2.4. Gelatinization kineticsDSC hea

2.4. Gelatinization kinetics
DSC heating rates from 1 to 15 C min1 (e.g.
1, 2, 3, 5, 8, 10, 12, 14 and 15 C min1 respectively) were used to
study gelatinization kinetics. Other operating conditions were the
same as indicated in the previous section. The Ozawa equation
(Ozawa, 1970) adapted by Ojeda et al. (2000) was used to calculate
break point temperature during starch gelatinization.
2.5. Isolation of rice starch
Rice starch was isolated by combining rice flour (10 g) with sodium
hydroxide solution (0.2% w/v; 200 mL) (Lim, Lee, Shin, &
Lim, 1999). The mixture was stirred at room temperature for
2 h, and then kept at 4 C overnight. The upper liquid was discarded
and another volume of sodium hydroxide was added to
the solid phase and stirred for a further 2 h at room temperature.
The procedure was repeated twice and the final solid phase was
washed using distilled water until the pH of the filtrate was
5.0–6.0. The solid phase was dried in a vacuum oven to 12% moisture
content.
2.6. Enzymatic treatments of rice flour
Cellulase and protease treatments were used as follows to break
down the cell wall structure and digest proteins, respectively. The
specified amount of enzyme (78 units of cellulase; 33 units of protease)
was added to a slurry of rice flour (2.5 g) in 0.01 M Na2HPO4–
NaH2PO4 buffer (pH 5.0 or 7.0 for corresponding enzyme;
25 mL). The mixture was incubated at 37 C for 2 h with gentle
shaking and then filtered using No. 1 Whatman paper. The residue
was triple washed using distilled water and dried in the atmosphere.
The air-dried residue was used to study the effect of enzymatic
treatment on rice structure. A control was prepared
following the same procedure but without cellulase or protease
addition.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

2.4. gelatinization จลนพลศาสตร์ความร้อนราคา 1 ไป 15 นาที C 1 (เช่น DSC1, 2, 3, 5, 8, 10, 12, 14 และ 15 C min 1 ตามลำดับ) เคยใช้ศึกษาจลนพลศาสตร์ gelatinization เงื่อนไขอื่น ๆ ทำงานได้เดียวกันกับที่ระบุในส่วนก่อนหน้า สมการโอะซะวะ(โอะซะวะ 1970) ดัดแปลงจาก Ojeda et al. (2000) ถูกใช้ในการคำนวณอุณหภูมิจุดแบ่งระหว่าง gelatinization แป้ง2.5 การแยกแป้งแป้งถูกแยกต่างหาก โดยผสมแป้งข้าวเจ้า (10 กรัม) กับโซเดียมโซลูชันไฮดรอกไซด์ (0.2% w/v; 200 มล) (Lim ลี ชิน &Lim, 1999) ส่วนผสมที่กวนที่อุณหภูมิห้องใน2 h และจากนั้น เก็บที่ 4 C ค้างคืน ของเหลวด้านบนถูกละทิ้งและมีเพิ่มไดรฟ์ข้อมูลอื่นของโซเดียมไฮดรอกไซด์เฟสของแข็ง และคนใน 2 h ต่อที่อุณหภูมิห้องขั้นตอนที่ซ้ำสอง และเฟสของแข็งสุดท้ายล้างโดยใช้น้ำกลั่นจนกว่าค่า pH ของสารกรองมี5.0 – 6.0 เฟสของแข็งถูกอบแห้งในเตาอบสุญญากาศเพื่อความชื้น 12%เนื้อหา2.6. เอนไซม์ในระบบบำบัดของแป้งข้าวเจ้าCellulase และรติเอสถูกใช้เป็นดังนี้ในการแบ่งลงเซลล์ผนังโครงสร้างและย่อยโปรตีน ตามลำดับ ที่ระบุจำนวนเอนไซม์ (cellulase 78 หน่วย หน่วย 33 รติเอส)มีเพิ่มสารละลายของแป้งข้าว (2.5 g) ใน 0.01 M Na2HPO4 –NaH2PO4 บัฟเฟอร์ (pH 5.0 หรือ 7.0 สำหรับเอนไซม์ที่เกี่ยวข้อง25 mL) ส่วนผสมคือ incubated ที่ 37 C สำหรับ h 2 กับใจสั่นแล้ว กรอง Whatman 1 หมายเลขกระดาษใช้ สารตกค้างมีสามซักแล้วใช้น้ำกลั่น และแห้งในบรรยากาศสารตกค้าง air-dried ถูกใช้เพื่อศึกษาผลของเอนไซม์ในระบบรักษาโครงสร้างของข้าว ตัวควบคุมถูกเตรียมไว้ต่อกระบวนการเดียวกัน แต่ไม่ มี cellulase หรือรติเอสนอกจากนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2.4 เจลจลนศาสตร์
อัตรา DSC ความร้อน 1-15 องศาเซลเซียสต่ำสุด 1 (เช่น
1, 2, 3, 5, 8, 10, 12, 14 และ 15 องศาเซลเซียสต่ำสุด 1 ตามลำดับ) ถูกนำมาใช้ในการ
ศึกษาจลนศาสตร์การเกิดเจล สภาพการใช้งานอื่น ๆ ได้
เช่นเดียวกับที่ระบุไว้ในส่วนก่อนหน้านี้ สมซาวา
(โอซาวา, 1970) ดัดแปลงโดยโอเจและคณะ (2000) ได้ถูกนำมาใช้ในการคำนวณ
อุณหภูมิจุดคุ้มทุนในระหว่างการเกิดเจลสตาร์ช.
2.5 แยกแป้งข้าวเจ้า
แป้งข้าวที่แยกได้โดยการรวมแป้งข้าวเจ้า (10 กรัม) กับโซเดียม
ไฮดรอกไซแก้ปัญหา (0.2% w / v; 200 มิลลิลิตร) (ลิลีชินและ
ลิม, 1999) ส่วนผสมที่ถูกกวนที่อุณหภูมิห้องเป็น
เวลา 2 ชั่วโมงและจากนั้นเก็บไว้ที่ 4 องศาเซลเซียสในชั่วข้ามคืน ของเหลวบนถูกทิ้ง
และปริมาณอีกโซดาไฟถูกบันทึกอยู่ใน
ช่วงที่เป็นของแข็งและขยับไปอีก 2 ชั่วโมงที่อุณหภูมิห้อง.
ขั้นตอนซ้ำสองครั้งและของแข็งสุดท้ายก็
ล้างโดยใช้น้ำกลั่นจนค่า pH ของกรองเป็น
5.0-6.0 เฟสของแข็งถูกทำให้แห้งในเตาอบสูญญากาศ 12% ความชื้น
เนื้อหา.
2.6 การรักษาด้วยเอนไซม์ของแป้งข้าวเจ้า
และการรักษาเซลลูเลสโปรตีเอสถูกนำมาใช้ดังต่อไปนี้ที่จะทำลาย
ลงโครงสร้างผนังเซลล์และย่อยโปรตีนตามลำดับ
จำนวนเงินที่ระบุของเอนไซม์ (78 หน่วยของเซลลูเลส; 33 หน่วยของโปรติเอส)
ได้ถูกเพิ่มเข้าไปผสมแป้งข้าวเจ้า (2.5 กรัม) ใน 0.01 M Na2HPO4-
NaH2PO4 บัฟเฟอร์ (pH 5.0 หรือ 7.0 สำหรับการทำงานของเอนไซม์ที่เกี่ยวข้อง;
25 มิลลิลิตร) ส่วนผสมที่ถูกบ่มที่อุณหภูมิ 37 องศาเซลเซียสเป็นเวลา 2 ชั่วโมงกับอ่อนโยน
สั่นแล้วกรองโดยใช้หมายเลข 1 กระดาษ Whatman ที่เหลือ
ถูกล้างสามโดยใช้น้ำกลั่นและแห้งในบรรยากาศ.
ตกค้างอากาศแห้งถูกใช้ในการศึกษาผลของเอนไซม์
รักษาโครงสร้างข้าว ควบคุมได้ถูกจัดทำ
ตามขั้นตอนเดียวกัน แต่ไม่มีเซลลูเลสหรือโปรติเอส
นอกจากนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2.4 . ค่าจลนพลศาสตร์
DSC ความร้อนอัตรา ตั้งแต่ 1 ถึง 15  C มิน  1 ( เช่น
1 , 2 , 3 , 5 , 8 , 10 , 12 , 14 และ 15  C มิน  1 ตามลำดับ ) เพื่อใช้ศึกษาการเกิดเจลาติไนซ์
ทำ อื่น ๆเงื่อนไข คือ
เดียวกันตามที่ระบุไว้ในมาตราก่อน ส่วนนายอจิโร่ โอซาว่า สมการ
( โอซาว่า , 1970 ) ดัดแปลงโดย ojeda et al . ( 2000 ) ถูกใช้เพื่อคำนวณจุดคุ้มทุนในช่วงอุณหภูมิเจลาติไนเซชันแป้ง
.
2.5การแยกแป้งแป้งข้าว
ข้าวได้ โดยรวมข้าวแป้ง ( 10 กรัม ) กับสารละลายโซเดียมไฮดรอกไซด์
( 0.2% w / v ; 200 มล. ) ( ลิม ลี ชิน &
ลิม , 1999 ) ผสมส่วนผสมที่กวนในอุณหภูมิห้อง
2 H , และเก็บไว้ที่ 4 องศาเซลเซียส  ค้างคืน น้ำส่วนบนทิ้ง
และอีกปริมาณของโซเดียมไฮดรอกไซด์ ได้เพิ่ม

เฟสของแข็งและกวนสำหรับอีก 2 ชั่วโมงที่อุณหภูมิห้อง
กระบวนการทำซ้ำสองครั้ง และเฟสของแข็งสุดท้าย
ล้างใช้น้ำกลั่นจนถึง pH ของการกรองคือ
5.0 และ 6.0 . ระยะที่แข็งแห้งในเตาอบสูญญากาศความชื้น 12 %
.
2.6 เอนไซม์บําบัดของเซลลูเลสและโปรติเอสปลูกข้าวแป้ง

ใช้ดังนี้เพื่อทำลายลงเซลล์ผนังและโครงสร้างย่อยโปรตีน ตามลำดับ
ระบุปริมาณของเอนไซม์ ( 78 หน่วยของเอนไซม์ ; 33 หน่วยโปรตีเอส )
เติมสารละลายแป้งข้าวเหนียว ( 2.5 กรัม ) ใน 0.01 M na2hpo4 –
nah2po4 บัฟเฟอร์ pH 5.0 หรือ 7.0 สำหรับเอนไซม์ที่สอดคล้องกัน ;
25 ml ) ส่วนผสมจะถูกบ่มที่ 37  C 2 H กับอ่อนโยน
เขย่าแล้วกรอง ใช้กระดาษ whatman หมายเลข 1 กาก
คือสามใช้น้ำกลั่นล้างและแห้งในบรรยากาศ
อากาศแห้ง กาก ที่ใช้ในการศึกษาผลของการใช้เอนไซม์
โครงสร้างข้าว ควบคุมเตรียม
ตามกระบวนการเดียวกัน แต่ไม่มีเซลลูเลสและโปรติเอสหรือ