Yalom thought that psychosis might

Yalom thought that psychosis might arise when death anxiety overwhelms an individual. Similarly, May proposed that psychotic episodes could occur to cope with anxiety when it is unmanageable by any other method. The hypothesis proposed herein is similar to that of both Yalom and May, but it has nuanced differences. The proposed hypothesis is similar to Yalom’s in that it views existential issues as the underlying prompt of psychotic episodes. It is different, however, because it specifies how this overwhelming distress might prompt a psychotic break – namely, if existential distress becomes unavoidable but unmanageable and a psychotic episode can function as a dissociative mechanism for avoiding that distress. The proposed hypothesis is also similar to May’s because it views psychosis as a dissociative coping mechanism that arises in response to distress, but it differs in that it does not assert that a general type of distress could prompt these breaks – instead, it specifies existential distress in particular. The reason for this difference is that we do not anchor our lives around anxiety in general, whereas – as discussed in Section 1 – we do for existential issues, and overwhelming generalized anxiety therefore does not cause the same fragmentation of the self that existential distress does. The proposed hypothesis can thus be seen as a synthesis of elements from each of these historical perspectives. However, this hypothesis does not view these psychological processes as operating independently of biological factors; these psychological and existential factors work closely with the structural or functional integrity of the brain in producing psychotic episodes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Yalom คิดว่า หมออาจเกิดขึ้นเมื่อความวิตกกังวลความตาย overwhelms บุคคล ในทำนองเดียวกัน อาจเสนอว่า ตอน psychotic อาจเกิดขึ้นเพื่อ รับมือกับความวิตกกังวลเมื่ออยู่นอกบริษัท โดยวิธีอื่น ๆ สมมติฐานที่นำเสนอนี้จะคล้ายกับ Yalom และพฤษภาคม แต่มันมีฉับความแตกต่าง สมมติฐานนำเสนอมีลักษณะคล้ายกับของ Yalom ที่จะมองปัญหา existential เป็นพรอมต์พื้นฐานของ psychotic ตอน เป็นอื่น อย่างไรก็ตาม เนื่องจากระบุว่า ทุกข์นี้ครอบงำอาจพร้อมท์แบ่ง psychotic – ได้แก่ ถ้าทุกข์ existential จะหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ไม่สามารถจัดการ และตอน psychotic สามารถทำหน้าที่เป็นกลไก dissociative สำหรับความทุกข์ที่หลีกเลี่ยง สมมติฐานที่เสนอก็คล้ายกันอาจเป็น เพราะมันดูหมอเป็นกลไกรับมือ dissociative ที่เกิดขึ้นตอบสนองต่อความทุกข์ แต่แตกต่างที่จะไม่ยืนยันรูปว่า ชนิดทั่วไปของความทุกข์อาจพร้อมท์นี้แบ่ง – แทน มันระบุ existential ทุกข์โดยเฉพาะ เหตุผลสำหรับความแตกต่างนี้คือ ว่า เราไม่ยึดชีวิตรอบ ๆ วิตกกังวลทั่วไป ขณะ – ตามที่อธิบายไว้ในส่วน 1 – เราทำปัญหา existential และเมจแบบทั่วไปวิตกครอบงำจึงไม่ทำให้กระจายตัวเดียวของตนเองที่ไม่ทุกข์ existential จึงสามารถเห็นการเสนอสมมติฐานเป็นการสังเคราะห์องค์ประกอบจากมุมมองทางประวัติศาสตร์เหล่านี้ อย่างไรก็ตาม สมมติฐานนี้ไม่ดูกระบวนการทางจิตวิทยาเหล่านี้เป็นปฏิบัติการเป็นอิสระจากปัจจัยชีวภาพ ปัจจัยทางจิตวิทยา และ existential เหล่านี้ทำงานอย่างใกล้ชิดกับความสมบูรณ์ของโครงสร้าง หรือการทำงานของสมองในการผลิตตอน psychotic

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yalom คิดว่าโรคจิตอาจเกิดขึ้นเมื่อความวิตกกังวลความตายความทุกข์ระทมของแต่ละบุคคล ในทำนองเดียวกันพฤษภาคมเสนอว่าโรคจิตตอนที่อาจเกิดขึ้นในการรับมือกับความวิตกกังวลเมื่อมันไม่สามารถจัดการได้ด้วยวิธีการอื่น ๆ สมมติฐานที่นำเสนอในที่นี้จะคล้ายกับที่ของทั้งสอง Yalom และพฤษภาคม แต่มันก็มีความแตกต่างที่เหมาะสมยิ่ง เสนอสมมติฐานคล้ายกับ Yalom ในมุมมองว่ามันเป็นปัญหาที่ดำรงอยู่พร้อมพื้นฐานของโรคจิตตอน มันแตกต่างกันอย่างไรเพราะมันระบุว่าความทุกข์ครอบงำนี้อาจจะแจ้งให้หยุดโรคจิต - คือถ้าความทุกข์อัตถิภาวนิยมจะกลายเป็นหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ไม่สามารถจัดการได้และตอนโรคจิตสามารถทำหน้าที่เป็นกลไกทิฟเพื่อหลีกเลี่ยงความทุกข์ที่ เสนอสมมติฐานยังคล้ายพฤษภาคมเพราะมันดูโรคจิตเป็นกลไกการเผชิญปัญหาทิฟที่เกิดขึ้นในการตอบสนองต่อความทุกข์ แต่มันก็มีความแตกต่างในการที่จะไม่ยืนยันว่าประเภททั่วไปของความทุกข์สามารถแจ้งให้แบ่งเหล่านี้ - แทนจะระบุความทุกข์อัตถิภาวนิยม โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เหตุผลสำหรับความแตกต่างนี้ก็คือว่าเราไม่ได้ยึดชีวิตของเรารอบความวิตกกังวลโดยทั่วไปในขณะที่ - ตามที่กล่าวไว้ในส่วนที่ 1 - ที่เราทำสำหรับปัญหาการดำรงอยู่และความวิตกกังวลทั่วไปครอบงำจึงไม่ก่อให้เกิดการกระจายตัวของตัวเองเหมือนกันที่ความทุกข์อัตถิภาวนิยมไม่ . เสนอสมมติฐานจึงจะสามารถเห็นเป็นสังเคราะห์ขององค์ประกอบจากแต่ละมุมมองทางประวัติศาสตร์เหล่านี้ แต่สมมติฐานนี้ไม่ได้ดูกระบวนการทางจิตวิทยาเหล่านี้เป็นงานที่เป็นอิสระจากปัจจัยทางชีวภาพ; ปัจจัยทางจิตวิทยาและการดำรงอยู่เหล่านี้ทำงานอย่างใกล้ชิดกับความสมบูรณ์ของโครงสร้างหรือการทำงานของสมองในการผลิตเอพโรคจิต

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

yalom คิดว่าโรคจิตอาจเกิดขึ้นเมื่อความตายความวิตกกังวล overwhelms แต่ละ ในทำนองเดียวกันอาจเสนอว่าโรคจิตตอนอาจเกิดขึ้นเพื่อรับมือกับความวิตกกังวลเมื่อมันไม่สามารถจัดการได้โดยวิธีอื่น ๆ . สมมติฐานที่เสนอในที่นี้จะคล้ายกับที่ของทั้งสอง yalom เดือนพฤษภาคม แต่ก็มีสถานที่ที่แตกต่างกันสมมติฐานคือคล้ายกับ yalom นั่นมันมองปัญหาที่มีอยู่เป็นต้นแบบพร้อมของโรคจิตตอน มันแตกต่างกันอย่างไร เพราะมันระบุว่าทุกข์นี้เป็นอย่างดีอาจจะให้จิตแตก ) คือถ้าจะหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่ไม่สามารถจัดการสู่ความทุกข์และโรคจิตตอน สามารถใช้เป็นกลไกเพื่อหลีกเลี่ยงการสูญเสียที่ความทุกข์ สมมติฐาน คือ คล้ายๆ จะเพราะมุมมองโรคจิตเป็นการสูญเสียที่เกิดขึ้นในการตอบสนองต่อกลไกการเผชิญทุกข์แต่มันแตกต่างตรงที่มันไม่ได้ยืนยันว่าเป็นชนิดทั่วไปของความทุกข์ จะให้แบ่งเหล่านี้–แทน ระบุ existential ความทุกข์โดยเฉพาะ เหตุผลสำหรับความแตกต่างนี้ก็คือเราไม่ยึดชีวิตของเรารอบความวิตกกังวลโดยทั่วไปในขณะที่–ตามที่กล่าวไว้ในมาตรา 1 ( เราทำปัญหาที่มีอยู่ความวิตกกังวลและยุ่งยาก ดังนั้น ไม่ก่อให้เกิดการแตกแยกกันของตนเองว่า ความทุกข์ที่มีอยู่ไม่ สมมติฐานจึงสามารถเห็นเป็นการสังเคราะห์องค์ประกอบจากแต่ละมุมมองทางประวัติศาสตร์เหล่านี้ อย่างไรก็ตาม สมมติฐานนี้ไม่ได้ดูกระบวนการทางจิตวิทยาเหล่านี้เป็นปฏิบัติการอย่างอิสระของปัจจัยทางชีวภาพปัจจัยทางจิตวิทยาและอัตถิภาวนิยมเหล่านี้ทำงานอย่างใกล้ชิดกับโครงสร้างหรือการทำงานของสมองในการผลิตความโรคจิต ตอน