The Iranian nuclear standoff raises

The Iranian nuclear standoff raises the larger issue of what future Persian Gulf security may look like. One can envision numerous potential Gulf security arrangements, but for the purposes of our argument, we assume that the United States and the other countries of the Gulf region retain a strong interest in limiting Iran's influence. (18) Among these options, it is important to analyze one that relies on the existing regional security organization--the GCC. Our analysis suggests, however, that there is little hope of constructing a multilateral containment regime through existing alliance structures in the Gulf. This is because the political dynamics of the region and impediments to further American investment there will make meaningful integration of the six countries' security postures into a coherent defense structure very difficult.

The remainder of this article proceeds as follows. We begin with a brief history of the role of containment in U.S. grand strategy, and argue that containment, as currently discussed in the public debates over Iran, differs in important respects from the policy that George Kennan articulated in 1947. We contend that there are several scenarios in which U.S. policymakers need not make a decision to 'live with" a nuclear Iran, but may nonetheless want to consider a regime for containing Iran that includes the Gulf states. We argue that the current popular discourse, which implies a binary choice between preventing Iran from developing a nuclear weapons capability on the one hand, and "containing" a nuclear Iran on the other is, in fact, a false dichotomy.

We then demonstrate why it is unlikely that the United States will be able to establish an effective containment regime that relies upon the GCC. To do so, we analyze two historical examples of containment regimes--The North Atlantic Treaty Organization (NATO) and South East Asian Treaty Organization (SEATO)--and assess why the former thrived despite early obstacles while the latter was incontrovertibly ineffective. These two cases reveal important insights on the conditions necessary for the establishment of an effective multilateral containment regime in the Gulf. We then turn to an assessment of the Gulf itself, evaluating the prospects for enhanced cooperation among the six GCC states, and find that there are significant obstacles to further integration in the region. In particular, intra-regional rivalries and differences in how each state perceives the threat posed by Iran present serious obstacles to the creation of an integrated defense architecture for the region. This is a sharp departure from the paradigm for an effective containment regime, exemplified by NATO during the Cold War, which drew its cohesive force from the common perception of the threat posed by an external power. Whatever Iran's nuclear trajectory, if the United States intends to continue to stem its influence, containment efforts must acknowledge that there are serious limits on the prospects for intra-Gulf cooperation.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขัดแย้งนิวเคลียร์อิหร่านทำให้เกิดปัญหาใหญ่ของอ่าวเปอร์เซียความปลอดภัยในอนาคตอาจมีลักษณะเช่น หนึ่งสามารถวาดภาพจำนวนมากอาจเกิดอ่าวจัด แต่สำหรับวัตถุประสงค์ของอาร์กิวเมนต์ของเรา เราสมมติว่า สหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคอ่าวยังคงมีความสนใจที่แข็งแกร่งจำกัดอิทธิพลของอิหร่าน (18) ตัวเลือกเหล่านี้ มันเป็นสิ่งสำคัญในการวิเคราะห์ที่อาศัยองค์กรรักษาความปลอดภัยในภูมิภาคที่มีอยู่ - GCC การวิเคราะห์ของเราแนะนำ อย่างไรก็ตาม ที่ มีความหวังเล็ก ๆ ของการสร้างระบอบพหุภาคีบรรจุผ่านพันธมิตรโครงสร้างที่มีอยู่ในอ่าว นี่คือเนื่องจากพลวัตทางการเมืองของภูมิภาคและ impediments ไปลงทุนอเมริกันมีจะทำให้รวมความหมายของท่าที่ปลอดภัย 6 ประเทศเป็นโครงสร้างสอดคล้องป้องกันยากส่วนที่เหลือของบทความนี้ดำเนินการดังนี้ เราเริ่มต้น ด้วยประวัติย่อของบทบาทของบรรจุในสหรัฐอเมริกาแกรนด์กลยุทธ์ และเถียงว่า บรรจุ ในปัจจุบันกล่าวถึงการอภิปรายสาธารณะผ่านอิหร่าน ความแตกต่างในประการสำคัญจากนโยบายที่ George Kennan ชัดเจนในปี 1947 เราขอยืนยันว่า มีหลายสถานการณ์ในสหรัฐอเมริกาซึ่งผู้กำหนดนโยบายต้องไม่ตัดสินใจ ' อาศัยอยู่กับ "อิหร่านนิวเคลียร์ แต่อาจต้องพิจารณาการระบอบการปกครองที่มีอิหร่านที่มีสมุทรก็ เราเถียงว่า วาทกรรมนิยมปัจจุบัน ซึ่งหมายถึงการเลือกไบนารีระหว่างการป้องกันไม่ให้อิหร่านพัฒนาอาวุธนิวเคลียร์ความสามารถในการทำ และ "ที่มี" อิหร่านนิวเคลียร์อื่น ๆ ในความเป็นจริง ขั้วผิดแล้วแสดงให้เห็นถึงเหตุไม่น่าเชื่อว่า ไทยจะสามารถสร้างระบอบการปกครองมีประสิทธิภาพบรรจุที่ขึ้น GCC จะทำดังนั้น เราวิเคราะห์ตัวอย่างทางประวัติศาสตร์ของระบอบบรรจุ - การเหนือมหาสมุทรแอตแลนติกสนธิสัญญาองค์กร (นาโต) และใต้เอเชียตะวันออกสนธิสัญญาองค์กรอาคเนย์ - และประเมินเหตุอดีตฟื้นแม้ มีอุปสรรคก่อนในขณะที่หลังได้ผล incontrovertibly สองกรณีเปิดเผยข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญตามเงื่อนไขจำเป็นสำหรับการจัดตั้งระบอบการบรรจุพหุภาคีที่มีประสิทธิภาพในอ่าว เราเปิดอ่าวเอง ประเมินแนวโน้มความร่วมมือเพิ่มขึ้นจากรัฐหก GCC การประเมิน แล้วพบว่า มีอุปสรรคสำคัญในการรวมเพิ่มเติมในภูมิภาค โดยเฉพาะ การแข่งขันภายในภูมิภาคและความแตกต่างในแต่ละรัฐเดือยภัยคุกคาม โดยอิหร่านอุปสรรคร้ายแรงมีการสร้างสถาปัตยกรรมแบบบูรณาการการป้องกันสำหรับภูมิภาคมากขึ้น นี่คือการเดินทางที่คมชัดจากกระบวนทัศน์สำหรับระบอบการบรรจุที่มีประสิทธิภาพ exemplified โดยนาโตในช่วงสงครามเย็น ที่บังคับความเหนียวจากการรับรู้ทั่วไปของภัยคุกคาม โดยการจ่ายไฟภายนอกมากขึ้น วิถีลูกนิวเคลียร์ของอิหร่านว่า ถ้าไทยตั้งใจที่จะทำให้เกิดอิทธิพล ความพยายามบรรจุต้องยอมรับว่า แนวโน้มความร่วมมือภายในอ่าวมีข้อจำกัดที่ร้ายแรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขัดแย้งนิวเคลียร์ของอิหร่านทำให้เกิดปัญหาขนาดใหญ่ของสิ่งที่ในอนาคตการรักษาความปลอดภัยอ่าวเปอร์เซียอาจมีลักษณะเช่น หนึ่งสามารถมองเห็นศักยภาพการเตรียมการรักษาความปลอดภัยอ่าวต่าง ๆ นานา แต่สำหรับวัตถุประสงค์ของการโต้แย้งของเราเราคิดว่าสหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆ ในภูมิภาคอ่าวรักษาความสนใจที่แข็งแกร่งในการ จำกัด อิทธิพลของอิหร่าน (18) ในบรรดาตัวเลือกเหล่านี้เป็นสิ่งสำคัญในการวิเคราะห์หนึ่งที่อาศัยอยู่กับองค์กรรักษาความปลอดภัยที่มีอยู่ในภูมิภาค - จีซี การวิเคราะห์ของเราแสดงให้เห็นอย่างไรว่ามีความหวังเล็ก ๆ น้อย ๆ ของการสร้างระบอบการปกครองบรรจุพหุภาคีผ่านโครงสร้างพันธมิตรที่มีอยู่ในอ่าวไทย เพราะนี่คือการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองของภูมิภาคและผลักดันให้มีการลงทุนชาวอเมริกันต่อไปจะมีให้บูรณาการที่มีความหมายในหกประเทศ 'ท่าการรักษาความปลอดภัยในโครงสร้างที่เชื่อมโยงกันป้องกันยากมาก. ส่วนที่เหลือของเงินบทความนี้ดังต่อไปนี้ เราเริ่มต้นด้วยประวัติโดยย่อของบทบาทของการบรรจุในแกรนด์กลยุทธ์สหรัฐอเมริกาและยืนยันว่าการบรรจุตามที่กล่าวไว้ในขณะนี้ในการอภิปรายของประชาชนมากกว่าอิหร่านแตกต่างกันในประการที่สำคัญจากนโยบายที่จอร์จ Kennan ก้องในปี 1947 เรายืนยันว่ามี สถานการณ์หลายอย่างในการที่ผู้กำหนดนโยบายของสหรัฐไม่จำเป็นต้องตัดสินใจ 'อยู่กับ "นิวเคลียร์ของอิหร่าน แต่กระนั้นอาจต้องการพิจารณาระบอบการปกครองสำหรับใส่อิหร่านที่มีอ่าวรัฐ. เรายืนยันว่าวาทกรรมที่เป็นที่นิยมในปัจจุบันซึ่งหมายถึงทางเลือกไบนารี ระหว่างการป้องกันไม่ให้อิหร่านจากการพัฒนาความสามารถในการใช้อาวุธนิวเคลียร์บนมือข้างหนึ่งและ "ที่ประกอบด้วย" นิวเคลียร์ของอิหร่านในที่อื่น ๆ คือในความเป็นจริงขั้วเท็จ. จากนั้นเราจะแสดงให้เห็นว่าทำไมมันไม่น่าที่ประเทศสหรัฐอเมริกาจะสามารถที่จะสร้าง . บรรจุระบอบการปกครองที่มีประสิทธิภาพที่อิงอยู่กับ GCC ในการทำเช่นนั้นเราจะวิเคราะห์ตัวอย่างที่สองในประวัติศาสตร์ของระบอบบรรจุ - องค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ (นาโต) และองค์การเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สนธิสัญญา (SEATO) - และประเมินว่าทำไมอดีตแม้จะเติบโตในช่วงต้น อุปสรรคในขณะที่หลังก็ไม่ได้ผล incontrovertibly ทั้งสองกรณีเปิดเผยข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญเกี่ยวกับเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการจัดตั้งระบบการปกครองบรรจุพหุภาคีที่มีประสิทธิภาพในอ่าวไทย จากนั้นเราจะหันไปประเมินของอ่าวตัวเอง, การประเมินโอกาสสำหรับความร่วมมือที่เพิ่มขึ้นในหมู่หกรัฐ GCC และพบว่ามีอุปสรรคที่สำคัญเพื่อบูรณาการต่อไปในภูมิภาค โดยเฉพาะอย่างยิ่งการแข่งขันภายในภูมิภาคและความแตกต่างในวิธีการที่แต่ละรัฐเล็งเห็นว่าภัยคุกคามจากอิหร่านอุปสรรคร้ายแรงในปัจจุบันไปสู่การสร้างสถาปัตยกรรมการป้องกันแบบบูรณาการสำหรับภูมิภาค นี่คือการเดินทางที่คมชัดจากกระบวนทัศน์สำหรับระบอบการบรรจุที่มีประสิทธิภาพสุดขั้วโดยนาโตในช่วงสงครามเย็นที่ดึงแรงเหนียวจากการรับรู้ร่วมกันของภัยคุกคามจากอำนาจภายนอก สิ่งที่อิหร่านวิถีนิวเคลียร์ถ้าสหรัฐอเมริกามุ่งมั่นที่จะดำเนินการต่อไปจะเกิดอิทธิพลของความพยายามที่บรรจุต้องยอมรับว่ามีข้อ จำกัด อย่างจริงจังเกี่ยวกับโอกาสในการภายในความร่วมมืออ่าว

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ขัดแย้งนิวเคลียร์อิหร่านเพิ่มปัญหาที่ใหญ่กว่าเรื่องความปลอดภัยอ่าวเปอร์เซียในอนาคตอาจมีลักษณะเหมือน หนึ่งสามารถมองเห็นศักยภาพการรักษาความปลอดภัยหลายอ่าว แต่สำหรับวัตถุประสงค์ของอาร์กิวเมนต์ของเรา เราสันนิษฐานว่า สหรัฐอเมริกาและประเทศอื่น ๆในภูมิภาคอ่าวรักษาความสนใจที่แข็งแกร่งในการ จำกัด อิทธิพลของอิหร่าน ( 18 ) ของตัวเลือกเหล่านี้ มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะหาหนึ่งที่อาศัยการรักษาความปลอดภัยองค์กร GCC ที่มีอยู่ในภูมิภาค . . . การวิเคราะห์ของเราแสดงให้เห็น อย่างไรก็ตาม ยังมีความหวังเล็ก ๆน้อย ๆของการสร้างระบบการควบคุมแบบพหุภาคีผ่านโครงสร้างพันธมิตรที่มีอยู่ในอ่าวไทย นี้เป็นเพราะการเปลี่ยนแปลงทางการเมืองของภูมิภาคและอุปสรรคต่อการลงทุนอเมริกันจะให้บูรณาการความหมายของหกประเทศ ' การรักษาความปลอดภัยในการป้องกันโครงสร้างท่าติดต่อกันยากมากส่วนที่เหลือของบทความนี้ได้ดังนี้ เราเริ่มต้นด้วยประวัติโดยย่อของ บทบาทของการควบคุมในกลยุทธ์ที่ยิ่งใหญ่ของสหรัฐ และยืนยันว่าการแก้ไข เนื่องจากปัจจุบันกล่าวถึงในการอภิปรายสาธารณะมากกว่าอิหร่าน แตกต่างในประการสำคัญจากนโยบายที่จอร์จ เคนแนนก้องในปี 1947 . เรายืนยันว่ามีหลายกรณี ซึ่งคณะกรรมการต้องตัดสินใจที่จะใช้ชีวิตกับ " นิวเคลียร์อิหร่าน แต่อย่างไรก็ตามอาจจะต้องพิจารณาระบบบรรจุอิหร่าน ซึ่งรวมถึงรัฐอ่าว . เรายืนยันว่าวาทกรรมที่นิยมในปัจจุบัน ซึ่งแสดงถึงทางเลือกไบนารีระหว่างป้องกันอิหร่านจากการพัฒนาขีดความสามารถนิวเคลียร์อาวุธในมือข้างหนึ่งและ " ที่มี " นิวเคลียร์อิหร่านในอื่น ๆคือ ในความเป็นจริง ขั้วที่เป็นเท็จแล้วทำไมเราถึงไม่น่าว่า สหรัฐอเมริกาจะสามารถสร้างประสิทธิภาพในระบบการปกครองที่อาศัย GCC . ให้เราวิเคราะห์สองประวัติศาสตร์ตัวอย่างของการควบคุมระบบ -- องค์การสนธิสัญญาป้องกันแอตแลนติกเหนือ ( นาโต ) องค์การสนธิสัญญาป้องกันเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ( ส.ป . อ. ) . . . และประเมินทำไมอดีตได้ดีแม้จะมีอุปสรรคก่อนในขณะที่หลังถูก incontrovertibly ไม่ได้ผล ทั้งสองกรณีเปิดเผยข้อมูลเชิงลึกที่สำคัญบนเงื่อนไขที่จำเป็นสำหรับการจัดตั้งระบบการควบคุมแบบพหุภาคีที่มีประสิทธิภาพในอ่าวไทย เราก็เปิดการประเมินอ่าวเอง ประเมินโอกาสในการส่งเสริมความร่วมมือระหว่าง 6 ประเทศ GCC และพบว่า มีอุปสรรคสำคัญที่จะบูรณาการต่อไปในภูมิภาค โดยเฉพาะภายในภูมิภาคการแข่งขันและความแตกต่างในวิธีการที่แต่ละรัฐเล็งเห็นภัยคุกคามถูกวางโดยอิหร่านปัจจุบันรุนแรงอุปสรรคเพื่อสร้างบูรณาการในการป้องกันสถาปัตยกรรมในภูมิภาค นี้เป็นคมจากกระบวนทัศน์สำหรับระบอบการปกครองการแก้ไขที่มีประสิทธิภาพ , exemplified โดยนาโตในช่วงสงครามเย็น ที่ดึงพลังเหนียวของ ตามการรับรู้ทั่วไปของการคุกคามจากอำนาจภายนอก ไม่ว่าวิถีนิวเคลียร์ของอิหร่าน หากสหรัฐตั้งใจที่จะยังคงต้นอิทธิพล ความพยายามแล้วต้องยอมรับว่า มันมีข้อจำกัดที่ร้ายแรงในโอกาสสำหรับความร่วมมืออ่าวภายใน .