13. The RescueThe Cowardly Lion was

13. The Rescue
The Cowardly Lion was much pleased to hear that the Wicked Witch had been melted by a bucket of water, and Dorothy at once unlocked the gate of his prison and set him free. They went in together to the castle, where Dorothy's first act was to call all the Winkies together and tell them that they were no longer slaves.
There was great rejoicing among the yellow Winkies, for they had been made to work hard during many years for the Wicked Witch, who had always treated them with great cruelty. They kept this day as a holiday, then and ever after, and spent the time in feasting and dancing.
"If our friends, the Scarecrow and the Tin Woodman, were only with us," said the Lion, "I should be quite happy."
"Don't you suppose we could rescue them?" asked the girl anxiously.
"We can try," answered the Lion.
So they called the yellow Winkies and asked them if they would help to rescue their friends, and the Winkies said that they would be delighted to do all in their power for Dorothy, who had set them free from bondage. So she chose a number of the Winkies who looked as if they knew the most, and they all started away. They traveled that day and part of the next until they came to the rocky plain where the Tin Woodman lay, all battered and bent. His axe was near him, but the blade was rusted and the handle broken off short.
The Winkies lifted him tenderly in their arms, and carried him back to the Yellow Castle again, Dorothy shedding a few tears by the way at the sad plight of her old friend, and the Lion looking sober and sorry. When they reached the castle Dorothy said to the Winkies:
"Are any of your people tinsmiths?"
"Oh, yes. Some of us are very good tinsmiths," they told her.
"Then bring them to me," she said. And when the tinsmiths came, bringing with them all their tools in baskets, she inquired, "Can you straighten out those dents in the Tin Woodman, and bend him back into shape again, and solder him together where he is broken?"
The tinsmiths looked the Woodman over carefully and then answered that they thought they could mend him so he would be as good as ever. So they set to work in one of the big yellow rooms of the castle and worked for three days and four nights, hammering and twisting and bending and soldering and polishing and pounding at the legs and body and head of the Tin Woodman, until at last he was straightened out into his old form, and his joints worked as well as ever. To be sure, there were several patches on him, but the tinsmiths did a good job, and as the Woodman was not a vain man he did not mind the patches at all.
When, at last, he walked into Dorothy's room and thanked her for rescuing him, he was so pleased that he wept tears of joy, and Dorothy had to wipe every tear carefully from his face with her apron, so his joints would not be rusted. At the same time her own tears fell thick and fast at the joy of meeting her old friend again, and these tears did not need to be wiped away. As for the Lion, he wiped his eyes so often with the tip of his tail that it became quite wet, and he was obliged to go out into the courtyard and hold it in the sun till it dried.
"If we only had the Scarecrow with us again," said the Tin Woodman, when Dorothy had finished telling him everything that had happened, "I should be quite happy."
"We must try to find him," said the girl.
So she called the Winkies to help her, and they walked all that day and part of the next until they came to the tall tree in the branches of which the Winged Monkeys had tossed the Scarecrow's clothes.
It was a very tall tree, and the trunk was so smooth that no one could climb it; but the Woodman said at once, "I'll chop it down, and then we can get the Scarecrow's clothes."
Now while the tinsmiths had been at work mending the Woodman himself, another of the Winkies, who was a goldsmith, had made an axe-handle of solid gold and fitted it to the Woodman's axe, instead of the old broken handle. Others polished the blade until all the rust was removed and it glistened like burnished silver.
As soon as he had spoken, the Tin Woodman began to chop, and in a short time the tree fell over with a crash, whereupon the Scarecrow's clothes fell out of the branches and rolled off on the ground.
Dorothy picked them up and had the Winkies carry them back to the castle, where they were stuffed with nice, clean straw; and behold! here was the Scarecrow, as good as ever, thanking them over and over again for saving him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

13. ช่วยเหลือ
สิงโตขี้ขลาดมีความยินดีมากที่จะได้ยินว่า แม่มดคนชั่วได้ถูกหลอม ด้วยถังน้ำ และโดโรธีครั้งปลดล็อคประตูของเขา และเขาตั้งฟรี พวกเขาไปในกันปราสาท ซึ่งการกระทำครั้งแรกของโดโรธีถูกเรียก Winkies ทั้งหมดเข้าด้วยกัน และบอกพวกเขาว่า พวกเขาไม่มีทาส
มีดี rejoicing ใน Winkies สีเหลือง สำหรับพวกเขาได้ถูกทำการทำงานอย่างหนักในช่วงหลายปีสำหรับคนชั่วแม่มด ผู้มีเสมอรักษาพวกเขา ด้วยโหดมาก พวกเขาเก็บวันนี้เป็นวันหยุด แล้ว และตลอดไป และใช้เวลาในงานเลี้ยง และเต้นรำ
สิงโต "ฉันควรได้มีความสุขมาก" กล่าวว่า "ถ้าเพื่อนของเรา หุ่นไล่กาและวู้ดแมน Tin เท่ากับเรา
"ไม่คุณคิดว่า เราสามารถช่วยเหลือพวกเขา"ถามหญิงสาวกังวลใจ
ตอบ"เราสามารถลอง สิงโต.
เพื่อให้พวกเขาเรียกว่า Winkies สีเหลือง และถามพวกเขาหาก พวกเขาจะช่วยให้เพื่อช่วยเหลือเพื่อนของพวกเขา และ Winkies ที่กล่าวว่า พวกเขาจะยินดีที่จะทำทั้งหมดในอำนาจโดโรธี ที่มีการให้ฟรีจากชาย ดังนั้น เธอจึงเลือกจำนวน Winkies คันเป็นถ้าพวกเขารู้มากสุด และพวกเขาทั้งหมดเริ่มต้นจาก พวกเขาเดินทางว่า วันหนึ่งถัดไปจนกว่าพวกเขามาถึงราบหินที่วู้ดแมนทินเลย์ ทั้งจากวิกฤต และเงี้ยว ขวานของเขาถูกใกล้เขา แต่ใบมีดถูก rusted และจับหักสั้น.
Winkies ที่ยกเขาละม่อมในแผ่นดินของพวกเขา และนำเขากลับไปยังปราสาทสีเหลืองอีก โดโรธีส่องน้ำตากี่โดยไปที่สหัสเศร้าของเพื่อนเก่า และสิงโตที่นี่ และขอ เข้าถึงปราสาท Winkies ที่ว่า โดโรธี:
"เป็นถึงคนของคุณ tinsmiths "
"โอ้ ใช่ เรามี tinsmiths ดี พวกเขาบอกว่า her.
"แล้วนำพวกเขาให้ฉัน เธอกล่าว และเมื่อ tinsmiths มา นำมาด้วยมือของพวกเขาทั้งหมดในตะกร้า เธอทูล "สามารถคุณตรงออกที่ dents ในวู้ดแมนดีบุก งอเขากลับเข้าร่างอีกครั้ง และประสานเขากันที่เขาจะเสีย"
Tinsmiths ที่ดู วู้ดแมนที่ผ่านอย่างระมัดระวัง และตอบว่า พวกเขาคิดว่า พวกเขาสามารถซ่อมเขาเพื่อเขาจะเป็นเหมือนเคยแล้ว ดังนั้นพวกเขาตั้งให้ทำงานในห้องสีเหลืองขนาดใหญ่ของปราสาท และทำงานสามวันและคืนที่ 4 ตอก และบิดดัด และบัดกรี และขัด และห้ำหั่นขา และร่างกาย และศีรษะของวู้ดแมน Tin จนในที่สุด เขาถูก straightened ออกลงในแบบฟอร์มเก่าของเขา และรอยต่อของเขาทำงานและเคย เพื่อให้แน่ใจ มีซอฟต์แวร์ต่าง ๆ บนเขา แต่ tinsmiths จะได้งานที่ดี และเป็นวู้ดแมนไม่คน vain เขาไม่ได้รังเกียจแพทช์ที่ทั้งหมด
เมื่อ ที่สุด เขาเดินเข้าไปในห้องของโดโรธี และขอบคุณเธอสำหรับช่วยเขา เขาก็พอใจที่เขาร้องไห้น้ำตาของความสุข และโดโรธีต้องเช็ดน้ำตาทุกอย่างรอบคอบจากใบหน้าของเขากับเอี๊ยมของเธอ ดังนั้นรอยต่อของเขาจะไม่สามารถ rusted ในเวลาเดียวกัน น้ำตาของเธอเองตกหนา และรวดเร็วที่ความสุขของการประชุมเพื่อนเก่าของเธออีกครั้ง และน้ำตาเหล่านี้ได้ไม่ต้องเช็ดออก ส่วนสิงโต เขาเช็ดตาบ่อย ด้วยหางของเขาให้กลายเป็นค่อนข้างเปียก และเขามีหน้าที่ต้องออกไปเป็นคอร์ตยาร์ด และกดค้างไว้จนมันแห้งใน.
"ถ้าเรามีแค่หุ่นไล่กาที่เราอีก กล่าวว่า วู้ดแมน Tin โดโรธีก็เสร็จเขาบอกทุกอย่างที่เกิด "ฉันควรจะค่อนข้างมีความสุข "
"เราต้องพยายามหาเขา กล่าวว่า เธอ
เขาเรียกว่า Winkies เพื่อช่วยให้เธอ และพวกเขาเดินวันที่ และเป็นส่วนหนึ่งของถัดไปจนกว่าพวกเขามาถึงต้นไม้สูงในสาขาที่ลิงปีกได้เพราะเสื้อผ้าของหุ่นไล่กา
มันเป็นต้นไม้สูงมาก และลำต้นไม่เรียบจึงไม่สามารถลอยขึ้นได้ แต่ว่า การวู้ดแมนครั้ง "ฉันจะสับลง และจากนั้น เราจะได้รับเสื้อผ้าของหุ่นไล่กา"
ตอนนี้ ขณะ tinsmiths ได้ที่งาน mending วู้ดแมนเอง อีก Winkies ผู้เป็นช่างทอง ได้ทำการจับขวานทองคำ และพอดีกับขวานของวู้ดแมน แทนที่จะจับหักเก่า ผู้อื่นขัดเงาใบมีดสนิมทั้งหมดถูกลบออก และมัน glistened เช่นเมื่อเงิน.
เป็นพระองค์ตรัส วู้ดแมนกระป๋องเริ่มสับ และในช่วงเวลาสั้นๆ ต้นล้มลงไป ด้วยล้ม whereupon เสื้อผ้าของหุ่นไล่กาหลุดออกมาจากกิ่ง และรีดปิดบนล่าง
โดโรธีรับพวกเขา และได้ยก Winkies ที่พวกเขากลับไปยังปราสาท ที่พวกเขาถูกยัด ด้วยฟางดี สะอาด และเถิด นี่เป็นเพียงตัวหุ่นไล่กา เหมือนเคย ยังเล่าบันทึกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

13 . กู้ภัย
สิงโตขี้ขลาดดีใจมากที่ได้ยินว่าแม่มดชั่วร้ายถูกละลายโดย ถังน้ำ และโดโรธี ก็ไขประตูคุกของเขา และทำให้เขาเป็นอิสระ พวกเขาออกไปด้วยกัน ไปที่ปราสาท สิ่งแรก ที่โดโรธีทำคือโทรหาวินกีส์ทั้งหมดเข้าด้วยกัน และบอกพวกเขาว่า พวกเขาเป็นทาสอีกต่อไป
ที่นั่นดี ใจกัน วินกีส์สีเหลืองสำหรับพวกเขาได้ทำงานอย่างหนักในช่วงหลายปีที่ผ่านมา แม่มดที่ ชั่วร้าย ที่มักจะทำกับพวกเขากับความโหดร้าย พวกเขาเก็บไว้ วันนี้เป็นวันหยุดแล้ว และหลังจากนี้ และใช้เวลาในการเลี้ยงและเต้นรำ .
" ถ้าเพื่อนของเรา หุ่นไล่กา ชายตัด ไม้ดีบุก ก็เท่ากับเรา”สิงโตพูด ฉันควรจะมีความสุข "
" คุณไม่คิดว่าเราจะช่วยพวกเขา ?" เด็กหญิงถามอย่างกังวล
" เราสามารถลองได้”สิงโตตอบ
ดังนั้นพวกเขาจึงเรียกพวกวินกีส์สีเหลืองและถามพวกเขาหากพวกเขาจะช่วยเพื่อช่วยเพื่อนของตน และพวกนั้นกล่าวว่าพวกเขาจะยินดีที่จะทำทุกอย่างในอำนาจของพวกเขาสำหรับโดโรธีที่พวกเขาตั้งฟรีจากความเป็นทาส ดังนั้นเธอจึงเลือกหมายเลขของพวกที่ดูราวกับว่าพวกเขารู้ดีที่สุด และพวกเขาทั้งหมดก็เริ่มหายไปพวกเขาเดินทางวันนั้น และส่วนหนึ่งของต่อไป จนมาถึงที่ราบหิน ซึ่งชายตัด ไม้ดีบุกนอน ทั้งซึ้ง ทั้งร่าง ขวาน อยู่ใกล้เขา แต่ใบมีดขึ้นสนิม และด้ามหักสั้น .
พวกยกเขาขึ้นอย่างนุ่มนวล และพาเขากลับไปที่ปราสาทสีเหลืองอีกครั้งโดโรธีเช็ดน้ำตาสองสามหยดเมื่อชะตากรรมอันแสนเศร้าของเพื่อนเก่าของเธอและสิงโตดูเงียบขรึมและขอโทษ เมื่อพวกเขามาถึงปราสาท โดโรธีก็พูดกับพวกวินกีส์ :
" มีคน tinsmiths ? "
" ครับ เราบางคนเป็นช่างดีบุกชั้นดีมากๆ ' ' พวกเขาบอกเธอ .
" แล้วเอามาให้ฉัน " เธอกล่าว และเมื่อ tinsmiths มาพูดกับพวกเขาทั้งหมดเครื่องมือของพวกเขาในตะกร้า เธอถาม " คุณสามารถยืดฟันผู้ชายตัด ไม้ดีบุกและโค้งเขากลับมาเป็นรูปร่างอีกครั้ง และประสานเขาด้วยกันที่เขาเสีย”
tinsmiths มองชายตัด ไม้ดีบุกมาอย่างรอบคอบแล้ว ตอบว่า พวกเขาคิดว่าซ่อมได้ ดังนั้นเขาก็จะดีเหมือนที่เคย จึงตั้งให้ทำงานในสีเหลืองใหญ่ห้องหนึ่งในปราสาท ทำสามวันสี่คืนตอกทั้งบิดทั้งดัดและต่อและขัดเงา ตอกที่ขาและร่างกายและศีรษะของชายตัด ไม้ดีบุก จนในที่สุดเขาก็ทำให้ออกมาในรูปแบบเก่าของเขา , และข้อต่อของเขาทำงานได้เป็นอย่างดีเลยทีเดียว เพื่อให้แน่ใจว่า มีรอยปะหลายพระองค์ แต่ tinsmiths ทำงานดี และชายตัด ไม้ ไม่ไร้สาระ ผู้ชายเขาไม่สนใจแพทช์เลย .
เมื่อ ในที่สุดเขาเดินเข้าไปในห้องของโดโรธีและขอบคุณเธอที่ช่วยชีวิตเขา เขาดีใจที่เขาร้องไห้น้ำตาของความสุขและโดโรธีเช็ดน้ำตาทุกหยดอย่างรอบคอบจากใบหน้าของเขากับผ้ากันเปื้อนของเธอเพื่อให้ข้อต่อของเขาจะไม่ขึ้นสนิม ในเวลาเดียวกันน้ำตาของเธอเองก็หนาและรวดเร็วด้วยความยินดีที่ได้พบเพื่อนเก่าของเธออีกครั้ง และน้ำตา ไม่ต้องถูกเช็ดออกไป สำหรับสิงโตเขาเช็ดตาบ่อยๆ ด้วย ปลายหางมันก็ค่อนข้างเปียก และเขาต้องออกไปเป็นลานไว้กลางแดดจนแห้ง .
" ถ้าเรามีหุ่นไล่กากับเราอีกครั้ง กล่าวว่า ชายตัด ไม้ดีบุก เมื่อโดโรธีมีเสร็จบอกเค้าทุกอย่างว่า เกิดอะไรขึ้น ฉันควรจะมีความสุข "
" เราต้องพยายามหาเขา " เด็กหญิงพูด
ดังนั้นเธอจึงเรียกพวกวินกีส์มาช่วยเธอ และ เขา ก็ เดิน ทั้งกลางวัน และเป็นส่วนหนึ่งของต่อไป จนมาถึงต้นไม้สูงตรงกิ่งที่พวกลิงติดปีกได้โยนเสื้อผ้าของหุ่นไล่กา .
ต้นไม้นั้นสูงมากและรถก็เรียบที่ไม่มีใครสามารถปีนขึ้นไปได้ แต่ ชายตัดไม้ดีบุกพูดทันที " ฉันจะตัดมันลงและเราก็จะได้รับเสื้อผ้าของหุ่น ไล่กา ' '
ขณะที่ช่างดีบุกทำงานซ่อมตัวชายตัด วินกีส์อีกคนที่เป็นช่างทองได้ด้ามขวานทอง และเข้ากับขวานของชายตัด ไม้ แทนที่จะจัดการเสียเก่า คนอื่นขัดใบมีดจนสนิมจะถูกลบออกและพราวแสง ชอบสีเงินมันปลาบ .
ทันทีที่พูดจบ ชายตัด ไม้ดีบุก ก็เริ่มลงมือตัดและในเวลาสั้น ๆ ต้นไม้ก็ล้มครืนลง เสื้อผ้าของหุ่นไล่กาก็ตกลงมาจากกิ่งไม้เรี่ยราดไปตามพื้นดิน
โดโรธีหยิบมันขึ้นมาและพวก วินกีส์ พาพวกเขากลับไปที่ปราสาทที่เขายัดด้วยฟางดีสะอาด ; และดูเถิด ! ที่นี่คือ หุ่น ไล่กา ดีเท่าที่เคยขอบคุณเค้าซ้ำแล้วซ้ำอีก เพื่อช่วยชีวิตเขา