When Jennifer Carter, PhD, counsels

When Jennifer Carter, PhD, counsels patients, she often suggests they walk as they talk. "I work on a beautiful wooded campus," says the counseling and sport psychologist at the Center for Balanced Living in Ohio.
Strolling through a therapy session often helps patients relax and open up, she finds. But that's not the only benefit. As immediate past president of APA's Div. 47 (Exercise and Sport Psychology), she's well aware of the mental health benefits of moving your muscles. "I often recommend exercise for my psychotherapy clients, particularly for those who are anxious or depressed," she says.
Unfortunately, graduate training programs rarely teach students how to help patients modify their exercise behavior, Carter says, and many psychologists aren't taking the reins on their own. "I think clinical and counseling psychologists could do a better job of incorporating exercise into treatment," she says.
"Exercise is something that psychologists have been very slow to attend to," agrees Michael Otto, PhD, a professor of psychology at Boston University. "People know that exercise helps physical outcomes. There is much less awareness of mental health outcomes — and much, much less ability to translate this awareness into exercise action."
Researchers are still working out the details of that action: how much exercise is needed, what mechanisms are behind the boost exercise brings, and why — despite all the benefits of physical activity — it's so hard to go for that morning jog. But as evidence piles up, the exercise-mental health connection is becoming impossible to ignore.
Mood enhancement
If you've ever gone for a run after a stressful day, chances are you felt better afterward. "The link between exercise and mood is pretty strong," Otto says. "Usually within five minutes after moderate exercise you get a mood-enhancement effect."
But the effects of physical activity extend beyond the short-term. Research shows that exercise can also help alleviate long-term depression.
Some of the evidence for that comes from broad, population-based correlation studies. "There's good epidemiological data to suggest that active people are less depressed than inactive people. And people who were active and stopped tend to be more depressed than those who maintain or initiate an exercise program," says James Blumenthal, PhD, a clinical psychologist at Duke University.
The evidence comes from experimental studies as well. Blumenthal has explored the mood-exercise connection through a series of randomized controlled trials. In one such study, he and his colleagues assigned sedentary adults with major depressive disorder to one of four groups: supervised exercise, home-based exercise, antidepressant therapy or a placebo pill. After four months of treatment, Blumenthal found, patients in the exercise and antidepressant groups had higher rates of remission than did the patients on the placebo. Exercise, he concluded, was generally comparable to antidepressants for patients with major depressive disorder (Psychosomatic Medicine, 2007).
Blumenthal followed up with the patients one year later. The type of treatment they received during the four-month trial didn't predict remission a year later, he found. However, subjects who reported regular exercise at the one-year follow-up had lower depression scores than did their less active counterparts (Psychosomatic Medicine, 2010). "Exercise seems not only important for treating depression, but also in preventing relapse," he says.
Certainly, there are methodological challenges to researching the effects of exercise, from the identification of appropriate comparison groups to the limitations of self-reporting. Despite these challenges, a compelling body of evidence has emerged. In 2006, Otto and colleagues reviewed 11 studies investigating the effects of exercise on mental health. They determined that exercise could be a powerful intervention for clinical depression (Clinical Psychology: Science and Practice, 2006). Based on those findings, they concluded, clinicians should consider adding exercise to the treatment plans for their depressed patients.
Mary de Groot, PhD, a psychologist in the department of medicine at Indiana University, is taking the research one step further, investigating the role exercise can play in a particular subset of depressed patients: those with diabetes. It's a significant problem, she says. "Rates of clinically significant depressive symptoms and diagnoses of major depressive disorder are higher among adults with diabetes than in the general population," she says. And among diabetics, she adds, depression is often harder to treat and more likely to recur. The association runs both ways. People with diabetes are more likely to develop depression, and people with depression are also more likely to develop diabetes. "A number of studies show people with both disorders are at greater risk for mortality than are people with either disorder alone," she says.
Since diabetes and obesity go hand-in-hand, it seemed logical to de Groot that exercise could effectively treat both conditions. When she reviewed the literature, she was surprised to find the topic hadn't been researched. So, she launched a pilot project in which adults with diabetes and depression undertook a 12-week exercise and cognitive-behavioral therapy (CBT) intervention program (Diabetes, 2009). Immediately following the program, the participants who exercised showed improvements both in depression and in levels of A1C, a blood marker that reflects blood-sugar control, compared with those in a control group. She's now undertaking a larger study to further explore exercise and CBT, both alone and in combination, for treating diabetes-related depression.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเจนนิเฟอร์คาร์เตอร์ ดร. ปรึกษาผู้ป่วย เธอมักแนะนำพวกเขาเดิน ตามคุย "ทำงานในมหาวิทยาลัย wooded สวยงาม กล่าวให้คำปรึกษาและจิตวิทยาการกีฬาที่ศูนย์สำหรับสมดุลอาศัยอยู่ในรัฐโอไฮโอเธอเดินผ่านเซสชันบำบัดมักจะช่วยให้ผู้ป่วยผ่อนคลาย และเปิด พบ แต่ที่ไม่ได้ประโยชน์เท่านั้น เป็นทันทีอดีตประธานาธิบดีของอาป้าผู้จัดการสาย 47 (ออกกำลังกายและจิตวิทยาการกีฬา), เธอได้ตระหนักดีถึงประโยชน์ต่อสุขภาพจิตของย้ายกล้ามเนื้อของคุณ "ผมมักจะแนะนำสำหรับลูกค้าของฉันจิตบำบัด โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับคนกังวล หรือซึม เศร้า เธอกล่าวว่าอับ อบรมบัณฑิตไม่ค่อยสอนนักเรียนเพื่อช่วยให้ผู้ป่วยปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการออกกำลังกาย คาร์เตอร์กล่าวว่า และนักจิตวิทยาหลายไม่นำไตในตนเอง "ผมคิดว่า ทางคลินิก และการให้คำปรึกษานักจิตวิทยาสามารถทำงานที่ดีของการออกกำลังกายเป็นการรักษา เธอกล่าว"ออกกำลังกายเป็นสิ่งที่นักจิตวิทยาได้รับช้ามากเข้าร่วม," ตกลง Michael ออตโต ปริญญาเอก อาจารย์ของจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยบอสตัน "คนรู้ว่า ออกกำลังกายช่วยให้ผลทางกายภาพ มีความรู้มากน้อยของผลลัพธ์สุขภาพจิต — มาก มากน้อยกว่าความสามารถในการแปลความนี้เป็นการออกกำลังกายและ "นักวิจัยยังคงทำรายละเอียดของการ: ต้องการออกกำลังกายจำนวน กลไกอะไรที่อยู่เบื้องหลังการออกกำลังกายเพิ่มนำ และทำไม — แม้ มีประโยชน์ทั้งหมดของกิจกรรมทางกายภาพ — ยากดังนั้นไปที่แซมตอนเช้า แต่เป็นกองหลักฐานค่า เชื่อมต่อสุขภาพกายจิตเป็นไปไม่ได้ละเว้นปรับปรุงอารมณ์ถ้าคุณเคยได้ไปสำหรับการรันคลายเครียด อังกฤษคุณรู้สึกดีขึ้นหลังจากนั้น ออตโตกล่าวว่า "การเชื่อมโยงระหว่างการออกกำลังกายและอารมณ์คือแข็งแรงสวย "โดยปกติภายใน 5 นาทีหลังออกกำลังกายปานกลาง คุณได้ผลปรับอารมณ์"แต่ผลของกิจกรรมทางกายภาพขยายเกินในระยะสั้น จากการวิจัยพบว่า การออกกำลังกายยังสามารถช่วยบรรเทาภาวะซึมเศร้าในระยะยาวบางหลักฐานที่มาจากความสัมพันธ์กว้าง ประชากรที่ใช้ศึกษา "มีข้อมูลความดีแนะนำคนงานเหนื่อยน้อยกว่าคนที่ไม่ได้ใช้งาน และคนที่ใช้งานอยู่ และหยุดมักจะ ตกต่ำมากขึ้นกว่าผู้ที่รักษา หรือเริ่มโปรแกรมออกกำลังกาย กล่าวว่า James Blumenthal ปริญญาเอก จิตวิทยาคลินิกที่มหาวิทยาลัยดุ๊กหลักฐานที่มาจากการศึกษาทดลองด้วย Blumenthal มีอุดมการเชื่อมต่อการออกกำลังกายอารมณ์ผ่านชุดของการทดลองควบคุม randomized ในหนึ่งเช่นการศึกษา เขาและเพื่อนร่วมงานของเขากับผู้ใหญ่แย่ ๆ กับเศร้าหนึ่งกลุ่มที่ 4: แบบมีผู้สอนการออกกำลังกาย ออกกำลังกายอยู่บ้าน บำบัด antidepressant หรือยายาหลอก หลังจากสี่เดือนของการรักษา Blumenthal พบ ผู้ป่วยในกลุ่มออกกำลังกายและ antidepressant ได้ราคาสูงกว่าของปลดมากกว่าผู้ป่วยกับยาหลอกไม่ได้ ออกกำลังกาย เขาสรุป ได้โดยทั่วไปเปรียบกับ antidepressants ผู้ป่วยกับซึมเศร้า (Psychosomatic ยา 2007)Blumenthal ติดตามกับผู้ป่วยในภายหลังหนึ่งปี ชนิดของการรักษาที่ได้รับในระหว่างการทดลอง 4 เดือนไม่ได้ทายปลดปีต่อ เขาพบ อย่างไรก็ตาม เรื่องที่รายงานออกกำลังกายสม่ำเสมอในการติดตามผล 1 ปี มีคะแนนภาวะซึมเศร้าต่ำกว่าไม่ได้คู่ของพวกเขาใช้งานน้อยลง (Psychosomatic ยา 2010) "ออกกำลังกายดูเหมือนไม่เท่านั้นสำคัญสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า แต่ในการป้องกันการกลับไปเสพ เขากล่าวว่าแน่นอน มีความท้าทาย methodological การวิจัยผลของการออกกำลังกาย จากรหัสของกลุ่มเปรียบเทียบที่เหมาะสมกับข้อจำกัดของการรายงานตนเอง ร่างกายที่น่าสนใจของหลักฐานได้ปรากฏขึ้นแม้ มีความท้าทายเหล่านี้ ในปี 2006 ออทโทและเพื่อนร่วมงานทาน 11 ศึกษาตรวจสอบผลของการออกกำลังกายสุขภาพจิต พวกเขาระบุว่า ออกกำลังกายอาจเป็นการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับภาวะซึมเศร้าทางคลินิก (จิตวิทยา: วิทยาศาสตร์และการฝึก 2006) ตามค้นพบเหล่านั้น พวกเขาสรุป clinicians ควรเพิ่มการออกกำลังกายกับแผนการรักษาผู้ป่วยของพวกเขาตกแมรี de Groot ดร. จิตวิทยาในวิชาแพทย์ที่มหาวิทยาลัยอินดีแอนา กำลังวิจัยหนึ่งขั้นตอนต่อไป ตรวจสอบแบบฝึกหัดบทบาทสามารถเล่นในชุดย่อยเฉพาะของผู้ป่วยซึมเศร้า: ผู้ที่ มีโรคเบาหวาน มันเป็นปัญหาสำคัญ เธอกล่าว "ราคา depressive อาการสำคัญทางคลินิกและการวิเคราะห์ของเศร้ามีสูงกว่าในผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวานมากกว่าประชากรทั่วไป เธอกล่าวว่า และระหว่างเบาหวาน เธอเพิ่ม โรคซึมเศร้ามักจะยากในการรักษา และมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้น การทำงานทั้งสองวิธี คนที่ มีโรคเบาหวานมีแนวโน้มที่จะพัฒนาภาวะซึมเศร้า และยังมีคนที่ มีภาวะซึมเศร้ามีแนวโน้มในการพัฒนาโรคเบาหวาน "จำนวนศึกษาดูคนที่ มีความผิดปกติทั้งเสี่ยงตายมากขึ้นกว่าคนที่ มีโรคอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียว เธอกล่าวเนื่องจากโรคเบาหวานและโรคอ้วนไปมือในมือ ดูตรรกะการ de Groot ว่า ออกกำลังกายสามารถรักษาเงื่อนไขทั้งสองอย่างมีประสิทธิภาพ เมื่อเธอทานวรรณคดี เธอประหลาดใจที่จะค้นหาหัวข้อไม่ได้ทำการวิจัย ดังนั้น เธอเปิดตัวโครงการนำร่องในผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวาน และโรคซึมเศร้า undertook 12 สัปดาห์ออกกำลังกายและรับรู้พฤติกรรมบำบัด (ชุมชน) ขัดจังหวะโดยโปรแกรม (เบาหวาน 2009) ต่อผู้เข้าร่วมที่ใช้แสดงให้เห็นการปรับปรุงทั้ง ในภาวะซึมเศร้า และระดับ A1C โปรแกรม เครื่องหมายเลือดที่สะท้อนให้เห็นถึงการควบคุมน้ำตาลในเลือด เทียบกับในกลุ่มควบคุม เธอเป็นตอนนี้ดำเนินการศึกษาขนาดใหญ่เพื่อสำรวจการออกกำลังกายและชุมชน ทั้งคนเดียว และ ร่วม การรักษาโรคซึมเศร้าโรคเบาหวานที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อเจนนิเฟอร์คาร์เตอร์, PhD, ให้คำแนะนำผู้ป่วยมักจะแสดงให้เห็นเธอที่พวกเขาเดินตามที่พวกเขาพูดคุย "ผมทำงานในมหาวิทยาลัยเป็นป่าที่สวยงาม" กล่าวว่าการให้คำปรึกษาและการกีฬาจิตวิทยาที่ศูนย์สำหรับการใช้ชีวิตที่สมดุลในโอไฮโอ.
เดินผ่านการบำบัดผู้ป่วยมักจะช่วยให้ผ่อนคลายและเปิดขึ้นเธอก็พบว่า แต่ที่ไม่ได้ประโยชน์เท่านั้น ในฐานะที่เป็นประธานที่ผ่านมาทันที APA ของ Div 47 (การออกกำลังกายและการกีฬาจิตวิทยา) เธอตระหนักดีถึงประโยชน์ต่อสุขภาพจิตในการเคลื่อนย้ายกล้ามเนื้อของคุณ "ผมมักจะแนะนำการออกกำลังกายสำหรับลูกค้าจิตบำบัดของฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่มีความกังวลหรือหดหู่" เธอกล่าว.
แต่น่าเสียดายที่โปรแกรมการฝึกอบรมที่จบการศึกษาไม่ค่อยสอนนักเรียนวิธีการที่จะช่วยให้ผู้ป่วยปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการออกกำลังกายของพวกเขาคาร์เตอร์กล่าวและนักจิตวิทยาหลายคนไม่ได้รับ ไตของตัวเอง "ผมคิดว่าทางคลินิกและนักจิตวิทยาการให้คำปรึกษาจะทำงานที่ดีขึ้นของการผสมผสานการออกกำลังกายในการรักษา" เธอกล่าว.
"การออกกำลังกายเป็นสิ่งที่นักจิตวิทยาได้รับช้ามากที่จะเข้าร่วมกับ" เห็นด้วยไมเคิลอ็อตโต, PhD, ศาสตราจารย์วิชาจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยบอสตัน . ".. คนรู้ว่าการออกกำลังกายจะช่วยให้ผลทางกายภาพมีความตระหนักมากน้อยของผลสุขภาพจิต - และมากความสามารถมากน้อยที่จะแปลความตระหนักในการดำเนินการออกกำลังกายนี้"
นักวิจัยยังคงทำงานออกรายละเอียดของการดำเนินการว่าวิธีการออกกำลังกายเป็นสิ่งจำเป็นมาก สิ่งที่อยู่เบื้องหลังกลไกการออกกำลังกายเพิ่มนำและทำไม - แม้จะมีประโยชน์ทั้งหมดของการออกกำลังกาย - มันเป็นเรื่องยากมากที่จะไปสำหรับการเขย่าเบา ๆ ในเช้าวันนั้น แต่เป็นหลักฐานกองการเชื่อมต่อการออกกำลังกายสุขภาพจิตจะกลายเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สนใจ. การเพิ่มประสิทธิภาพของอารมณ์ถ้าคุณได้ไปเลยทีเดียวสำหรับการทำงานหลังจากวันที่เครียดโอกาสที่คุณรู้สึกดีขึ้นหลังจากนั้น "การเชื่อมโยงระหว่างการออกกำลังกายและอารมณ์ที่มีความแข็งแรงมาก" อ็อตโตกล่าวว่า "โดยปกติภายในห้านาทีหลังจากออกกำลังกายระดับปานกลางคุณจะได้รับผลกระทบอารมณ์การเพิ่มประสิทธิภาพ." แต่ผลกระทบของการออกกำลังกายขยายเกินระยะสั้น วิจัยแสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายนอกจากนี้ยังสามารถช่วยบรรเทาภาวะซึมเศร้าในระยะยาว. บางส่วนของหลักฐานที่มาจากในวงกว้างประชากรที่ใช้ศึกษาความสัมพันธ์ "มีข้อมูลทางระบาดวิทยาที่ดีที่จะแสดงให้เห็นว่าคนที่ใช้งานมีความสุขน้อยกว่าคนที่ไม่ได้ใช้งาน. และคนที่มีการใช้งานและหยุดมีแนวโน้มที่จะมีความสุขมากกว่าคนที่รักษาหรือเริ่มต้นโปรแกรมการออกกำลังกาย" เจมส์ Blumenthal, PhD, นักจิตวิทยาคลินิกที่กล่าวว่า มหาวิทยาลัยดุ๊ก. หลักฐานที่มาจากการศึกษาทดลองได้เป็นอย่างดี Blumenthal มีการสำรวจการเชื่อมต่ออารมณ์ออกกำลังกายผ่านชุดของการทดลองแบบสุ่ม ในการศึกษาเช่นนี้เขาและเพื่อนร่วมงานของเขาได้รับมอบหมายให้ผู้ใหญ่ที่อยู่ประจำที่มีโรคซึมเศร้าให้เป็นหนึ่งในสี่กลุ่ม: การออกกำลังกายภายใต้การดูแลการออกกำลังกายที่บ้านตามการรักษาด้วยยากล่อมประสาทหรือยาหลอก หลังจากสี่เดือนของการรักษา Blumenthal พบผู้ป่วยในการออกกำลังกายและกลุ่มยากล่อมประสาทที่มีอัตราที่สูงขึ้นของการให้อภัยกว่าผู้ป่วยเกี่ยวกับยาหลอก การออกกำลังกายที่เขาสรุปโดยทั่วไปเปรียบได้กับซึมเศร้าสำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้า (Psychosomatic Medicine, 2007). Blumenthal ตามมาด้วยผู้ป่วยหนึ่งปีต่อมา ประเภทของการรักษาพวกเขาได้รับการพิจารณาคดีในช่วงสี่เดือนไม่ได้คาดการณ์การให้อภัยปีต่อมาเขาพบว่า แต่วิชาที่รายงานออกกำลังกายเป็นประจำที่หนึ่งปีติดตามได้ที่ต่ำกว่าคะแนนภาวะซึมเศร้ากว่าคู่ของพวกเขาใช้งานน้อย (Psychosomatic Medicine, 2010) "การออกกำลังกายไม่เพียง แต่ดูเหมือนว่าสิ่งสำคัญสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า แต่ยังป้องกันการกำเริบของโรคใน" เขากล่าว. แน่นอนว่ามีความท้าทายระเบียบวิธีการวิจัยผลกระทบที่จะของการออกกำลังกายจากบัตรประจำตัวของกลุ่มเปรียบเทียบที่เหมาะสมกับข้อ จำกัด ของตัวเองรายงาน แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้ร่างกายที่น่าสนใจของหลักฐานที่ได้เกิด ในปี 2006 อ็อตโตและเพื่อนร่วมงานการตรวจสอบ 11 การศึกษาการตรวจสอบผลกระทบของการออกกำลังกายที่เกี่ยวกับสุขภาพจิต พวกเขามุ่งมั่นออกกำลังกายที่อาจจะมีการแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับโรคซึมเศร้า (จิตวิทยาคลินิก: วิทยาศาสตร์และการปฏิบัติ, 2006) จากผลการวิจัยที่พวกเขาได้ข้อสรุปแพทย์ควรพิจารณาเพิ่มการออกกำลังกายเพื่อแผนการรักษาสำหรับผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้าของพวกเขา. แมรี่เดอกรู, PhD, นักจิตวิทยาในแผนกของยาที่มหาวิทยาลัยอินเดียนาได้คือการวิจัยหนึ่งในขั้นตอนต่อไปตรวจสอบบทบาท การออกกำลังกายที่สามารถเล่นในเซตโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ป่วยที่มีภาวะซึมเศร้า: ผู้ที่มีโรคเบาหวาน มันเป็นปัญหาที่สำคัญเธอบอกว่า "ราคาของอาการซึมเศร้านัยสำคัญทางคลินิกและการวินิจฉัยของโรคซึมเศร้าสูงในผู้ใหญ่ที่เป็นโรคเบาหวานกว่าในประชากรทั่วไป" เธอกล่าว และในหมู่ผู้ป่วยโรคเบาหวานเธอกล่าวเสริมว่าภาวะซึมเศร้ามักจะเป็นเรื่องยากที่จะรักษาและมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีก สมาคมทำงานทั้งสองวิธี ผู้ป่วยโรคเบาหวานมีแนวโน้มที่จะพัฒนาภาวะซึมเศร้าและผู้ที่มีภาวะซึมเศร้านอกจากนี้ยังมีแนวโน้มที่จะพัฒนาเป็นโรคเบาหวาน "จากการศึกษาแสดงให้ผู้คนมีความผิดปกติทั้งที่มีความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับการเสียชีวิตมากกว่าเป็นคนที่มีความผิดปกติอย่างใดอย่างหนึ่งเพียงอย่างเดียว" เธอกล่าว. เนื่องจากเป็นโรคเบาหวานและโรคอ้วนไปมือในมือมันดูเหมือนตรรกะที่จะ Groot ที่ออกกำลังกายได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถรักษา ทั้งเงื่อนไข เมื่อเธอทบทวนวรรณกรรมที่เธอรู้สึกประหลาดใจที่จะหาหัวข้อที่ไม่ได้รับการวิจัย ดังนั้นเธอจึงเปิดตัวโครงการนำร่องในการที่ผู้ใหญ่ที่มีโรคเบาหวานและภาวะซึมเศร้าเข้ามารับการออกกำลังกาย 12 สัปดาห์และการรักษาความรู้ความเข้าใจพฤติกรรม (CBT) โปรแกรมการแทรกแซง (โรคเบาหวาน 2009) ทันทีหลังจากโปรแกรมที่ผู้เข้าร่วมที่ออกกำลังกายมีการปรับปรุงทั้งในภาวะซึมเศร้าและในระดับ A1C เครื่องหมายเลือดที่สะท้อนให้เห็นถึงการควบคุมน้ำตาลในเลือดเมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มควบคุม เธอในขณะนี้การดำเนินการศึกษาขนาดใหญ่ที่จะไปสำรวจการออกกำลังกายและการท่องเที่ยวทั้งคนเดียวและในการรวมกันสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้าเป็นโรคเบาหวานที่เกี่ยวข้อง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเจนนิเฟอร์ คาร์เตอร์ , ปริญญาเอก , ให้คำปรึกษาผู้ป่วย เธอมักจะแสดงให้เห็นพวกเขาเดินตามที่พวกเขาพูด " ผมทำงานในวิทยาเขตที่สวยงามป่า กล่าวว่า การให้คำปรึกษาและนักจิตวิทยา ที่ศูนย์กีฬาสำหรับการใช้ชีวิตที่สมดุลในโอไฮโอ .
เดินเล่นผ่านการบำบัดมักจะช่วยให้ผู้ป่วยผ่อนคลายและเปิดขึ้น เธอพบ แต่ที่ไม่เพียง แต่ได้รับประโยชน์ เป็นประธานที่ผ่านมาทันทีอาภาของ div47 ( การออกกำลังกายและจิตวิทยาการกีฬา เธอตระหนักดีของสุขภาพจิต สุขภาพประโยชน์ของการย้ายกล้ามเนื้อของคุณ . ฉันมักจะแนะนำให้ลูกค้าใช้จิตบำบัดของฉันโดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับผู้ที่มีความกังวลหรือซึมเศร้า , " เธอกล่าว .
น่าเสียดาย โปรแกรมการฝึกอบรมจบไม่ค่อยสอนนักเรียนวิธีการช่วยให้ผู้ป่วยปรับเปลี่ยนพฤติกรรมการออกกําลังกายคาร์เตอร์กล่าวว่าและนักจิตวิทยาไม่ใช้บังเหียนของตนเอง " ฉันคิดว่าทางคลินิกและปรึกษานักจิตวิทยาจะไม่ได้งานที่ดีขึ้นของการผสมผสานการออกกำลังกายในการรักษา , " เธอกล่าว .
" การออกกำลังกายเป็นสิ่งที่นักจิตวิทยาได้ช้ามากต้องไป " ตกลงไมเคิลอ๊อตโต้ , PhD , ศาสตราจารย์ด้านจิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยบอสตัน . ทุกคนรู้ว่าการออกกำลังกายช่วยผลทางกายภาพมีความรู้น้อยมากของผล - สุขภาพจิต และ มาก ความสามารถน้อยมากที่จะแปล ความตระหนักในการปฏิบัติออกกำลังกาย "
นักวิจัยยังคงทำงานออกรายละเอียดของการกระทำที่ : การออกกำลังกายต้องการเท่าไร แล้วมีกลไกเบื้องหลังเพิ่มการออกกำลังกายมา และทำไม ทั้งๆที่ประโยชน์ของกิจกรรมทางกาย - มัน มันหนักไปสำหรับตอนเช้า วิ่งแต่หลักฐานกองขึ้น การออกกำลังกาย สุขภาพจิต การเชื่อมต่อเป็นไม่ละเว้น .

อารมณ์เสริมถ้าคุณเคยไปทำงานหลังจากวันเครียด โอกาสคุณรู้สึกดีขึ้นหลังจากนั้น " การเชื่อมโยงระหว่างการออกกำลังกายและอารมณ์ค่อนข้างแรง " อ๊อดโต้พูด " โดยปกติภายในห้านาทีหลังจากการออกกำลังกายปานกลางคุณได้รับอารมณ์เพิ่มผล "
.แต่ผลของกิจกรรมทางกายที่ขยายเกินระยะสั้น การวิจัยแสดงให้เห็นว่าการออกกำลังกายสามารถช่วยบรรเทาภาวะซึมเศร้าระยะยาว .
บางส่วนของหลักฐานที่ได้มาจากการศึกษา " กว้าง - ตามจำนวนประชากร ) มีข้อมูลทางระบาดวิทยาที่ดีที่จะแนะนำให้ใช้งานคนหดหู่น้อยลงกว่าคนที่ไม่ได้ใช้งานมากและคนที่ถูกใช้งาน และหยุดแนวโน้มที่จะหดหู่มากกว่าผู้รักษา หรือเริ่มต้นโปรแกรมการออกกำลังกาย , " กล่าวว่าเจมส์ Blumenthal , ปริญญาเอก , นักจิตวิทยาคลินิกที่มหาวิทยาลัยดุ๊ก .
หลักฐานที่มาจากการศึกษาทดลองได้เป็นอย่างดี Blumenthal ได้สำรวจอารมณ์ใช้การเชื่อมต่อผ่านชุดของการทดลองแบบสุ่มควบคุม ในการศึกษาเรื่องหนึ่งเขาและเพื่อนร่วมงานของเขาได้รับมอบหมายผู้ใหญ่ sedentary โรคซึมเศร้าเป็นสี่กลุ่มตามบ้านดูแลการออกกำลังกาย การออกกำลังกาย การบำบัดโรคซึมเศร้าหรือยาหยา หลังจากสี่เดือนของการรักษา , Blumenthal พบผู้ป่วยในการออกกำลังกาย ยังสูงกว่าอัตรา remission สูงกว่าผู้ป่วยที่ควบคุม การออกกำลังกาย เขาสรุปโดยทั่วไปเปรียบได้กับ antidepressants สำหรับผู้ป่วยโรคซึมเศร้า ( ทางจิตเวชศาสตร์ , 2007 ) .
Blumenthal ติดตามผู้ป่วย หนึ่งปีต่อมา ประเภทของการรักษาพวกเขาได้รับในช่วงสี่เดือนคดีไม่ทำนาย 12 ปีต่อมา เขาพบ อย่างไรก็ตามกลุ่มที่รายงานการออกกำลังกายเป็นประจำที่ติดตามผล 1 ปีลดอาการซึมเศร้าได้คะแนนกว่า counterparts ใช้งานน้อย ( จิตเวชยา , 2010 ) การออกกำลังกายดูเหมือนว่าไม่เพียง แต่ที่สำคัญสำหรับการรักษาภาวะซึมเศร้า แต่ยังเพื่อป้องกันการกำเริบของโรค , " เขากล่าว .
แน่นอน มีความท้าทายในการศึกษาผลของการออกกำลังกายจากการเปรียบเทียบกลุ่มที่เหมาะสมกับข้อจำกัดของการรายงานตนเอง แม้จะมีความท้าทายเหล่านี้ ร่างกายที่น่าสนใจของหลักฐานก็โผล่แล้ว ใน 2549 , อ๊อตโต้และเพื่อนร่วมงานตรวจสอบ 11 การศึกษาศึกษาผลของการออกกำลังกายต่อสุขภาพจิต พวกเขาตัดสินว่า การออกกำลังกายอาจจะแทรกแซงที่มีประสิทธิภาพสำหรับภาวะซึมเศร้าทางคลินิกจิตวิทยาคลินิกวิทยาศาสตร์และการปฏิบัติ , 2006 ) จากผลการวิจัยเหล่านั้น พวกเขาได้ ซึ่งควรพิจารณาเพิ่มการออกกำลังกายเพื่อการรักษาผู้ป่วยของพวกเขาวางแผนสำหรับหดหู่
แมรี่ de Groot , ปริญญาเอก , นักจิตวิทยาในคณะแพทยศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยอินดีแอนา , การวิจัยอีกขั้นหนึ่ง ตรวจสอบบทบาทของการออกกำลังกายสามารถเล่นในเซตย่อยเฉพาะของผู้ป่วยซึมเศร้า :ผู้ที่มีโรคเบาหวาน มันเป็นปัญหา ที่สำคัญ เธอกล่าวว่า " . อัตราของภาวะซึมเศร้าและการวินิจฉัยทางการแพทย์ที่สำคัญของโรคซึมเศร้าจะสูงกว่าในผู้ใหญ่มีโรคเบาหวานในประชากรทั่วไป , " เธอกล่าว และในหมู่ผู้ป่วยโรคเบาหวาน , เธอจะเพิ่ม , ซึมเศร้ามักจะยากที่จะรักษา และมีแนวโน้มที่จะเกิดขึ้นอีก สมาคมวิ่งได้ทั้งสองทางผู้ป่วยโรคเบาหวานมีแนวโน้มที่จะเป็นโรคซึมเศร้า และผู้ที่มีภาวะซึมเศร้า นอกจากนี้มีแนวโน้มที่จะพัฒนาโรคเบาหวาน . จำนวนของการศึกษาที่ทำให้คนทั้งสองโรคมีความเสี่ยงมากขึ้นสำหรับการตายมากกว่าคน ด้วยโรคคนเดียว , " เธอกล่าว .
เนื่องจากโรคเบาหวานและโรคอ้วนไปมือในมือมันดูเหมือนตรรกะ de Groot การออกกำลังกายได้อย่างมีประสิทธิภาพสามารถรักษาทั้งสองเงื่อนไข เมื่อเธอทบทวนวรรณกรรม เธอแปลกใจที่จะหาหัวข้อไม่ได้สนใจ . ดังนั้น เธอเปิดโครงการนำร่องที่ผู้ใหญ่มีโรคเบาหวานและภาวะซึมเศร้า รับหน้าที่ 12 สัปดาห์การออกกำลังกายและการบำบัดการรู้คิด ( CBT ) โปรแกรมการแทรกแซง ( เบาหวาน , 2009 ) ทันทีต่อไปนี้โปรแกรมผู้เข้าร่วมที่ใช้มีการปรับปรุงทั้งในและภาวะซึมเศร้าในระดับ A1C เลือด , เครื่องหมายที่สะท้อนถึงการควบคุมน้ำตาลในเลือด เมื่อเทียบกับผู้ที่อยู่ในกลุ่มควบคุม ตอนนี้เธอกำลังเรียนศึกษาขนาดใหญ่เพื่อสำรวจการออกกำลังกายและ CBT ทั้งเดี่ยวและการรักษาโรคเบาหวานที่เกี่ยวข้องกับภาวะซึมเศร้า