning ด้วยมือของเธอ "เร็ว" เธอเรียก "ในขณะที่ลมยังพัด ขั้นตอนในการยก"ช่วง เฉินเป็น astounded เกินไปเมื่อต้องการย้าย แล้ว เขาได้ถือของแขนของแม่ของเขา และกันพวกเขาก้าวไปข้างหน้า มีการส่องแสง และมีพวกเขายืนก่อนซันพาเลซLi-น้ำวิ่งขึ้นไป และนางฟ้าอื่น ๆ รวบรวมสถาน เธอบอกว่า ให้แม่ม่าย "ยินดีต้อนรับ จ่ายเงินหนึ่ง ถ้าใจคุณ เราต้องอยู่กับเรา และสอนเราความลับของยานของคุณ""ไม่มีอะไรได้โปรดฉันเพิ่มเติม" ร้องเรียกแม่ม่ายตอบ "แต่ เฉิน ถูกมันกับคุณ"เฉินดูลี่น้ำตา และยิ้ม "ใช่ แม่ ได้ท่องเที่ยวกับฉัน"แม่ม่ายเป็น อาจารย์ให้นางฟ้า และเฉินเป็น สามีกับ Li-น้ำ และคนมี brocades ไม่ที่ละเอียดกว่าพวกเขาทอที่ซันพาเลซ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่ออยู่ในประเทศจีนอยู่ที่นั่นม่ายเก่าและลูกชายของเธอเฉิน ม่ายเป็นที่รู้จักกันไปทั่วสำหรับ brocades ว่าเธอทำบนกี่ทอผ้าของเธอ หัวข้อการทอผ้าของเงินทองและผ้าไหมสีลงไปในผ้าของเธอเธอทำภาพของดอกไม้นกและสัตว์ดังนั้นจริงดูเหมือนว่าพวกเขายังมีชีวิตอยู่เกือบ คนที่บอกว่าไม่มี brocades ดีกว่าคนที่เป็นม่ายรัก. วันหนึ่งภรรยาม่ายเอากอง brocades สู่ตลาดซึ่งเธอได้อย่างรวดเร็วขายให้ จากนั้นเธอก็ไปเกี่ยวกับการซื้อความต้องการของครัวเรือนของเธอ. ทั้งหมดในครั้งเดียวเธอหยุด "โอ้ฉัน!" ตาของเธอได้รับการติดโดยเลื่อนวาดที่สวยงามที่แขวนอยู่ในหนึ่งในร้าน มันแสดงให้เห็นพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ทุกสีแดงและสีเหลืองและสีฟ้าและสีเขียวถึงประณีตขึ้นไปบนฟ้า ทุกรอบเป็นสวนที่ยอดเยี่ยมและเดินผ่านพวกเขาสาวน่ารัก. "คุณชอบมัน?" ถามผู้รักษาประตูคอก "มันเป็นภาพวาดของ Sun Palace พวกเขากล่าวว่ามันอยู่ไกลออกไปทางทิศตะวันออกและเป็นบ้านของผู้หญิงหลายนางฟ้า. " "มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยม" กล่าวว่าม่ายกับตัวสั่นและถอนหายใจ "มันทำให้ฉันต้องการที่จะมี." แม้ว่ามันจะมีค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ของเงินของเธอเป็นม่ายไม่สามารถต้านทานการซื้อเลื่อน เมื่อเธอได้กลับไปที่กระท่อมของเธอเธอแสดงให้ลูกชายของเธอ. "ดูเฉิน คุณเคยเห็นอะไรที่สวยงามมากขึ้น? ฉันชอบที่จะอาศัยอยู่ในพระราชวังนั้นหรือเยี่ยมชมอย่างน้อยมัน! " เฉินมองไปที่เธอคิด "แม่ทำไมคุณไม่ทอผ้าเป็นภาพ? ที่จะเป็นเหมือนการมี. " "ทำไมเฉินสิ่งที่เป็นความคิดที่ยิ่งใหญ่! ฉันจะเริ่มต้นในครั้งเดียว. " เธอตั้งค่าเครื่องทอผ้าของเธอและเริ่มที่จะสาน เธอทำงานเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ววันแล้วสัปดาห์ที่ผ่านมาแทบจะไม่หยุดที่จะกินหรือนอนหลับ ดวงตาของเธอเติบโตเปื้อนเลือดและนิ้วมือของเธอดิบ. "แม่" กล่าวว่าเฉินอย่างใจจดใจจ่อ "คุณไม่ควรจะได้รับส่วนที่เหลืออีกหรือไม่" "โอ้เฉินมันเป็นเรื่องยากมากที่จะหยุด ในขณะที่ฉันสานฉันรู้สึกเหมือนฉันมีที่ Sun Palace และฉันไม่ต้องการที่จะมาออกไป! " เพราะม่ายไม่ brocades รักที่จะขายเฉินตัดฟืนและขายที่แทน เดือนที่ผ่านไปในขณะที่นิ้วโดยนิ้วรูปแบบที่ปรากฏบนกี่ทอผ้า. วันหนึ่งเฉินเดินเข้ามาในที่จะหาเครื่องทอผ้าที่ว่างเปล่าและภรรยาม่ายสะอื้น "มีอะไรผิดปกติแม่?" เขาถามในการเตือนภัย. เธอมองไปที่เขาฟูมฟาย "ฉันเสร็จมัน." ผ้าวางอยู่บนพื้น และมีมันทั้งหมดเป็น-พระราชวังเอื้อมมือไปบนท้องฟ้าสวนสวยนางฟ้าผู้หญิงที่น่ารัก. "มันดูเหมือนจริงมาก" เฉินกล่าวว่าด้วยความประหลาดใจ "ฉันรู้สึกเหมือนฉันสามารถก้าวเข้าสู่มัน!" ทันใดนั้นลมฉับพลันวิปปิ้งผ่านกระท่อม มันยกผ้า, เป่ามันออกไปนอกหน้าต่างและดำเนินการผ่านทางอากาศ ม่ายและลูกชายของเธอรีบวิ่งออกไปข้างนอกเพียงเพื่อชมผ้าหายไปในทางทิศตะวันออก. "มันหายไป!" ร้องม่ายและเธอก็เป็นลมไป. เฉินดำเนินการของเธอไปที่เตียงของเธอและนั่งข้างๆเธอหลายชั่วโมง ที่ล่าสุดเปิดตาของเธอ. "เฉิน" เธอกล่าวอย่างอ่อน "คุณจะต้องพบกับผ้าและนำมันกลับมา ฉันไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากมัน. " "ไม่ต้องห่วงแม่ ฉันจะไปในครั้งเดียว. " เฉินรวมตัวกันเล็ก ๆ น้อย ๆ และเริ่มต้นไปทางทิศตะวันออก เขาเดินเป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ววันแล้วสัปดาห์ที่ผ่านมา แต่ไม่มีวี่แววของผ้า. วันหนึ่งเฉินมาถึงกระท่อมโดดเดี่ยว นั่งอยู่ที่ประตูเป็นเก่าหนังผู้หญิงผิวท่อสูบบุหรี่ ม้าถูกแทะเล็มใกล้เคียง. "สวัสดีสายสวาท" หญิงกล่าวว่า "สิ่งที่จะนำคุณเพื่อให้ห่างไกลจากที่บ้าน?" "ฉันกำลังมองหาผ้าแม่ของฉัน ลมมันดำเนินไปทางทิศตะวันออก. " "อาใช่" หญิงกล่าวว่า "ผ้าของพระราชวังอาทิตย์! ดีลมที่ถูกส่งมาจากผู้หญิงนางฟ้าของพระราชวังของตัวเอง พวกเขากำลังใช้ผ้าเป็นรูปแบบสำหรับการทอผ้าของพวกเขา. " "แต่แม่ของฉันจะตายโดยไม่ได้!" "อืมแล้วคุณได้ดีที่สุดจะได้รับมันกลับมาแล้ว! แต่คุณจะไม่ได้รับกับพระราชวังดวงอาทิตย์โดยการเดินเท้าดังนั้นคุณควรที่จะขี่ม้าของฉัน มันจะแสดงวิธี. " "ขอบคุณ!" เฉินกล่าวว่า. "โอ้ไม่ขอบคุณฉันยังสายสวาท ระหว่างที่นี่และมีคุณจะต้องผ่านภูเขาเปลวไฟที่ร้อนแรง ถ้าคุณทำเสียงเดียวที่มีการร้องเรียนคุณจะถูกเผาเป็นเถ้าถ่าน หลังจากนั้นคุณจะต้องข้ามทะเลน้ำแข็ง คำที่เล็กที่สุดของความไม่พอใจและคุณจะได้รับการแช่แข็งที่เป็นของแข็ง คุณยังคงต้องการที่จะไป? " "ผมจะต้องได้รับกลับผ้าแม่ของฉัน." "เด็กดี ใช้ม้าและไป. " เฉินปีนขึ้นไปบนม้าบุกเข้าไปควบ หลังจากนั้นไม่นานพวกเขามาถึงภูเขาทั้งหมดบนกองไฟ โดยไม่ต้องหายไปขั้นตอนที่ม้าเริ่มขึ้นไปบนเนินกระโดดผ่านเปลวไฟ เฉินรู้สึกว่าไฟไหม้ผิวของเขา แต่เขากัดริมฝีปากของเขาและทำให้ไม่ได้เสียง. ที่สุดท้ายที่พวกเขาลงมาด้านอื่น ๆ เมื่อพวกเขาต้องการที่เหลือเปลวไฟที่อยู่เบื้องหลังเฉินรู้สึกประหลาดใจที่พบว่าการเผาไหม้ของเขาก็หายไป. เล็ก ๆ น้อย ๆ ต่อมาพวกเขามาถึงทะเลที่เต็มไปด้วยก้อนน้ำแข็งที่ดีของ โดยไม่ต้องหยุดสักครู่ม้าเริ่มกระโจนจากน้ำแข็งน้ำแข็งหนึ่งไปยังอีก คลื่นถล่มพวกเขาด้วยสเปรย์น้ำแข็งเพื่อให้เฉินถูกแช่และสั่น แต่เขาจัดขึ้นลิ้นของเขาและกล่าวว่าไม่ได้เป็นคำ. ในที่สุดพวกเขามาถึงฝั่งไกล ในครั้งเดียวเฉินรู้สึกว่าตัวเองแห้งและอบอุ่น. มันไม่นานจากนั้นจนกว่าพวกเขาจะมาถึง Sun Palace มันดูเช่นเดียวกับผ้าของแม่ของเขา! เขาขี่ม้าไปยังทางเข้าที่ลุกจากม้าและรีบเข้าไปในห้องโถงขนาดใหญ่ นั่งอยู่ที่นั่นที่ถูกทอหลายสิบของผู้หญิงนางฟ้าที่หันไปจ้องมองที่เขาแล้วกระซิบกับแต่ละอื่น ๆ ตื่นเต้น บนกี่ทอผ้าแต่ละสำเนาของผ้าของแม่ของเขาและผ้าตัวเองแขวนอยู่ในศูนย์กลางของห้อง. หญิงใกล้ประตูเพิ่มขึ้นจากเครื่องทอผ้าของเธอไปพบเขา "ชื่อของฉันคือ Li-en และผมยินดีต้อนรับคุณ คุณเป็นมนุษย์คนแรกที่ไปถึงวังของเรา สิ่งที่นำความโชคดีของคุณที่นี่? " นางฟ้าจึงสวยงามที่สักครู่เฉินเท่านั้นที่จะจ้องมอง Li-en จ้องอายลง. "ผู้หญิงที่รักฉันได้มาสำหรับผ้าแม่ของฉัน." "ดังนั้นคุณเป็นบุตรชายของภรรยาม่ายของ" Li-en กล่าวว่า "วิธีที่เราชื่นชมผ้าที่! พวกเราไม่มีใครได้รับสามารถที่จะตรงกับมัน เราต้องการที่จะให้มันนี่จนเราสามารถ. " "แต่ผมต้องนำมาไว้ที่บ้านหรือแม่ของฉันจะตาย!" Li-en ดูตื่นตระหนกและความวุ่นวายของกระซิบที่เกิดขึ้นในห้องพัก เธอก้าวออกไปที่จะพูดเบา ๆ กับคนอื่น ๆ หลายคนแล้วก็กลับไปเฉิน. "เราก็ต้องไม่ให้มันเกิดขึ้นกับเธอ เพียง แต่ช่วยให้เราเก็บผ้าสำหรับส่วนที่เหลือของวันเพื่อให้เราสามารถพยายามที่จะเสร็จสิ้นการของเราเอง พรุ่งนี้คุณอาจจะเอามันกลับมาพร้อมกับคุณ. " "ขอบคุณที่รักผู้หญิง" กล่าวว่าเฉิน. นางฟ้าทำงานยุ่งที่จะเสร็จสิ้น brocades ของพวกเขา เฉินนั่งอยู่ใกล้ Li-en ที่กี่ทอผ้าของเธอ ขณะที่เธอรักเขาบอกเธอเกี่ยวกับชีวิตของเขาในโลกมนุษย์และเธอบอกเขาเกี่ยวกับเธอที่ Sun Palace รอยยิ้มและสายตาหลายคนผ่านระหว่างพวกเขา. เมื่อมืดลง, นางฟ้าทำงานโดยแสงไฟจากมุกมายากล ที่ล่าสุดของเฉินตาจะเปิดอยู่ไม่ได้และเขาลอยไปนอนบนเก้าอี้ของเขา. หนึ่งโดยหนึ่งในนางฟ้าเสร็จหรือทิ้งไปและเดินออกไปจากห้องโถง Li-en เป็นคนสุดท้ายที่นั่นและมันก็เกือบรุ่งสางเมื่อเธอได้ทำ เธอตัดเธอจากผ้าทอและถือมันไว้ข้างภรรยาม่ายของ. เธอถอนหายใจ "ฉันเป็นสิ่งที่ดี แต่ภรรยาม่ายของก็ยังดี ถ้าเพียง แต่เธอจะมาสอนเราว่าตัวเอง. " จากนั้น Li-en มีความคิด ด้วยเข็มและด้ายเธอปักภาพขนาดเล็กบนผ้า-ภาพภรรยาม่ายของตัวเองในขั้นตอนพระราชวัง เธอเบา ๆ กล่าวว่าการสะกด จากนั้นเธอออกจากห้องโถงด้วยสายตายิ้มนานที่เฉิน. เฉินเมื่อตื่นขึ้นมาดวงอาทิตย์เป็นเพียงการปรับตัวสูงขึ้น เขามองไปรอบ ๆ ห้องโถงสำหรับ Li-en แต่ไม่มีใครเห็น แม้ว่าเขาจะอยากไปหาเธอที่จะพูดดีลาก่อนเขาบอกตัวเองว่า "ผมไม่ต้องเสียเวลาสักครู่." เขารีดขึ้นผ้าของแม่ของเขาวิ่งจากฮอลล์และกระโดดลงบนม้า เขาวิ่งกลับข้ามน้ำแข็งทะเลและกว่าคะนองเมาน์เทน. เมื่อเขาไปถึงกระท่อมหญิงชราของเธอก็ยืนอยู่ที่นั่นรอให้เขา "รีบเฉิน! คุณแม่ที่กำลังจะตาย! ใส่รองเท้าเหล่านี้หรือคุณจะไม่ได้มีเวลา. " เฉินนำพวกเขาใน ขั้นตอนหนึ่งสองสามแล้วเขาเป็นแข่งชนบทได้เร็วกว่าที่เขาจะเชื่อว่าเป็นไปได้ ในเวลาไม่นานเขาก็กลับบ้าน. เขาวิ่งเข้าไปในกระท่อมและพบว่าหญิงม่ายในเตียงซีดและเงียบสงบ "แม่!" ดวงตาของเธอเปิดช้า "เฉิน" "แม่ผมนำมัน." เขาคลี่ผ้าบนเตียง. "ผ้าของฉัน!" ม่ายยกตัวเองให้ดู สีกลับมาที่ใบหน้าของเธอและเธอดูเหมือนแข็งแกร่งอยู่แล้ว. "เฉินฉันต้องการแสงมากขึ้น ลองมันนอก. " เขาช่วยเธอออกมาจากกระท่อมและวางผ้าบนหิน แต่แล้วจู่ ๆ ก็มาลมและผ้าเพิ่มขึ้นอย่างช้า ๆ ในอากาศ มันยืดที่มันเพิ่มขึ้น, การเจริญเติบโตขนาดใหญ่และขนาดใหญ่จนเต็มไปด้วยมุมมองของพวกเขาอย่างสมบูรณ์ เป็นพระราชวังที่มีขนาดใหญ่เป็นเฉินเองก็เห็นมันและยืนอยู่บนขั้นตอนเป็นผู้หญิงนางฟ้า Li-en. Li-en ถูก beckoning ด้วยมือของเธอ "ได้อย่างรวดเร็ว!" เธอเรียกว่า "ในขณะที่ลมยังคงพัด! ก้าวเข้าสู่ผ้า " สำหรับช่วงเวลาที่เฉินประหลาดใจมากเกินไปที่จะย้าย จากนั้นเขาก็จับแขนของแม่ของเขาและร่วมกันพวกเขาก้าวไปข้างหน้า มีส่องแสงและเวลาที่พวกเขายืนอยู่ตรงหน้า Sun Palace. Li-en วิ่งขึ้นกับพวกเขาและนางฟ้าอื่น ๆ รวมตัวกันรอบ เธอบอกว่าม่าย "ยินดีต้อนรับคุณ, รู้สึกเป็นเกียรติอย่างใดอย่างหนึ่ง ถ้าคุณพอใจเราหวังว่าคุณจะอยู่กับเราและสอนเราความลับของงานฝีมือของคุณ. " "ไม่มีอะไรที่จะกรุณาผมมากขึ้น!" ร้องม่าย "แต่เฉินก็เป็นสิ่งที่เหมาะสมกับคุณทั้งหมดหรือไม่" เฉินมองในสายตาของ Li-en และยิ้ม "ใช่แม่ก็แค่ดีกับฉัน." ดังนั้นม่ายก็กลายเป็นครูนางฟ้าและเฉินกลายเป็นสามี Li-en และคนที่บอกว่าไม่มี brocades ดีกว่าคนที่พวกเขาสานซันพาเลซ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ครั้งหนึ่งในจีนมีอยู่เป็นหม้ายและลูกชายของเธอ , เฉิน ม่ายรู้จักกันทั่วสำหรับ brocades ที่เธอทำที่เครื่องของเธอ ทอเส้นสีเงิน สีทอง และสีผ้าไหมเป็นผ้าของเธอ เธอได้ถ่ายภาพดอกไม้ นก และสัตว์ ดังนั้นจริงๆ พวกเขาดูราวกับมีชีวิต คนที่บอกว่าไม่มี brocades ปลีกย่อยกว่าคนม่ายรัก

วันนึงแม่ม่ายเอากอง brocades เพื่อตลาดที่เค้าขายได้อย่างรวดเร็วพวกเขา แล้วเธอก็ไปซื้อความต้องการของใช้ในครัวเรือนของเธอ

ทั้งหมดในครั้งเดียว เธอหยุด " โอ้ ! "

ตาของเธอถูกจับโดยทาสีสวยงาม เลื่อน ที่แขวนอยู่ในร้าน มีพระราชวังที่ยิ่งใหญ่ ทั้งสีแดง เหลือง ฟ้า และ เขียว ถึงทุ่มเทกับท้องฟ้า ทั้งหมดรอบ ๆเป็นสวนที่ยอดเยี่ยมและเดินผ่านเขา หญิงสาวน่ารัก

" คุณชอบมัน ? " ถามถ่วงเวลาผู้รักษา " มันเป็นภาพวาดของ Sun Palace พวกเขาบอกว่ามันอยู่ห่างไปทางตะวันออกและเป็นบ้านของผู้หญิงมากมายของนางฟ้า "

" มันวิเศษมาก " บอกว่าม่ายมีสั่น และถอนหายใจ " มันทำให้ฉันต้องการที่จะมี "

แต่ค่าใช้จ่ายส่วนใหญ่ของเงินแม่ม่ายไม่สามารถต้านทานการเลื่อนเมื่อเธอได้กลับไปที่พักของเธอ เธอให้ลูกชายของเธอ

" ดูสิ เฉิน คุณเคยเห็นอะไรที่สวยงามมากขึ้น ? วิธีการที่ฉันชอบที่จะอาศัยอยู่ในพระราชวังนั้น หรืออย่างน้อยก็เยี่ยมเลย "

เฉินมองเธออย่างครุ่นคิด " แม่ ทำไมไม่สานภาพเป็นระบบ ? ก็เหมือนการมี "

" ทำไม เฉิน เป็นความคิดที่เยี่ยมมาก ! ผมจะเริ่มทันที "

เธอตั้งกี่ของเธอ และเริ่มถักทอ เธอทำงานเป็นชั่วโมง แล้ววัน อาทิตย์ แทบจะหยุดกินหรือนอน ดวงตาโตแดงก่ำและนิ้วมือดิบของเธอ แม่

" , " กล่าวว่าเฉินอย่างใจจดใจจ่อ " คุณไม่ควรได้พักผ่อนมากขึ้น "

" โอ้ เฉิน มันก็ยากที่จะหยุด ในขณะที่ฉันสาน , ฉันรู้สึกเหมือนฉันมีที่ Sun Palace และผมไม่อยากไป ! "

เพราะม่ายไม่ทอ brocades ขาย เฉิน ตัดฟืน และขายที่แทน เดือนผ่านไป ขณะที่นิ้วโดยนิ้ว ลวดลายที่ปรากฏบนเครื่อง

วันนึงเฉินเข้ามาหาทอว่างเปล่าและแม่ม่ายสะอื้น . " มีอะไรเหรอครับแม่ " เขาถามด้วยความตกใจ

เธอมองเขาฟูมฟาย " เสร็จแล้วครับ "

ใช้วางบนพื้นและมันก็มีวังถึงท้องฟ้า , สวนสวย , นางฟ้าน่ารักสาวๆ

" มันดูเหมือนจริงมาก , " กล่าวว่าเฉินในความประหลาดใจ " ผมรู้สึกเหมือนผมจะก้าวเข้าไป "

แล้วลมก็วิปปิ้งผ่านกระท่อม ก็ยกผ้า , เป่าออกทางหน้าต่าง และแบกมันผ่านอากาศ หญิงม่ายและลูกชายของเธอวิ่งออกมาดูแค่ดู ทีหายไปในตะวันออก

" หายไป ! " ร้องไห้ม่ายและเธอเป็นลม

เฉินอุ้มเธอกับเธอที่เตียงและนั่งลงข้างๆเธอ เป็นเวลาหลายชั่วโมง ในที่สุดสายตาของเธอเปิด

" เฉิน " เธอกล่าวอย่างอ่อน คุณต้องหาผ้าและนำมันกลับมา ผมไม่สามารถอยู่ได้โดยปราศจากมัน . . . "

" ไม่ต้องห่วงแม่ ข้าจะไป "

เฉินรวบรวมสิ่งบางอย่างและเริ่มตะวันออกเขาเดินหลายชั่วโมง แล้ววัน อาทิตย์ แต่ไม่มีวี่แววของโบรเคด .

วันนึงเฉินมาถึงกระท่อมโดดเดี่ยว นั่งอยู่ที่ประตูเก่า , หนังผิวผู้หญิงสูบบุหรี่ท่อ ม้าถูกแทะใกล้เคียง

" สวัสดีครับ เดียร์รี่ กล่าวว่า ผู้หญิง " อะไรทำให้คุณห่างไกลจากบ้าน "

" ฉันมองหาแม่ตาด . ลมพามันไปทางตะวันออก "

" เอ่อ ใช่ " กล่าวว่าผู้หญิง" ระบบของ Sun Palace อืม สายลม ส่งนางฟ้าสาวๆของวังนั่นเอง พวกเขาจะใช้ ใช้เป็นแบบแผนของการทอผ้า "

" แต่แม่ของฉันจะตายโดยไม่ได้ ! "

" แล้วคุณมีที่ดีที่สุดจะได้รับมันกลับมา แต่คุณจะไม่ได้รับการ Sun Palace โดยเท้า ดังนั้นคุณต้องขี่ม้าของฉัน มันจะแสดงวิธีการ "

" ขอบคุณค่ะ " บอกว่าเฉิน

" โอ้ ไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกเดียร์รี่ . ระหว่างที่นี่และมีคุณจะต้องผ่านเปลวไฟของไฟบนภูเขา ถ้าคุณทำเสียงเดียวของการร้องเรียน จะถูกเผา . หลังจากนั้นคุณต้องข้ามผ่านทะเลน้ำแข็ง คำเล็กๆ ไม่พอใจ และคุณจะถูกแช่แข็งที่เป็นของแข็ง คุณยังอยากจะไปอีกเหรอ ? "

" ฉันต้องกลับแม่ตาด "

" เด็กดี เอาม้าไป "

เฉินปีนขึ้นไปบนและม้าเข้าไปวิ่ง ไม่นานก็มาถึงภูเขาที่ลุกเป็นไฟ โดยไม่ต้องขั้นตอนที่ขาดหายไป ม้าเริ่มขึ้นเนิน กระโจนผ่านเปลวไฟ เฉิน รู้สึกว่าไฟไหม้ ผิวของเขา แต่เขากัดริมฝีปากของเขา และทำให้ไม่มีเสียง

ในที่สุดก็มาลงด้านอื่น ๆ เมื่อพวกเขาจะออกจากเปลวไฟข้างหลัง เฉิน ประหลาดใจที่พบว่า การเผาไหม้ของเขาจากไปแล้ว

ช้าอีกนิดพวกเขามาถึงทะเลเต็มไปด้วยดี chunks ของน้ำแข็ง โดยไม่มีการหยุดสักครู่ ม้าเริ่มกระโจนจากน้ำแข็งน้ำแข็งไปอีก คลื่นถล่มมันด้วยสเปรย์แข็งเพื่อให้เฉินก็เปียกปอนและหนาวสั่น แต่เขาก็จับลิ้นของเขา และกล่าวว่า ไม่พูด

ในที่สุดก็ถึงฝั่งไกล ครั้ง เฉิน รู้สึกว่าตัวเองแห้งและอบอุ่น

ไม่ได้นานจนพวกเขามาถึง Sun Palaceมันเหมือนกับแม่ของเขา ที !

เขาขี่ไปทางเข้า sprang จากม้า และรีบเดินเข้าไปในหอประชุมใหญ่ นั่งที่ looms เป็นโหลนางฟ้าสาวๆ ที่หันไปจ้องเขา แล้วกระซิบกับแต่ละอื่น ๆด้วยความตื่นเต้น ในแต่ละเครื่องก็อปปี้ของแม่ของเขา ที และ ทีตัวเองแขวนกลางห้อง

ผู้หญิงที่อยู่ใกล้ประตูกุหลาบจากกี่ทอผ้าที่เธอเจอเขา " ฉันชื่อ ลี อึน และ ยินดีต้อนรับ คุณเป็นคนแรกที่เคยเป็นมนุษย์ไปถึงราชวังของเรา โชคดีนะครับที่พาคุณมาที่นี่ "

นางฟ้าสวยมากหน่อย เชนได้แต่จ้อง หลี่ และจ้องมองอย่างเอียงอายลง

" ที่รัก ฉันมาหาแม่ที "

" คุณเป็นลูกชายของหญิงม่าย " หลี่กล่าวว่าใน" วิธีที่เราชื่นชมว่า ที ! ไม่มีใครได้รับสามารถเพื่อให้ตรงกับมัน เราต้องการเก็บมันไว้จนกว่าเราจะได้ "

" แต่ผมต้องกลับบ้าน หรือแม่ของฉันจะตาย "

อี TH ดูตื่นตระหนก และความวุ่นวายของกระซิบขึ้นมาในห้อง เธอก้าวไปพูดเบาๆกับหลายอื่น ๆแล้วกลับมาเฉิน .

" เราต้องไม่ปล่อยให้มันเกิดขึ้นกับเธอเพียงให้เราเก็บผ้าสำหรับส่วนที่เหลือของวัน ดังนั้นเราสามารถพยายามที่จะจบของเราเอง พรุ่งนี้คุณอาจจะกลับกับคุณ "

" ขอบคุณ , ที่รัก , " กล่าวว่าเฉิน

นางฟ้าทำงานยุ่งจนจบ brocades ของพวกเขา เฉิน นั่งใกล้ ลี อึน ที่เครื่องของเธอ นางรักเขา บอกเธอเกี่ยวกับชีวิตในโลกมนุษย์ หล่อนบอกเขาเกี่ยวกับเธอที่ Sun Palace