Are we to believe that the words so

Are we to believe that the words so fashioned have borne no relation to one another, have been just the disconnected and fortuitous outcome of blind groping after truth and order? Or may we not find in them some continuity of development, some sort of progress from narrower to wider notions of citizenship and of a commonwealth? Let us see. Take the great periods of civic life, Athens, Rome, Mediaeval Italy, the England of the Renaissance.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คือเราเชื่อว่า คำนั้น แบบได้แบกรับไม่สัมพันธ์กับคนอื่น ได้เพียงเชื่อมต่อ และ fortuitous ผลลัพธ์ของคล้าหาตาบอดหลังจากความจริงและสั่ง หรืออาจไม่พบว่าพวกเขาบางความต่อเนื่องของการพัฒนา การเรียงลำดับของความคืบหน้าจากให้แคบลงเพื่อความเข้าใจที่กว้าง ของสัญชาติ และเครือจักรภพบาง ให้เราดู ใช้ดีรอบชีวิตพลเมือง เอเธนส์ โรม อิตาลี Mediaeval อังกฤษของเรเนสซอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เราเชื่อว่าคำพูดสวยเพื่อให้เกิดมามีความสัมพันธ์กับคนอื่นไม่ได้รับเพียงผลตัดการเชื่อมต่อและบังเอิญของคล้าตาบอดหลังจากความจริงและสั่งซื้อ หรือเราอาจไม่พบในพวกเขาอย่างต่อเนื่องบางส่วนของการพัฒนา, การเรียงลำดับของความคืบหน้าจากบางส่วนที่แคบเพื่อพัฒนาการที่กว้างขึ้นของความเป็นพลเมืองและเครือจักรภพ? ให้เราเห็น ใช้ช่วงเวลาที่ดีของชีวิตของพลเมือง, เอเธนส์, โรมยุคกลางอิตาลี, อังกฤษของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เราเชื่อว่าคำล้าสมัยได้ต้องไม่มีความสัมพันธ์กัน มีแค่ตัดการเชื่อมต่อ และบังเอิญผลตาบอดลูบคลำตามความจริงและการสั่งซื้อ หรือเราอาจไม่พบในพวกเขาบาง ความต่อเนื่องของการพัฒนาบางจัดเรียงของความคืบหน้าจากแคบไปกว้างของความเป็นพลเมือง และความคิดของจักรภพ ? ให้เราเห็น ใช้ช่วงเวลาที่ดีของชีวิตพลเมืองเอเธนส์ , โรมสมัยกลางอิตาลี อังกฤษยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา .