Near-Tragic DilemmasIn the West, an

Near-Tragic Dilemmas
In the West, and especially in Europe, the predominant view holds
that geopolitics and democracy promotion do not, and should not, mix.
Their motives are mutually inimical, and in practice one gets in the
way of the other. Geopolitics, also known as power politics, is about
the naked struggle for power between states that want to expand their
dominions and influence. But democratic countries are supposed to be
free from such irrational cravings. For them, democracy promotion is a
moral imperative based on values and a sense of solidarity.
But democratic governments do not have the power to turn all autocracies
into democracies. Moreover, even democratic governments
remain obliged to serve the security and economic interests of their own
respective nations in an international realm that is still largely the anar-
Ghia Nodia 141
chy described by Thomas Hobbes as “a perpetual and restless desire of
power after power.” Democracies, in other words, have no choice but
to carry on pragmatic relations with autocratic governments: signing
oil and gas deals with them, balancing less dangerous dictators against
more threatening ones, and the like. This inevitably exposes the West
to charges of double standards and deprives it of the moral high ground
that it would like to claim as a champion of freedom.
There is a Kantian theory of democratic peace that is supposed to
provide a bridge between democratic moral imperatives and the selfish
interests of nations. Democracies do not go to war against each other,
this theory goes, and therefore democracies share a natural wish to live
in a world where all or most actors are democracies: Such a world is
safer for them. This theory is hard to dispute in the long term, but trying
to use it as a guide to short-term action may bring serious problems.
One need not read Jack Snyder’s critique3
to recall cases in which democratization
has shown itself to be not only messy and unpredictable,
but even dangerous and deadly. Countries in the throes of democratic
opening can become not less but more conflict-prone. Consider the role
that “bottom-up” pressure for democratization (in the form of popular
protests inspired by the “Arab Spring”) played in triggering the current
bloody quagmire in Syria. How many leaders of democratic countries
today have entertained a private wish that the Arab Spring had never
happened, at least not on their watches?
There is no way to escape the dilemma of national interests versus
democratic moral imperatives. The West will be damned whatever it
does. If Western countries follow their national interests, they will be
criticized for propping up tyrants. Once people living under an autocracy
hit the streets to protest their repressive and corrupt rulers, domestic and
international public opinion will force democratic governments to drop
their pragmatic alliances with the autocracy in question, as happened
several times during the Arab Spring. If Western governments arrange
their foreign policies around support for democracy and opposition to
tyrants just for being tyrants, there will be cries that these governments
are na¦ve and driven by ideology. More than likely, they will also be accused
of applying double standards, since no democracy can take on all
tyrants at the same time.
In order to suggest a way out of this dilemma, Charles Krauthammer
a decade ago coined the term “democratic realism.” The West cannot
attack all tyrants all at once and everywhere, he noted, but it can
and should act against them selectively, based on its own interests.4
Yet
Krauthammer made this argument while trying to justify the U.S.-led
invasion of Saddam Hussein’s Iraq. However we may ultimately judge
the legitimacy or outcome of that use of force, it surely did not contribute
to the international credibility of humanitarian interventions aimed
at replacing autocracies with democracies.
142 Journal of Democracy
To summarize, promoting democracy is never politically safe. The
West is doomed to be inconsistent, opportunistic, and exposed to charges
of double standards. Democracy promotion also inevitably means poking
various autocratic bears, big or small, and there is always a chance
that when they become irritated and existing power balances become
unsettled, dangerous and unpredictable results may ensue. This is what
the European Union learned the hard way in Ukraine.
From the autocrats’ perspective, there is no such thing as idealistic,
value-based democracy promotion. Rather, it is all hypocrisy: The West
plays its old power games, but this time calls them “democracy-promotion
efforts” or, in extreme cases, “humanitarian interventions.” In
particular, this has been the clear and consistent rhetoric of Vladimir Putin—rhetoric,
moreover, that he gives every sign of sincerely believing.
The West, led by the United States, uses talk of democracy and human
rights as part of a strategy to encircle, weaken, and humiliate Russia.5
As noted above, it has become fashionable among political scientists
to speak of “autocracy promotion” as a kind of symmetrical opposite of
democracy promotion. But the taste for equivalence so common among
Western scholars turns misleading here. These two phenomena are not
equal, and this is not because we like democracy more. What we vaguely
and generally call “autocracy” is usually a kind of default setting, a
historically entrenched way of ruling in countries that traditionally lack
power centers capable of offsetting whoever holds executive authority.
In other words, most autocratic behavior is homegrown and not an import:
There is no need to “promote” it from abroad. As a rule, democracy
is a novelty that has to be introduced in defiance of local resistance; autocracy
is something that is already there, and only has to be maintained.
In uncertain and hybrid regimes, autocratic behavior is also a matter of
old habits, even if superficially transformed, that might or might not be
replaced by new democratic norms, institutions, and practices. These
innovations may indeed benefit from some foreign help. But what is
countering them is democracy resistance, not autocracy promotion.
There is another kind of asymmetry at work here as well. Universalist
ideas undergird democracy promotion; autocrats have nothing so allencompassing
to promote. The “divine right of kings” is hard to resuscitate,
while concepts such as political Islam or “Asian values” enjoy no
currency outside certain culturally defined regions. The “Eurasianism”
that lies at the heart of Putin’s aggressive behavior is nothing but a new
incarnation of the Russian imperial idea: It can only be attractive to
Great Russian nationalists.
And yet democracy resistance does have an international character.
This comes from the generic element within it, which is resentment
against the main actor behind democracy promotion—the West. Not all
criticism of the West is antidemocratic, but the fight against democracy
promotion is usually anti-Western. At its ideological core, what is be-
Ghia Nodia 143
ing called “autocracy promotion” is really nothing but anti-Americanism
and anti-Europeanism. Again, Putin’s Russia can serve as a case
in point. Russian democracy resistance seeks to claim the high moral
ground by “exposing” Western democracy promotion as covert imperialism,
but Russian spokespeople do not stop there. They also like to use
postmodernist language to present Russia as a champion of multiculturalism
and multipolarity against Western attempts to achieve singlehanded
predominance.6
This tactic brings Putin multiple Western supporters and empathizers
from both the left and right. The latter are attracted by the way he exposes
Western “immorality” as represented, for instance, by gay rights
(interpreted as “propaganda” for homosexuality). The left, meanwhile,
likes anything that threatens to stick a wrench into the gears of Western
military, political, and economic dominance.7
But ultimately, both are
resisting liberal democracy’s status as the “hegemonic discourse” of our
times. In the world dominated by democracies, “autocracy promotion”
masquerades as defense of the underdog.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ใกล้โศกนาฏกรรม Dilemmasตะวันตก และโดยเฉพาะอย่างยิ่ง ในยุโรป มีมุมมองกันโปรโมชั่น geopolitics และประชาธิปไตยนั้นไม่ได้ และ ไม่ควรผสมกันไม่สนคำครหาของพวกเขามีร่วมกัน inimical และในทางปฏิบัติ หนึ่งได้รับในการวิธีการอื่น ๆ คือ geopolitics เป็นอำนาจทางการเมืองการชิงอำนาจระหว่างรัฐที่ต้องการขยายเปลือยของพวกเขาสรรพและอิทธิพล แต่ประเทศประชาธิปไตยควรจะฟรีจากแพงไม่มีเหตุผลเช่น สำหรับพวกเขา ส่งเสริมประชาธิปไตยเป็นการจำแรงตามค่าและความสมานฉันท์แต่รัฐบาลประชาธิปไตยไม่มีอำนาจที่จะเปิด autocracies ทั้งหมดเป็นเหมือน ๆ กัน ยิ่งไปกว่านั้น แม้รัฐบาลประชาธิปไตยยังคงมีหน้าที่ต้องให้บริการความปลอดภัยและผลประโยชน์ด้านเศรษฐกิจของตนเองประเทศต่าง ๆ ในอาณาจักรเป็นประเทศที่ยังคงใหญ่ anar-Ghia Nodia 141อธิบายเพราะ"ถาวร และสโมสรของมัสฮอบส์ Thomas chyใช้พลังงานจากไฟฟ้า" เหมือน ๆ ในคำอื่น ๆ มีแต่ไม่มีทางเลือกกระทำการปฏิบัติความสัมพันธ์กับรัฐบาลวิจารณ์: รับรองน้ำมันและก๊าซธรรมชาติเกี่ยวข้องกับพวกเขา ดุลเผด็จน้อยอันตรายกับคนคุกคามมากขึ้น และเช่นกัน นี้ย่อมแสดงถึงตะวันตกค่าธรรมเนียมมาตรฐาน double และ deprives ของพื้นดินสูงคุณธรรมอยากจะเรียกร้องเป็นแชมป์ของเสรีภาพมีทฤษฎี Kantian สันติภาพประชาธิปไตยที่ควรจะให้สะพานระหว่าง imperatives ประชาธิปไตยคุณธรรมและการเห็นแก่ตัวผลประโยชน์ของประชาชาติ เหมือน ๆ ไม่ไปกับแต่ละอื่น ๆทฤษฎีนี้ไป และดังนั้น เหมือน ๆ ใช้ร่วมกันต้องอาศัยธรรมชาติในโลกที่นักแสดงทั้งหมด หรือส่วนใหญ่จะเหมือน ๆ: โลกดังกล่าวปลอดภัยสำหรับพวกเขา ทฤษฎีนี้เป็นการยากที่จะโต้แย้งในระยะยาว แต่พยายามเพื่อใช้เป็นคู่มือการดำเนินการระยะสั้นอาจนำปัญหาร้ายแรงหนึ่งไม่จำเป็นต้องอ่าน Snyder แจ็ค critique3 เพื่อยกเลิกกรณีและปัญหาในกระบวนการประชาธิปไตยซึ่งได้แสดงตัวเองจะไม่ยุ่ง และไม่แน่ นอนแต่แม้อันตราย และร้ายแรง ประเทศใน throes ของประชาธิปไตยเปิดสามารถทำงานได้ไม่น้อยแต่ความขัดแย้งมักมาก พิจารณาบทบาทกดดัน "สายล่าง" ที่กระบวนการประชาธิปไตย (ในแบบฟอร์มนิยมเล่นประท้วงบันดาล "อาหรับสปริง") ในปัจจุบันเรียกquagmire เลือดในซีเรีย จำนวนผู้นำของประเทศประชาธิปไตยวันนี้มีความบันเทิงส่วนตัวต้องมีฤดูใบไม้ผลิอาหรับไม่เคยเกิดขึ้น ไม่น้อยบนนาฬิกาของพวกเขามีวิธีหนีความลำบากใจของผลประโยชน์แห่งชาติกับimperatives คุณธรรมประชาธิปไตย ตะวันตกจะมีคนใดได้ไม่ ถ้าประเทศตะวันตกตามประโยชน์ของชาติวิพากษ์วิจารณ์ใน propping ค่า tyrants อมตะ เมื่อคนที่อาศัยอยู่ภายใต้การ autocracyตีถนนเพื่อประท้วงการกดขี่ และเสียหายไม้ ภายในประเทศ และมติมหาชนระหว่างประเทศจะต้องบริหารประชาธิปไตยจะลดลงพันธมิตรของพวกเขาปฏิบัติกับ autocracy ยู่ เกิดขึ้นเช่นหลายครั้งในช่วงฤดูใบไม้ผลิอาหรับ ถ้าจัดรัฐบาลตะวันตกนโยบายต่างประเทศรอบสนับสนุนประชาธิปไตยและต่อต้านการtyrants เพียงสำหรับการ tyrants จะมีเสียงร้องที่รัฐบาลเหล่านี้มี na¦ve และ ด้วยอุดมการณ์ด้วย กว่ามาก พวกเขาจะยังจะถูกกล่าวหาว่าการใช้สองมาตรฐาน เนื่องจากประชาธิปไตยไม่สามารถใช้กับทั้งหมดtyrants ในเวลาเดียวกันเพื่อแนะนำวิธีจากนี้ลำบากใจ ชาร์ลส์ Krauthammerทศวรรษที่ผ่านมาเป็นคำว่า "ประชาธิปไตยความสมจริง" ตะวันตกไม่โจมตี tyrants อมตะทั้งหมดในครั้งเดียว และทุก เขากล่าว แต่ก็สามารถและควรดำเนินการกับพวกเขาเลือก ตาม interests.4 ของตัวเอง ยังKrauthammer ทำนี้ขณะพยายามจัดสหรัฐอเมริกานำการรุกรานของอิรักซัดดัม Hussein อย่างไรก็ตาม เราอาจสุดตัดสินชอบธรรมหรือผลของแรงที่ใช้ มันก็ไม่ได้ไม่มีส่วนร่วมการเงินระหว่างประเทศของการแทรกแซงด้านมนุษยธรรมมุ่งที่แทน autocracies ด้วยเหมือน ๆ สมุดรายวันที่ 142 ของประชาธิปไตยสรุป ส่งเสริมประชาธิปไตยไม่ปลอดภัยทางการเมือง ที่ตะวันตกคือ doomed จะไม่สอดคล้องกัน ยก และสัมผัสกับค่าธรรมเนียมสองมาตรฐาน ส่งเสริมประชาธิปไตยยังย่อมหมายถึง pokingต่าง ๆ วิจารณ์หมี ขนาดใหญ่ หรือขนาดเล็ก และมีเป็นโอกาสเสมอว่า จะระคายเคือง และอยู่ ดุลอำนาจกลายเป็นยัง อันตราย ไม่แน่นอนของผลไม่ใส่ใจ นี่คืออะไรสหภาพยุโรปได้เรียนรู้วิธียากในยูเครนจากมุมมองของ autocrats มีสิ่งเช่นอุดมการณ์การส่งเสริมประชาธิปไตยตามค่า ค่อนข้าง มันเป็นการลวงทั้งหมด: ตะวันตกเล่นเกมของอำนาจเก่า แต่เวลาเรียกพวกเขา "ประชาธิปไตยโปรโมชั่นความพยายาม"หรือ ใน กรณีที่รุนแรง "มนุษยธรรมแทรกแซง" ในเฉพาะ นี้ถูกปู Vladimir สำนวนชัดเจน และสอดคล้องกันคือสำนวนนอกจากนี้ เขาว่าให้เครื่องทุกอย่างจริงใจเชื่อตะวันตก นำ โดยประเทศสหรัฐอเมริกา ใช้พูดและบุคคลสิทธิเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์การตีวง ลดลง และอับอาย Russia.5ตามที่กล่าวข้างต้น มันได้กลายเป็นแฟชั่นในหมู่นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองเอ่ยถึง "autocracy ส่งเสริม" เป็นชนิดของสมมาตรตรงข้ามการส่งเสริมประชาธิปไตย แต่รสชาติเทียบเท่าทั่วไปดังนั้นในการนักปราชญ์ตะวันตกจะเข้าใจผิดที่นี่ ปรากฏการณ์เหล่านี้สองไม่เท่ากับ และนี่คือไม่ได้ เพราะเราต้องการประชาธิปไตยที่มากขึ้น สิ่งที่เราคลับและโดยทั่วไปเรียก "autocracy" มักจะ เป็นชนิดของการตั้งค่าเริ่มต้น การอดีตมั่นคงแห่งวิถีการปกครองรัฐในประเทศที่มีประเพณีพลังงานศูนย์สามารถออฟเซ็ตใครมีอำนาจบริหารในคำอื่น ๆ สุดวิจารณ์เป็น homegrown และไม่มีการนำเข้า:ไม่จำเป็นต้อง "ส่งเสริม" มันจากต่างประเทศได้ เป็นกฎ ประชาธิปไตยเป็นนวัตกรรมที่สามารถนำมาใช้ยังต้านทานภายใน autocracyเป็นสิ่งที่มีอยู่ และมีการรักษาในความไม่แน่นอนและไฮบริระบอบ ลักษณะการทำงานวิจารณ์ เรื่องของนิสัยเก่า แม้เผิน ๆ แปลง ที่อาจ หรืออาจไม่แทนที่ ด้วยบรรทัดฐานใหม่ประชาธิปไตย สถาบัน และปฏิบัติ เหล่านี้นวัตกรรมอาจได้รับประโยชน์จากบางวิธีใช้ที่ต่างประเทศแน่นอน แต่คืออะไรต่อต้านพวกเขาจะต่อต้านประชาธิปไตย ไม่ autocracy โปรโมชั่นมีชนิดอื่นของ asymmetry ที่ทำงานที่นี่ด้วย Universalistความคิดเห็น undergird ส่งเสริมประชาธิปไตย autocrats มีอะไร allencompassing ดังนั้นเพื่อส่งเสริมการ "เทวสิทธิ์ของพระมหากษัตริย์" เป็นยากที่จะต่อลมหายใจขณะที่แนวคิดเช่นการเมืองศาสนาอิสลามหรือ "เอเชียค่า" ไม่สกุลเงินของนอกบางภูมิภาควัฒนธรรมกำหนด "Eurasianism"ว่า เป็นหัวใจของพฤติกรรมก้าวร้าวของปูคืออะไรแต่ใหม่ลงของรัสเซียอิมพีเรียลความคิด: มันสามารถดึงดูดใจNationalists รัสเซียดีขึ้นและยัง ต่อต้านประชาธิปไตยมีตัวอักขระนานาชาตินี้มาจากองค์ประกอบทั่วไปภายในนั้น ซึ่งเป็นขุ่นกับนักแสดงหลักหลังส่งเสริมประชาธิปไตยแบบตะวันตก ไม่ทั้งหมดการวิจารณ์ของตะวันตกคือ antidemocratic แต่การต่อสู้กับประชาธิปไตยโปรโมชั่นมักจะต่อต้านตะวันตก หลักการอุดมการณ์ อะไรคือเป็น-Ghia Nodia 143กำลังที่เรียกว่า "autocracy โปรโมชั่น" คือไม่มีอะไรจริง ๆ แต่ต่อต้าน Americanismและ Europeanism ป้องกัน อีก ปูของรัสเซียสามารถใช้เป็นกรณีin point. Russian democracy resistance seeks to claim the high moralground by “exposing” Western democracy promotion as covert imperialism,but Russian spokespeople do not stop there. They also like to usepostmodernist language to present Russia as a champion of multiculturalismand multipolarity against Western attempts to achieve singlehandedpredominance.6This tactic brings Putin multiple Western supporters and empathizersfrom both the left and right. The latter are attracted by the way he exposesWestern “immorality” as represented, for instance, by gay rights(interpreted as “propaganda” for homosexuality). The left, meanwhile,likes anything that threatens to stick a wrench into the gears of Westernmilitary, political, and economic dominance.7 But ultimately, both areresisting liberal democracy’s status as the “hegemonic discourse” of ourtimes. In the world dominated by democracies, “autocracy promotion”masquerades as defense of the underdog.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใกล้วิปโยควิกฤติในตะวันตกและโดยเฉพาะอย่างยิ่งในยุโรปที่ดูเด่นถือที่การเมืองและการส่งเสริมประชาธิปไตยไม่ได้และไม่ควรผสม. แรงจูงใจของพวกเขาเป็นศัตรูร่วมกันและในทางปฏิบัติอย่างใดอย่างหนึ่งได้รับในวิธีการอื่น ๆ การเมืองยังเป็นที่รู้จักอำนาจการเมืองเป็นเรื่องเกี่ยวกับการต่อสู้เพื่ออำนาจเปล่าระหว่างรัฐที่ต้องการขยายของพวกเขาอาณาจักรและอิทธิพล แต่ประเทศประชาธิปไตยที่ควรจะเป็นอิสระจากความอยากที่ไม่มีเหตุผลดังกล่าว สำหรับพวกเขาส่งเสริมการปกครองระบอบประชาธิปไตยเป็นความจำเป็นทางศีลธรรมบนพื้นฐานของค่านิยมและความรู้สึกของความเป็นปึกแผ่น. แต่รัฐบาลประชาธิปไตยไม่ได้มีอำนาจที่จะเปิดเผด็จการทั้งหมดเข้าสู่ระบอบประชาธิปไตย นอกจากนี้แม้รัฐบาลประชาธิปไตยยังคงจำเป็นที่จะให้บริการรักษาความปลอดภัยและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของพวกเขาเองประเทศที่เกี่ยวข้องในดินแดนต่างประเทศที่ยังคงเป็นส่วนใหญ่anar- Ghia Nodia 141 Chy อธิบายโดยโทมัสฮอบส์เป็น "ความปรารถนาตลอดและกระสับกระส่ายของอำนาจหลังจากอำนาจ"ประชาธิปไตยในคำอื่น ๆ ที่ไม่มีทางเลือก แต่ที่จะดำเนินการในทางปฏิบัติเกี่ยวกับความสัมพันธ์กับรัฐบาลเผด็จการ: การลงนามในน้ำมันและก๊าซข้อเสนอกับพวกเขาสมดุลเผด็จการอันตรายน้อยกับคนที่คุกคามมากขึ้นและไม่ชอบ นี้ย่อมหมายความว่าเวสต์ข้อหาสองมาตรฐานและ deprives มันคุณธรรมสูงว่ามันจะชอบที่จะอ้างว่าเป็นแชมป์ของเสรีภาพ. มีทฤษฎีคานต์ของสันติภาพประชาธิปไตยที่ควรจะเป็นให้เป็นสะพานเชื่อมระหว่างความจำเป็นทางศีลธรรมประชาธิปไตยเห็นแก่ตัวผลประโยชน์ของประเทศ ประชาธิปไตยไม่ได้ไปทำสงครามกับแต่ละอื่น ๆทฤษฎีนี้ไปและดังนั้นจึงประชาธิปไตยแบ่งปันความปรารถนาตามธรรมชาติที่จะมีชีวิตอยู่ในโลกที่ทุกหรือนักแสดงมากที่สุดคือประชาธิปไตย: การดังกล่าวเป็นโลกที่ปลอดภัยสำหรับพวกเขา ทฤษฎีนี้เป็นเรื่องยากที่จะโต้แย้งในระยะยาว แต่พยายามที่จะใช้เป็นแนวทางในการดำเนินการในระยะสั้นอาจทำให้เกิดปัญหาร้ายแรง. หนึ่งไม่จำเป็นต้องอ่าน critique3 แจ็คไนเดอร์ที่จะเรียกคืนในกรณีที่เป็นประชาธิปไตยได้แสดงให้เห็นว่าตัวเองจะไม่เพียงแต่ยุ่ง และไม่แน่นอนแต่ถึงแม้จะเป็นอันตรายและร้ายแรง ประเทศในอาการปวดเกร็งของประชาธิปไตยเปิดจะกลายเป็นไม่น้อย แต่ความขัดแย้งได้ง่าย พิจารณาบทบาทที่ "ล่างขึ้นบน" ความดันสำหรับประชาธิปไตย (ในรูปแบบที่เป็นที่นิยมของการประท้วงแรงบันดาลใจจาก"ฤดูใบไม้ผลิอาหรับ") เล่นในปัจจุบันเรียกหล่มนองเลือดในซีเรีย วิธีผู้นำหลายประเทศในระบอบประชาธิปไตยในวันนี้มีความบันเทิงความปรารถนาส่วนตัวว่าฤดูใบไม้ผลิอาหรับไม่เคยเกิดขึ้นอย่างน้อยไม่ได้อยู่ในนาฬิกาของพวกเขาไม่มีทางที่จะหลบหนีภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกเมื่อเทียบกับผลประโยชน์ของชาติไม่เป็นความจำเป็นทางศีลธรรมประชาธิปไตย เวสต์จะได้รับการสาปแช่งสิ่งที่มันไม่ หากประเทศตะวันตกตามผลประโยชน์ของชาติของพวกเขาจะได้รับการวิพากษ์วิจารณ์ propping ขึ้นทรราช เมื่อคนที่อาศัยอยู่ภายใต้ระบอบเผด็จการตีถนนเพื่อประท้วงการปกครองที่กดขี่และความเสียหายของพวกเขาในประเทศและความคิดเห็นของประชาชนระหว่างประเทศจะบังคับให้รัฐบาลประชาธิปไตยจะลดลงเป็นพันธมิตรในทางปฏิบัติของพวกเขาด้วยระบอบเผด็จการในคำถามที่เกิดขึ้นหลายครั้งในช่วงฤดูใบไม้ผลิอาหรับ หากรัฐบาลตะวันตกจัดนโยบายต่างประเทศของพวกเขารอบการสนับสนุนประชาธิปไตยและความขัดแย้งกับทรราชเพียงสำหรับการเป็นทรราชจะมีการร้องว่ารัฐบาลเหล่านี้เป็นna|ve และแรงผลักดันจากอุดมการณ์ กว่าจะพวกเขายังจะถูกกล่าวหาว่าการใช้สองมาตรฐานตั้งแต่การปกครองระบอบประชาธิปไตยไม่สามารถใช้ในทุกทรราชในเวลาเดียวกัน. เพื่อที่จะขอแนะนำวิธีออกจากภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนี้ชาร์ลส์ Krauthammer ทศวรรษที่ผ่านมาบัญญัติศัพท์คำว่า "ความสมจริงประชาธิปไตย "เวสต์ไม่สามารถโจมตีทรราชทั้งหมดในครั้งเดียวและทุกที่เขาตั้งข้อสังเกตแต่ก็สามารถและควรปฏิบัติต่อพวกเขาเลือกที่จะอยู่บนพื้นฐานของ interests.4 ของตัวเอง แต่Krauthammer ทำเรื่องนี้ในขณะที่พยายามที่จะปรับที่นำโดยสหรัฐรุกรานของซัดดัมฮุสเซนอิรัก แต่เราในที่สุดอาจตัดสินถูกต้องตามกฎหมายหรือผลของการใช้กำลังว่ามันก็ไม่ได้มีส่วนร่วมกับความน่าเชื่อถือระหว่างประเทศของการแทรกแซงด้านมนุษยธรรมที่มุ่งที่การเปลี่ยนเผด็จการกับระบอบประชาธิปไตย. 142 วารสารประชาธิปไตยเพื่อสรุปส่งเสริมประชาธิปไตยจะไม่ปลอดภัยทางการเมือง ตะวันตกจะถึงวาระที่จะไม่สอดคล้องกันฉวยโอกาสและสัมผัสกับค่าใช้จ่ายของสองมาตรฐาน โปรโมชั่นประชาธิปไตยยังหลีกเลี่ยงไม่ได้หมายความว่าจิ้มหมีเผด็จการต่างๆเล็กหรือใหญ่และมีโอกาสเสมอว่าเมื่อพวกเขากลายเป็นหงุดหงิดและยอดคงเหลือที่มีอยู่กลายเป็นพลังงานที่ไม่แน่นอนผลที่เป็นอันตรายและคาดเดาไม่อาจตามมา นี่คือสิ่งที่สหภาพยุโรปได้เรียนรู้วิธีที่ยากในยูเครน. จากมุมมอง autocrats 'ไม่มีสิ่งดังกล่าวเป็นอุดมคติส่งเสริมการปกครองระบอบประชาธิปไตยที่มีมูลค่าตาม แต่มันเป็นความเจ้าเล่ห์: เวสต์เล่นเกมอำนาจเก่าแต่เวลานี้เรียกพวกเขาว่า "ประชาธิปไตยโปรโมชั่นความพยายาม" หรือในกรณีที่รุนแรงใน "การแทรกแซงด้านมนุษยธรรม." โดยเฉพาะอย่างยิ่งนี้ได้รับสำนวนที่ชัดเจนและสอดคล้องของวลาดิ ปูติน-สำนวนยิ่งกว่านั้นที่เขาให้สัญญาณของความเชื่อความจริงใจทุก. ทางทิศตะวันตกนำโดยสหรัฐอเมริกาจะใช้การพูดคุยของประชาธิปไตยและมนุษย์สิทธิเป็นส่วนหนึ่งของกลยุทธ์ที่จะล้อมรอบลดลงและทำให้ขายหน้า Russia.5 ดังที่ระบุไว้ข้างต้น มันได้กลายเป็นแฟชั่นในหมู่นักวิทยาศาสตร์ทางการเมืองที่จะพูดถึง"โปรโมชั่นระบอบเผด็จการ" เป็นชนิดของตรงข้ามสมมาตรของโปรโมชั่นการปกครองระบอบประชาธิปไตย แต่รสชาติสำหรับความเท่าเทียมกันเพื่อร่วมกันในหมู่นักวิชาการตะวันตกหันทำให้เข้าใจผิดนี่ ทั้งสองปรากฏการณ์ไม่เท่ากันและนี้ไม่ได้เป็นเพราะเราชอบระบอบประชาธิปไตยมากขึ้น สิ่งที่เรารางและโดยทั่วไปเรียกว่า "เผด็จการ" โดยปกติจะเป็นชนิดของการตั้งค่าเริ่มต้นเป็นวิธีที่ยึดที่มั่นในอดีตของการปกครองในประเทศที่เป็นประเพณีที่ขาดศูนย์อำนาจความสามารถในการชดเชยใครก็ตามที่ถืออำนาจบริหาร. ในคำอื่น ๆ พฤติกรรมเผด็จการมากที่สุดคือพื้นบ้านและไม่ การนำเข้า: ไม่จำเป็นต้องเป็น "ส่งเสริม" มันมาจากต่างประเทศ ตามกฎการปกครองระบอบประชาธิปไตยเป็นสิ่งแปลกใหม่ที่จะต้องมีการแนะนำในการต่อต้านของความต้านทานท้องถิ่น; ระบอบเผด็จการเป็นสิ่งที่มีอยู่แล้วและมีเพียงจะต้องมีการบำรุงรักษา. ในระบอบการปกครองที่มีความไม่แน่นอนและไฮบริดพฤติกรรมเผด็จการยังเป็นเรื่องของนิสัยเก่าแม้ว่าเปลี่ยนเผิน ๆ ที่อาจจะหรืออาจจะไม่ได้รับการแทนที่ด้วยบรรทัดฐานประชาธิปไตยใหม่สถาบันและการปฏิบัติ เหล่านี้นวัตกรรมแน่นอนอาจได้รับประโยชน์จากความช่วยเหลือจากต่างประเทศ แต่สิ่งที่โต้ตอบพวกเขาจะมีความต้านทานประชาธิปไตยไม่ได้โปรโมชั่นระบอบ. มีชนิดของความไม่สมดุลในการทำงานที่นี่อีกเช่นกัน Universalist คิด undergird ส่งเสริมประชาธิปไตย autocrats ไม่มีอะไรดังนั้น allencompassing เพื่อส่งเสริม "สิทธิอันศักดิ์สิทธิ์ของพระมหากษัตริย์" เป็นเรื่องยากที่จะชุบชีวิต, ในขณะที่แนวคิดเช่นการเมืองศาสนาอิสลามหรือ "ค่าเอเชีย" เพลิดเพลินกับการไม่มีสกุลเงินนอกบางภูมิภาคที่กำหนดไว้ทางวัฒนธรรม "การ Eurasianism" ที่อยู่ในหัวใจของพฤติกรรมก้าวร้าวของปูตินคืออะไรแต่ใหม่อวตารของความคิดของจักรวรรดิรัสเซีย: มันสามารถเป็นที่น่าสนใจ. โดนัลรัสเซียที่ยิ่งใหญ่. และต้านทานยังประชาธิปไตยจะมีตัวละครที่ต่างประเทศนี้มาจากทั่วไปองค์ประกอบที่อยู่ภายในซึ่งเป็นความไม่พอใจกับนักแสดงหลักที่อยู่เบื้องหลังการส่งเสริมประชาธิปไตยตะวันตก ไม่ได้ทุกคำติชมของเวสต์เป็นประชาธิปไตยแต่การต่อสู้กับระบอบประชาธิปไตยโปรโมชั่นมักจะต่อต้านตะวันตก ที่แกนหลักอุดมการณ์เป็นสิ่งที่ต้องจึงGhia Nodia 143 ไอเอ็นจีเรียกว่า "โปรโมชั่นระบอบเผด็จการ" คือจริงๆไม่มีอะไร แต่ต่อต้านสหรัฐอเมริกาและต่อต้านEuropeanism อีกครั้งรัสเซียปูตินสามารถทำหน้าที่เป็นกรณีในจุด ความต้านทานต่อการปกครองระบอบประชาธิปไตยรัสเซียพยายามที่จะเรียกร้องคุณธรรมสูงจากพื้นดินโดย "เปิดเผย" โปรโมชั่นประชาธิปไตยตะวันตกจักรวรรดินิยมแอบแฝง แต่โฆษกของรัสเซียไม่ได้หยุดเพียงแค่นั้น พวกเขายังชอบที่จะใช้ภาษาที่จะนำเสนอหลังสมัยใหม่รัสเซียเป็นแชมป์ของความหลากหลายทางวัฒนธรรมและmultipolarity กับความพยายามที่จะบรรลุตะวันตก singlehanded predominance.6 กลยุทธ์นี้จะทำให้ปูตินหลายสนับสนุนตะวันตกและ empathizers จากทั้งซ้ายและขวา หลังถูกดึงดูดโดยวิธีการที่เขา exposes ตะวันตก "ผิดศีลธรรม" เป็นตัวแทนเช่นสิทธิเกย์(ตีความว่าเป็น "โฆษณาชวนเชื่อ" รักร่วมเพศ) ซ้ายขณะที่ชอบอะไรที่ขู่ว่าจะติดประแจเข้าเกียร์ของเวสเทิร์ทหารการเมืองและเศรษฐกิจdominance.7 แต่ท้ายที่สุดทั้งสองจะถูกต่อต้านสถานะของเสรีนิยมประชาธิปไตยเป็น "วาทกรรม hegemonic" ของเราครั้ง ในโลกที่ถูกครอบงำโดยระบอบประชาธิปไตย "โปรโมชั่นระบอบเผด็จการ" ปลอมตัวเป็นการป้องกันของฝ่ายแพ้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ใกล้
วิกฤติวิปโยคในตะวันตกโดยเฉพาะในทวีปยุโรป มุมมองเด่นถือ
ที่ภูมิรัฐศาสตร์และส่งเสริมประชาธิปไตยไม่ได้ และไม่ควรผสม
แรงจูงใจร่วมกันซึ่งไม่เป็นมิตรและในทางปฏิบัติไม่มีใครเข้า
วิธีการอื่น ๆ ภูมิรัฐศาสตร์ หรือที่เรียกว่า อำนาจการเมือง เป็นเรื่องเกี่ยวกับการต่อสู้เพื่อแย่งชิงอำนาจ ระหว่าง
เปลือย ระบุว่า ต้องการที่จะขยายอาณาจักรของพวกเขา
และอิทธิพลแต่ประเทศประชาธิปไตยควรจะ
ฟรีจากจํานวนอตรรกยะ cravings . สำหรับพวกเขา การส่งเสริมประชาธิปไตยเป็น
หลักศีลธรรมตามค่านิยมและความรู้สึกของความสมัครสมาน .
แต่รัฐบาลประชาธิปไตยไม่ได้มีอำนาจที่จะเปลี่ยน autocracies
เป็นประเทศประชาธิปไตย . นอกจากนี้แม้รัฐบาลประชาธิปไตย
ยังคงมีหน้าที่ให้บริการด้านความปลอดภัยและผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจของตนเอง
แต่ละประเทศในดินแดนต่างประเทศที่ยังคงสูงขึ้นอนาร์ -
ghia nodia 141
chy อธิบายโดยโทมัส ฮอบส์เป็นถาวรและกระสับกระส่าย ความปรารถนาของ
พลังหลังจากที่อำนาจ " ประชาธิปไตย ในคำอื่น ๆที่ไม่มีทางเลือก แต่เพื่อสานต่อความสัมพันธ์อย่างจริงจังกับ

: เผด็จการรัฐบาลลงนามข้อตกลงกับน้ำมันและก๊าซ พวกเขาสมดุลอันตรายน้อยกว่าเผด็จการกับ
น่ากลัวกว่าคนและชอบ นี้ย่อมทำให้ตะวันตก
ค่าธรรมเนียมมาตรฐานคู่และ deprives ของพื้นดินสูงคุณธรรม
ที่อยากเรียกร้องในฐานะแชมป์ของเสรีภาพ .
มีทฤษฎีของคานท์ประชาธิปไตยสันติภาพที่ควรจะ
ให้สะพานเชื่อมระหว่างหน้าที่ จริยธรรมประชาธิปไตยและผลประโยชน์เห็นแก่ตัว
ของสหประชาชาติ ประชาธิปไตยไม่ทำสงครามกับแต่ละอื่น ๆ ,
ทฤษฎีนี้ไปดังนั้นประชาธิปไตยแบ่งปันความปรารถนาตามธรรมชาติอยู่
ในโลกที่ทั้งหมดหรือนักแสดงส่วนใหญ่เป็นประชาธิปไตย : เช่นโลก
ปลอดภัยสำหรับพวกเขา ทฤษฎีนี้เป็นเรื่องยากที่จะโต้แย้งในระยะยาว แต่พยายาม
เพื่อใช้เป็นคู่มือในการดำเนินการระยะสั้น อาจก่อให้เกิดปัญหาร้ายแรง .
ไม่ต้องอ่านของแจ็ค สไนเดอร์ critique3
นึกถึงกรณี ซึ่งประชาธิปไตย
ได้แสดงให้เห็นตัวเองเป็น ไม่เพียง แต่ยุ่งและคาดเดาไม่ได้
แต่อันตรายและร้ายแรง ประเทศในอาการปวดเกร็งของการเปิดประชาธิปไตย
สามารถกลายเป็นไม่น้อย แต่ความขัดแย้งได้ง่าย พิจารณาบทบาท
" ล่าง " ความดันเพื่อประชาธิปไตย ( ในรูปแบบของการประท้วงเป็นที่นิยม
แรงบันดาลใจจาก " ฤดูใบไม้ผลิอาหรับ " ) ในการเล่นปัจจุบัน
หล่มนองเลือดในซีเรียวันนี้กี่ผู้นำของประเทศประชาธิปไตย
มีความบันเทิงความปรารถนาส่วนตัวว่าฤดูใบไม้ผลิอาหรับไม่เคย
เกิดขึ้น อย่างน้อยก็ไม่ใช่ในนาฬิกาของพวกเขา ?
ไม่มีทางที่จะหนีเมื่อเทียบกับภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออกของผลประโยชน์แห่งชาติ
หน้าที่ จริยธรรม ประชาธิปไตย ทางทิศตะวันตกจะเป็นไอ้สิ่งที่มัน
. ถ้าประเทศตะวันตกตามผลประโยชน์แห่งชาติของตน พวกเขาจะ
วิจารณ์ propping ขึ้นทรราช .เมื่อผู้คนที่อาศัยอยู่ภายใต้ระบอบเผด็จการ
ตีถนนเพื่อประท้วงการปราบปรามทุจริต และโมหะ ภายในประเทศ และระหว่างประเทศ มติมหาชนจะบังคับรัฐบาล

พันธมิตรประชาธิปไตยเพื่อลงปฏิบัติกับพระกรณียกิจในคำถามที่เกิดขึ้น
หลายครั้งระหว่างฤดูใบไม้ผลิอาหรับ ถ้ารัฐบาลตะวันตกจัด
นโยบายต่างประเทศของพวกเขาไปรอบ ๆเพื่อสนับสนุนประชาธิปไตยและต่อต้าน
ทรราชจะเป็นทรราช จะมีเสียงร้องที่รัฐบาลนี้จะนา
¦ได้และขับเคลื่อนด้วยอุดมการณ์ ยิ่งไปกว่านั้น พวกเขาก็จะถูกกล่าวหาว่า
ใช้ 2 มาตรฐาน เพราะไม่มีประชาธิปไตย สามารถจัดการเรื่องทั้งหมด

ทรราชในเวลาเดียวกัน เพื่อแนะนำวิธีออกจากวิกฤตนี้ ชาร์ลส์เคราแธมเมอร์
ทศวรรษที่ผ่านมานี้ คำว่า " ประชาธิปไตยแบบตะวันตกไม่ได้
"