CONFIDENTIAL KOREA CONCLUSIONS & RE

CONFIDENTIAL KOREA CONCLUSIONS & RECOMMENDATIONS
2
environmental performance in the context of sustainable development.
1. Environmental Management
Strengthening the implementation of environmental policies
Achievements since the previous OECD environmental performance review (1997) include
striking progress with air management (major cuts in SOx, particulate pollution), water infrastructure
(massive investment in sanitation, totalling about USD 20 billion since 1997), water management
(establishment of river basin management), waste management (recycling, incineration and sanitary
landfill infrastructure), and nature/biodiversity protection. New environmental legislation was adopted
(18 new acts) and more bills are pending in the National Assembly. Korea is gradually changing its
approach to environmental management. New legislation has been enacted to foster the use of economic
instruments in environmental protection (e.g. Special Act on Metropolitan Air Quality Improvement for the
capital region) and to introduce mandatory public green procurement (as part of the Act on Promoting the
Purchase of Environmentally-Friendly Products). To improve environmental management at the territorial
level, river basin environmental offices and a metropolitan air quality management office were established
under the supervision of the Ministry of Environment. Public-private partnership platforms with business
and environmental non-governmental organisations (NGOs) have contributed to addressing many
environmental issues. Many firms have adopted environmental management systems and industry is
actively engaged in voluntary approaches, notably in the areas of oil spill remediation, chemical
management and energy saving. NGOs have been allowed to participate in environmental inspections.
Continuous monitoring systems have been introduced, and monitoring by civilian groups has increased.
Environmental impact assessment (EIA) of projects has been strengthened and reinforced to be more
preventive through development of the prior environmental review system (PERS) in 1999; the
effectiveness and enforcement of both EIA and PERS requires further attention. Integration of
environmental concerns in land-use planning improved with a land-use reform and adoption of the
principle “plan first, develop later” supported by two new acts. Pollution abatement and control
expenditure increased in volume and remained at a robust rate of 1.6 to 1.9% of GDP. Environmental
expenditure (including also expenditure on water supply and nature protection) is well over 2% of GDP.
Overall, Korea has thus taken a range of actions to pursue environmental protection together with
economic development and institutional decentralisation.
However, the sharing of environmental responsibilities (e.g. Ministry of Environment; Ministry
of Construction and Transportation; Ministry of Commerce, Industry and Energy; Ministry of Maritime
Affairs and Fisheries; Korean Forest Service) could be usefully reviewed and revised. In addition,
important challenges remain concerning water, nature and air management. There are very high pressures
associated with CO2 emissions and with use of water, pesticides and fertilisers. The permitting and
enforcement systems have been weakened in recent years. Following the 2002 transfer of all enforcement
duties in the areas of air, water quality and municipal waste management to local authorities, the number of
inspections and the proportions leading to violations and prosecutions have decreased. The permitting
system is still single-media in approach, and lacks regular renewal procedures. Integrated permits for large
stationary sources should be considered. The OECD recommendation in 1997 to foster local capacity
building has not been fully implemented. There is a risk of environmental concerns being too often
superseded by development interests in local decision-making. The integration of pollution and nature
protection concerns in land-use plans varies greatly among municipalities. Economic instruments should be
reviewed to enhance their effectiveness and efficiency (e.g. streamlining, increased rates to induce changes
in behaviour and to internalise externalities). The Framework Act on Environmental Policy of 1990
requires all levels of government to prepare five- and ten-year environmental management plans.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทสรุปของเกาหลีที่เป็นความลับและคำแนะนำ 2ประสิทธิภาพด้านสิ่งแวดล้อมในบริบทของการพัฒนาที่ยั่งยืน1. สิ่งแวดล้อม เสริมสร้างการดำเนินงานของนโยบายสิ่งแวดล้อม ความสำเร็จเนื่องจากก่อนหน้านี้ OECD สิ่งแวดล้อมประสิทธิภาพการทำงานตรวจสอบ (1997) รวมโดดเด่นความคืบหน้ากับการจัดการอากาศ (หลักตัดในซอซ์ มลภาวะฝุ่น), โครงสร้างน้ำ(ขนาดใหญ่ลงทุนในสุขาภิบาล ห้องเกี่ยวกับ USD 20 ล้านตั้งแต่ปี 1997), จัดการน้ำ(ก่อตั้งการจัดการลุ่มน้ำ), การจัดการขยะ (รีไซเคิล เผา และสุขาภิบาลฝังกลบโครงสร้างพื้นฐาน), และการป้องกันธรรมชาติ/ความหลากหลายทางชีวภาพ มีนำกฎหมายสิ่งแวดล้อมใหม่(18 ใหม่ทำหน้าที่) และเพิ่มเติมการพิจารณาในรัฐสภา เกาหลีค่อย ๆ มีการเปลี่ยนแปลงของวิธีการจัดการสิ่งแวดล้อม มีการบัญญัติกฎหมายใหม่เพื่อส่งเสริมการใช้เศรษฐกิจเครื่องมือในการป้องกันสิ่งแวดล้อม (เช่นบัญญัติพิเศษในนครหลวงเครื่องปรับปรุงคุณภาพการหลวงภูมิภาค) และแนะนำการจัดซื้อสีเขียวสาธารณะบังคับ (เป็นส่วนหนึ่งของการกระทำบน Promotingการซื้อผลิตภัณฑ์เป็นมิตรต่อสิ่งแวดล้อม) เพื่อปรับปรุงการจัดการสิ่งแวดล้อมที่น่านระดับ ลุ่มน้ำสำนักงานสิ่งแวดล้อมและสำนักงานจัดการคุณภาพอากาศนครที่ก่อภายใต้การดูแลของกระทรวงสิ่งแวดล้อม ระบบหุ้นส่วนรัฐเอกชนกับธุรกิจและสิ่งแวดล้อมองค์กรเอกชน (Ngo) มีส่วนในการแก้ปัญหาหลาย ๆปัญหาสิ่งแวดล้อม หลายบริษัทได้นำระบบการจัดการสิ่งแวดล้อม และอุตสาหกรรมเป็นเน้นวิธีสมัครใจ โดยเฉพาะในด้านน้ำมันหกเพื่อ เคมีการจัดการและประหยัดพลังงาน องค์กรพัฒนาเอกชนมีได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมในการตรวจสอบสิ่งแวดล้อมมีการนำระบบการตรวจสอบอย่างต่อเนื่อง และตรวจสอบโดยกลุ่มพลเรือนได้เพิ่มขึ้นประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม (EIA) ของโครงการมีความเข้มแข็ง และเสริมจะเพิ่มเติมป้องกัน โดยพัฒนาระบบตรวจสอบสิ่งแวดล้อมก่อน (PERS) ในปี 1999 ที่ประสิทธิผลและการบังคับใช้ของ EIA และ PERS ต้องเพิ่มเติมความสนใจ รวมของอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมในการวางแผนการใช้ที่ดินการปรับปรุงปฏิรูปการใช้ที่ดินและของหลักการ "วางแผนก่อน พัฒนาในภายหลัง" โดยทำหน้าที่ใหม่สอง มลพิษลดหย่อนและการควบคุมค่าใช้จ่ายเพิ่มขึ้นในปริมาณ และยังคงอยู่ในอัตราแข็งแกร่งของ 1.6 1.9% ของ GDP สิ่งแวดล้อมค่าใช้จ่าย (รวมถึงยังจ่ายน้ำและการอนุรักษ์ธรรมชาติ) จะดีกว่า 2% ของ GDPโดยรวม เกาหลีจึงได้ดำเนินการไล่ป้องกันสิ่งแวดล้อมร่วมกับพัฒนาเศรษฐกิจและสถาบัน decentralisation อย่างไรก็ตาม ร่วมกันรับผิดชอบด้านสิ่งแวดล้อม (เช่นกระทรวงสิ่งแวดล้อม กระทรวงก่อสร้างและขนส่ง กระทรวงพาณิชย์ อุตสาหกรรม และ พลังงาน กระทรวงทางทะเลกิจการและประมง เกาหลีป่าบริการ) สามารถถูก usefully ตรวจทาน และแก้ไข นอกจากนี้ความท้าทายสำคัญยังคงเกี่ยวข้องกับการจัดการน้ำ ธรรมชาติ และอากาศ มีความดันสูงมากเกี่ยวข้อง กับปล่อย CO2 และการใช้น้ำ ยาฆ่าแมลง และปุ๋ย อนุญาต และระบบการบังคับมีการลดลงในปีที่ผ่านมา ต่อการโอน 2002 บังคับทั้งหมดหน้าที่ในพื้นที่ของอากาศ น้ำคุณภาพเทศบาลจัดการของเสียและให้หน่วยงานท้องถิ่น จำนวนตรวจสอบและสัดส่วนที่นำไปสู่การละเมิดและคดีได้ลดลง อนุญาตระบบยังเดียวสื่อในวิธี และขาดขั้นตอนการต่ออายุเป็นประจำ รวมใบอนุญาตสำหรับขนาดใหญ่ควรพิจารณาแหล่งเครื่องเขียน ข้อแนะนำ OECD ในปี 1997 เพื่อเสริมกำลังการผลิตในท้องถิ่นอาคารมีไม่เต็มใช้งาน มีความเสี่ยงต่อการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมถูกบ่อยเกินไปทดแทน ด้วยสนใจพัฒนาท้องถิ่นตัดสินใจ รวมของมลพิษและธรรมชาติแผนการใช้ที่ดินเกี่ยวกับการป้องกันไปจนมากระหว่างอำเภอ เครื่องมือทางเศรษฐกิจควรจะตรวจทานเพื่อเพิ่มประสิทธิผลและประสิทธิภาพ (เช่นสตรีมมิ่ง ราคาเพิ่มขึ้นเพื่อก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลงของพวกเขาในพฤติกรรม และ internalise externalities) ทำกรอบในนโยบายสิ่งแวดล้อมของปี 1990ต้องการทุกระดับของรัฐบาลเตรียมแผนการจัดการสิ่งแวดล้อม 5 และ 10 ปี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โดยสรุปแล้วความลับ KOREA และข้อเสนอแนะ
2
ผลการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมในบริบทของการพัฒนาที่ยั่งยืน.
1 การจัดการสิ่งแวดล้อม
สร้างความเข้มแข็งของการดำเนินการตามนโยบายด้านสิ่งแวดล้อม
ความสำเร็จตั้งแต่ก่อนหน้านี้การตรวจสอบผลการดำเนินงานด้านสิ่งแวดล้อมของ OECD (1997) รวมถึง
ความคืบหน้าโดดเด่นกับการจัดการอากาศ (ตัดที่สำคัญใน SOx มลพิษอนุภาค) โครงสร้างพื้นฐานของน้ำ
(การลงทุนขนาดใหญ่ในการสุขาภิบาลรวมเป็นเงินทั้งสิ้นประมาณ 20 พันล้านเหรียญสหรัฐตั้งแต่ปี 1997 ), การจัดการน้ำ
(สถานประกอบการของการจัดการลุ่มน้ำ), การจัดการของเสีย (รีไซเคิลเผาและสุขาภิบาล
โครงสร้างพื้นฐานที่ฝังกลบ) และธรรมชาติ / ป้องกันความหลากหลายทางชีวภาพ กฎหมายด้านสิ่งแวดล้อมใหม่ถูกนำมาใช้
(18 การกระทำใหม่) และค่าใช้จ่ายอื่น ๆ ที่ค้างอยู่ในสภานิติบัญญัติแห่งชาติ เกาหลีจะค่อยๆเปลี่ยนแปลงของ
แนวทางการบริหารจัดการด้านสิ่งแวดล้อม กฎหมายใหม่ที่ได้รับการตราขึ้นเพื่อส่งเสริมให้เกิดการใช้ประโยชน์จากเศรษฐกิจ
เครื่องมือในการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม (เช่นพระราชบัญญัติพิเศษเกี่ยวกับการปรับปรุงคุณภาพอากาศและปริมณฑลสำหรับ
ภูมิภาคทุน) และที่จะแนะนำการจัดซื้อสีเขียวบังคับสาธารณะ (เป็นส่วนหนึ่งของพระราชบัญญัติการส่งเสริมการ
ซื้อของเป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม สินค้า) เพื่อปรับปรุงการจัดการสิ่งแวดล้อมในดินแดน
ระดับสำนักงานสิ่งแวดล้อมลุ่มน้ำและคุณภาพอากาศในเมืองใหญ่สำนักงานการจัดการที่ถูกจัดตั้งขึ้น
ภายใต้การกำกับดูแลของกระทรวงสิ่งแวดล้อม แพลตฟอร์มความร่วมมือภาครัฐและเอกชนที่มีธุรกิจ
และองค์กรพัฒนาเอกชนด้านสิ่งแวดล้อม (เอ็นจีโอ) มีส่วนร่วมในการแก้ไขปัญหาหลาย
ปัญหาสิ่งแวดล้อม หลาย บริษัท ได้นำระบบการจัดการด้านสิ่งแวดล้อมและอุตสาหกรรม
มีส่วนร่วมอย่างแข็งขันในการวิธีการสมัครใจโดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ของการฟื้นฟูรั่วไหลของน้ำมันสารเคมี
การบริหารจัดการและการประหยัดพลังงาน องค์กรพัฒนาเอกชนที่ได้รับอนุญาตให้มีส่วนร่วมในการตรวจสอบด้านสิ่งแวดล้อม.
ระบบการตรวจสอบอย่างต่อเนื่องได้รับการแนะนำและการตรวจสอบโดยกลุ่มพลเรือนได้เพิ่มขึ้น.
การประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม (EIA) ของโครงการได้รับความเข้มแข็งและเสริมที่จะขึ้น
ป้องกันโดยการพัฒนาระบบการตรวจสอบด้านสิ่งแวดล้อมก่อน (PERS) ในปี 1999;
ประสิทธิภาพและการบังคับใช้ของทั้งสอง EIA และ PERS ต้องให้ความสนใจต่อไป บูรณาการของ
ปัญหาสิ่งแวดล้อมในการวางแผนการใช้ที่ดินที่ดีขึ้นกับการปฏิรูปการใช้ที่ดินและการยอมรับของ
หลักการ "แผนแรกที่พัฒนาต่อมา" สนับสนุนโดยการกระทำสองใหม่ ลดมลพิษและการควบคุม
ค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นในปริมาณและยังคงอยู่ในอัตราที่แข็งแกร่งของ 1.6-1.9% ของ GDP สิ่งแวดล้อม
ค่าใช้จ่าย (รวมถึงค่าใช้จ่ายยังอยู่ในน้ำประปาและการป้องกันธรรมชาติ) เป็นดีกว่า 2% ของจีดีพี.
โดยรวมเกาหลีจึงได้ดำเนินการช่วงของการกระทำที่จะไล่ตามการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมร่วมกับ
การพัฒนาเศรษฐกิจและการกระจายอำนาจสถาบัน.
อย่างไรก็ตามการแบ่งปันความรับผิดชอบต่อสิ่งแวดล้อม (เช่นกระทรวงสิ่งแวดล้อม; กระทรวง
การก่อสร้างและการขนส่ง; กระทรวงพาณิชย์อุตสาหกรรมและพลังงาน; กระทรวงการเดินเรือ
และการประมงกิจการ; เกาหลีป่า Service) อาจได้รับการทบทวนและปรับปรุงให้เป็นประโยชน์ นอกจากนี้
ความท้าทายที่สำคัญยังคงเกี่ยวกับน้ำธรรมชาติและการจัดการอากาศ มีแรงกดดันสูงมากมีความ
เกี่ยวข้องกับการปล่อยก๊าซ CO2 และมีการใช้น้ำ, สารกำจัดศัตรูพืชและปุ๋ย การอนุญาตและ
การบังคับใช้ระบบได้รับการลดลงในปีที่ผ่านมา หลังจากที่โอน 2002 ของทุกการบังคับใช้
การปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ของอากาศคุณภาพน้ำและการจัดการขยะให้เจ้าหน้าที่ท้องถิ่นจำนวนของ
การตรวจสอบและสัดส่วนที่นำไปสู่การละเมิดและการฟ้องร้องได้ลดลง อนุญาตให้
ระบบยังคงเป็นสื่อเดียวในวิธีการและขั้นตอนการขาดการต่ออายุปกติ ใบอนุญาตแบบบูรณาการสำหรับขนาดใหญ่
แหล่งนิ่งควรได้รับการพิจารณา คำแนะนำของ OECD ในปี 1997 ที่จะส่งเสริมศักยภาพของท้องถิ่น
อาคารไม่ได้รับการดำเนินการอย่างเต็มที่ มีความเสี่ยงจากความกังวลด้านสิ่งแวดล้อมถูกบ่อยเกินไปคือ
แทนที่โดยความสนใจการพัฒนาในการตัดสินใจในท้องถิ่น บูรณาการของมลพิษและธรรมชาติ
ความกังวลการป้องกันในการวางแผนการใช้ที่ดินแตกต่างกันมากในหมู่เทศบาล เครื่องมือทางเศรษฐกิจควรจะ
ตรวจสอบเพื่อเพิ่มประสิทธิภาพของพวกเขาและมีประสิทธิภาพ (เช่นเพรียวลมอัตราเพิ่มขึ้นที่จะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
ในพฤติกรรมและ internalize ภายนอก) กรอบพระราชบัญญัติเกี่ยวกับนโยบายด้านสิ่งแวดล้อมของ 1990
ต้องใช้ทุกระดับของรัฐบาลเพื่อเตรียมความพร้อมและห้าสิบปีแผนการจัดการด้านสิ่งแวดล้อม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลับสรุปเกาหลีแนะนำ

& 2 ประสิทธิภาพด้านสิ่งแวดล้อมในบริบทของการพัฒนาที่ยั่งยืน .
1 การจัดการสิ่งแวดล้อม

การใช้นโยบายสิ่งแวดล้อมสำเร็จตั้งแต่ก่อนหน้านี้ OECD สิ่งแวดล้อมพิจารณาผลงาน ( 1997 ) รวมถึง
โดดเด่นความคืบหน้ากับการจัดการอากาศ ( หลักๆ ในซอก ฝุ่นละออง มลพิษน้ำโครงสร้างพื้นฐาน
)( การลงทุนขนาดใหญ่ในการสุขาภิบาลและ USD ประมาณ 20 พันล้านดอลลาร์ตั้งแต่ปี 1997 ) , การจัดการน้ำ
( สถานประกอบการของการจัดการลุ่มน้ำ ) , การจัดการขยะ ( รีไซเคิล เผา และฝังกลบสุขาภิบาล
โครงสร้างพื้นฐาน ) และธรรมชาติ / ความหลากหลายทางชีวภาพ การคุ้มครอง กฎหมายด้านสิ่งแวดล้อมใหม่เป็นลูกบุญธรรม
( 18 พระราชบัญญัติใหม่ ) และค่าใช้จ่ายเพิ่มเติม อยู่ระหว่างการพิจารณาในสภานิติบัญญัติแห่งชาติ เกาหลีจะค่อย ๆเปลี่ยน
แนวทางการจัดการสิ่งแวดล้อม กฎหมายใหม่ได้ถูกตราขึ้นเพื่อส่งเสริมให้เกิดการใช้เครื่องมือทางเศรษฐกิจ
ในการคุ้มครองสิ่งแวดล้อม ( พระราชบัญญัติเช่นพิเศษในการปรับปรุงคุณภาพอากาศในเขตกรุงเทพมหานคร
ทุน ) และแนะนำบังคับสีเขียวสาธารณะจัดหา ( เป็นส่วนหนึ่งของพระราชบัญญัติส่งเสริม
ซื้อผลิตภัณฑ์ที่เป็นมิตรกับสิ่งแวดล้อม )เพื่อปรับปรุงการจัดการสิ่งแวดล้อมในระดับลุ่มน้ำน่าน
สำนักงานสิ่งแวดล้อมและคุณภาพอากาศของสำนักงานกรุงเทพมหานครก่อตั้ง
ภายใต้การดูแลของกระทรวงสิ่งแวดล้อม บริษัทเอกชนสาธารณะแพลตฟอร์มธุรกิจ
องค์กรพัฒนาเอกชน ( NGOs ) และสิ่งแวดล้อมสนับสนุนประเด็นสิ่งแวดล้อมมากมาย

หลายบริษัทได้นำระบบการจัดการสิ่งแวดล้อมและอุตสาหกรรม เป็นแนวทาง
อย่างสมัครใจ , โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ของหกน้ำมันฟื้นฟูการจัดการสารเคมี
และประหยัดพลังงาน องค์กรเอกชนที่ได้รับอนุญาตให้เข้าร่วมในการตรวจสอบสิ่งแวดล้อม .
ระบบตรวจสอบอย่างต่อเนื่องได้รับการแนะนำและการตรวจสอบโดยกลุ่มพลเรือน
ได้เพิ่มขึ้นการประเมินผลกระทบสิ่งแวดล้อม ( EIA ) ของโครงการที่ได้รับการเสริมสร้างและเสริมให้มากขึ้น
ป้องกันผ่านการพัฒนาระบบสิ่งแวดล้อมตรวจสอบก่อน ( คน ) ในปี 1999 ;
ประสิทธิผลของการบังคับใช้และทั้ง EIA ได้ที่ต้องให้ความสนใจมากขึ้น การบูรณาการในการใช้ที่ดิน
ความกังวลด้านการปรับปรุงกับการปฏิรูปการใช้ที่ดินและการยอมรับของ
หลักการ " แผนแรก พัฒนาต่อมา " สนับสนุนโดยสองการกระทำใหม่ การลดมลพิษและควบคุมรายจ่ายเพิ่มขึ้น
ในปริมาณและยังคงอยู่ในอัตราที่แข็งแกร่งของ 1.6 กับ 1.9 % ของ GDP ค่าใช้จ่ายด้านสิ่งแวดล้อม
( รวมถึงยังมีค่าใช้จ่ายในการประปาและธรรมชาติป้องกันได้ดีกว่า 2 % ของจีดีพี .
รวมเกาหลีจึงนำช่วงของการกระทำที่จะไล่ตามการคุ้มครองสิ่งแวดล้อมร่วมกับ
การพัฒนาเศรษฐกิจและ Decentralisation สถาบัน .
แต่การแบ่งปันความรับผิดชอบด้านสิ่งแวดล้อม ( เช่น กระทรวงสิ่งแวดล้อมกระทรวง
ของการก่อสร้างและการขนส่ง กระทรวงพาณิชย์ อุตสาหกรรม และพลังงาน กระทรวงกิจการทางทะเลและการประมงป่าเกาหลี
; ) สามารถเป็นประโยชน์การตรวจทาน และแก้ไข ทั้งนี้ ความท้าทายที่สำคัญยังคงเกี่ยวกับ
น้ำธรรมชาติและการจัดการอากาศ มีแรงกดดันสูงมาก
ที่เกี่ยวข้องกับการปล่อย CO2 และการใช้น้ำ สารเคมีกำจัดศัตรูพืชและปุ๋ย การอนุญาตให้ใช้ระบบได้และ
ลดลงในปีที่ผ่านมา ต่อไปนี้ 2002 โอนหน้าที่บังคับใช้
ทั้งหมดในพื้นที่ของอากาศ คุณภาพน้ำ และการบริหารจัดการขยะชุมชนกับหน่วยงานท้องถิ่น จำนวน
การตรวจสอบและนำไปสู่การฟ้องร้องการละเมิด และสัดส่วนลดลง การอนุญาต
ระบบยังคงสื่อเดียวในแนวทาง และขาดกระบวนการต่ออายุประจำ ใบอนุญาตสำหรับแหล่งรวมเครื่องเขียนขนาดใหญ่
ควรพิจารณา OECD แนะนำในปี 1997 เพื่อเสริมสร้างศักยภาพ
ท้องถิ่นไม่ได้มีการดำเนินการอย่างเต็มที่มีความเสี่ยงด้านสิ่งแวดล้อมเป็นบ่อยเกินไป
แทนที่โดยหักในการตัดสินใจพัฒนาท้องถิ่น บูรณาการของมลพิษและความกังวลในการคุ้มครองธรรมชาติ
แผนแตกต่างกันอย่างมากระหว่างเทศบาล เครื่องมือทางเศรษฐกิจควร
ทบทวนเพื่อเพิ่มศักยภาพและประสิทธิภาพ ( เช่นเพรียวลมเพิ่มขึ้น อัตรา เพื่อก่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
ในพฤติกรรมและ internalize ความผลกระทบภายนอก ) กรอบกฎหมายนโยบายสิ่งแวดล้อมของ 1990
ต้องการในทุกระดับของรัฐบาลเตรียมห้า - สิบปีและแผนการจัดการสิ่งแวดล้อม