It is evident from Table-3 that P c

It is evident from Table-3 that P concentrations were significantly higher in mycorrhizal plants at different salinities levels. Mycorrhizal plants had significantly higher root P concentration than shoot. At all the salinity levels, the maximum uptake of P was found in dual combination i.e. G. mosseae + A. laevis in shoot and root. AM symbiosis seems to be positively influenced the composition of mineral nutrients of plants under salt stress conditions (Al-Karaki and Clark, 1998). The phosphorus concentration in plant tissues lowered rapidly at higher salinity level because phosphate ion precipitates with Ca, Mg and Zn, thus being unavailable to plants (Evelin et al., 2009; Park et al., 2009; Wang et al., 2008). The results of present investigation are in consonance with Al-Karaki, (2000), where the effects of mycorrhizal fungi on tomato shoot P concentration were not significant at highest salinity level. It has been reported that external hyphae of AM fungi deliver P to the plants probably due to the extended network of AM fungal hyphae allowing them to explore more soil volume (Ruiz-Lozano and Azcon, 2000). Indeed, mycorrhizal hyphae extend beyond the depletion zone around roots and capture nutrients that are several centimeters away from root surfaces and thus suppress the adverse effect of different salinity stress (Matamoros et al., 1999). Shokri and Maadi (2009) observed that as salinity of soil increased, the concentration of P decreased in shoots of non-mycorrhizal plants in comparison to mycorrhizal plants. Improve P nutrition in AM inoculated plants may improve plant growth, enhanced nodulation and nitrogen fixation in legumes (Garg and Manchanda, 2008). Improved P uptake by AM fungus in plants grown under saline conditions may also reduces the negative effects of Na+ and Cl- ions by maintaining vacuolar membrane integrity, which facilitates compartmentalization within vacuoles and selective ion intake thereby preventing ions from interfering in metabolic pathways of growth (Cantrell and Lindermann, 2001).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มันจะเห็นได้จากตารางที่ 3 ที่มีความเข้มข้น P อย่างมีนัยสำคัญที่สูงขึ้นในพืชไมคอไรซาในระดับความเค็มที่แตกต่างกัน พืช mycorrhizal มีความเข้มข้น P รากสูงกว่ายิง ในทุกระดับความเค็มที่ดูดซึมสูงสุดของ P ถูกพบในการรวมกันคู่เช่นกรัม mosseae + laevis A. ในและราก symbiosis AM ดูเหมือนว่าจะได้รับผลกระทบในเชิงบวกองค์ประกอบของสารอาหารแร่ธาตุของพืชภายใต้เงื่อนไขความเครียดเกลือ (Al-Karaki และคลาร์ก 1998) ความเข้มข้นของฟอสฟอรัสในเนื้อเยื่อพืชลดลงอย่างรวดเร็วในระดับความเค็มสูงขึ้นเนื่องจากตกตะกอนไอออนฟอสเฟตกับ Ca, Mg และสังกะสีจึงเป็นไม่สามารถใช้ได้กับพืช (Evelin et al, 2009;. สวน et al, 2009;.. วัง et al, 2008) . ผลที่ได้จากการตรวจสอบในปัจจุบันอยู่ในความสอดคล้องกันกับอัล Karaki, (2000) ซึ่งผลกระทบของเชื้อราในมะเขือเทศเข้มข้น P ยิงไม่ได้อย่างมีนัยสำคัญที่ระดับความเค็มสูงสุด มันได้รับรายงานว่าเส้นใยของเชื้อราภายนอก AM P เพื่อส่งมอบพืชอาจเป็นเพราะเครือข่ายขยายของเส้นใยเชื้อรา AM ช่วยให้พวกเขาในการสำรวจดินปริมาณมากขึ้น (Ruiz-ซาโนและ Azcon, 2000) อันที่จริง hyphae mycorrhizal ขยายเกินโซนการสูญเสียที่อยู่รอบ ๆ รากและจับสารอาหารที่มีหลายเซนติเมตรห่างจากพื้นผิวรากและทำให้ระงับผลกระทบของความเครียดความเค็มแตกต่างกัน (Matamoros et al., 1999) Shokri และ Maadi (2009) ตั้งข้อสังเกตว่าเป็นความเค็มของดินเพิ่มขึ้นความเข้มข้นของ P ลดลงในใบของพืชที่ไม่ใช่ไมคอไรซาในการเปรียบเทียบกับพืชไมคอไรซา ปรับปรุงโภชนาการ P ใน AM เชื้ออาจปรับปรุงพืชเจริญเติบโตของพืชเกิดปมที่เพิ่มขึ้นและการตรึงไนโตรเจนในพืชตระกูลถั่ว (Garg และ Manchanda 2008) ปรับปรุงการดูดซึม P จากเชื้อรา AM ในพืชที่ปลูกภายใต้เงื่อนไขน้ำเกลืออาจจะช่วยลดผลกระทบของนา + และไอออน Cl- โดยการรักษาความสมบูรณ์ของเมมเบรน vacuolar ที่อำนวยความสะดวก compartmentalization ภายใน vacuoles และการบริโภคไอออนเลือกจึงช่วยป้องกันไอออนจากการรบกวนในวิถีการเผาผลาญของการเจริญเติบโต ( Cantrell และ Lindermann, 2001)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โดยจะเห็นได้จาก table-3 p ) มีค่าสูงกว่าในพืชไมโคไรซาที่ระดับความเค็มที่แตกต่างกัน พืชมีความเข้มข้นสูงกว่าไมโคไรซา ราก P มากกว่ายิง ที่ทั้งหมดระดับความเค็มสูงสุดการดูดใช้ P พบสองรวมกัน เช่น กรัม mosseae . laevis ในยอดและรากคือ symbiosis น่าจะเป็นบวกต่อองค์ประกอบของธาตุอาหารของพืชภายใต้สภาวะความเครียดเกลือ ( อัล karaki และคลาร์ก , 1998 ) ความเข้มข้นของฟอสฟอรัสในเนื้อเยื่อพืชลดลงอย่างรวดเร็วที่ระดับความเค็มสูงขึ้นเนื่องจากตะกอนฟอสเฟตไอออนกับ Ca , Mg และ Zn จึงถูกใช้งานไม่ได้กับพืช ( evelin et al . , 2009 ; ปาร์ค et al . , 2009 ; Wang et al . , 2008 )ผลของการสอบสวนในปัจจุบันอยู่ในความสอดคล้องกันกับอัล karaki ( 2000 ) ซึ่งผลของเชื้อราไมโคไรซาในมะเขือเทศยิง P ความเข้มข้นไม่สูง อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับความเค็มของดิน . มันได้รับรายงานว่าเส้นใยเชื้อราภายนอกคือส่ง P พืชอาจเนื่องจากการขยายเครือข่ายเป็นเส้นใยราช่วยให้พวกเขาสำรวจดินและปริมาณ ( รู azcon Lozano ,2000 ) แน่นอน , ไมโคไรซา ) ขยายเกินของโซนรอบรากและยึดรังที่หลายเซนติเมตร ห่างจากพื้นผิวรากจึงระงับผลกระทบของความเค็มที่แตกต่างกันความเครียด ( Matamoros et al . , 1999 ) และ shokri มาดิ ( 2009 ) พบว่าระดับความเค็มของดินเพิ่มขึ้นความเข้มข้นของฟอสฟอรัสลดลง ยอดของพืชในการปลอดคอร์ไรซาพืชไมโคไรซา . เพิ่ม P โภชนาการ เป็นพืชเชื้ออาจช่วยเพิ่มการเจริญเติบโตของพืช เพิ่มการเกิดและการตรึงไนโตรเจนในพืชตระกูลถั่ว ( garg และ manchanda , 2008 )การปรับปรุงการดูดใช้ฟอสฟอรัส โดยเป็นเชื้อราในพืชที่ปลูกภายใต้สภาพดินเค็มอาจช่วยลดผลกระทบเชิงลบของ Na และ Cl - ไอออน โดยการรักษาความ vacuolar เมมเบรน ซึ่งอำนวยความสะดวกในเรื่องการควบคุมอารมณ์ภายในแวคิวโอลและปริมาณ ion selective จึงป้องกันไอออนจากการรบกวนในการเผาผลาญเซลล์ของการเจริญเติบโต ( แคนเทรลล์ และลินเดอร์มานน์
, 2001 )