As his old ambitions echoed in his

As his old ambitions echoed in his mind, Wang Lin’s mouth turned into a smile, without slowing down, he quickly flew in the South-West direction.

Ten days later, Wang Lin somewhat lost, was standing on an highway with a frowning expression on his face, listening to Situ Nan’s mocking voice.

“I saw you fly for a few days, had thought that you would know the way, so you don’t actually know, ah.”

Wang Lin groaning softly said: “If mid way you upon seeing a forest hadn’t made me change directions so much, then I would have certainly reached TianShui city.”

Situ Nan smiled: “The Jungle was extremely huge, should have countless wood attribute vegetation, I only did that for your sake, ah.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นความทะเยอทะยานของเขาเก่าได้พูดย้ำในจิตใจของเขา บินปากหลินวังเปลี่ยนเป็นรอยยิ้ม โดยไม่ต้องชะลอตัวลง เขาได้อย่างรวดเร็วในทิศทางตะวันตกเฉียงใต้สิบวันต่อมา หลินวังค่อนข้างหาย ยืนบนทางหลวงที่ มีนิพจน์บึ้งบนใบหน้าของเขา ฟังเสียงการเสียดสีซิน่าน"ผมเห็นคุณบินกี่วัน มีความคิดว่า คุณจะทราบวิธี ดังนั้นคุณไม่จริงรู้ อา"Groaning เบา ๆ หลินวังกล่าวว่า: "ถ้ากลางวิธีการ คุณเมื่อเห็นป่าไม่ได้ทำให้ฉันเปลี่ยนทิศทางมาก แล้วฉันจะแน่นอนแล้วชุยเท็มเปิ้ลเมือง"น่านซิยิ้ม: "ป่ามีขนาดใหญ่มาก ควรมีพืชพรรณไม้แอตทริบิวต์นับไม่ถ้วน เท่านั้นค่ะที่สำหรับคุณสาเก ah "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในฐานะที่เป็นความทะเยอทะยานเก่าของเขาสะท้อนความในใจของเขาปากวังหลินกลายเป็นรอยยิ้มโดยไม่ชะลอตัวลงเขาได้อย่างรวดเร็วบินในทิศทางตะวันตกเฉียงใต้. สิบวันต่อมาวังหลินค่อนข้างหายไปยืนอยู่บนทางหลวงด้วยสีหน้าบึ้งบน . ใบหน้าของเขาฟัง Situ น่านเสียงเยาะเย้ย"ผมเห็นคุณบินไม่กี่วันได้คิดว่าคุณจะได้รู้ว่าวิธีการเพื่อให้คุณไม่จริงรู้อา." วังหลินส่งเสียงพึมพัมเบา ๆ กล่าวว่า "ถ้ากลางทาง คุณเมื่อเห็นป่าไม่ได้ทำให้ฉันเปลี่ยนทิศทางมากแล้วผมจะได้มาถึงเมือง Tianshui แน่นอน ". แหล่งกำเนิดน่านยิ้ม:" ป่ามีขนาดใหญ่มากควรมีไม้ที่นับไม่ถ้วนแอตทริบิวต์พืชฉันทำอย่างนั้นเพื่อประโยชน์ของคุณ อา. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นวงเก่าของเขาสะท้อนในหัว ปาก หวัง หลิน กลายเป็นยิ้มได้โดยไม่ต้องชะลอตัวลง เขารีบบินไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ทิศ

10 วันต่อมา หวัง หลิน ค่อนข้างหาย , ยืนอยู่บนทางหลวงกับมุ่ยสีหน้าบนใบหน้า , ฟังเพลง situ น่านล้อเลียนเสียง

" ฉันเห็นเธอบินได้ไม่กี่วัน ยังคิดเลยว่าคุณจะรู้วิธีการ ดังนั้นคุณไม่ต้องรู้อ่า . . .

หวังหลินครางเบาๆ ว่า " ถ้ากลางคุณเมื่อเห็นยังป่าไม่ทำให้ฉันเปลี่ยนเส้นทางมาก แล้วผมจะ แน่นอน ถึง เมืองเทียนซุย "

ร่างหนานยิ้ม : " ป่าอยู่มาก ควรมีแอตทริบิวต์ของพืชพรรณไม้นับไม่ถ้วน ผมทำเพื่อประโยชน์ของคุณ อ่า . . .