Flying halfway around the planet fo

Flying halfway around the planet for a meal may seem a little extreme. But one of the only places in the world to try Lao food is Laos itself.

I realized this after a friend returned from the country raving about its dishes, the fresh flavors and mysterious combinations: chicken sandwiches smoldering with a fiery-sweet chile sauce, salads with crunchy leaves and crispy toppings, fish soups fragrant with local herbs. I did a quick search for a Lao restaurant in New York, where I lived at the time. There were none.

Laos has never produced a diaspora like Vietnam's or Thailand's to fill malls around America with Lao carry-out places. Nor has the country inspired a Paula Wolfert or Diana Kennedy to record its culinary traditions for Western cooks. The British food historian Alan Davidson made a valiant attempt in the 1970s, when he catalogued the fish of the Mekong and later transcribed the recipe books of one of the last royal chefs, Phia Sing. But even counting Davidson's two works, there are only a handful of English-language Lao cookbooks in print in the West, and they often disagree about even basic recipes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บินรอบโลกอาหาร halfway อาจดูเล็กน้อยมาก แต่หนึ่งในสถานที่เดียวในโลกเพื่อลองอาหารลาวคือลาวเองฉันรู้นี้หลังจากที่เพื่อนส่งกลับจากประเทศที่ยกย่องชมเชยของอาหาร รสชาติสด และชุดลึกลับ: แซนด์วิชไก่ smoldering ซอสชิลีคะนองหวาน สลัดใบกรอบ และรสชาติที่กรอบ ปลาซุปหอมสมุนไพรท้องถิ่น ผมไม่ได้หาร้านอาหารลาวในนิวยอร์ก ที่ฉันอาศัยอยู่ในเวลาที่รวดเร็ว ไม่มีไม่มีลาวได้เคยผลิตพลัดถิ่นเช่นของเต็มห้างสรรพสินค้าทั่วอเมริกา มีสถานดำเนินการเช็คลาวเวียดนามหรือไทย หรือประเทศแรงบันดาลใจ Paula Wolfert หรือพ่อครัวเคนเนดีไดอาน่าบันทึกประเพณีอาหารตะวันตก นักประวัติศาสตร์อาหารอังกฤษ Davidson Alan ทำความพยายามที่กล้าหาญในทศวรรษ 1970 เมื่อเขา catalogued ปลาของแม่น้ำโขง และทับศัพท์หนังสือสูตรหนึ่งของล่าสุดรอยัลเชฟ สิงห์พีอาร์ในภายหลัง แต่แม้จะนับผลงานสองของ Davidson มีรีสอร์ต cookbooks ลาวภาษาอังกฤษพิมพ์ตะวันตก และพวกเขามักจะไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับสูตรพื้นฐานแม้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บินครึ่งหนึ่งทั่วโลกสำหรับการรับประทานอาหารอาจจะดูเหมือนมากน้อย แต่หนึ่งในสถานที่เดียวในโลกที่จะลองอาหารลาวเป็นประเทศลาวเอง. ฉันรู้นี้หลังจากที่เพื่อนกลับมาจากประเทศเพ้อเกี่ยวกับอาหารของรสชาติที่สดใหม่และการรวมกันลึกลับ: แซนวิชไก่ระอุกับซอสชิลีคะนองหวาน สลัดที่มีใบกรุบกรอบและรสชาติซุปปลาหอมด้วยสมุนไพรในท้องถิ่น ฉันได้ค้นหาอย่างรวดเร็วสำหรับร้านอาหารลาวใน New York, ที่ฉันอาศัยอยู่ในเวลา ไม่มีใคร. ลาวไม่เคยผลิตพลัดถิ่นเช่นเวียดนามหรือไทยที่จะเติมห้างสรรพสินค้าทั่วอเมริกากับลาวดำเนินการออกสถานที่ ไม่ได้รับแรงบันดาลใจประเทศพอลล่าวอลเฟิร์หรือไดอาน่าเคนเนดีในการบันทึกประเพณีการทำอาหารสำหรับพ่อครัวและแม่ครัวตะวันตก ประวัติศาสตร์อาหารอังกฤษอลันเดวิดสันได้พยายามที่กล้าหาญในปี 1970 เมื่อเขา cataloged ปลาในแม่น้ำโขงและต่อมาคัดลอกหนังสือสูตรหนึ่งของพระราชเชฟที่ผ่านมาเพียสิงห์ แต่ถึงแม้จะนับเดวิดสันสองงานมีเพียงไม่กี่คนของภาษาอังกฤษตำราลาวในการพิมพ์ในตะวันตกและพวกเขามักจะไม่เห็นด้วยเกี่ยวกับสูตรพื้นฐานแม้กระทั่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บินมาครึ่งโลกสำหรับอาหารอาจดูเหมือนมากน้อย แต่หนึ่งในสถานที่เดียวในโลกที่จะลองอาหารลาวลาวเอง

ฉันตระหนักหลังจากที่เพื่อนกลับจากประเทศเพ้อเรื่องของอาหาร รสชาติที่สดใหม่และชุดลึกลับ : ไก่แซนด์วิชกรุ่นด้วยซอสชิลี หวานเผ็ดร้อน สลัดใบกรุบกรอบรสชาติ ,ซุปปลาหอมด้วยสมุนไพรในท้องถิ่น ผมค้นหาที่รวดเร็วสำหรับลาวภัตตาคารในนิวยอร์ก ที่ผมอยู่ในตอนนั้น ไม่มี

ลาวไม่เคยผลิต เช่น เวียดนาม หรือไทยพลัดถิ่นเพื่อเติมห้างสรรพสินค้าทั่วอเมริกากับลาว หาสถานที่ หรือประเทศที่ได้รับแรงบันดาลใจพอลล่าวุลเฟิร์ตหรือไดอาน่าเคนเนดีบันทึกของประเพณีสำหรับทำอาหารตะวันตก