In physics, special relativity (SR,

In physics, special relativity (SR, also known as the special theory of relativity or STR) is the generally accepted physical theoryregarding the relationship between space and time. It is based on two postulates: (1) that the laws of physics are invariant in all inertial systems (non-accelerating frames of reference); and (2) that the speed of light in a vacuum is the same for all observers, regardless of the motion of the light source. It was originally proposed in 1905 by Albert Einstein in the paper "On the Electrodynamics of Moving Bodies".The inconsistency of Newtonian mechanics with Maxwell’s equations of electromagnetism and the inability to discover Earth's motion through a luminiferous aether led to the development of special relativity, which corrects mechanics to handle situations involving motions nearing the speed of light. As of today, special relativity is the most accurate model of motion at any speed. Even so, Newtonian mechanics is still useful (due to its simplicity and high accuracy) as an approximation at small velocities relative to the speed of light.
Special relativity implies a wide range of consequences, which have been experimentally verified, including length contraction, time dilation, relativistic mass, mass–energy equivalence, a universal speed limit, and relativity of simultaneity. It has replaced the conventional notion of an absolute universal time with the notion of a time that is dependent on reference frame and spatial position. Rather than an invariant time interval between two events, there is an invariant spacetime interval. Combined with other laws of physics, the two postulates of special relativity predict the equivalence of mass and energy, as expressed in the mass–energy equivalence formula E = mc2, where c is the speed of light in vacuum.
A defining feature of special relativity is the replacement of the Galilean transformations of Newtonian mechanics with the Lorentz transformations. Time and space cannot be defined separately from each other. Rather space and time are interwoven into a single continuum known as spacetime. Events that occur at the same time for one observer could occur at different times for another.
The theory is "special" in that it only applies in the special case where the curvature of spacetime due to gravity is negligible. In order to include gravity, Einstein formulated general relativity in 1915. (Special relativity, contrary to some outdated descriptions, is capable of handling accelerated frames of reference.)
As Galilean relativity is now considered an approximation of special relativity that is valid for low speeds, special relativity is considered an approximation of general relativity that is valid for weak gravitational fields, i.e. at a sufficiently small scale and in conditions of free fall. Whereas general relativity incorporates noneuclidean geometry in order to represent gravitational effects as the geometric curvature of spacetime, special relativity is restricted to the flat spacetime known as Minkowski space. A locally Lorentz-invariant frame that abides by special relativity can be defined at sufficiently small scales, even in curved spacetime.
Galileo Galilei had already postulated that there is no absolute and well-defined state of rest (no privileged reference frames), a principle now called Galileo's principle of relativity. Einstein extended this principle so that it accounted for the constant speed of light, a phenomenon that had been recently observed in the Michelson–Morley experiment. He also postulated that it holds for all the laws of physics, including both the laws of mechanics and of electrodynamics.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในฟิสิกส์ ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ (SR เรียกอีกอย่างว่าทฤษฎีสัมพัทธภาพของทฤษฎีพิเศษหรือ STR) เป็น theoryregarding จริงยอมรับโดยทั่วไปความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่และเวลา มันขึ้นอยู่กับสอง postulates: (1) กฎหมายของฟิสิกส์ใช้บล็อกในทุกระบบ inertial (เร่งไม่ใช่กรอบของการอ้างอิง); และ (2) ที่ความเร็วของแสงในสุญญากาศจะเหมือนกันสำหรับผู้สังเกตการณ์ทั้งหมด ไม่ว่าการเคลื่อนไหวของแหล่งกำเนิดแสง มันมีเดิมเสนอพ.ศ. 2448 สมัย โดยอัลเบิร์ตไอน์สไตน์ในกระดาษ "ใน the Electrodynamics ของเคลื่อนย้ายร่างกาย" ไม่สอดคล้องของทฤษฎีกลศาสตร์กับสมการของแมกซ์เวลล์แรงแม่เหล็กไฟฟ้าและไม่สามารถค้นพบการเคลื่อนไหวของโลกผ่าน aether luminiferous ที่นำไปสู่การพัฒนาความสัมพันธ์พิเศษ การแก้ไขกลไกในการจัดการสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวที่ใกล้ถึงความเร็วของแสง วันนี้ ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษเป็นแบบจำลองที่แม่นยำของการเคลื่อนไหวที่ความเร็วใด ๆ ดังนั้นแม้ ทฤษฎีกลศาสตร์ไว้ (เนื่องจากความเรียบง่ายและความแม่นยำสูง) เป็นการประมาณที่ตะกอนขนาดเล็กเมื่อเทียบกับความเร็วของแสงทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษหมายถึงความหลากหลายของผลกระทบ ซึ่งได้ถูก experimentally ตรวจสอบ ความยาวหดตัว dilation เวลา มวล relativistic มวล – พลังงานเทียบเท่า เป็นสากลจำกัดความเร็ว และทฤษฎีสัมพัทธภาพของความพร้อมกัน มันได้แทนแนวคิดทั่วไปของเวลาแน่นอน ด้วยความเวลาที่ขึ้นอยู่กับกรอบอ้างอิงและตำแหน่งพื้นที่ นอกจากช่วงเวลาที่ไม่เปลี่ยนแปลงระหว่างสองเหตุการณ์ มีช่วง spacetime บล็อก รวมกฎหมายอื่นของฟิสิกส์ postulates สองของทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษทำนายเทียบเท่าของมวลและพลังงาน เป็นแสดงในสูตรเทียบเท่ามวล-พลังงาน E = mc2 โดยที่ c คือ ความเร็วของแสงในสุญญากาศ การกำหนดคุณลักษณะของทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษคือ เปลี่ยนแปลง Galilean ของกลศาสตร์ทฤษฎีกับแปลงชาติโลเรนซ์ เวลาและพื้นที่จะแยกต่างหากจากกัน แต่ เวลาจะเน้นเป็นความต่อเนื่องที่เดียวที่เรียกว่า spacetime เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันสำหรับแหล่งหนึ่งอาจเกิดขึ้นในหลายช่วงเวลาอื่นทฤษฎีเป็น "พิเศษ" ที่ใช้ในกรณีพิเศษระยะโค้งของ spacetime เนื่องจากแรงโน้มถ่วง การรวมแรงโน้มถ่วง ไอน์สไตน์สูตรทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปใน 1915 (พิเศษทฤษฎีสัมพัทธภาพ ขัดกับคำอธิบายบางอย่างล้าสมัย มีความสามารถในการจัดการเฟรมรวดเร็วของการอ้างอิง)ตามทฤษฎีสัมพัทธภาพ Galilean จะพิจารณาประมาณการของทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษที่ถูกต้องสำหรับความเร็วต่ำ ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษจะถือว่าการประมาณการของทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปที่ถูกต้องสำหรับอ่อนแอความโน้มถ่วงฟิลด์ เช่น ที่ขนาดเล็กเพียงพอ และ ในเงื่อนไขของฟรีตก ในขณะที่ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปประกอบด้วยเรขาคณิต noneuclidean เพื่อแสดงถึงลักษณะความโน้มถ่วงเป็นโค้งเรขาคณิตของ spacetime ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษถูกจำกัด spacetime แบนที่เรียกว่าพื้นที่มินคอฟสกี เป็นเครื่องลอเรนซ์บล็อกสามารถกำหนดเฟรมที่ abides ตามทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษที่เครื่องชั่งน้ำหนักขนาดเล็กเพียงพอ แม้ในโค้ง spacetimeกาลิเลโอ Galilei มีแล้ว postulated ว่า มีความไม่แน่นอน และโดยรัฐส่วนที่เหลือ (ไม่อ้างอิงอภิสิทธิ์เฟรม), หลักการนี้ เรียกว่าหลักการของทฤษฎีสัมพัทธภาพของกาลิเลโอ ไอน์สไตน์ขยายหลักการนี้เพื่อให้มันคิดเป็นความเร็วที่คงที่ของแสง เป็นปรากฏการณ์ที่มีการเพิ่งสังเกตในทดสอบ Michelson-Morley เขายัง postulated ที่ จะเก็บสำหรับกฎทั้งหมดของฟิสิกส์ รวมทั้งกฎหมาย ของกลศาสตร์ และ electrodynamics

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทางฟิสิกส์มพัทธภาพพิเศษ (อาร์ยังเป็นที่รู้จักทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษหรือ STR) เป็น theoryregarding ทางกายภาพที่ยอมรับโดยทั่วไปความสัมพันธ์ระหว่างพื้นที่และเวลา มันขึ้นอยู่กับสมมุติฐานสอง (1) ว่ากฎหมายของฟิสิกส์ที่มีค่าคงที่ในทุกระบบเฉื่อย (เฟรมที่ไม่ได้เร่งตัวขึ้นของการอ้างอิง); และ (2) ว่าความเร็วของแสงในสูญญากาศจะเหมือนกันสำหรับผู้สังเกตการณ์ทั้งหมดโดยไม่คำนึงถึงการเคลื่อนไหวของแหล่งกำเนิดแสง มันเป็นข้อเสนอครั้งแรกในปี 1905 โดย Albert Einstein ในกระดาษ "ในไฟฟ้ากระแส of Moving Bodies" ความไม่สอดคล้องกันของกลศาสตร์นิวตันได้โดยเริ่มต้นด้วยสมการแมกซ์เวลของแม่เหล็กไฟฟ้าและไม่สามารถที่จะค้นพบความเคลื่อนไหวของโลกผ่านอากาศธาตุเปล่งแสงนำไปสู่การพัฒนาของสัมพัทธภาพพิเศษ ซึ่งแก้ไขกลศาสตร์การจัดการกับสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนไหวใกล้ความเร็วแสง ณ วันนี้ความสัมพันธ์พิเศษเป็นรูปแบบที่ถูกต้องที่สุดของการเคลื่อนไหวที่ความเร็วใด ดังนั้นแม้กลศาสตร์นิวตันยังคงมีประโยชน์ (เนื่องจากความเรียบง่ายและมีความแม่นยำสูงของมัน) เป็นประมาณที่ความเร็วขนาดเล็กเมื่อเทียบกับความเร็วของแสง.
สัมพัทธภาพพิเศษหมายถึงความหลากหลายของผลกระทบที่ได้รับการตรวจสอบทดลองรวมทั้งการหดตัวยาวเวลา ขยายมวลสัมพันธ์สมมูลมวลพลังงาน จำกัด ความเร็วสากลและความสัมพันธ์ของพร้อมกัน มันได้เปลี่ยนความคิดเดิมของเวลามาตรฐานสากลแน่นอนกับความคิดของเวลาที่จะขึ้นอยู่กับกรอบอ้างอิงและตำแหน่งเชิงพื้นที่ มากกว่าจะเป็นช่วงเวลาที่ไม่แปรเปลี่ยนระหว่างสองเหตุการณ์มีช่วงเวลากาลอวกาศคงที่ บวกกับกฎหมายอื่น ๆ ของฟิสิกส์ทั้งสองสมมุติฐานของทฤษฎีสัมพัทธทำนายความเท่าเทียมกันของมวลและพลังงานที่แสดงในสมดุลมวลพลังงานสูตร E = mc2 ที่ c คืออัตราเร็วของแสงในสูญญากาศ.
คุณลักษณะที่กำหนดของสัมพัทธภาพพิเศษ คือการเปลี่ยนแปลงของกาลิเลโอของกลศาสตร์นิวตันกับการเปลี่ยนแปลงอเรนซ์ เวลาและสถานที่ไม่สามารถกำหนดแยกต่างหากจากกัน แต่พื้นที่และเวลาที่มีการผสมผสานกันอย่างต่อเนื่องเป็นครั้งเดียวที่รู้จักกันในกาลอวกาศ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันสำหรับผู้สังเกตการณ์คนหนึ่งอาจเกิดขึ้นในช่วงเวลาที่แตกต่างกันอีก.
ทฤษฎีคือ "พิเศษ" ในการที่จะใช้เฉพาะในกรณีพิเศษที่ความโค้งของกาลอวกาศเนื่องจากแรงโน้มถ่วงเป็นเล็กน้อย เพื่อที่จะรวมถึงแรงโน้มถ่วง Einstein สูตรสัมพัทธภาพทั่วไปในปี 1915 (สัมพัทธภาพพิเศษตรงกันข้ามกับบางรายละเอียดที่ล้าสมัยมีความสามารถในการจัดการเร่งกรอบอ้างอิง.)
ในฐานะที่เป็นสัมพัทธภาพของกาลิเลโอตอนนี้ถือว่าประมาณของสัมพัทธภาพพิเศษที่ถูกต้องสำหรับความเร็วต่ำ สัมพัทธภาพพิเศษคือการพิจารณาประมาณสัมพัทธภาพทั่วไปที่ถูกต้องสำหรับสนามโน้มถ่วงที่อ่อนแอเช่นที่ขนาดเล็กเพียงพอและในเงื่อนไขของฤดูใบไม้ร่วงฟรี ในขณะที่ความสัมพันธ์ทั่วไปประกอบด้วยรูปทรงเรขาคณิต noneuclidean เพื่อที่จะเป็นตัวแทนของผลกระทบของแรงโน้มถ่วงเป็นโค้งทางเรขาคณิตของกาลอวกาศสัมพัทธภาพพิเศษที่ จำกัด ให้แบนกาลอวกาศที่รู้จักกันเป็นพื้นที่คอฟสกี กรอบในประเทศ Lorentz-คงที่ปฏิบัติตามมพัทธภาพพิเศษสามารถกำหนดในระดับที่มีขนาดเล็กพอที่แม้จะอยู่ในกาลอวกาศโค้ง.
Galileo Galilei ได้กล่าวอ้างแล้วว่าไม่มีรัฐแน่นอนและที่ดีที่กำหนดของส่วนที่เหลือ (ไม่มีกรอบอ้างอิงได้รับการยกเว้น) หลักการ เรียกว่าตอนนี้หลักการของกาลิเลโอของความสัมพันธ์ ไอน์สไตขยายหลักการนี้เพื่อที่จะคิดเป็นความเร็วคงที่ของแสงเป็นปรากฏการณ์ที่ได้รับการตั้งข้อสังเกตเมื่อเร็ว ๆ นี้ในการทดลองไมเคิลมอร์ลี่ย์- นอกจากนี้เขายังกล่าวอ้างว่าถือสำหรับกฎหมายของฟิสิกส์รวมถึงกฎหมายทั้งของกลศาสตร์และไฟฟ้ากระแส

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในฟิสิกส์ ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ ( SR หรือที่เรียกว่าทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษหรือ STR ) เป็นที่ยอมรับโดยทั่วไปทางกายภาพ theoryregarding ความสัมพันธ์ระหว่างอวกาศและเวลา มันขึ้นอยู่กับสมมติฐานสอง : ( 1 ) กฎหมายของฟิสิกส์เป็นค่าคงที่ในระบบเฉื่อยทั้งหมด ( ไม่เร่งกรอบอ้างอิง ) ; และ ( 2 ) ว่า ความเร็วแสงในสุญญากาศ เป็นเหมือนกันทั้งผู้สังเกตการณ์ ,ไม่ว่าการเคลื่อนไหวของแหล่งกำเนิดแสง มันถูกเสนอเดิมในปี 1905 โดย Albert Einstein ในกระดาษ " ในกระแสการเคลื่อนไหวร่างกาย " ที่ไม่สอดคล้องกันของกลศาสตร์ของนิวตันกับสมการของแมกซ์เวลล์ของคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าและการค้นพบของโลกเคลื่อนที่ผ่านอีเทอร์เปล่งแสง LED เพื่อการพัฒนาของทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษซึ่งแก้ไขกลศาสตร์เพื่อจัดการกับสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับการเคลื่อนที่ใกล้ความเร็วแสง ณ วันนี้ ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปเป็นที่ถูกต้องที่สุดรูปแบบของการเคลื่อนไหวที่ความเร็วใด ๆ . ดังนั้นแม้ , กลศาสตร์ของนิวตันยังประโยชน์ ( เนื่องจากความเรียบง่ายและความถูกต้องสูง ) เป็นค่าประมาณที่ความเร็วขนาดเล็กเมื่อเทียบกับความเร็วของแสง
ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษแสดงถึงความหลากหลายของผลซึ่งมีการทดลองยืนยัน รวมทั้งการหดของระยะทาง , เวลาการขยายเชิงสัมพัทธภาพมวลความสมมูลระหว่างมวล - พลังงาน , ขีด จำกัด ความเร็ว สากล และความสัมพันธ์ของพร้อมกัน . มันได้เปลี่ยนความคิดเดิมของเวลาแบบสากลแน่นอนกับความคิดของเวลาที่ขึ้นอยู่กับกรอบอ้างอิงและตำแหน่งเชิงพื้นที่แทนที่จะเป็นค่าคงที่ช่วงเวลาระหว่างสองเหตุการณ์ มีช่วงเวลาที่ผลไม่เปลี่ยนแปลง . รวมกับกฎหมายของฟิสิกส์สองสมมติฐานของทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปทำนายความเท่าเทียมกันของมวลและพลังงาน ที่แสดงออกในมวล พลังงานเทียบเท่าสูตร e = mc2 ที่ c คืออัตราเร็วของแสงในสุญญากาศ
มีการกำหนดคุณลักษณะของทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษคือการแทนที่ของกาลิเลี่ยนแปลงกลศาสตร์ของนิวตันกับการแปลงโลเร็นตซ์ . เวลาและอวกาศไม่สามารถกำหนดแยกต่างหากจากแต่ละอื่น ๆ แต่เวลาและอวกาศเป็น interwoven ต่อเนื่องเป็นเดียวที่รู้จักกันเป็นกาลอวกาศ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในเวลาเดียวกันสำหรับหนึ่งคนอาจเกิดขึ้นในเวลาที่แตกต่างกันอีก .
ทฤษฎี " พิเศษ " ในการที่จะใช้เฉพาะในกรณีพิเศษที่มีความโค้งของกาลอวกาศเนื่องจากแรงโน้มถ่วงเป็นเล็กน้อย เพื่อที่จะรวมแรงโน้มถ่วง Einstein สูตรทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปใน 1915 ( ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษ ตรงกันข้ามกับบางคนที่ล้าสมัย ละเอียด มีความสามารถในการจัดการเร่งกรอบอ้างอิง )
เป็นหนังสือของกาลิเลโอคือตอนนี้ถือว่าเป็นประมาณของทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษที่ใช้ความเร็วต่ำ ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษถือว่าเป็นค่าประมาณของทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปที่ถูกต้องสำหรับอ่อนแอสนามแรงโน้มถ่วง เช่นที่ขนาดเล็กเพียงพอและในเงื่อนไขของฤดูใบไม้ร่วงฟรีในขณะที่ทฤษฎีสัมพัทธภาพทั่วไปซึ่ง noneuclidean เรขาคณิตเพื่อแสดงผลแรงโน้มถ่วงเป็นเรขาคณิตของกาลอวกาศโค้ง ทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษจำกัดแบนผลเรียกว่าปริภูมิมิงคอฟสกี . ภายในกรอบที่ลอเรนซ์ความยึดถือโดยทฤษฎีสัมพัทธภาพพิเศษสามารถกำหนดที่เครื่องชั่งขนาดเล็กเพียงพอแม้ในกาลอวกาศโค้ง
กาลิเลโอ กาลิเลอี ไปแล้ว ซึ่งไม่มีแน่นอนและต่อรัฐของส่วนที่เหลือ ( ไม่มีกรอบอ้างอิงที่มีสิทธิพิเศษ ) เป็นหลัก เรียกว่าตอนนี้ กาลิเลโอ เป็นหลักการของสัมพัทธภาพ ไอน์สไตน์ขยายหลักการนี้จึงคิดความเร็วคงที่ของแสง เป็นปรากฏการณ์ที่เพิ่งพบใน Michelson Morley สำหรับการทดลองเขา postulated ว่ามันถือทั้งหมดกฎหมายของฟิสิกส์ ทั้งกฎของกลศาสตร์และกระแส .