“Wake up, you have slept for far to

“Wake up, you have slept for far too long… wake up……” An insubstantial voice drifted toward him over the boundless sea of consciousness.

“Who’s that? Who’s calling me?”

He finally opened his eyes, but all he could see was the dark, unmoving world that surrounded him.

“Night?”

Suddenly, his head split open in pain. He clutched it between his hands and shook. Then, he began to look around him.

His eyes were confused, but they recovered quickly and pierced the darkness like a sharpened blade. With his vision returned to him, he was then able to assess his surroundings. He was a slender youth with morbidly pale skin, either seventeen or eighteen years old, and dressed in snow-white clothes. His face was pale and handsome, yet very feminine. His dark black hair hung over his thin shoulders in a natural way, and even under the curtain of darkness, it occasionally gave a faint shimmer with a dark kind of luster. He had slender fingers and thin wrists that looked normal but were weak in reality. His appearance was certainly the type to be looked down upon by others and especially by those of Tianchen Continent, since they valued strength above all else.

“Where am I?”

He had no idea how long he had slept, but his body was as stiff as stone. With great effort, he managed to stand up. To the average person, his surroundings would appear to be dark. To him, this setting was as bright as day. He was in a small, thatched hut. The crisp, fresh air was filled with the flavor of straw. He frowned slightly when the voice of an elderly man drifted into his ears, and pushed his sore body up, and left the hut with stiff steps.

It was a somber night. There was no moon, and there were no stars. An old man was sitting on the ground under the curtain of darkness, surrounded by seven or eight children. Their eyes were fixed on the old man, captivated by the fables he had told countless times before.

“The Devil Kingdom’s attack brought calamity and disaster to the entire continent, and threw its people into an abyss of abject misery. The four countries which had historically coveted each other’s lands were forced to unite and fight the Devil Kingdom’s invasion. However, how could mere humans obtain victory over such strong residents of Hell? Just as the continent was about to be driven off the edge of a cliff, humanity had no other choice but to beg the Godly Kingdom, and at the very last moment, the Godly Kingdom dispatched its saviours. They were the only two daughters of the God. One of them was snow-white from head to toe. Her hair, her clothes, her huge pair of wings were all white. She was called the [White-Winged Angel]. Her sister was all black. Black hair, black eyes. Even her black wings looked like those of a Demon, and so she was called the [Black-Winged Angel].”

“Using their strong powers, the two angels spent a month driving away the demons. Eventually they fought their final battle with the Dreadlord of the Devil Kingdoms in the northern part of the mainland. Although he was only one of the Dreadlords of the Devil Kingdom’s Empire, he was very powerful and it was he who brought his fellow countrymen from the Devil Kingdom’s lands to invade the continent. The battle lasted for three days and three nights, but no one knows who was victorious. All we know is the demons had been driven away, and the Dreadlord and two angels vanished. To this day, no one knows where they went. Some say they perished together, while others believe that the two saviors killed the Dreadlord before returning to the God Kingdom. The truth remains a mysterious riddle, but since the demons never returned, the two angels who saved the continent are now forever remembered as saviours by humans from one generation to the next.”

The old man stopped there and seemed to glance in his direction. The teenager’s heart suddenly began to throb. Even though he saw a mild, old man telling a story, for just a moment, he could see a set of cold eyes that were like lighting in the surrounding darkness.

“Grandpa Chu, the angels from the God Kingdom, so they must have been very beautiful right?” One of the children asked with curiosity. His question perked the others’ curiosities as well, and their eyes focused on the old man.

“They might be, but no one could get a clear view of what they looked like. Humans don’t have the honor to see what angels look like.” The old man spoke with a smile.

The children showed their disappointed faces. Then, the old man smiled. “My children, I will stop here today, so you can all go now. I will let you all know when your brother Da Niu returns.”

Those kids left so quickly, they did not even bid the old man goodbye. The old man stood up and walked towards the teenager with a cane in his hand. His steps were strong and steady, without any sign of weakness at all. And so the cane seemed to be merely a prop for him.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ปลุก คุณมีนอนสำหรับเกิน กเพื่อปลุก... " มีเสียง insubstantial ลอยไปทางเขาทะเลไร้ขีดจำกัดของสติ"นั่นคือ ใครจะเรียกผม"เขาก็เปิดตาของเขา แต่ทั้งหมดที่เขาสามารถเห็นเป็นโลกมืด ลวิตกที่ล้อมรอบ"คืนทันใดนั้น ศีรษะของเขาแยกเปิดในความเจ็บปวด เขาคลัตช์ระหว่างมือของเขา และไม่ส่าย จากนั้น เขาเริ่มที่จะมองไปรอบ ๆ เขาตาของเขาถูกสับสน แต่การกู้คืนอย่างรวดเร็ว และเจาะความมืดเหมือนใบมีดที่รุนแรงขึ้น ด้วยวิสัยทัศน์ของเขากลับไปเขา เขาก็สามารถที่จะประเมินสิ่งแวดล้อมของเขา เขาเป็นเยาวชนผอมผิวซีด morbidly สิบเจ็ด หรือสิบแปดปี และแต่งตัวในเสื้อผ้าหิมะ ใบหน้าของเขาก็ซีด และหล่อ แต่ผู้หญิงมาก ผมสีดำเข้มแขวนเหนือไหล่ของเขาบางวิธีธรรมชาติ และแม้ภายใต้ม่านแห่งความมืด บางครั้งให้เป็นชิมเมอร์อ่อน ๆ กับชนิดเข้มประกายแวววาว เขาเรียวนิ้วและข้อมือบางที่ดูปกติ แต่มีความอ่อนแอในความเป็นจริง ลักษณะของเขาได้อย่างแน่นอนชนิดสามารถมองลง โดยผู้อื่น และ โดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดาทวีป Tianchen เนื่องจากพวกเขาค่าแรงเหนือสิ่งอื่นใด"ผมอยู่ที่ไหน"เขามีความคิดที่เขาได้นอนนาน แต่ร่างกายของเขาก็เป็นแข็งเหมือนก้อนหิน มีความพยายามดี เขาสามารถยืนขึ้น คนเฉลี่ย สภาพแวดล้อมของเขาจะปรากฏ เป็นสีเข้ม เขา การตั้งค่านี้เป็นที่สดใสเป็นวัน เขาเป็นกระท่อมมุงจาก เล็ก อากาศสดชื่น สดก็เต็มไป ด้วยรสชาติของฟาง เขาเล็กน้อย frowned เมื่อเสียงของคนสูงอายุที่ลอยเข้ามาในหูของเขา และผลักดันร่างกายของเขาเจ็บขึ้น และซ้ายฮัทตอนแข็งมันเป็นคืนอึมครึม ดวงจันทร์ไม่มี และมีไม่มีดาว ชราคนหนึ่งนั่งบนพื้นดินภายใต้ม่านแห่งความมืด ล้อมรอบ ด้วยเด็กเจ็ด หรือแปด ตาของพวกเขาได้รับการแก้ไขในชรา หลงรัก โดยนิทานที่เขาได้บอกนับไม่ถ้วนครั้งก่อน"ราชอาณาจักรปีศาจโจมตีนำหายนะและภัยพิบัติทั้งทวีป และโยนคนในนรกของความทุกข์ยากแร้นแค้น สี่ประเทศที่มีอดีตอดีตดินแดนของผู้อื่นถูกบังคับให้รวมตัว และต่อสู้การรุกรานของราชอาณาจักรปีศาจ อย่างไรก็ตาม วิธีสามารถเพียงมนุษย์รับชัยชนะเหนือชาวนรกดังกล่าวแข็งแรง เพียงเป็นทวีปจะถูกผลักดันออกนอกขอบหน้าผา มนุษยชาติมีไม่มีทางเลือกแต่จะขอราชอาณาจักร Godly และที่มากที่สุด ราชอาณาจักร Godly ส่งผู้ช่วยบำรุงการ พวกเขามีลูกสาวทั้งสองของพระเจ้า หนึ่งในนั้นคือหิมะตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมของเธอ เสื้อผ้าของเธอ ปีกคู่ใหญ่ของเธอมีสีขาวทั้งหมด เธอถูกเรียกว่า [White-Winged เทวดา] น้องสาวของเธอเป็นสีดำทั้งหมด ผมสีดำ สีดำ แม้ปีกของเธอดำเหมือนของสาง และเธอถูกเรียกว่า [เทวดา Black-Winged]""ใช้พลังของพวกเขาแข็งแกร่ง ทูตสวรรค์ทั้งสองใช้เวลาเดือนขับรถปีศาจ ในที่สุดพวกเขาต่อสู้พวกเขาต่อสู้ครั้งสุดท้ายกับ Dreadlord ของราชาปีศาจในภาคเหนือของแผ่นดินใหญ่ แต่เขาเพียงหนึ่ง Dreadlords ของจักรวรรดิราชอาณาจักรปีศาจ เขามีประสิทธิภาพมาก และเป็นผู้นำจัลเพื่อนจากดินแดนของราชอาณาจักรปีศาจจะบุกทวีป การต่อสู้กินเวลาสามวันและคืนที่สาม แต่ไม่มีใครรู้ว่าเป็นผู้ชนะ ทั้งหมดที่เรารู้ว่า เป็นปีศาจได้ขับออกไป และ Dreadlord และทูตสวรรค์ทั้งสองหายไป วันนี้ ไม่มีใครรู้ที่พวกเขาได้ บางคนบอกว่า พวกเขาเสียชีวิตพร้อมกัน ในขณะที่คนอื่น ๆ เชื่อว่า saviors สองฆ่า Dreadlord ที่ก่อนกลับสู่อาณาจักรพระเจ้า ความจริงยังคง เป็นปริศนาลึกลับ แต่เนื่องจากปีศาจไม่เคยกลับ เทวดาสองที่บันทึกทวีปตอนนี้ตลอดไปจำไว้เป็นผู้ช่วยบำรุง โดยมนุษย์จากรุ่นหนึ่งไป"ชายชราหยุดมี และดูเหมือนจะ เหลือบมองในทิศทางของเขา หัวใจของวัยรุ่นก็เริ่มขมุบ แม้ว่าเขาเห็นคนอ่อน เก่าที่บอกเล่าเรื่องราว ครู่เพียง เขาจะได้เห็นชุดของตาเย็นที่เหมือนแสงสว่างในความมืดโดยรอบ"ปู่ชู เทวดาจากอาณาจักรพระเจ้า เพื่อให้พวกเขาต้องได้รับขวาสวย" เด็กหนึ่งถาม ด้วยความอยากรู้ คำถามของเขา perked อื่น ๆ ของวิทยากรเช่น และตาของพวกเขามุ่งเน้นคน"พวกเขาอาจจะ แต่ไม่มีใครสามารถรับมุมมองชัดเจนของสิ่งที่พวกเขาดูเหมือน มนุษย์ไม่มีเกียรติดูเทวดาลักษณะ" พูดคนเก่า ด้วยรอยยิ้มเด็กแสดงให้เห็นใบหน้าผิดหวัง แล้ว ชายชรายิ้ม "เด็กของฉัน ฉันจะหยุดที่นี่วันนี้ คุณจึงสามารถทั้งหมดตอนนี้ ฉันจะให้คุณทั้งหมดที่ทราบเมื่อคุณนิวดาพี่กลับ"เด็กเหล่านั้นไปทางซ้ายอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่แม้แต่ประมูลลาคนเก่า ชายชราลุกขึ้นยืน และเดินเข้าไปหาวัยรุ่นกับไม้เท้าในมือของเขา ขั้นตอนของเขาก็แข็งแกร่ง และมั่น คง ไม่ มีสัญญาณใด ๆ ของความอ่อนแอทั้งหมด และเพื่อ ให้อ้อยดูเหมือนจะ เป็นเพียง prop สำหรับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ตื่นขึ้นมาคุณได้นอนหลับนานเกินไป ... ตื่นขึ้นมา ...... " เสียงที่ไร้สาระลอยต่อเขาปกคลุมทะเลไม่มีที่สิ้นสุดของการมีสติ.

"ใครที่? ใครเรียกผม? "

ในที่สุดเขาก็เปิดตาของเขา แต่เขาจะได้เห็นเป็นโลกมืด unmoving ที่ล้อมรอบเขา.

" คืน? "

ทันใดนั้นหัวของเขาแยกเปิดในความเจ็บปวด เขากำไว้ระหว่างมือของเขาและส่าย จากนั้นเขาก็เริ่มที่จะมองไปรอบ ๆ ตัวเขา.

ดวงตาของเขาสับสน แต่พวกเขาฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็วและเจาะความมืดเหมือนใบมีดแหลมคม ด้วยวิสัยทัศน์ของเขากลับไปเขาก็สามารถที่จะประเมินสภาพแวดล้อมของเขา เขาเป็นคนหนุ่มสาวเรียวที่มีผิวซีด morbidly ทั้งอายุสิบเจ็ดหรือแปดปีและในเสื้อผ้าหิมะสีขาวแต่งตัว ใบหน้าของเขาซีดและหล่อ แต่ผู้หญิงมาก ผมสีดำมืดของเขาแขวนอยู่เหนือไหล่บางของเขาในทางธรรมชาติและแม้ภายใต้ม่านแห่งความมืดเป็นครั้งคราวให้ระยับลมกับชนิดมืดของความมันวาว เขามีนิ้วมือและข้อมือเรียวบางที่ดูปกติ แต่อ่อนแอในความเป็นจริง รูปร่างหน้าตาของเขาได้อย่างแน่นอนชนิดที่จะมองลงมาโดยคนอื่น ๆ และโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่ Tianchen ทวีปเนื่องจากพวกเขามีมูลค่าความแข็งแรงเหนือสิ่งอื่นใด.

"ฉันอยู่ที่ไหน?"

เขามีความคิดไม่ว่าระยะเวลาที่เขาเคยนอน แต่ร่างกายของเขาเป็น แข็งเป็นหิน ด้วยความพยายามที่ดีเขามีการจัดการที่จะยืนขึ้น เพื่อคนเฉลี่ยสภาพแวดล้อมของเขาจะปรากฏเป็นสีเข้ม ให้เขาตั้งค่านี้เป็นสดใสเท่าวัน เขาอยู่ในขนาดเล็กกระท่อมมุงจาก กรอบที่มีอากาศบริสุทธิ์ก็เต็มไปด้วยรสชาติของฟาง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเสียงของชายสูงอายุคนหนึ่งลอยเข้าไปในหูของเขาและผลักดันให้ร่างกายเจ็บของเขาขึ้นและทิ้งกระท่อมด้วยขั้นตอนแข็ง.

มันเป็นคืนที่อึมครึม ไม่มีดวงจันทร์เป็นและไม่มีดาว ชายชราคนหนึ่งกำลังนั่งอยู่บนพื้นดินที่อยู่ภายใต้ม่านแห่งความมืดที่ล้อมรอบด้วยเจ็ดหรือแปดเด็ก สายตาของพวกเขาได้รับการแก้ไขในชายชราหลงรักโดยนิทานที่เขาเคยบอกว่านับครั้งไม่ถ้วนก่อน.

"โจมตีปีศาจราชอาณาจักรนำภัยพิบัติและภัยพิบัติที่จะทั้งทวีปและโยนคนเข้าไปในก้นบึ้งของความทุกข์ยากน่าสังเวช สี่ประเทศซึ่งได้โลภในอดีตดินแดนของกันและกันถูกบังคับให้มารวมกันและต่อสู้กับการรุกรานของปีศาจราชอาณาจักร แต่วิธีการที่มนุษย์เพียงได้รับชัยชนะเหนือผู้อยู่อาศัยที่แข็งแกร่งเช่นนรก? เช่นเดียวกับทวีปยุโรปกำลังจะถูกขับออกขอบของหน้าผาที่มนุษย์ไม่มีทางเลือกอื่น ๆ แต่จะขอพระเจ้าราชอาณาจักรและในช่วงเวลาสุดท้ายมากที่พระเจ้าราชอาณาจักรส่งไถ่บาปของตน พวกเขาเป็นเพียงลูกสาวสองคนของพระเจ้า หนึ่งในนั้นคือหิมะสีขาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมของเธอเสื้อผ้าของเธอคู่ขนาดใหญ่ของเธอปีกเป็นสีขาวทั้งหมด เธอถูกเรียกว่า [สีขาวปีกเทวดา] น้องสาวของเธอเป็นสีดำทั้งหมด ผมสีดำตาสีดำ แม้ปีกสีดำของเธอดูเหมือนพวกปีศาจและดังนั้นเธอจึงถูกเรียกว่า [สีดำปีกเทวดา]. "

" การใช้อำนาจที่แข็งแกร่งของพวกเขาทูตสวรรค์ทั้งสองใช้เวลาหนึ่งเดือนขับรถออกไปปีศาจ ในที่สุดพวกเขาต่อสู้การต่อสู้ครั้งสุดท้ายของพวกเขาด้วย Dreadlord ของปีศาจก๊กในทางตอนเหนือของแผ่นดินใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงหนึ่งใน Dreadlords ของปีศาจราชอาณาจักรเขาเป็นที่มีประสิทธิภาพมากและมันก็เป็นเขาที่นำเพื่อนร่วมชาติของเขาจากดินแดนปีศาจราชอาณาจักรที่จะบุกทวีป การต่อสู้ดำเนินไปเป็นเวลาสามวันสามคืน แต่ไม่มีใครรู้ว่าใครได้รับชัยชนะ ทั้งหมดที่เราทราบว่าเป็นปีศาจที่ได้รับการขับรถออกไปและ Dreadlord และทูตสวรรค์ทั้งสองหายไป จนถึงวันนี้ไม่มีใครรู้ว่าที่พวกเขาไป บางคนบอกว่าพวกเขาเสียชีวิตด้วยกันในขณะที่คนอื่นเชื่อว่าทั้งสองไถ่บาปฆ่า Dreadlord ก่อนจะกลับไปพระเจ้าราชอาณาจักร ความจริงก็ยังคงเป็นปริศนาลึกลับ แต่เนื่องจากปีศาจไม่เคยกลับมาทั้งสองเทวดาที่ช่วยทวีปตอนนี้จำตลอดไปเป็นผู้ช่วยมนุษย์จากรุ่นหนึ่งไปถัดไป. "

ชายชราหยุดที่นั่นและดูเหมือนจะได้อย่างรวดเร็วในทิศทางของเขา หัวใจของวัยรุ่นก็เริ่มที่จะเต้น แม้เขาจะเห็นการอ่อนชายชราคนหนึ่งที่บอกเล่าเรื่องราวที่เพียงช่วงเวลาที่เขาจะได้เห็นชุดของสายตาเย็นชาว่าเป็นเหมือนแสงสว่างในความมืดรอบก.

"ปู่จือ, เทวดาจากพระเจ้าราชอาณาจักรดังนั้นพวกเขาจึงต้องมี รับสิทธิสวยงามมาก? "เด็กคนหนึ่งถามด้วยความอยากรู้ คำถามของเขา perked วิทยากรคนอื่น ๆ 'เป็นอย่างดีและตาของพวกเขามุ่งเน้นไปที่คนเก่า.

"พวกเขาอาจจะมี แต่ไม่มีใครสามารถได้รับมุมมองที่ชัดเจนของสิ่งที่พวกเขาดูเหมือน มนุษย์ไม่ได้มีเกียรติที่จะเห็นสิ่งที่มีลักษณะเหมือนเทวดา. "ชายชราพูดด้วยรอยยิ้ม.

เด็กแสดงให้เห็นใบหน้าของพวกเขาผิดหวัง จากนั้นชายชรายิ้ม "ลูก ๆ ของฉันฉันจะหยุดที่นี่ในวันนี้เพื่อให้คุณทุกคนสามารถไปตอนนี้ ผมจะให้คุณทุกคนรู้ว่าเมื่อพี่ชายดา Niu ผลตอบแทนของคุณ. "

เด็กเหล่านั้นไปทางซ้ายอย่างรวดเร็วพวกเขาไม่ได้เสนอราคาแม้แต่คนเก่าลา ชายชราลุกขึ้นยืนและเดินต่อวัยรุ่นที่มีอ้อยในมือของเขา ขั้นตอนของเขาเป็นที่แข็งแกร่งและมั่นคงโดยไม่มีสัญญาณของความอ่อนแอใด ๆ เลย และเพื่อให้อ้อยดูเหมือนจะเป็นเพียงเสาสำหรับเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" ตื่นได้แล้ว นอนนานเกินไปแล้ว . . . . . . . ตื่น . . . . . . . " เสียงบอบบางลอยต่อเขามากกว่าทะเลไม่มีที่สิ้นสุดของความมีสติ" นั่นใคร ? ใครโทรมา ? "ในที่สุดเขาก็ลืมตา แต่สิ่งที่เขาเห็นคือความมืด โลกไม่ขยับที่รายล้อมเขา" เมื่อคืน ? "จู่ๆ หัวแยกเปิดในความเจ็บปวด เขากุมระหว่างมือของเขาสั่น จากนั้น เขาก็เริ่มมองไปรอบ ๆเขาดวงตาของเขาสับสน แต่ก็หายอย่างรวดเร็วทะลุความมืดเหมือนคมมีด กับวิสัยทัศน์ของเขากลับมา เขาก็สามารถที่จะประเมินสิ่งแวดล้อมของเขา เขาเป็นหนุ่มผิวซีดเรียวกับสุขภาพย่ำแย่ทั้งสิบเจ็ดหรือสิบแปดปี และแต่งชุดขาวราวหิมะ ใบหน้าของเขาซีดขาวและหล่อ แต่เป็นผู้หญิง ผมสีดำของเขามืดแขวนเหนือไหล่บางของเขาในทางธรรมชาติและแม้กระทั่งใต้ม่านแห่งความมืด มันบ้างให้ชิมเมอร์จะเป็นลมชนิดมืดของความเป็นเงา เขามีนิ้วมือและข้อมือเรียวบาง ที่ดูธรรมดาแต่อ่อนแอในความเป็นจริง การปรากฏตัวของเขาแน่นอน คนที่ดูถูกคนอื่น และโดยเฉพาะอย่างยิ่งบรรดา tianchen ทวีป เนื่องจากพวกเขามีความแข็งแกร่งเหนือใครทั้งหมด" ฉันอยู่ที่ไหนเนี่ย ? "เขามีความคิดว่า เขาหลับไป แต่ร่างกายของเขาก็แข็งเป็นหิน มีความพยายามดี เขาจัดการที่จะยืน กับคน สิ่งแวดล้อมของเขาจะปรากฏเป็นสีดำ เขา การตั้งค่านี้เป็นสว่าง เขาอยู่ในขนาดเล็ก หลังคามุงกระท่อม สดชื่น อากาศบริสุทธิ์ เต็มไปด้วยกลิ่นฟาง เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเสียงของชายสูงอายุที่ลอยเข้ามาในหูของเขาและผลักร่างกายเจ็บของเขาขึ้น และทิ้งฮัท ด้วยขั้นตอนที่เข้มงวดมันเป็นคืนที่เศร้าหมอง ไม่มีดวงจันทร์ ไม่มีดาว ชายชรานั่งอยู่บนพื้นดินใต้ม่านแห่งความมืดล้อมรอบด้วยเจ็ดหรือแปดคน สายตาของพวกเขาคงที่ในคนแก่ หลงใหลนิทาน เขาบอกว่านับไม่ถ้วนครั้ง" ปีศาจในอาณาจักรโจมตีนำหายนะและภัยพิบัติไปทั้งทวีป และโยนลงในเหวของประชาชนอย่างทุกข์ระทม 4 ประเทศ ซึ่งมีประวัติศาสตร์โลภกันที่ดินถูกบังคับให้รวมและการต่อสู้การรุกรานอาณาจักรปีศาจของ แต่ทำไมมนุษย์เพียงได้รับชัยชนะเหนือแรงดังกล่าวที่อาศัยอยู่ในนรก แค่เป็นทวีปถูกขับออกที่ขอบของหน้าผา มนุษยชาติ ไม่มีทางเลือกอื่น แต่เพื่อให้อาณาจักรของพระเจ้า และในวินาทีสุดท้าย อาณาจักรพระเจ้าส่งของผู้ช่วยเหลือ . มีแค่พวกเขาสองคน ลูกสาวของพระเจ้า หนึ่งในนั้นคือ หิมะสีขาวตั้งแต่หัวจรดเท้า ผมของเธอเสื้อผ้าของเธอ คู่ของเธอใหญ่ของปีกเป็นสีขาวทั้งหมด เธอถูกเรียกว่า [ สีขาว ] นางฟ้าปีก น้องสาวของเธอเป็นสีดำ ผมสีดำ ตาสีดำ แม้แต่ปีกของเธอสีดำเหมือนพวกปีศาจ และเธอจึงถูกเรียกว่า [ สีดำ ] นางฟ้าติดปีก”" ใช้พลังของพวกเขา , ทูตสวรรค์สององค์ใช้เวลาเป็นเดือนขับรถหนีปีศาจ ในที่สุดพวกเขาก็สู้ศึกสุดท้ายกับคําอธิบายของปีศาจ อาณาจักรทางตอนเหนือของแผ่นดินใหญ่ แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงหนึ่งใน dreadlords ของอาณาจักรปีศาจของอาณาจักร เขามีอำนาจมาก และเขาเป็นคนที่พาเพื่อนร่วมชาติของเขาจากปีศาจของอาณาจักรที่ดินบุกทวีป การต่อสู้กินเวลา 3 วัน 3 คืน แต่ไม่มีใครรู้ว่าใครคือผู้ชนะ ทั้งหมดที่เรารู้คือ ปีศาจที่ถูกขับไล่ไปและคําอธิบายและทูตสวรรค์สององค์ก็หายไป วันนี้ ไม่มีใครรู้ว่าพวกเขาไปที่ไหน บางคนบอกว่าพวกเขาตายด้วยกัน ในขณะที่คนอื่นเชื่อว่าสองผู้กอบกู้ฆ่าคําอธิบายก่อนที่จะกลับไปยังอาณาจักรพระเจ้า . ความจริงที่ยังคงเป็นปริศนาลึกลับ แต่ปีศาจไม่มีวันกลับ สองนางฟ้าที่ช่วยแนะนำตอนนี้จำได้ตลอดไป เป็นผู้ช่วยเหลือโดยมนุษย์จากรุ่นหนึ่งไปอีก "ชายชราหยุดที่นั่นและดูอย่างรวดเร็วในทิศทางของเขา หัวใจของวัยรุ่นก็เริ่มเต้น ถึงแม้ว่าเขาจะเห็นอ่อน ชายชราเล่าเรื่อง เพียงครู่ เขามองเห็นชุดของตาเย็นที่เป็นเหมือนแสงสว่างในความมืดโดยรอบ" ปู่ชู เทวดามาจากอาณาจักรพระเจ้า ดังนั้นพวกเขาต้องสวยมากใช่ไหม " หนึ่งในเด็กถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขาถามพร้อมวิทยากรของผู้อื่นได้เป็นอย่างดี และสายตาของพวกเขามุ่งเน้นไปที่ชายชรา" พวกเขาอาจจะ แต่ก็ไม่มีใครสามารถได้รับมุมมองที่ชัดเจนของสิ่งที่พวกเขาเคยเป็น มนุษย์ไม่มีเกียรติเพื่อดูสิ่งที่เทวดาเหมือน " ชายชราพูดด้วยรอยยิ้มเด็กแสดงใบหน้าผิดหวังของพวกเขา แล้ว ชายชรายิ้ม " ลูกของฉัน ฉันจะหยุดที่นี่ในวันนี้เพื่อให้คุณสามารถไปตอนนี้ ผมจะบอกให้คุณรู้เมื่อน้องต้าหนิวกลับมา "เด็กพวกนั้นออกไปอย่างรวดเร็ว พวกเขาไม่ได้แม้กระทั่งการเสนอราคาอำลาชายชรา ชายชราลุกขึ้นยืนและเดินต่อวัยรุ่นกับไม้เท้าในมือของเขา ขั้นตอนของเขาแข็งแรงและมั่นคง ไม่มีจุดอ่อนเลย ดังนั้น อ้อยดูเหมือนจะแค่ประคองเขา