2 Cultural conflicts as conflicts t

2 Cultural conflicts as conflicts treating culture as the disputed
issue
Any sociological conflict analysis requires due theoretical foundations and clearly defined concepts.
For the purposes of this study, we need a theoretically-informed concept of “cultural conflict”
that can be deployed in empirical analysis. We have extensively outlined such a concept elsewhere
(Croissant et al., 2009) and will therefore restrict ourselves to a few brief remarks here.
We start from the assumption that cultural conflicts are a special form taken by cultural conflicts.
Like other forms of political conflicts, cultural conflicts are in the final analysis nothing other than
communicative situations involving two or more actors (“parties to the conflict”; see Gurr, 1970:
223ff.). The parties to the conflict are partners in communication, and the measures in the conflict
are means of communication, with the object of the conflict being the content of the communications
(the issue). The means of communication may not only be linguistic utterances, but can
involve any form of social action.
We can differentiate between political conflicts in two ways:
(1) As regards the parties involved in communication and conflict:
ƒ Domestic conflicts within a country between non-governmental actors or between the
state and a non-governmental actor in that country.
ƒ Interstate conflicts in which states are the parties in the conflict.
ƒ Transnational conflicts between non-governmental actors of different national origins or
between a state and non-governmental actors from different countries.
(2) As regards the substantive issue in the communication on the conflict:
ƒ In conflicts of power policy the communication on the conflict hinges on access to authoritative
positions in government, society or the international system (“distribution of power”).
ƒ In socio-economic conflicts, the distribution of goods and rights within a society or between
societies as well as the mechanisms underlying such a distribution forms the
content of the dispute (“economic participation”).
ƒ In cultural conflicts, culture forms the content of the communication.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความขัดแย้งทางวัฒนธรรม 2 เป็นความขัดแย้งในการรักษาวัฒนธรรมเป็นการมีข้อโต้แย้งปัญหาการวิเคราะห์ความขัดแย้งสังคมวิทยาต้องมีรากฐานทฤษฎีและแนวคิดอย่างชัดเจนวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ เราต้องทราบตามหลักวิชาแนวคิดของ "ความขัดแย้งทางวัฒนธรรม"ที่สามารถปรับใช้ในการวิเคราะห์ผล เราได้ระบุไว้เช่นแนวคิดอื่น ๆ อย่างกว้างขวาง(ยั่วยวน et al., 2009) และจะดังนั้นจำกัดตนเองกี่ย่อหมายเหตุที่นี่เราเริ่มต้นจากสมมติฐานที่ว่า ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมเป็นแบบพิเศษโดยความขัดแย้งทางวัฒนธรรมเช่นรูปแบบอื่น ๆ ของความขัดแย้งทางการเมือง ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมมีสรุปอะไรเป็นสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับนักแสดงอย่าง น้อยสองหลัก ("ภาคีความขัดแย้ง" ดู Gurr, 1970:223ff) ฝ่ายที่แย้งเป็นพันธมิตรในการสื่อสาร และในความขัดแย้งวิธีการสื่อสาร with the object of ความขัดแย้งกำลังเนื้อหาของการสื่อสาร(ปัญหา) วิธีการสื่อสารอาจไม่เพียงถูก utterances ภาษาศาสตร์ แต่สามารถเกี่ยวข้องกับแบบฟอร์มใด ๆ ของการกระทำทางสังคมเราสามารถแยกความแตกต่างระหว่างความขัดแย้งทางการเมืองในสองวิธี:(1) เป็นพิจารณาบุคคลที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารและความขัดแย้ง:ความขัดแย้งภายในประเทศภายในประเทศ ระหว่างนักแสดงไม่ใช่รัฐบาล หรือระหว่างรัฐและตัวแสดงเอกชนในประเทศที่อเมริกาเป็นฝ่ายความขัดแย้งขัดแย้งอินเตอร์สเตตข้ามชาติความขัดแย้งระหว่างนักแสดงเอกชนของต่างชาติกำเนิด หรือระหว่างรัฐและเอกชนนักแสดงจากต่างประเทศ(2) เป็นพิจารณาปัญหาเราในการสื่อสารในความขัดแย้ง:ในความขัดแย้งของนโยบายพลังงาน การสื่อสารในความขัดแย้งแต่ถึงไทม์ตำแหน่งในรัฐบาล สังคม หรือระบบระหว่างประเทศ ("กระจายอำนาจ")ในสังคมเศรษฐกิจความขัดแย้ง การกระจายสินค้าและสิทธิ ในสังคม หรือระหว่างสังคมเป็นกลไกต้นแบบรูปแบบกระจายตัวดังกล่าวนี้เนื้อหาของข้อโต้แย้ง ("เศรษฐกิจการมีส่วนร่วม")ในความขัดแย้งทางวัฒนธรรม วัฒนธรรมรูปแบบเนื้อหาของการสื่อสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

2 ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมความขัดแย้งการรักษาวัฒนธรรมพิพาท
ปัญหา
การวิเคราะห์ความขัดแย้งใด ๆ สังคมวิทยาต้องใช้ทฤษฎีฐานรากเนื่องจากแนวความคิดและกำหนดไว้อย่างชัดเจน.
สำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษาครั้งนี้เราต้องแนวคิดทางทฤษฎีทราบของ "ความขัดแย้งทางวัฒนธรรม"
ที่สามารถนำไปใช้ในการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ . เราได้ระบุไว้อย่างกว้างขวางเช่นแนวคิดที่อื่น ๆ
(Croissant et al., 2009) และดังนั้นจึงจะ จำกัด ตัวเองให้พูดสั้น ๆ ไม่กี่ที่นี่.
เราเริ่มต้นจากสมมติฐานที่ว่าความขัดแย้งทางวัฒนธรรมที่เป็นรูปแบบพิเศษที่นำมาจากความขัดแย้งทางวัฒนธรรม.
เช่นเดียวกับรูปแบบอื่น ๆ ของทางการเมือง ความขัดแย้งความขัดแย้งทางวัฒนธรรมที่อยู่ในการวิเคราะห์สุดท้ายไม่มีอะไรอื่นนอกเหนือจาก
สถานการณ์การสื่อสารที่เกี่ยวข้องกับสองคนหรือมากกว่านักแสดง ("บุคคลไปสู่ความขัดแย้ง" ดู Gurr 1970:
. 223ff) บุคคลไปสู่ความขัดแย้งเป็นคู่ค้าในการสื่อสารและมาตรการในความขัดแย้ง
จะหมายถึงการสื่อสารกับวัตถุของความขัดแย้งเป็นเนื้อหาของการสื่อสาร
(ฉบับที่) วิธีการสื่อสารอาจไม่เพียง แต่จะบอกกล่าวภาษา แต่สามารถ
เกี่ยวข้องกับรูปแบบของการกระทำทางสังคม.
เราสามารถแยกความแตกต่างระหว่างความขัดแย้งทางการเมืองในสองวิธี
(1) ในส่วนของฝ่ายที่เกี่ยวข้องในการสื่อสารและความขัดแย้ง:
?? ความขัดแย้งภายในประเทศระหว่างนักแสดงที่ไม่ใช่ภาครัฐหรือระหว่าง
รัฐและเป็นนักแสดงที่ไม่ใช่รัฐบาลในประเทศนั้น.
?? ความขัดแย้งระหว่างรัฐในการที่สหรัฐฯเป็นภาคีในความขัดแย้ง.
?? ความขัดแย้งข้ามชาติระหว่างนักแสดงที่ไม่ใช่ภาครัฐของชาติกำเนิดที่แตกต่างกันหรือ
ระหว่างรัฐและนักแสดงที่ไม่ใช่ภาครัฐจากประเทศที่แตกต่างกัน.
(2) ในส่วนของปัญหาที่สำคัญในการสื่อสารเกี่ยวกับความขัดแย้ง:
?? ในความขัดแย้งของนโยบายการใช้พลังงานการสื่อสารเกี่ยวกับความขัดแย้งขึ้นอยู่กับการเข้าถึงอำนาจ
ตำแหน่งในรัฐบาลสังคมหรือระบบระหว่างประเทศ ("การกระจายตัวของอำนาจ").
?? ในความขัดแย้งทางสังคมและเศรษฐกิจ, การกระจายสินค้าและสิทธิภายในสังคมหรือระหว่าง
สังคมเช่นเดียวกับกลไกพื้นฐานรูปแบบเช่นการกระจาย
เนื้อหาของข้อพิพาท ("การมีส่วนร่วมทางเศรษฐกิจ").
?? ในความขัดแย้งทางวัฒนธรรมวัฒนธรรมรูปแบบเนื้อหาของการสื่อสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

2 วัฒนธรรม ความขัดแย้งเป็นความขัดแย้งการรักษาวัฒนธรรมเป็นปัญหาขัดแย้งกัน

การวิเคราะห์ความขัดแย้งใด ๆต้องใช้ทฤษฎีทางสังคมวิทยาเนื่องจากรากฐานและแนวคิดที่ชัดเจน .
สำหรับวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ เราต้องการทราบทฤษฎีแนวคิดของ " ความขัดแย้ง " วัฒนธรรม
ที่สามารถปรับใช้ในการวิเคราะห์เชิงประจักษ์ เราอย่างกว้างขวางมีระบุไว้เช่นมีแนวคิดอื่น
( ครัวซอง et al . ,2009 ) และดังนั้นจึงจะ จำกัด ตัวเองเพื่อไม่กี่สั้นหมายเหตุที่นี่ .
เราเริ่มต้นจากสมมติฐานว่า ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมเป็นรูปแบบพิเศษที่ถ่ายโดยความขัดแย้งทางวัฒนธรรม .
เช่นรูปแบบอื่น ๆของความขัดแย้งทางการเมือง ความขัดแย้งทางวัฒนธรรมอยู่ในการวิเคราะห์สุดท้ายไม่มีอะไรอื่นนอกจาก
การสื่อสารสถานการณ์ที่เกี่ยวข้องกับสองคนหรือมากกว่านักแสดง ( " ฝ่ายที่ขัดแย้ง " ; เห็นเกอร์ , 1970 :
223ff . )ฝ่ายความขัดแย้งเป็นพันธมิตรด้านการสื่อสาร และมาตรการในความขัดแย้ง
เป็นวิธีการสื่อสารกับวัตถุของความขัดแย้งที่เป็นเนื้อหาของการสื่อสาร
( ปัญหา ) ความหมายของการสื่อสารอาจจะไม่เพียง แต่เป็นภาษาคำพูด แต่สามารถเกี่ยวข้องกับรูปแบบใด ๆของกิจกรรมทางสังคม
.
เราสามารถแยกความแตกต่างระหว่างสองวิธี :
ความขัดแย้งทางการเมือง( 1 ) ส่วนฝ่ายที่เกี่ยวข้องกับการสื่อสารและความขัดแย้ง :
เจ้าภายในประเทศ ความขัดแย้งภายในประเทศระหว่างเอกชนหรือระหว่างนักแสดงและนักแสดงที่ไม่ใช่รัฐ

เจ้าในประเทศ รัฐ ความขัดแย้งในที่อเมริกาเป็นคู่กรณีในความขัดแย้ง ความขัดแย้งระหว่างนักแสดง
เจ้าข้ามชาติองค์กรพัฒนาเอกชนของต้นกำเนิดชาติที่แตกต่างกันหรือ
ระหว่างรัฐและเอกชน นักแสดงจากประเทศที่แตกต่างกัน .
( 2 ) ส่วนปัญหาสำคัญในการสื่อสารบนความขัดแย้ง :
เจ้าในความขัดแย้งของนโยบายการสื่อสารบนความขัดแย้งขึ้นอยู่กับการเข้าถึงตำแหน่งเผด็จการ
ในอำนาจรัฐ สังคม หรือระบบนานาชาติ ( " การกระจายของพลังงาน " )
เจ้าใน ความขัดแย้งในสังคมการกระจายของสินค้าและสิทธิภายในสังคม หรือระหว่าง
สังคม ตลอดจนกลไกพื้นฐานเช่นการกระจายรูปแบบ
เนื้อหาของข้อพิพาท ( " การมีส่วนร่วม " เศรษฐกิจ )
เจ้าในความขัดแย้งทางวัฒนธรรม วัฒนธรรม รูปแบบเนื้อหาของการสื่อสาร