I see my face in the mirrorI ask my

I see my face in the mirror
I ask myself with tired lips
Who is this stranger and what does he wants from me?
Is he staring at me or I am at him?

I can't believe what I see
I put my eyes together for a moment
I tell myself this is mask
I can take it off my face

I sweep my face with my hands
My hands tell me everything I need to know
Shows me in the mirror
And says: this is you, not anybody else

The footprint of all the stories
The color of loneliness in all of the moments
is left on you face so that you know
that what's left of you today

The mirror says that you're the one that one day
wanted to hold the sun with your hands
but the city of night has become your home today
You're dying silently in your heart

I break the mirror so that again
it talks about the past
The mirror breaks into a thousands of pieces
but still it's my picture on every piece
The pictures tell me with grimace
cut your hope from the sky
Days are not different from each other
They all smell like obsolescence.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เห็นใบหน้าของฉันในกระจกฉันถามตัวเอง ด้วยริมฝีปากที่เหนื่อยที่นี้คนแปลกหน้าและสิ่งที่ไม่อยากจากฉันคือเขาจ้องฉัน หรือฉันที่เขาไม่เชื่อสิ่งที่เห็นฉันใส่ตากันครู่ฉันบอกตัวเองเป็นรูปแบบฉันสามารถใช้ปิดใบหน้าของฉันฉันกวาดใบหน้าของฉัน ด้วยมือของฉันมือของฉันบอกฉันทุกอย่างฉันต้องรู้แสดงฉันส่องกระจกและกล่าวว่า: นี่คือคุณ ไม่ใครอื่นรอยของเรื่องราวทั้งหมดสีของความเหงาในช่วงด้านหน้าคุณเพื่อให้คุณทราบสิ่งที่เหลือของคุณวันนี้กระจกกล่าวว่า คุณหนึ่งวันหนึ่งอยากเก็บดวงอาทิตย์ ด้วยมือของคุณแต่เมืองคืนได้กลายเป็น บ้านของคุณวันนี้คุณกำลังตายเงียบ ๆ ในใจผมตัดกระจกมากว่าอีกมันเล่าถึงอดีตกระจกแบ่งเป็นพันชิ้นแต่ยัง มีรูปภาพของฉันในทุกชิ้นรูปภาพที่บอกกับ grimaceตัดความหวังของคุณจากท้องฟ้าวันไม่แตกต่างกันพวกเขาทั้งหมดกลิ่นเช่น obsolescence

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมเห็นใบหน้าของฉันในกระจกฉันถามตัวเองด้วยริมฝีปากเหนื่อยใครเป็นคนแปลกหน้านี้และสิ่งที่เขาต้องการจากฉันเขาจ้องมองมาที่ฉันหรือฉันที่เขา? ฉันไม่สามารถเชื่อสิ่งที่ฉันเห็นฉันใส่ตาของฉันร่วมกันเพื่อช่วงเวลาที่ผมบอกกับตัวเองนี้เป็นหน้ากากที่ฉันสามารถเอามันออกจากใบหน้าของฉันฉันกวาดใบหน้าของฉันด้วยมือของฉันมือของฉันบอกฉันทุกอย่างที่ฉันจำเป็นต้องรู้แสดงให้เห็นฉันในกระจกและพูดว่า: เป็นคุณไม่ได้คนอื่นรอยเท้าของทั้งหมดเรื่องสีของความเหงาในทุกช่วงเวลาที่เหลืออยู่บนที่คุณต้องเผชิญเพื่อให้คุณทราบว่าสิ่งที่เหลือของคุณในวันนี้กระจกบอกว่าคุณเป็นหนึ่งที่วันหนึ่งอยากจะถือดวงอาทิตย์ด้วยมือของคุณแต่เมือง คืนได้กลายเป็นบ้านของคุณวันนี้คุณกำลังจะตายอย่างเงียบๆ ในหัวใจของคุณฉันทำลายกระจกเพื่อให้อีกครั้งมันพูดถึงเรื่องที่ผ่านมาแบ่งกระจกเป็นพันชิ้นแต่ก็ยังเป็นภาพของฉันในทุกชิ้นส่วนภาพบอกฉันด้วยหน้าตาบูดบึ้งตัดของคุณหวังว่ามาจากฟากฟ้าวันที่ไม่แตกต่างจากคนอื่น ๆ พวกเขาทั้งหมดกลิ่นเหมือนล้าสมัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมเห็นหน้าในกระจก ฉันถามตัวเองด้วยความเหนื่อย

ใครคือคนแปลกหน้า ริมฝีปาก และสิ่งที่เขาต้องการจากฉัน ?
เขาจ้องฉัน หรือฉันล่ะ ?

ผมไม่สามารถเชื่อในสิ่งที่ผมเห็น
ผมใส่ตากันหน่อย

ฉันบอกกับตัวเองว่า มันเป็นหน้ากากที่ฉันสามารถถอดมันออก

หน้าของฉัน ฉันกวาดใบหน้าของฉันกับมือของฉัน
มือของฉันบอกฉัน ทุกอย่างที่ฉันต้องการรู้

แสดงให้เห็นฉันในกระจกแล้วบอกว่านี่คือ คุณไม่ใคร

รอยเท้าของเรื่องราวทั้งหมด
สีแห่งความเหงาในทุกช่วงเวลา
เหลืออยู่บนใบหน้าของเธอเพื่อให้คุณทราบว่าคุณ
แล้ววันนี้

กระจกบอกว่า คุณเป็นคนหนึ่งที่วันหนึ่ง
อยากถือดวงอาทิตย์ด้วยมือของคุณ
แต่ เมืองคืนได้กลายเป็นบ้านของคุณ คุณจะตายอย่างเงียบๆ ในวันนี้


ผมหัวใจแตก กระจกให้อีก

พูดคุยเกี่ยวกับอดีตกระจกแตกเป็นพันๆ ชิ้น
แต่มันเป็นรูปของฉันทุกชิ้น
ภาพบอกด้วยน่ะ
ตัดความหวังจากฟากฟ้า
วันไม่แตกต่างจากแต่ละอื่น ๆที่พวกเขาทั้งหมด
กลิ่นล้าสมัย .