Splitting the sample according to a

Splitting the sample according to age is a way to investigate the relationship between age
and postural control in both children with CP and controls. However, longitudinal design has
not been used to investigate developmental changes in postural control, which points to the
need of future studies addressing this issue.
The survey revealed that the studies generally classified children regarding their level of
motor function rather than cognitive function, which gives more emphasis to the postural
control performance. We suggest that adding a cognitive classification to studies of postural
control would contribute to understand the impact of cognitive impairments in postural
control modulation.
With regard to the level of impairment, all studies, with the exception of Näslund et al.
(2007), evaluated mildly to moderately impaired children. Participants with mild impairment
were more likely to be chosen by studies on standing postural control. This is clearly related
to the fact that children must be able to perform certain tasks independently so that these
studies can be carried out. This classification was based either on GMFCS levels (Burtner,
Woollacott, Craft, & Roncesvalles, 2007; Chen & Woollacott, 2007; Corrêa et al., 2007;
Girolami, Shiratory, & Aruin, 2011; Ju et al., 2012; Liu, Zaino, & McCoy, 2007; Reilly,
Woollacott, & Donkelaar, 2008; Rha, Kim, & Park, 2010; Saavedra et al., 2010; Zaino &
McCoy, 2008) or other criteria, such as topography of the lesion (Barela et al., 2011;
Bigongiari et al., 2011; Burtner, Qualls, & Woollacott, 1998; Cherng, Su, Chen, & Kuan,
1999; Liao, Jeng, Lai, Cheng, & Hu, 1997; Rose et al., 2002).
The GMFCS was used in several papers studying postural control in children with CP. The
GMFCS is important to classify current performance in gross motor function (Palisano et al.,
1997). Its wide use confirms the relevance of this system to research and provides insights
onto the relation between postural control and functionality by means of a prediction of
functioning in daily life (Ostensjo, Carlber, & Vollestad, 2003). The data related to research
participants are shown in Table 1.
3.2. Analysis of postures and activities
In the present review, the majority of studies assessed postural control in static standing
posture (Barela et al., 2011; Burtner et al., 1998; Burtner, Woollacott, & Qualls, 1999;
Burtner et al., 2007; Chen & Woollacott, 2007; Cherng et al., 1999; Corrêa et al., 2007;
Donker, Ladebt, Roerdink, Savelsbergh, & Beek, 2008; Ferdjallah et al., 2002; Reilly et al.,
2008; Rha et al., 2010; Rose et al., 2002), whereas only four studies investigated static
sitting position (Cherng, Lin, Ju, & Ho, 2009; Saavedra et al., 2010). Moreover, few studies
had assessed postural control during daily functional activities in children with CP
(Bigongiari et al., 2011; Cherng et al., 2009; Girolami et al., 2011; Hsue, Miller, & Su,
2009; Ju et al., 2012; Liao et al., 1997; Liu et al., 2007; Näslund et al., 2007; Zaino &
McCoy, 2008).
Regarding the use of functional activities to assess postural control, some authors
investigated anticipatory adjustments prior to manual reaching performed in sitting
(Bigongiari et al., 2011; Ju et al., 2012) and standing postures (Girolami et al., 2011; Liu et
al., 2007). Other studies investigated the reliability of center of pressure (COP) measurement

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตัวอย่างตามอายุแบ่งเป็นวิธีการตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างอายุและควบคุมเนื้อ postural ในทั้งเด็ก CP และควบคุม อย่างไรก็ตาม การออกแบบระยะยาวได้ไม่ใช้การตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงพัฒนาในการควบคุมเนื้อ postural ซึ่งชี้ไปต้องศึกษาในอนาคตการจัดการกับปัญหานี้การสำรวจเปิดเผยว่า การศึกษาโดยทั่วไปจำแนกเด็กเกี่ยวกับระดับของฟังก์ชันมอเตอร์แทนฟังก์ชันรับรู้ การให้ความสำคัญในเนื้อ posturalควบคุมประสิทธิภาพการทำงาน เราขอแนะนำที่เพิ่มการรับรู้การจัดประเภทการศึกษาเนื้อ posturalควบคุมจะนำไปสู่เข้าใจผลกระทบของไหวสามารถรับรู้ในเนื้อ posturalควบคุมเอ็มตามระดับการศึกษาทั้งหมด ยกเว้น Näslund et al ด้อยค่า(2007), ประเมิน mildly เด็กพิการปานกลาง ร่วมกับผลอ่อนมีแนวโน้มที่จะถูกเลือก โดยศึกษายืนควบคุมเนื้อ postural นี้เกี่ยวข้องอย่างชัดเจนในความเป็นจริงที่ว่า เด็กต้องการทำงานบางอย่างเป็นอิสระดังนั้นที่เหล่านี้การศึกษาสามารถทำ ประเภทนี้ขึ้นอยู่กับทั้งระดับ GMFCS (BurtnerWoollacott งานฝีมือ & Roncesvalles, 2007 เฉิน & Woollacott, 2007 Corrêa et al., 2007Girolami, Shiratory, & Aruin, 2011 จู et al., 2012 หลิว Zaino แท้ 2007; & ReillyWoollacott, & Donkelaar, 2008 Rha คิม & พาร์ค 2010 Saavedra et al., 2010 Zaino และแท้ 2008) หรือ เงื่อนไขอื่น ๆ เช่นภูมิประเทศของแผล (Barela et al., 2011Bigongiari et al., 2011 Burtner, Qualls, & Woollacott, 1998 เชิง Su เฉิน และ ควนปี 1999 เลี้ยว Jeng ลาย เฉิง และ หู 1997 กุหลาบและ al., 2002)GMFCS ที่ใช้ในศึกษาเด็ก CP. เนื้อ postural ควบคุมเอกสารหลายGMFCS เป็นสิ่งสำคัญในการจัดประเภทฟังก์ชันรวมมอเตอร์ประสิทธิภาพปัจจุบัน (Palisano et al.,1997) ใช้มากมายยืนยันความสำคัญของระบบนี้เพื่อการวิจัย และให้ข้อมูลเชิงลึกบนความสัมพันธ์ระหว่างฟังก์ชัน โดยการคาดการณ์และควบคุมเนื้อ posturalทำงานในชีวิตประจำวัน (Ostensjo, Carlber, & Vollestad, 2003) ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการวิจัยผู้เข้าร่วมแสดงในตารางที่ 13.2 การวิเคราะห์ท่าทางและกิจกรรมในการตรวจทานปัจจุบัน ส่วนใหญ่ของการศึกษาประเมินควบคุมเนื้อ postural ในคงยืนท่า (Barela et al., 2011 Burtner และ al., 1998 Burtner, Woollacott, & Qualls, 1999Burtner et al., 2007 เฉิน & Woollacott, 2007 เชิง et al., 1999 Corrêa et al., 2007Donker, Ladebt, Roerdink, Savelsbergh, & Beek, 2008 Ferdjallah และ al., 2002 Reilly et al.,2008 Rha et al., 2010 กุหลาบและ al., 2002), ในขณะที่ศึกษาเฉพาะ 4 ตรวจสอบสถิตตำแหน่งพี่เลี้ยง (เชิง หลิน จู และ โฮจิมินห์ 2009 Saavedra et al., 2010) นอกจากนี้ การศึกษาน้อยมีประเมินควบคุมเนื้อ postural ระหว่างกิจกรรมประจำวันการทำงานในเด็ก CP(Bigongiari et al., 2011 เชิง et al., 2009 Girolami et al., 2011 Hsue มิลเลอร์ และ Su2009 จู et al., 2012 เลี้ยวและ al., 1997 หลิว et al., 2007 Näslund et al., 2007 Zaino และแท้ 2008)เกี่ยวกับการใช้กิจกรรมการทำงานเพื่อประเมินการควบคุมเนื้อ postural ผู้เขียนบางตรวจสอบปรับปรุง anticipatory ก่อนด้วยตนเองถึงดำเนินในการนั่ง(Bigongiari et al., 2011 จู et al., 2012) และท่ายืน (Girolami et al., 2011 หลิวร้อยเอ็ดal., 2007) ศึกษาอื่น ๆ ตรวจสอบความน่าเชื่อถือของศูนย์วัดความดัน (ตำรวจ)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แยกกลุ่มตัวอย่างตามอายุเป็นวิธีที่จะตรวจสอบความสัมพันธ์ระหว่างอายุ
และการควบคุมการทรงตัวทั้งในเด็กที่มี CP และการควบคุม อย่างไรก็ตามการออกแบบยาวยัง
ไม่ได้ถูกนำมาใช้ในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงการพัฒนาในการควบคุมการทรงตัวซึ่งชี้ไปที่
ความต้องการของการศึกษาในอนาคตที่อยู่ปัญหานี้.
สำรวจเผยให้เห็นว่าการศึกษาเด็กจัดโดยทั่วไปเกี่ยวกับระดับของการ
ทำงานของมอเตอร์มากกว่าการทำงานทางปัญญาซึ่งจะช่วยให้ ความสำคัญมากขึ้นในการทรงตัว
ประสิทธิภาพการควบคุม เราขอแนะนำให้เพิ่มการจำแนกองค์ความรู้จากการศึกษาของการทรงตัว
การควบคุมจะมีส่วนร่วมในการทำความเข้าใจถึงผลกระทบของการด้อยค่าความรู้ความเข้าใจในการทรงตัว
การปรับการควบคุม.
เกี่ยวกับระดับของการด้อยค่าการศึกษาทั้งหมดที่มีข้อยกเว้นของNäslund, et al.
(2007), การประเมิน อย่างอ่อนโยนกับเด็กที่มีความบกพร่องในระดับปานกลาง ผู้เข้าร่วมที่มีความบกพร่องที่ไม่รุนแรง
มีแนวโน้มที่จะได้รับการคัดเลือกจากการศึกษาเกี่ยวกับการควบคุมการทรงตัวยืนอยู่ นี้จะชัดเจนที่เกี่ยวข้อง
กับความจริงที่ว่าเด็กจะต้องสามารถดำเนินการบางอย่างอิสระเพื่อให้เหล่านี้
การศึกษาสามารถดำเนินการได้ การจัดหมวดหมู่นี้มีพื้นฐานทั้งในระดับ GMFCS (Burtner,
Woollacott, หัตถกรรมและแวลส์, 2007; เฉิน & Woollacott 2007; Corrêa et al, 2007;.
Girolami, Shiratory และ Aruin, 2011; จู, et al, 2012;. หลิว , Zaino และแท้ 2007; ลี
Woollacott และ Donkelaar 2008; Rha, คิมค & พาร์ค, 2010. เบดและคณะ, 2010; & Zaino
แท้ 2008) หรือเกณฑ์อื่น ๆ เช่นสภาพภูมิประเทศของแผล ( Barela, et al, 2011;.
Bigongiari et al, 2011;. Burtner, วัลส์และ Woollacott 1998; เชิง, ซูเฉินและกวนอิม,
1999; เหลียว, Jeng, ลาย, เฉิงและ Hu, 1997; โรสและคณะ ., 2002).
GMFCS ถูกใช้ในเอกสารหลายการศึกษาการควบคุมการทรงตัวในเด็กที่มี CP
GMFCS เป็นสิ่งสำคัญในการจำแนกผลการดำเนินงานในปัจจุบันในการทำงานของมอเตอร์ขั้นต้น (Palisano et al.,
1997) การใช้งานกว้างของมันยืนยันความสัมพันธ์ของระบบนี้เพื่อการวิจัยและให้ข้อมูลเชิงลึก
บนความสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมการทรงตัวและการทำงานโดยใช้วิธีการคาดการณ์ของ
การทำงานในชีวิตประจำวัน (Østensjø, Carlber และVøllestad 2003) ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับการวิจัย
ผู้เข้าร่วมจะแสดงในตารางที่ 1.
3.2 การวิเคราะห์ท่าทางและกิจกรรม
ในการตรวจสอบในปัจจุบันส่วนใหญ่ของการศึกษาการประเมินการควบคุมการทรงตัวอยู่ในสถานะคง
ท่า (Barela, et al, 2011;. Burtner et al, 1998;. Burtner, Woollacott และวัลส์ 1999;
. Burtner และคณะ, 2007; เฉิน & Woollacott 2007; เชิง et al, 1999;. Corrêa et al, 2007;.
เข้ม, Ladebt, Roerdink, Savelsbergh และ Beek, 2008; Ferdjallah et al, 2002;. ไรล์ลี่, et al.
2008; Rha และคณะ, 2010;.. โรส, et al, 2002) ขณะที่มีเพียงสี่การศึกษาการตรวจสอบคง
ท่านั่ง (เชิงหลินจูและโฮ. 2009; Saavedra et al, 2010) นอกจากนี้การศึกษาน้อย
ได้รับการประเมินการควบคุมการทรงตัวในระหว่างกิจกรรมการทำงานในชีวิตประจำวันในเด็กที่มี CP
(Bigongiari et al, 2011;. เชิง et al, 2009;.. Girolami, et al, 2011; Hsue มิลเลอร์และซู
2009; จูและคณะ ., 2012; เหลียว et al, 1997;. หลิวและคณะ, 2007;. Näslund et al, 2007;. & Zaino
. แท้ 2008)
เกี่ยวกับการใช้กิจกรรมการทำงานในการประเมินการควบคุมการทรงตัว, บางคนเขียน
การตรวจสอบการปรับเปลี่ยนล่วงหน้าก่อนที่จะมี คู่มือการดำเนินการในเอื้อมนั่ง
(Bigongiari et al, 2011;. จู, et al, 2012.) และท่ายืน (Girolami, et al, 2011;. หลิวและ
al., 2007) การศึกษาอื่น ๆ การตรวจสอบความน่าเชื่อถือของศูนย์ของความดัน (COP) วัด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแบ่งตัวอย่างตามอายุเป็นวิธีที่จะศึกษาความสัมพันธ์ระหว่างอายุ
และการควบคุมท่าทางทั้งในเด็ก CP และการควบคุม อย่างไรก็ตาม การออกแบบตามยาวได้
ไม่ได้ถูกใช้เพื่อศึกษาการ เปลี่ยนแปลงพัฒนาในการควบคุมท่าทาง ซึ่งชี้ให้เห็นถึงความต้องการของอนาคตการศึกษาอยู่

ปัญหานี้การสำรวจพบว่าเด็กในการศึกษาโดยทั่วไปจำแนกระดับ
ฟังก์ชั่นยนต์มากกว่าความจำ ซึ่งให้ความสำคัญกับการดำเนินงานการควบคุมท่าทาง

เราขอแนะนำให้เพิ่มหมวดหมู่ทางปัญญาเพื่อการศึกษาการควบคุมท่าทาง
จะส่งผลให้เข้าใจถึงผลกระทบของความบกพร่องในการการควบคุมท่าทาง

.เกี่ยวกับระดับของความทั้งหมดที่ศึกษา ยกเว้น N และ slund et al .
( 2007 ) ประเมินความบกพร่องเล็กน้อยถึงปานกลางๆ เข้าร่วมกับอ่อนเสื่อม
มีแนวโน้มที่จะถูกเลือกโดยการศึกษามีการควบคุมท่าทาง . นี้เป็นอย่างชัดเจนที่เกี่ยวข้อง
ความจริงที่ว่าเด็กจะต้องสามารถปฏิบัติงานบางอย่างอิสระ ดังนั้นการศึกษาเหล่านี้
สามารถดําเนินหมวดหมู่นี้ใช้ทั้งในระดับ gmfcs ( burtner
woollacott , งานฝีมือ , &รอนเซสวายเยส , 2007 ; เฉิน& woollacott , 2007 ; RR êเป็น et al . , 2007 ;
girolami shiratory & aruin , , , 2011 ; จู et al . , 2012 ; Liu ไซโน่& , ของแท้ , 2007 ; ไรลี่ย์
woollacott & donkelaar , 2008 ; แกลบ , คิม , & Park , 2010 ; าล ซา เวดรา et al . , 2010 ; ไซโน่&
ของแท้ , 2008 ) หรืออื่น ๆ เกณฑ์เช่นลักษณะของแผล ( บาร์เรล่า et al . , 2011 ;
bigongiari et al . , 2011 ; burtner คว& , , woollacott , 1998 ; เชิง ซู เฉิน กวน &
, , 1999 ; เหลียว Jeng ลา เฉิง& Hu , 1997 ; กุหลาบ et al . , 2002 )
gmfcs ใช้ในเอกสารหลายการศึกษาการควบคุมท่าทางในเด็ก CP
gmfcs เป็นสิ่งสำคัญที่จะแยกการปฏิบัติงานในปัจจุบันในฟังก์ชั่นยนต์ขั้นต้น ( palisano et al . ,
1997 )ใช้ความกว้างของยืนยันความเกี่ยวข้องของระบบนี้เพื่อวิจัยและให้ข้อมูลเชิงลึก
บนความสัมพันธ์ระหว่างการควบคุมท่าทางและการทำงานโดยวิธีการของการทำนาย
การทํางานในชีวิตประจําวัน ( ostensjo carlber & , , vollestad , 2003 ) ข้อมูลที่เกี่ยวข้องกับงานวิจัย
ผู้เข้าร่วมจะแสดงในตารางที่ 1
2 . การวิเคราะห์ของท่าและกิจกรรม
ในการตรวจสอบปัจจุบันส่วนใหญ่ของการศึกษาประเมินการควบคุมท่าทางในท่ายืน
ไฟฟ้าสถิต ( บาร์เรล่า et al . , 2011 ; burtner et al . , 1998 ; burtner woollacott &ควอลส์ , , , 1999 ;
burtner et al . , 2007 ; เฉิน& woollacott , 2007 ; เชิง et al . , 1999 ; RR êเป็น et al . , 2007 ;
donker ladebt roerdink savelsbergh , , , , & Beek , 2008 ; ferdjallah et al . , 2002 ; Reilly et al . ,
2008 ; แกลบ et al . , 2010 ; กุหลาบ et al . , 2002 )