I said, ‘If I don’t like travelling

I said, ‘If I don’t like travelling, I will come home and become
a lawyer.
My mother was worried, but she still asked my father if I
could go.
My father said, ‘He’ll be happiest if he stays at home. If he
travels, he’ll be very unhappy. He mustn’t go.’
So I stayed at home for another year, but I didn’t become
a lawyer and I couldn’t stop thinking about travelling. On
1 September 1651 I went to Hull, a large port1 in Yorkshire,
to see a friend. I was planning to return home after the visit,
but when I saw how many ships were there, I started to think
of travelling again. Some of the ships were huge and sailed to
countries in South America and Africa, places I wanted to see.
They carried things made in England and brought back foreign
food and clothes. And the sailors in the port all looked very
happy with their lives.
My friend in Hull had a ship and was sailing for London
that day.
He said, ‘Come to London with me. You’ll see lots of
interesting things.’
I didn’t think much about my parents and I forgot my
father’s warning. Travelling was my biggest ambition. My
friend was right: there was a whole world to see. So I got on
my friend’s ship and we left for London.
It was one of the biggest mistakes of my life. Th e weather
was fi ne when we left Hull, but aft er eight days it changed.
We were near a port called Yarmouth when the blue sky
was suddenly hidden by black clouds and a terrible storm
began. I’d never seen anything like it: the ship was out of
control. I said to myself ‘You’re mad, Robinson Crusoe! You
should have listened to your father. Now you’re going to die.’
Still, frightened as I was, I was hoping I’d live. I promised

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฉันกล่าวว่า, ' ถ้าไม่ชอบเดินทาง จะมาหน้าแรก และกลายเป็นทนายความแม่เป็นห่วง แต่เธอยังถามพ่อถ้าผมสามารถไปพ่อกล่าวว่า, ' เขาจะสุขที่สุดถ้าเขาอยู่ที่บ้าน ถ้าเขาการเดินทาง เขาจะได้ไม่มีความสุขมาก เขาจะไป 'ผมอยู่บ้านอีกปี แต่ฉันไม่ได้เป็นทนายความและไม่สามารถหยุดความคิดเกี่ยวกับการเดินทาง บน1 1651 กันยายนผมไปฮัลล์ port1 ใหญ่ในยอร์คเชียร์เห็นเพื่อน ฉันได้วางแผนที่จะกลับบ้านหลังจากการเยือนแต่เมื่อผมเห็นเรือจำนวนมา ผมเริ่มคิดของการเดินทางอีกครั้ง ของเรือมีขนาดใหญ่ และแล่นไปประเทศในอเมริกาใต้และแอฟริกา สถานที่อยากจะเห็นพวกเขาทำสิ่งที่ทำในประเทศอังกฤษ และนำกลับไปต่างประเทศอาหารและเสื้อผ้า และลูกเรือในพอร์ตทั้งหมดมองมากมีความสุขกับชีวิตเพื่อนของฉันในตัวเรือมีเรือ และเป็นเรือในลอนดอนวันที่เขากล่าวว่า, ' มาสู่ลอนดอนด้วยกัน คุณจะเห็นมากมายสิ่งที่น่าสนใจ 'ไม่คิดมากเกี่ยวกับพ่อแม่ของฉัน และฉันลืมฉันพ่อเตือน การเดินทางมีความใฝ่ฝันของฉันที่ใหญ่ที่สุด ของฉันเพื่อนถูก: มีทั่วโลกดู ดังนั้นผมในเรือของเพื่อนและเราเหลือในลอนดอนมันเป็นหนึ่งในข้อผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดของชีวิต อากาศอี Thมีมุ fi เมื่อเราฮัลล์ แต่ aft เอ้อ 8 วันเปลี่ยนเราอยู่ใกล้กับท่าเรือที่เรียกว่ายาร์เมาท์เมื่อท้องฟ้าสีครามทันใดนั้นถูกซ่อนไว้ โดยเมฆสีดำและมีพายุเริ่มต้น ฉันไม่เคยเห็นสิ่งที่ชอบ: เรือที่มีความควบคุม ผมพูดกับตัวเอง ' คุณบ้า โรบินสันครูโซ คุณควรได้ฟังให้คุณพ่อ ขณะนี้คุณกำลังจะตาย.'ยังคง กลัวเป็นฉัน ฉันหวังฉันจะอยู่ ผมสัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมพูดว่า 'ถ้าฉันไม่ชอบการเดินทางผมจะมาที่บ้านและกลายเป็น
ทนายความ.
แม่ของฉันเป็นห่วง แต่เธอก็ยังคงถามพ่อของฉันหากฉัน
สามารถไป.
พ่อของฉันบอกว่า 'เขาจะมีความสุขถ้าเขาอยู่ ที่บ้าน ถ้าเขา
เดินทางเขาจะไม่มีความสุขมาก เขาจะต้องไม่ไป. '
ดังนั้นผมจึงอยู่ที่บ้านอีกปี แต่ผมไม่ได้เป็น
ทนายความและฉันไม่สามารถหยุดคิดเกี่ยวกับการเดินทาง เมื่อวันที่
1 กันยายน 1651 ผมไปฮัลล์, พอร์ต 1 ขนาดใหญ่ในอร์กเชียร์
ที่จะเห็นเพื่อน ผมวางแผนที่จะกลับบ้านหลังจากไป,
แต่เมื่อผมเห็นว่าหลายเรืออยู่ที่นั่นผมเริ่มที่จะคิดว่า
ในการเดินทางอีกครั้ง บางส่วนของเรือที่มีขนาดใหญ่และแล่นเรือไปยัง
ประเทศในอเมริกาใต้และแอฟริกา, สถานที่ผมอยากเห็น.
พวกเขาดำเนินการสิ่งที่ทำในประเทศอังกฤษและนำกลับมาจากต่างประเทศ
อาหารและเสื้อผ้า และชาวเรือในพอร์ตทั้งหมดมองมาก
มีความสุขกับชีวิตของพวกเขา.
เพื่อนของฉันในฮัลล์มีเรือและกำลังแล่นไปลอนดอน
ในวันนั้น.
เขากล่าวว่า 'มาไปลอนดอนกับฉัน คุณจะเห็นจำนวนมาก
สิ่งที่น่าสนใจ. '
ผมไม่ได้คิดอะไรมากเกี่ยวกับพ่อแม่ของฉันและฉันลืมฉัน
เตือนพ่อของ การเดินทางเป็นความใฝ่ฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน ของฉัน
เพื่อนที่ถูกต้อง: มีโลกทั้งโลกที่จะเห็น ดังนั้นผมจึงได้บน
เรือของเพื่อนของฉันและเราเหลือลอนดอน.
มันเป็นหนึ่งในความผิดพลาดที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตของฉัน สภาพอากาศที่จ Th
เป็นสายตะวันออกเฉียงเหนือเมื่อเราออกจากฮัลล์ แต่เอ้อท้ายแปดวันมันเปลี่ยน.
เราอยู่ใกล้ท่าเรือเรียกว่า Yarmouth เมื่อท้องฟ้าสีฟ้า
ถูกซ่อนไว้อย่างกระทันหันด้วยเมฆสีดำและพายุร้าย
เริ่ม ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้: เรือออกจาก
การควบคุม ผมพูดกับตัวเอง 'คุณบ้าโรบินสันครูโซ! คุณ
ควรจะฟังคุณพ่อของคุณ ตอนนี้คุณกำลังจะตาย. '
ยังคงกลัวเป็นผมผมก็หวังว่าผมจะมีชีวิตอยู่ ฉันสัญญา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันพูดว่า ' ถ้าฉันไม่ชอบเดินทาง ผมจะกลับบ้าน และกลายเป็น
. .
แม่เป็นห่วง แต่เธอก็ยังถามพ่อของผม

ไป พ่อผมบอกว่า เขาคงจะมีความสุขหากเขาอยู่ที่บ้าน ถ้าเขา
เดินทาง เขาจะไม่มีความสุข เขาต้องไม่ไป '
ก็เลยอยู่บ้านอีกปี แต่ผมไม่ได้กลายเป็น
ทนายความและฉันไม่สามารถหยุดคิดเรื่องเดินทาง บน
1 กันยายน 1143 ไปฮัลล์ , port1 ขนาดใหญ่ใน Yorkshire
เพื่อดูเพื่อน ฉันวางแผนที่จะกลับบ้าน หลังจากเยี่ยมชม
แต่เมื่อเห็นเรือหลายวิธีก็แล้ว ผมก็เริ่มคิด
ของการเดินทางอีกครั้ง บางส่วนของเรือขนาดใหญ่แล่น

) และประเทศใน อเมริกาใต้ และ แอฟริกา สถานที่ที่ผมต้องการเห็น หากแต่สิ่งที่ทำ
ในอังกฤษ และนำเสื้อผ้าและอาหารต่างประเทศ

และลูกเรือในพอร์ตทั้งหมดดูมีความสุขกับชีวิตมาก
.
เพื่อนในเรือ มีเรือแล่นลอนดอน

วันนั้น เขาบอกว่า " ไปลอนดอนกับผม คุณจะเห็นสิ่งที่น่าสนใจมากมาย
.
ผมไม่คิดว่ามากเกี่ยวกับพ่อแม่ของฉันและฉันลืมคำเตือนของพ่อ

การเดินทางคือความใฝ่ฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน เพื่อนของฉัน
ถูก : มีคนทั่วโลกได้เห็น ดังนั้นฉันได้บน
เรือเพื่อนเรา ไปลอนดอน .
มันเป็นหนึ่งในข้อผิดพลาดที่ใหญ่ที่สุดของชีวิต th e
คือฟีเน่อากาศเมื่อเราออกจากเรือ แต่เอ้อ
8 วันก็เปลี่ยน เราใกล้ท่าเรือเรียกว่า Yarmouth เมื่อ
ฟ้าก็ถูกเมฆดำและ
พายุร้ายก็เริ่มขึ้น ผมไม่เคยเห็นอะไรแบบนี้ : เรือออกจาก
ควบคุม ผมพูดกับตัวเองว่า ' คุณกำลังโกรธ , โรบินสันครูโซ คุณ
น่าจะฟังพ่อนะ ตอนนี้คุณกำลังจะตาย . . . '
ยังตกใจ เป็นผม ผมก็หวังว่าผมจะอยู่ได้ ฉันสัญญา