Nangong Liuyun’s pair of star-shape

Nangong Liuyun’s pair of star-shaped eyes were as cold as ice. He shot a piercing, penetrating glance at the Jade Lake’s fairy. The chilly and desolate air emitting from his body was very thick. After a long pause, the corner of his mouth lifted into a brilliant but still thinly cold smile. He merely said, “go back.”

He had already turned to leave before the sound of his words reached her.

“Third senior brother…” the Jade Lake’s fairy bit her lips and tugged on the hem of Nangong Liuyun’s wide cloak. Her eyes were misty with tears, giving off a lovely yet woeful appearance.

Nangong Liuyun’s hand covered her slender white hands and harshly dislodged them.

Without even turning his head, using large strides he departed. His figure from the back was very decisive and determined.

Concealed by her sleeves, the veins in the Jade Lake fairy’s hands violently started to burst. Her beautiful eyes also became malicious and a fierce, venomous killing intent flashed within their depths.

“Young Mistress. Tonight, do you want this servant to——?” Qin Ning whispered while making a slitting throat gesture as she quietly approached the Jade Lake fairy’s side.

The Jade Lake fairy’s eyes erupted like a volcano spewing out molten lava. Her palm directly slapped Qin Ning’s face. “The best opportunity was wasted by you. Once we return, go to the Punishment Hall to receive your penance.”

This slap contained the force of Heaven and Earth, it was so severe that it had sent Qin Ning flying. Once she tumbled to the ground, Qin Ning immediately passed out.

The Jade Lake fairy flung her sleeves then walked off with an formidable aura of death.

That same night, the Jade Lake’s fairy took her group of people and left. They decamped, leaving everything so clean and neat it was as if they had never been.

That group of black-robed people had also evacuated neatly without leaving a trace behind.

On the horse carriage that was returning, one more person had been added. The added person was Ling Feng.

He was Nangong Liuyun’s hidden bodyguard. Normally, he would stealthily protect Nangong Liuyun.

The Dragon Scaled Horse ran like the wind.

Su Luo was seated inside the carriage in a resting position with her back facing Nangong Liuyun and eyes closed.

This type of posture was a deliberate snub, rejecting all conversation.

Her expression was nonchalant, like clouds on the horizon. It was so remote and distant, making Su Luo seem unreachable.

Nangong Liuyun’s expression was brooding. as his complexion slowly darkened.

Su Luo was attempting to straighten her body when suddenly a large shadow enveloped her entire person.

She unconsciously opened her eyes.

Before Su Luo could focus, unexpectedly she was confined within Nangong Liuyun’s embrace. His slender fingers glided over her face and paused between her lips.

Her lips were exceptionally beautiful. They were light in color, moist and plump, evoking the phrase ‘suitable to be kissed’.

Nangong Liuyun leaned down. His beautiful, perfect, and thin lips kissed Su Luo’s lightly colored lips.

But, Su Luo firmly pushed him away.

“Are you still blaming this king?” Nangong Liuyun asked in a low voice, his scorching gaze fixated on her.

Su Luo was wordlessly silent.

“Angry at this king for abandoning you that day?” Nangong Liuyun’s voice was clearly cold.

Su Luo remained silent.

Within the carriage, there was a period of silence.

After what seemed to be a long time, Nangong Liuyun delivered some words in explanation. “She and this king grew up together. She saved this king’s life once. There are some matters that you don’t understand and are unlikely to understand…”

Su Luo opened her eyes and shot him an offhand glance. All of a sudden, the corner of her mouth hooked into a taunting smile and she asked in a contrary manner, “Right, how could I blame you?”

What Nangong Liuyun intended to say was choked off by her words. A look of astonishment containing complicated feelings flashed across his eyes. This prompted him to return to his frequent habit of staring at Su Luo.

Su Luo lifted her eyebrows, giving him a smile that was not a smile. “What qualifications do I have to blame you? Like you said, the two of you have been together since childhood. You are childhood sweethearts with mutual trust. You have saved each other’s lives. We are only strangers who came together by chance and have between us a few short days of friendship. Therefore, how could I blame you?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นรูปดาว liuyun นังก๊อกคู่ของตาเย็นเหมือนน้ำแข็ง เขายิงเจาะทะลุมองนางฟ้าหยกทะเลสาบ . อากาศเย็นและรกร้างเปล่งจากร่างกายเขาหนามาก หลังจากหยุดยาว มุมปากของเขายกเป็นเยี่ยมแต่บางเบาเย็นยิ้ม เขาแค่พูดว่า " กลับบ้าน "เขาได้เปลี่ยนไป ก่อนที่เสียงของคำพูดของเขามาถึงเธอ" สามอาวุโส พี่ชาย . . . . . . . " หยกน้อยและทะเลสาบของนางฟ้าริมฝีปากของเธอ tugged ที่ชายล่างของเสื้อคลุมของนังก๊อก liuyun กว้าง . ตาของเธอพร่ามัวด้วยน้ำตา ให้ปิดลักษณะที่น่ารักเลยเศร้าก็นังก๊อก liuyun มือมือขาวเรียวและครอบคลุมรุนแรงย้ายพวกเขาโดยไม่ได้หันหัว ใช้ ขนาดใหญ่ นำเขาไป รูปของเขาจากด้านหลังมากเด็ดเดี่ยวและมุ่งมั่นปกปิดด้วยแขนของเธอ เส้นในมือหยกทะเลสาบนางฟ้าอย่างรุนแรงเริ่มแตก ดวงตาคู่สวยของเธอก็กลายเป็นที่เป็นอันตรายและดุร้าย มีพิษเจตนาฆ่าประกายภายในความลึกของพวกเขา" คุณหนูน้อย คืนนี้คุณต้องการคนรับใช้ . . . ? " ซินหนิงกระซิบในขณะที่การตัดคอ ท่าทางเธอเงียบๆ เข้าหาฝั่งหยกทะเลสาบนางฟ้า .หยกทะเลสาบนางฟ้าตาระเบิดเหมือนภูเขาไฟพ่นลาวาออกมาหล่อ ฝ่ามือของเธอโดยตรง ตบใบหน้าของซินหนิง " โอกาสที่ดีที่สุดคือเสียโดยคุณ เมื่อเรากลับไปโทษฮอลล์รับศีลอภัยบาปของคุณ . "ตบนี้ประกอบด้วยพลังแห่งสวรรค์และโลก มันเป็นดังนั้นรุนแรงที่จะส่งซินหนิงบิน เมื่อเธอล้มลงไปกับพื้น ซินหนิงทันทีผ่านออกมาหยกแฟรี่เลคเหวี่ยงแขนของเธอแล้วเดินออกไปด้วยกลิ่นอายที่น่ากลัวของความตายคืนนั้น นางฟ้าหยกทะเลสาบเอากลุ่มของคนและด้านซ้าย พวกเขา decamped ทิ้งทุกอย่างให้สะอาดและเรียบร้อย มันเป็นถ้าพวกเขาไม่เคยได้รับกลุ่มของผู้คนก็อพยพดำ robed อย่างเรียบร้อยโดยไม่ทิ้งร่องรอยไว้บนรถม้าที่กำลังจะกลับมา อีกหนึ่งคนที่ได้รับการเพิ่ม เพิ่มคนหลิงฟงเขาเป็น liuyun ที่ซ่อนนังก๊อก บอดี้การ์ด ปกติแล้ว เขาจะแอบปกป้องนังก๊อก liuyun .มังกรขนาดม้าวิ่งเหมือนลมซูหลัวนั่งอยู่ภายในรถม้าในพักตำแหน่งกับเธอกลับหันนังก๊อก liuyun และตาปิดท่าประเภทนี้เป็นการดูแคลนเจตนาปฏิเสธทุกการสนทนาการแสดงออกของเธอถูกเมินเฉย เหมือนเมฆบนฟ้า มันอยู่ห่างไกล ไกล ทำให้ ซู ลู ดูเป็นมิตรสีหน้าของนังก๊อก liuyun ถูกกก . ที่ผิวค่อยๆ มืดมัวไปซู หลัว พยายามยืดกายเธอเมื่อจู่ๆ เงาขนาดใหญ่ห่อหุ้มคนทั้งเธอเธอ โดยไม่รู้สึกตัว ลืมตาขึ้นก่อนที่ซูหลัวสามารถโฟกัส บังเอิญเธอถูกกักขังอยู่ภายในอ้อมกอดของนังก๊อก liuyun . นิ้วของเขาเรียวกไลดิดทั่วใบหน้าของเธอและหยุดระหว่างริมฝีปากริมฝีปากสวยโคตร มีแสง สี ชุ่มชื่นและอวบ , evoking วลี " เหมาะที่จะจูบ "นังก๊อก liuyun เอนตัวลง ของเขาที่สวยงาม สมบูรณ์แบบ และริมฝีปากบางจูบซูหลัวเบาหวิวสีริมฝีปากแต่ ซู ลู อย่างมั่นคง ผลักเขาออกไป" คุณยังโทษกษัตริย์ " นังก๊อก liuyun ถามด้วยเสียงต่ำๆ สายตาของเขาจับจ้องที่แผดเผาเธอซูลู ได้แต่เงียบ" โกรธพระราชาที่ทอดทิ้งเธอวันนั้น " เสียงของนังก๊อก liuyun ว่าหนาวซู หลัว ยังคงเงียบภายในรถม้า มีช่วงเวลาของความเงียบหลังจากสิ่งที่ดูเหมือนจะนาน นังก๊อก liuyun ส่งบางคำในคำอธิบาย " เธอ และกษัตริย์องค์นี้โตมาด้วยกัน เธอช่วยชีวิตนี้กษัตริย์ครั้ง มีบางอย่างที่คุณไม่เข้าใจ และไม่น่าที่จะเข้าใจ . . . . . . . "ซูลูลืมตาขึ้นและยิงเขาอย่างรวดเร็วโดยไม่ใส่ใจ . จู่ๆ มุมปากของเธองุ้มเข้าไปเยาะเย้ย รอยยิ้มเธอถามในทางตรงกันข้ามลักษณะ " ใช่ ฉันจะโทษนาย "แล้วนังก๊อก liuyun ตั้งใจจะพูดก็สำลักออกมาด้วยคำพูดของเธอ ลักษณะของความประหลาดใจที่มีความซับซ้อนความรู้สึกประกายในดวงตาของเขา นี้ทำให้เขากลับไปยังนิสัยบ่อยของเขาจ้องซูหลอ .ซู หลัว ยกคิ้วของเธอให้เขา รอยยิ้มที่ไม่ใช่รอยยิ้ม " ความสามารถอะไรที่ผมจะโทษคุณ เหมือนที่คุณพูด คุณสองคนมาด้วยกันตั้งแต่เด็ก คุณเป็นคู่รักที่มีเด็ก ไว้ใจซึ่งกันและกัน คุณได้บันทึกชีวิตของกันและกัน เราเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่บังเอิญมาด้วยกัน และมีกันไม่กี่สั้นวันมิตรภาพ ดังนั้น ฉันจะโทษนาย "