Gas Exchange across the AlveoliIn t

Gas Exchange across the Alveoli
In the human body, oxygen is used by cells of the body's tissues to produce ATP, while carbon dioxide is produced as a waste product. The ratio of carbon dioxide production to oxygen consumption is referred to as the respiratory quotient (RQ), which typically varies between 0.7 and 1.0. If glucose alone were used to fuel the body, the RQ would equal one, as one mole of carbon dioxide would be produced for every mole of oxygen consumed. Glucose, however, is not the only fuel for the body; both proteins and fats are used as well. Since glucose, proteins, and fats are used as fuel sources, less carbon dioxide is produced than oxygen is consumed; the RQ is, on average, about 0.7 for fat and about 0.8 for protein.

The RQ is a key factor because it is used to calculate the partial pressure of oxygen in the alveolar spaces within the lung: the alveolar PO2 (PALVO2). The lungs never fully deflate with an exhalation; therefore, the inspired air mixes with this residual air, lowering the partial pressure of oxygen within the alveoli. This results in a lower concentration of oxygen in the lungs than is found in the air outside the body. When the RQ is known, the partial pressure of oxygen in the alveoli can be calculated: alveolar PO2 = inspired PO2−((alveolar PO2)/RQ)

In the lungs, oxygen diffuses out of the alveoli and into the capillaries surrounding the alveoli. Oxygen (about 98 percent) binds reversibly to the respiratory pigment hemoglobin found in red blood cells. These red blood cells carry oxygen to the tissues where oxygen dissociates from the hemoglobin, diffusing into the cells of the tissues. More specifically, alveolar PO2 is higher in the alveoli (PALVO2=100mmHg) than blood PO2 in the capillaries (40mmHg). Since this pressure gradient exists, oxygen can diffuse down its pressure gradient, moving out of the alveoli and entering the blood of the capillaries where O2 binds to hemoglobin. At the same time, alveolar PCO2 is lower (PALV CO2=40mmHg) than blood PCO2 (45mmHg). Due to this gradient, CO2 diffuses down its pressure gradient, moving out of the capillaries and entering the alveoli.

Oxygen and carbon dioxide move independently of each other; they diffuse down their own pressure gradients. As blood leaves the lungs through the pulmonary veins, the venous PO2=100mmHg, whereas the venous PCO2=40mmHg. As blood enters the systemic capillaries, the blood will lose oxygen and gain carbon dioxide because of the pressure difference between the tissues and blood. In systemic capillaries, PO2=100mmHg, but in the tissue cells, PO2=40mmHg. This pressure gradient drives the diffusion of oxygen out of the capillaries and into the tissue cells. At the same time, blood PCO2=40mmHg and systemic tissue PCO2=45mmHg. The pressure gradient drives CO2 out of tissue cells and into the capillaries. The blood returning to the lungs through the pulmonary arteries has a venous PO2=40mmHg and a PCO2=45mmHg. The blood enters the lung capillaries where the process of exchanging gases between the capillaries and alveoli begins again .

In short, the change in partial pressure from the alveoli to the capillaries drives the oxygen into the tissues and the carbon dioxide into the blood from the tissues. The blood is then transported to the lungs where differences in pressure in the alveoli result in the movement of carbon dioxide out of the blood into the lungs and oxygen into the blood.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แลกเปลี่ยนก๊าซระหว่าง Alveoliในร่างกายมนุษย์ ออกซิเจนถูกใช้ โดยเซลล์ของเนื้อเยื่อของร่างกายเพื่อผลิต ATP ในขณะที่ผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เป็นตัวเสีย อัตราส่วนของปริมาณการใช้ออกซิเจนผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จะถูกอ้างถึงเป็นผลหารหายใจ (RQ), ซึ่งโดยทั่วไปแตกต่างกันระหว่าง 0.7 และ 1.0 ถ้ากลูโคสเพียงอย่างเดียวที่ใช้เชื้อเพลิงตัว RQ จะเท่ากับหนึ่ง ขณะหนึ่งโมลของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่จะผลิตสำหรับทุกโมลของออกซิเจนที่ใช้ กลูโคส อย่างไรก็ตาม ไม่ใช่เชื้อเพลิงเฉพาะร่างกาย โปรตีนและไขมันที่จะใช้เช่น เนื่องจากน้ำตาลกลูโคส โปรตีน และไขมันที่ใช้เป็นแหล่งเชื้อเพลิง ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์น้อยกว่าผลิตมากกว่าบริโภคออกซิเจน การ RQ ได้ เฉลี่ย เกี่ยวกับสำหรับไขมัน 0.7 และ 0.8 สำหรับโปรตีนRQ เป็นปัจจัยสำคัญเนื่องจากมันถูกใช้ในการคำนวณความดันของออกซิเจนในช่องเสียงภายในปอดบางส่วน: PO2 เสียง (PALVO2) ปอดไม่เคยเต็มรูปแฟบกับ exhalation ดังนั้น แรงบันดาลใจอากาศผสมกับอากาศนี้เหลือ ลดความดันบางส่วนของออกซิเจนภายใน alveoli ซึ่งผลความเข้มข้นต่ำของออกซิเจนในปอดมากกว่าที่พบในอากาศภายนอกร่างกาย เมื่อรู้จัก RQ สามารถคำนวณความดันบางส่วนของออกซิเจนใน alveoli: PO2 เสียง = /RQ ((alveolar PO2) PO2− แรงบันดาลใจ)ในปอด ออกซิเจน diffuses จาก alveoli และ เป็นเส้นเลือดฝอยรอบ ๆ alveoli ออกซิเจน (ประมาณ 98 เปอร์เซ็นต์) reversibly binds กับฮีโมโกลบินหายใจรงควัตถุที่พบในเซลล์เม็ดเลือดแดง เหล่านี้เซลล์เม็ดเลือดแดงมีออกซิเจนให้เนื้อเยื่อ dissociates ที่ออกซิเจนจากฮีโมโกลบิน diffusing เป็นเซลล์ของเนื้อเยื่อ อื่น ๆ โดยเฉพาะ PO2 เสียงมี alveoli สูงกว่า (PALVO2 = 100mmHg) กว่าเลือด PO2 ในเส้นเลือดฝอย (40mmHg) เนื่องจากมีการไล่ระดับความดัน ออกซิเจนสามารถกระจายลงของดันไล่ระดับสี ย้ายจาก alveoli และใส่เลือดเส้นเลือดฝอยที่ O2 binds กับฮีโมโกลบิน ในเวลาเดียวกัน PCO2 เสียงมีต่ำ (PALV CO2 = 40mmHg) กว่าเลือด PCO2 (45mmHg) จากนี้การไล่ระดับสี CO2 diffuses ลงไล่ระดับของความดัน ย้ายจากเลี้ยง และป้อน alveoliออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ย้ายเป็นอิสระจากกัน พวกเขากระจายลงไล่ระดับสีความดันของตนเอง ขณะที่เลือดออกจากปอดผ่านทางหลอดเลือดดำพัลโมนารี PO2 ดำ = 100mmHg ในขณะที่ PCO2 ดำ = 40mmHg เป็นเลือดเข้าสู่เส้นเลือดฝอยระบบ เลือดจะสูญเสียออกซิเจน และได้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เนื่องจากความแตกต่างความดันระหว่างเนื้อเยื่อและเลือด ในระบบเส้นเลือดฝอย PO2 = 100mmHg แต่ ในเนื้อเยื่อ เซลล์ PO2 = 40mmHg การไล่ระดับความดันนี้ไดรฟ์การแพร่ของออกซิเจน จากเส้นเลือดฝอยใน และ เป็นเซลล์เนื้อเยื่อ ในเวลาเดียวกัน เลือด PCO2 = 40mmHg และเนื้อเยื่อระบบ PCO2 = 45mmHg การไล่ระดับความดันขับ CO2 ออก จากเซลล์เนื้อเยื่อ และ ไปเลี้ยง เลือดกลับไปปอดโดยผ่านหลอดเลือดแดงพัลโมนารีมี PO2 ดำ = 40mmHg และ PCO2 การ = 45mmHg เลือดเข้าสู่เส้นเลือดฝอยปอดที่กระบวนการแลกเปลี่ยนก๊าซระหว่างเส้นเลือดฝอยและ alveoli เริ่มต้นอีกครั้งในระยะสั้น การเปลี่ยนแปลงในความดันบางส่วนจาก alveoli ที่จะเลี้ยงไดรฟ์ออกซิเจนในเนื้อเยื่อและคาร์บอนไดออกไซด์ในเลือดจากเนื้อเยื่อ แล้วมีการขนส่งเลือดไปปอดซึ่งความแตกต่างของความดันใน alveoli ส่งผลให้การเคลื่อนที่ของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากเลือดเข้าไปในปอดและออกซิเจนในเลือด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แลกเปลี่ยนก๊าซทั่ว alveoli
ในร่างกายมนุษย์, ออกซิเจนจะถูกใช้โดยเซลล์ของเนื้อเยื่อของร่างกายในการผลิตเอทีพีในขณะที่ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ผลิตเป็นผลิตภัณฑ์เสีย อัตราส่วนของการผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่จะใช้ออกซิเจนจะถูกเรียกว่าเป็นความฉลาดทางระบบทางเดินหายใจ (RQ) ซึ่งมักจะแตกต่างกันระหว่าง 0.7 และ 1.0 หากระดับน้ำตาลเพียงอย่างเดียวถูกนำมาใช้เป็นเชื้อเพลิงในร่างกาย RQ จะเท่ากับหนึ่งเป็นหนึ่งโมลของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์จะผลิตสำหรับโมลของออกซิเจนทุกบริโภค กลูโคส แต่ไม่ได้เป็นเพียงน้ำมันเชื้อเพลิงสำหรับร่างกาย; ทั้งโปรตีนและไขมันจะถูกใช้เป็นอย่างดี ตั้งแต่ระดับน้ำตาลโปรตีนและไขมันจะถูกใช้เป็นแหล่งเชื้อเพลิงก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์น้อยกว่าที่ผลิตออกซิเจนมีการบริโภค; RQ คือโดยเฉลี่ยประมาณ 0.7 ไขมันและประมาณ 0.8 โปรตีน. RQ เป็นปัจจัยสำคัญเพราะมันถูกนำมาใช้ในการคำนวณความดันบางส่วนของออกซิเจนในพื้นที่ภายในถุงปอดที่: PO2 ถุง (PALVO2) ปอดอย่างเต็มที่ไม่เคยลดราคาที่มีการหายใจออก; จึงเป็นแรงบันดาลใจอากาศผสมกับอากาศที่เหลือนี้ลดความดันบางส่วนของออกซิเจนที่อยู่ในถุงลม ซึ่งส่งผลให้มีความเข้มข้นลดลงของออกซิเจนในปอดมากกว่าที่พบในอากาศภายนอกร่างกาย เมื่อ RQ เป็นที่รู้จักกันความดันบางส่วนของออกซิเจนในถุงลมสามารถคำนวณ: ถุง PO2 = แรงบันดาลใจ PO2 - ((ถุง PO2) / RQ) ในปอดออกซิเจนกระจายออกมาจากถุงลมและเข้าไปในเส้นเลือดฝอยรอบถุงลม ออกซิเจน (ประมาณร้อยละ 98) จะพลิกกลับผูกฮีโมโกลเม็ดสีระบบทางเดินหายใจที่พบในเซลล์เม็ดเลือดแดง เหล่านี้เซลล์เม็ดเลือดแดงพกออกซิเจนไปยังเนื้อเยื่อที่ dissociates ออกซิเจนจากเลือดที่กระจายเข้าสู่เซลล์ของเนื้อเยื่อ โดยเฉพาะอย่างยิ่งถุง PO2 จะสูงกว่าในถุงลม (PALVO2 = 100mmHg) มากกว่า PO2 เลือดในเส้นเลือดฝอย (40mmHg) ตั้งแต่การไล่ระดับความดันนี้มีอยู่ออกซิเจนสามารถกระจายลงไล่ระดับความดันของย้ายออกจากถุงลมเข้าและโลหิตของเส้นเลือดฝอยที่ O2 จับกับฮีโมโกล ในเวลาเดียวกัน, pCO2 ถุงต่ำ (PALV CO2 = 40mmHg) มากกว่าเลือด pCO2 (45mmHg) เนื่องจากการไล่ระดับสีนี้ CO2 กระจายลงไล่ระดับความดันของย้ายออกจากเส้นเลือดฝอยและเข้าสู่ถุงลม. ออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ย้ายเป็นอิสระจากกัน; พวกเขากระจายลงไล่ระดับความดันของตัวเอง ในฐานะที่เป็นเลือดออกจากปอดผ่านทางหลอดเลือดดำปอดที่ดำ PO2 = 100mmHg ขณะที่ pCO2 ดำ = 40mmHg ในฐานะที่เป็นเลือดเข้าสู่เส้นเลือดฝอยระบบเลือดจะสูญเสียและได้รับออกซิเจนคาร์บอนไดออกไซด์เพราะความแตกต่างความดันระหว่างเนื้อเยื่อและเลือด เส้นเลือดฝอยในระบบ PO2 = 100mmHg แต่ในเซลล์เนื้อเยื่อ PO2 = 40mmHg แรงกดดันทางลาดนี้ไดรฟ์การแพร่กระจายของออกซิเจนออกจากเส้นเลือดฝอยและเข้าสู่เซลล์เนื้อเยื่อ ในขณะเดียวกันเลือด pCO2 = 40mmHg และเนื้อเยื่อระบบ pCO2 = 45mmHg ลาดความดันไดรฟ์ CO2 ออกมาจากเซลล์เนื้อเยื่อและเข้าสู่เส้นเลือดฝอย เลือดกลับไปที่ปอดผ่านปอดเส้นเลือดดำมี PO2 = 40mmHg และ pCO2 = 45mmHg เลือดเข้าสู่เส้นเลือดฝอยปอดที่กระบวนการของการแลกเปลี่ยนก๊าซระหว่างเส้นเลือดฝอยและถุงลมเริ่มต้นอีกครั้ง. ในระยะสั้นการเปลี่ยนแปลงในความดันบางส่วนจาก alveoli เพื่อเส้นเลือดฝอยไดรฟ์ออกซิเจนเข้าไปในเนื้อเยื่อและก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เข้าสู่กระแสเลือดจากเนื้อเยื่อ . เลือดจะถูกส่งไปยังปอดที่แตกต่างของความดันในถุงลมส่งผลในการเคลื่อนไหวของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ออกจากเลือดเข้าไปในปอดและออกซิเจนเข้าสู่กระแสเลือด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแลกเปลี่ยนแก๊สในถุงลม
ในร่างกายมนุษย์ ออกซิเจนจะถูกใช้โดยเซลล์เนื้อเยื่อของร่างกายจะผลิต ATP ในขณะที่ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ที่ผลิตเป็นผลิตภัณฑ์ของเสีย อัตราการผลิตก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ปริมาณออกซิเจนเรียกว่าไอคิวทางเดินหายใจ ( RQ ) ซึ่งโดยทั่วไปจะแตกต่างกันระหว่าง 0.7 และ 1.0 ถ้ากลูโคสเพียงอย่างเดียวที่ใช้กับเชื้อเพลิงร่างกาย , RQ จะเท่ากับหนึ่งหนึ่งโมลของแก๊สคาร์บอนไดออกไซด์จะถูกผลิตสำหรับทุกโมลของออกซิเจนที่ใช้ กลูโคส , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้เป็นเชื้อเพลิงสำหรับร่างกาย ทั้งโปรตีนและไขมันจะถูกใช้เป็นอย่างดี เนื่องจากกลูโคส โปรตีน และไขมันจะถูกใช้เป็นแหล่งเชื้อเพลิง , ก๊าซคาร์บอนน้อยลงผลิตกว่าออกซิเจนการบริโภค ; อาร์คิว คือ เฉลี่ยประมาณ 0.7 และ 0.8 สำหรับโปรตีนไขมัน .

โดย RQ เป็นปัจจัยสำคัญเพราะมันถูกใช้ในการคำนวณความดันบางส่วนของออกซิเจนในเป็นถุงลมภายในปอด : po2 เบ้า ( palvo2 ) ปอดไม่เต็มที่แฟบกับการหายใจออก ดังนั้น แรงบันดาลใจจากอากาศที่ผสมกับอากาศที่ตกค้างนี้ ลดความดันบางส่วนของออกซิเจนภายใน ถุงลมนี้ส่งผลในการลดความเข้มข้นของออกซิเจนในปอดมากกว่าที่พบในอากาศภายนอกร่างกาย เมื่ออาร์คิวเป็นที่รู้จักกัน , ความดันย่อยของออกซิเจนในถุงลมสามารถคำนวณ : เบ้า po2 = แรงบันดาลใจ po2 − ( เบ้า po2 ) RQ )

ในปอด ออกซิเจนกระจายออกจากถุงลมและเข้าสู่เส้นเลือดฝอยรอบๆ ถุงลมออกซิเจน ( ประมาณร้อยละ 98 ) ผูกกับระบบทางเดินหายใจรงควัตถุฮีโมโกลบินซึ่งพลิกกลับได้ พบได้ในเซลล์เม็ดเลือดแดง สีแดงเลือดเซลล์เหล่านี้พกออกซิเจนไปยังเนื้อเยื่อที่ออกซิเจน dissociates จากฮีโมโกลบิน กระจายเข้าไปในเซลล์เนื้อเยื่อ มากขึ้นโดยเฉพาะการเบ้า po2 ที่สูงในถุงลม ( palvo2 = 100mmhg ) กว่า po2 เลือดในเส้นเลือดฝอย ( 40mmhg ) เนื่องจากความดันนี้ไล่ระดับอยู่ออกซิเจนสามารถกระจายลงไล่ระดับความดันของการย้ายออกของถุงลมและป้อนเลือดจากเส้นเลือดฝอยที่ O2 จับกับฮีโมโกลบิน ในเวลาเดียวกัน เบ้า pco2 ต่ำ ( palv CO2 = 40mmhg ) กว่าเลือด pco2 ( 45mmhg ) เนื่องจากความลาดชันนี้ CO2 กระจายลงไล่ระดับความดันของการย้ายออกของเส้นเลือดฝอยและเข้าสู่ถุงลม .

ออกซิเจนและคาร์บอนไดออกไซด์ที่ย้ายอย่างอิสระของแต่ละอื่น ๆ พวกเขากระจายลงไล่กดดันตนเอง เป็นเลือดจากปอดผ่านทางหลอดเลือดดำปอด , po2 = 100mmhg ส่วน 40mmhg pco2 = เมื่อ . เป็นเลือดเข้าสู่เส้นเลือดฝอยทั่วร่างกาย เลือดจะลดออกซิเจนและเพิ่มคาร์บอนไดออกไซด์ เนื่องจากความดันแตกต่างระหว่างเนื้อเยื่อและเลือด