- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Governor Leigh Pemberton’s 1992 lec
Governor Leigh Pemberton’s 1992 lecture concluded with a message for the LSE: “in a world of price
stability you might not think of inviting the Governor of the Bank of England to address you”. Had price
stability guaranteed financial stability, and had I achieved my long-held ambition of being boring, that might
have been true.
Unfortunately, it is not how things have worked out!
What I have tried to show tonight is that the case for price stability is as strong today as it was twenty years
ago – both in theory and in practice. The clarity and simplicity of the inflation target helps to anchor inflation
expectations on the target. We forget the lessons of the 1970s and 1980s at our peril. In the end, the
essence of central banking is to maintain confidence in, and the value of, paper money.
It is far too soon to bury inflation targeting. Together with central bank independence, it played a key role in
bringing price stability to the UK. As the Times reported 20 years ago, “the pound's firmer tone, and softer
German money market rates, could tempt the Chancellor to shave half a point off base rates to coincide with
the Prime Minister's speech at Brighton today”. The party conference season is no longer a time for
speculation about changes in interest rates. No doubt we shall learn a great deal about the appropriate
allocation of responsibilities to monetary policy, on the one hand, and macro-prudential policy, on the other,over the next twenty years. But we should not throw out the baby with the bathwater. Low and stable
inflation is a pre-requisite for economic success.
Much of what I have said is, I hope, a call to arms for economists, and especially younger economists, to
rethink the foundations of our macroeconomic theories. Not to abandon rigorous modelling – after all, in the
words of last year’s Nobel Prize winner Tom Sargent “it takes a model to beat a model” – but to recognise
that in our present models the way we think of human behaviour in the face of irreducible uncertainty is
seriously incomplete.
Ideas matter far more than is usually recognised in the public discussion of monetary policy which
concentrates too much on personalities. Keynes and Stamp both knew that. In February 1929,
Josiah Stamp went to Paris as a member of the Young Committee to assess whether the reparations debts
run up by Germany could be repaid – the similarities with the present situation in Europe are too poignant to
dwell on. In a letter to Keynes, Stamp compared these international meetings to a conjuror trying to pull a
rabbit out of the hat:
“It is still a madhouse, in a way – but all are mad in a very genteel way, the main occupation being elaborate
proofs, from different angles, of sanity. One half sit round a hat saying with Coué reiteration: there is a rabbit
– there is. The other half try to make a noise like a succulent lettuce. There is a general conviction that the
more eminent the conjurors convened, the more certainty is there of the existence of the rabbit”.33
The only escape from madness is the power of ideas. Today, we understand less than we would wish about
how the economy works. The challenge of trying to understand more, and of developing those new ideas,
belongs to you – the next generation of students and academics at the LSE and elsewhere. Go to it!
stability you might not think of inviting the Governor of the Bank of England to address you”. Had price
stability guaranteed financial stability, and had I achieved my long-held ambition of being boring, that might
have been true.
Unfortunately, it is not how things have worked out!
What I have tried to show tonight is that the case for price stability is as strong today as it was twenty years
ago – both in theory and in practice. The clarity and simplicity of the inflation target helps to anchor inflation
expectations on the target. We forget the lessons of the 1970s and 1980s at our peril. In the end, the
essence of central banking is to maintain confidence in, and the value of, paper money.
It is far too soon to bury inflation targeting. Together with central bank independence, it played a key role in
bringing price stability to the UK. As the Times reported 20 years ago, “the pound's firmer tone, and softer
German money market rates, could tempt the Chancellor to shave half a point off base rates to coincide with
the Prime Minister's speech at Brighton today”. The party conference season is no longer a time for
speculation about changes in interest rates. No doubt we shall learn a great deal about the appropriate
allocation of responsibilities to monetary policy, on the one hand, and macro-prudential policy, on the other,over the next twenty years. But we should not throw out the baby with the bathwater. Low and stable
inflation is a pre-requisite for economic success.
Much of what I have said is, I hope, a call to arms for economists, and especially younger economists, to
rethink the foundations of our macroeconomic theories. Not to abandon rigorous modelling – after all, in the
words of last year’s Nobel Prize winner Tom Sargent “it takes a model to beat a model” – but to recognise
that in our present models the way we think of human behaviour in the face of irreducible uncertainty is
seriously incomplete.
Ideas matter far more than is usually recognised in the public discussion of monetary policy which
concentrates too much on personalities. Keynes and Stamp both knew that. In February 1929,
Josiah Stamp went to Paris as a member of the Young Committee to assess whether the reparations debts
run up by Germany could be repaid – the similarities with the present situation in Europe are too poignant to
dwell on. In a letter to Keynes, Stamp compared these international meetings to a conjuror trying to pull a
rabbit out of the hat:
“It is still a madhouse, in a way – but all are mad in a very genteel way, the main occupation being elaborate
proofs, from different angles, of sanity. One half sit round a hat saying with Coué reiteration: there is a rabbit
– there is. The other half try to make a noise like a succulent lettuce. There is a general conviction that the
more eminent the conjurors convened, the more certainty is there of the existence of the rabbit”.33
The only escape from madness is the power of ideas. Today, we understand less than we would wish about
how the economy works. The challenge of trying to understand more, and of developing those new ideas,
belongs to you – the next generation of students and academics at the LSE and elsewhere. Go to it!
0/5000
Governor Leigh Pemberton’s 1992 lecture concluded with a message for the LSE: “in a world of price stability you might not think of inviting the Governor of the Bank of England to address you”. Had price stability guaranteed financial stability, and had I achieved my long-held ambition of being boring, that might have been true. Unfortunately, it is not how things have worked out! What I have tried to show tonight is that the case for price stability is as strong today as it was twenty years ago – both in theory and in practice. The clarity and simplicity of the inflation target helps to anchor inflation expectations on the target. We forget the lessons of the 1970s and 1980s at our peril. In the end, the essence of central banking is to maintain confidence in, and the value of, paper money. It is far too soon to bury inflation targeting. Together with central bank independence, it played a key role in bringing price stability to the UK. As the Times reported 20 years ago, “the pound's firmer tone, and softer German money market rates, could tempt the Chancellor to shave half a point off base rates to coincide with the Prime Minister's speech at Brighton today”. The party conference season is no longer a time for speculation about changes in interest rates. No doubt we shall learn a great deal about the appropriate allocation of responsibilities to monetary policy, on the one hand, and macro-prudential policy, on the other,over the next twenty years. But we should not throw out the baby with the bathwater. Low and stable inflation is a pre-requisite for economic success.
Much of what I have said is, I hope, a call to arms for economists, and especially younger economists, to
rethink the foundations of our macroeconomic theories. Not to abandon rigorous modelling – after all, in the
words of last year’s Nobel Prize winner Tom Sargent “it takes a model to beat a model” – but to recognise
that in our present models the way we think of human behaviour in the face of irreducible uncertainty is
seriously incomplete.
Ideas matter far more than is usually recognised in the public discussion of monetary policy which
concentrates too much on personalities. Keynes and Stamp both knew that. In February 1929,
Josiah Stamp went to Paris as a member of the Young Committee to assess whether the reparations debts
run up by Germany could be repaid – the similarities with the present situation in Europe are too poignant to
dwell on. In a letter to Keynes, Stamp compared these international meetings to a conjuror trying to pull a
rabbit out of the hat:
“It is still a madhouse, in a way – but all are mad in a very genteel way, the main occupation being elaborate
proofs, from different angles, of sanity. One half sit round a hat saying with Coué reiteration: there is a rabbit
– there is. The other half try to make a noise like a succulent lettuce. There is a general conviction that the
more eminent the conjurors convened, the more certainty is there of the existence of the rabbit”.33
The only escape from madness is the power of ideas. Today, we understand less than we would wish about
how the economy works. The challenge of trying to understand more, and of developing those new ideas,
belongs to you – the next generation of students and academics at the LSE and elsewhere. Go to it!
Much of what I have said is, I hope, a call to arms for economists, and especially younger economists, to
rethink the foundations of our macroeconomic theories. Not to abandon rigorous modelling – after all, in the
words of last year’s Nobel Prize winner Tom Sargent “it takes a model to beat a model” – but to recognise
that in our present models the way we think of human behaviour in the face of irreducible uncertainty is
seriously incomplete.
Ideas matter far more than is usually recognised in the public discussion of monetary policy which
concentrates too much on personalities. Keynes and Stamp both knew that. In February 1929,
Josiah Stamp went to Paris as a member of the Young Committee to assess whether the reparations debts
run up by Germany could be repaid – the similarities with the present situation in Europe are too poignant to
dwell on. In a letter to Keynes, Stamp compared these international meetings to a conjuror trying to pull a
rabbit out of the hat:
“It is still a madhouse, in a way – but all are mad in a very genteel way, the main occupation being elaborate
proofs, from different angles, of sanity. One half sit round a hat saying with Coué reiteration: there is a rabbit
– there is. The other half try to make a noise like a succulent lettuce. There is a general conviction that the
more eminent the conjurors convened, the more certainty is there of the existence of the rabbit”.33
The only escape from madness is the power of ideas. Today, we understand less than we would wish about
how the economy works. The challenge of trying to understand more, and of developing those new ideas,
belongs to you – the next generation of students and academics at the LSE and elsewhere. Go to it!
การแปล กรุณารอสักครู่..
Governor Leigh Pemberton’s 1992 lecture concluded with a message for the LSE: “in a world of price
stability you might not think of inviting the Governor of the Bank of England to address you”. Had price
stability guaranteed financial stability, and had I achieved my long-held ambition of being boring, that might
have been true.
Unfortunately, it is not how things have worked out!
What I have tried to show tonight is that the case for price stability is as strong today as it was twenty years
ago – both in theory and in practice. The clarity and simplicity of the inflation target helps to anchor inflation
expectations on the target. We forget the lessons of the 1970s and 1980s at our peril. In the end, the
essence of central banking is to maintain confidence in, and the value of, paper money.
It is far too soon to bury inflation targeting. Together with central bank independence, it played a key role in
bringing price stability to the UK. As the Times reported 20 years ago, “the pound's firmer tone, and softer
German money market rates, could tempt the Chancellor to shave half a point off base rates to coincide with
the Prime Minister's speech at Brighton today”. The party conference season is no longer a time for
speculation about changes in interest rates. No doubt we shall learn a great deal about the appropriate
allocation of responsibilities to monetary policy, on the one hand, and macro-prudential policy, on the other,over the next twenty years. But we should not throw out the baby with the bathwater. Low and stable
inflation is a pre-requisite for economic success.
Much of what I have said is, I hope, a call to arms for economists, and especially younger economists, to
rethink the foundations of our macroeconomic theories. Not to abandon rigorous modelling – after all, in the
words of last year’s Nobel Prize winner Tom Sargent “it takes a model to beat a model” – but to recognise
that in our present models the way we think of human behaviour in the face of irreducible uncertainty is
seriously incomplete.
Ideas matter far more than is usually recognised in the public discussion of monetary policy which
concentrates too much on personalities. Keynes and Stamp both knew that. In February 1929,
Josiah Stamp went to Paris as a member of the Young Committee to assess whether the reparations debts
run up by Germany could be repaid – the similarities with the present situation in Europe are too poignant to
dwell on. In a letter to Keynes, Stamp compared these international meetings to a conjuror trying to pull a
rabbit out of the hat:
“It is still a madhouse, in a way – but all are mad in a very genteel way, the main occupation being elaborate
proofs, from different angles, of sanity. One half sit round a hat saying with Coué reiteration: there is a rabbit
– there is. The other half try to make a noise like a succulent lettuce. There is a general conviction that the
more eminent the conjurors convened, the more certainty is there of the existence of the rabbit”.33
The only escape from madness is the power of ideas. Today, we understand less than we would wish about
how the economy works. The challenge of trying to understand more, and of developing those new ideas,
belongs to you – the next generation of students and academics at the LSE and elsewhere. Go to it!
stability you might not think of inviting the Governor of the Bank of England to address you”. Had price
stability guaranteed financial stability, and had I achieved my long-held ambition of being boring, that might
have been true.
Unfortunately, it is not how things have worked out!
What I have tried to show tonight is that the case for price stability is as strong today as it was twenty years
ago – both in theory and in practice. The clarity and simplicity of the inflation target helps to anchor inflation
expectations on the target. We forget the lessons of the 1970s and 1980s at our peril. In the end, the
essence of central banking is to maintain confidence in, and the value of, paper money.
It is far too soon to bury inflation targeting. Together with central bank independence, it played a key role in
bringing price stability to the UK. As the Times reported 20 years ago, “the pound's firmer tone, and softer
German money market rates, could tempt the Chancellor to shave half a point off base rates to coincide with
the Prime Minister's speech at Brighton today”. The party conference season is no longer a time for
speculation about changes in interest rates. No doubt we shall learn a great deal about the appropriate
allocation of responsibilities to monetary policy, on the one hand, and macro-prudential policy, on the other,over the next twenty years. But we should not throw out the baby with the bathwater. Low and stable
inflation is a pre-requisite for economic success.
Much of what I have said is, I hope, a call to arms for economists, and especially younger economists, to
rethink the foundations of our macroeconomic theories. Not to abandon rigorous modelling – after all, in the
words of last year’s Nobel Prize winner Tom Sargent “it takes a model to beat a model” – but to recognise
that in our present models the way we think of human behaviour in the face of irreducible uncertainty is
seriously incomplete.
Ideas matter far more than is usually recognised in the public discussion of monetary policy which
concentrates too much on personalities. Keynes and Stamp both knew that. In February 1929,
Josiah Stamp went to Paris as a member of the Young Committee to assess whether the reparations debts
run up by Germany could be repaid – the similarities with the present situation in Europe are too poignant to
dwell on. In a letter to Keynes, Stamp compared these international meetings to a conjuror trying to pull a
rabbit out of the hat:
“It is still a madhouse, in a way – but all are mad in a very genteel way, the main occupation being elaborate
proofs, from different angles, of sanity. One half sit round a hat saying with Coué reiteration: there is a rabbit
– there is. The other half try to make a noise like a succulent lettuce. There is a general conviction that the
more eminent the conjurors convened, the more certainty is there of the existence of the rabbit”.33
The only escape from madness is the power of ideas. Today, we understand less than we would wish about
how the economy works. The challenge of trying to understand more, and of developing those new ideas,
belongs to you – the next generation of students and academics at the LSE and elsewhere. Go to it!
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผู้ว่าฯบรรยายสรุปของ เพมเบอร์ตัน ปี 1992 ด้วยข้อความสำหรับลอนดอน : “โลกของเสถียรภาพราคา
คุณอาจไม่คิดว่าเชิญผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศอังกฤษที่อยู่คุณ " มีเสถียรภาพราคา
รับประกันความมั่นคงทางการเงิน และฉันได้ของฉันจัดขึ้นนานความใฝ่ฝันที่น่าเบื่ออาจ
ได้จริง
แต่มันไม่ใช่สิ่งที่จะทำงานออก
สิ่งที่ฉันได้พยายามที่จะแสดงคืนนี้คือคดีเสถียรภาพของราคาที่แข็งแกร่ง วันนี้มันเป็นยี่สิบปี
มาแล้ว ( ทั้งภาคทฤษฎีและการปฏิบัติ ความชัดเจนและเรียบง่ายของเป้าหมายเงินเฟ้อช่วยยึดอัตราเงินเฟ้อ
ความคาดหวัง เป้าหมาย เราลืมบทเรียนของปี 1970 และ 1980 ที่อันตรายของเรา ในที่สุด
สาระสําคัญของธนาคารกลาง เพื่อรักษาความเชื่อมั่นในและค่าของเงินกระดาษ
มันไกลเกินไปที่จะฝังเป้าหมายเงินเฟ้อ . ด้วยความเป็นอิสระของธนาคารกลาง จึงมีบทบาทสำคัญใน
นำเสถียรภาพราคาใน UK เป็นครั้งที่รายงานเมื่อ 20 ปีก่อน " ของปอนด์กระชับเสียง และเบา
เยอรมันในตลาดเงินตรา อาจหลอกล่อท่านโกนครึ่งจุดจากราคาฐานที่จะตรงกับ
นายกรัฐมนตรีกล่าวสุนทรพจน์ในไบรตันในวันนี้ " ฤดูกาลการประชุมพรรคไม่มีเวลา
การเก็งกำไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเราจะได้เรียนรู้การจัดการที่ดีเกี่ยวกับการจัดสรรที่เหมาะสม
ของความรับผิดชอบ นโยบายการเงิน ในมือข้างหนึ่งและแมโครข้อมูลนโยบาย ในอื่น ๆ ต่อมาอีก 20 ปีแต่เราไม่ควรทิ้งลูกไว้กับ bathwater . ต่ำและมีเสถียรภาพ ภาวะเงินเฟ้อเป็นวิชาบังคับก่อน
ความสำเร็จทางเศรษฐกิจ
มากของสิ่งที่ฉันพูดคือ ผมหวังว่า โทรไปยังแขนสำหรับนักเศรษฐศาสตร์ และโดยเฉพาะน้องนักเศรษฐศาสตร์
คิดรากฐานของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์มหภาคของเรา อย่าทอดทิ้งอย่างเข้มงวดแบบ–หลังจากทั้งหมดใน
คำพูดของปีสุดท้ายของผู้ชนะรางวัลโนเบลทอม ซาร์เจนต์ " จะใช้รูปแบบการเต้นแบบ " ( แต่จำ
ในรุ่นปัจจุบันของเราวิธีที่เราคิดว่า พฤติกรรมของมนุษย์ในหน้าของความไม่แน่นอนลดลงคือ
อย่างจริงจังไม่สมบูรณ์
ความคิดเรื่องมากกว่า มักจะได้รับการยอมรับในการอภิปรายสาธารณะของนโยบายการเงินซึ่ง
เข้มข้นมากเกินไปในบุคลิกคีนและแสตมป์ ทั้งรู้ว่า ในเดือนกุมภาพันธ์ปี ค.ศ. 1929
โยสิยาห์แสตมป์ไปปารีสเป็นกรรมการหนุ่มเพื่อประเมินว่าเงินชดเชยหนี้
วิ่งขึ้น โดยเยอรมนีจะได้รับ–ความคล้ายคลึงกับสถานการณ์ปัจจุบันในยุโรปก็ฉุน
อาศัยอยู่บน ในจดหมายถึง คีน แสตมป์เปรียบเทียบการประชุมระหว่างประเทศเหล่านี้ไปตลอดทาง พยายามจะดึงกระต่ายออกมาจากหมวก
:
" มันยังบ้าในทาง ) แต่ทั้งหมดจะบ้าในวิธีกันนิ อาชีพหลักหลักฐานอันซับซ้อน
, จากมุมที่แตกต่างกันของสติ . หนึ่งครึ่งนั่งรอบหมวกพูดกับกู โดยการทำซ้ำๆ : มีกระต่าย
- มี ครึ่งอื่น ๆพยายามที่จะทำให้เสียงเหมือนผักกาด หวานฉ่ำ มีทั่วไปเชื่อว่า
มีชื่อเสียงมากขึ้นหลังจากที่ conjurors ,ความแน่นอนมากขึ้นมีการมีอยู่ของกระต่าย " 33
หนีจากบ้าอำนาจของความคิด วันนี้เราเข้าใจน้อยกว่าที่เราปรารถนาเกี่ยวกับ
วิธีเศรษฐกิจ งาน ความท้าทายของการพยายามที่จะเข้าใจมากขึ้น และการพัฒนาใหม่ความคิด
เป็นของคุณสำหรับรุ่นต่อไปของนักศึกษาและนักวิชาการที่ลอนดอน และที่อื่น ๆ ไปเพื่อมัน !
คุณอาจไม่คิดว่าเชิญผู้ว่าการธนาคารแห่งประเทศอังกฤษที่อยู่คุณ " มีเสถียรภาพราคา
รับประกันความมั่นคงทางการเงิน และฉันได้ของฉันจัดขึ้นนานความใฝ่ฝันที่น่าเบื่ออาจ
ได้จริง
แต่มันไม่ใช่สิ่งที่จะทำงานออก
สิ่งที่ฉันได้พยายามที่จะแสดงคืนนี้คือคดีเสถียรภาพของราคาที่แข็งแกร่ง วันนี้มันเป็นยี่สิบปี
มาแล้ว ( ทั้งภาคทฤษฎีและการปฏิบัติ ความชัดเจนและเรียบง่ายของเป้าหมายเงินเฟ้อช่วยยึดอัตราเงินเฟ้อ
ความคาดหวัง เป้าหมาย เราลืมบทเรียนของปี 1970 และ 1980 ที่อันตรายของเรา ในที่สุด
สาระสําคัญของธนาคารกลาง เพื่อรักษาความเชื่อมั่นในและค่าของเงินกระดาษ
มันไกลเกินไปที่จะฝังเป้าหมายเงินเฟ้อ . ด้วยความเป็นอิสระของธนาคารกลาง จึงมีบทบาทสำคัญใน
นำเสถียรภาพราคาใน UK เป็นครั้งที่รายงานเมื่อ 20 ปีก่อน " ของปอนด์กระชับเสียง และเบา
เยอรมันในตลาดเงินตรา อาจหลอกล่อท่านโกนครึ่งจุดจากราคาฐานที่จะตรงกับ
นายกรัฐมนตรีกล่าวสุนทรพจน์ในไบรตันในวันนี้ " ฤดูกาลการประชุมพรรคไม่มีเวลา
การเก็งกำไรเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงในอัตราดอกเบี้ย ไม่ต้องสงสัยเลยว่าพวกเราจะได้เรียนรู้การจัดการที่ดีเกี่ยวกับการจัดสรรที่เหมาะสม
ของความรับผิดชอบ นโยบายการเงิน ในมือข้างหนึ่งและแมโครข้อมูลนโยบาย ในอื่น ๆ ต่อมาอีก 20 ปีแต่เราไม่ควรทิ้งลูกไว้กับ bathwater . ต่ำและมีเสถียรภาพ ภาวะเงินเฟ้อเป็นวิชาบังคับก่อน
ความสำเร็จทางเศรษฐกิจ
มากของสิ่งที่ฉันพูดคือ ผมหวังว่า โทรไปยังแขนสำหรับนักเศรษฐศาสตร์ และโดยเฉพาะน้องนักเศรษฐศาสตร์
คิดรากฐานของทฤษฎีเศรษฐศาสตร์มหภาคของเรา อย่าทอดทิ้งอย่างเข้มงวดแบบ–หลังจากทั้งหมดใน
คำพูดของปีสุดท้ายของผู้ชนะรางวัลโนเบลทอม ซาร์เจนต์ " จะใช้รูปแบบการเต้นแบบ " ( แต่จำ
ในรุ่นปัจจุบันของเราวิธีที่เราคิดว่า พฤติกรรมของมนุษย์ในหน้าของความไม่แน่นอนลดลงคือ
อย่างจริงจังไม่สมบูรณ์
ความคิดเรื่องมากกว่า มักจะได้รับการยอมรับในการอภิปรายสาธารณะของนโยบายการเงินซึ่ง
เข้มข้นมากเกินไปในบุคลิกคีนและแสตมป์ ทั้งรู้ว่า ในเดือนกุมภาพันธ์ปี ค.ศ. 1929
โยสิยาห์แสตมป์ไปปารีสเป็นกรรมการหนุ่มเพื่อประเมินว่าเงินชดเชยหนี้
วิ่งขึ้น โดยเยอรมนีจะได้รับ–ความคล้ายคลึงกับสถานการณ์ปัจจุบันในยุโรปก็ฉุน
อาศัยอยู่บน ในจดหมายถึง คีน แสตมป์เปรียบเทียบการประชุมระหว่างประเทศเหล่านี้ไปตลอดทาง พยายามจะดึงกระต่ายออกมาจากหมวก
:
" มันยังบ้าในทาง ) แต่ทั้งหมดจะบ้าในวิธีกันนิ อาชีพหลักหลักฐานอันซับซ้อน
, จากมุมที่แตกต่างกันของสติ . หนึ่งครึ่งนั่งรอบหมวกพูดกับกู โดยการทำซ้ำๆ : มีกระต่าย
- มี ครึ่งอื่น ๆพยายามที่จะทำให้เสียงเหมือนผักกาด หวานฉ่ำ มีทั่วไปเชื่อว่า
มีชื่อเสียงมากขึ้นหลังจากที่ conjurors ,ความแน่นอนมากขึ้นมีการมีอยู่ของกระต่าย " 33
หนีจากบ้าอำนาจของความคิด วันนี้เราเข้าใจน้อยกว่าที่เราปรารถนาเกี่ยวกับ
วิธีเศรษฐกิจ งาน ความท้าทายของการพยายามที่จะเข้าใจมากขึ้น และการพัฒนาใหม่ความคิด
เป็นของคุณสำหรับรุ่นต่อไปของนักศึกษาและนักวิชาการที่ลอนดอน และที่อื่น ๆ ไปเพื่อมัน !
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- พอดี
- เมื่อวานฉันได้ประโยชน์จากกิจกรรมนี้เยอะม
- งานปรับระดับดิน
- New and exciting
- information such as adjectives and adver
- 美容院の店員の証言「その人ならうちの店に来ましたよ。あれこれ注文されて、大変だっ
- ทั้งความรู้จากอาจารย์ มิตรภาพดีๆจากเพื่อ
- ฉันตาปรือแล้ว
- conjunction
- Everything I love you,everyday I love yo
- คุณใช้เวลาอยู่ในเรือนานเท่าไหร่
- I am wondering
- ตอนนี้คุณทำอะไรอยู่ค่ะ
- ของเราเป็นประสบการณ์เกี่ยวกับลิฟท์ ซึ่งล
- 美容院の店員の証言「その人ならうちの店に来ましたよ。あれこれ注文されて、大変だっ
- บางทีอาจจะขี้หงุดหงิด ขี้โมโห
- desprite not being
- 美容院の店員の証言「その人ならうちの店に来ましたよ。あれこれ注文されて、大変だっ
- Yes darling I eat fried rice but i was n
- ปัจจุบันสามารถเดินทางเข้าไปโดยอาศัยม้าเท
- I am writing to you is responsible for t
- คุณมีหนวด
- Cuz I wanna see lol
- ยำม่าม่า
