As the smallest city of Blue Wind E

As the smallest city of Blue Wind Empire, Floating Cloud City seemed to never have any fate with “lively” and “bustling”.

When the small city that appeared slightly quiet and old appeared in full view, Yun Che’s heart uncontrollably jumped with “thump” “thump” sounds.

Having lived here for sixteen years, how could Yun Che not have any emotions toward the small city that carried all his childhood memories.

The Floating Cloud City within his vision became increasingly nearer and bigger; slowly, he faintly saw Xiao Clan’s location, and that dark-green colored rear mountain behind Xiao Clan.

A nostalgic emotion rippled within his heart as the silhouettes of two people emerged in his mind with incomparable clarity. The desire to immediately see them was as intense as a flood being held back by a dam. Looking forward, his eyes became faintly misty, and uncontrollable mutters to himself came from his mouth: “Grandpa, Little Aunt, I’m back… I’m back…. I will never let anyone oppress and harm you ever again….”

As his emotions flooded, he had already arrived above Floating Cloud City’s city gates. If he were to continue, the Snow Phoenix Beast would no doubt instigate a huge uproar within the entire city. Yun Che put away the Snow Phoenix Beast, landed outside of the city gates, and walked into the familiar yet slightly foreign Floating Cloud City on foot.

Unwittingly, three years had already passed.

These three years of experience, thinking from it now, were really like a dream.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นเล็กเมืองของสีฟ้าลมจักรวรรดิ เมืองเมฆลอยเหมือนกับ ไม่เคยมีชะตากรรมใด ๆ กับ "ชีวิตชีวา" และ "คึกคัก"เมื่อเมืองเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนเล็กน้อยเงียบ และเก่าปรากฏในมุมมองแบบเต็ม หัวใจ Yun Che ดะกระโดดด้วย "thump" "thump" เสียงมีอยู่ที่นี่ปีที่สิบหก วิธี Yun Che สามารถอารมณ์ใด ๆ ไปสู่เมืองขนาดเล็กที่ดำเนินการความทรงจำในวัยเด็กของเขาเมืองเมฆลอยภายในวิสัยทัศน์ของเขาก็เอื้อมขึ้น และใหญ่ ขึ้น ช้า เขารวย ๆ เห็นทัพเซียว ทำเลที่ตั้งที่เขียวสีด้านหลังภูเขาเบื้องหลังกองทัพเซียวอารมณ์ที่คิดถึงคลื่นภายในหัวใจของเขาเป็นเงาของคนสองคนที่เกิดในใจของเขาอย่างชัดเจนเปรียบมิได้ ความปรารถนาที่จะเห็นทันทีคือรุนแรงเช่นเดียวกับน้ำท่วมถูกจัดขึ้นกลับ โดยเขื่อน มองไปข้างหน้า ดวงตาของเขากลายเป็นหมอกรวย ๆ และมุตเตอร์สไม่สามารถควบคุมได้กับตัวเองมาจากปากของเขา: "คุณปู่ ป้าเล็ก ผมกลับมา... ฉันกลับมาแล้ว ฉันไม่เคยจะให้ใครกดขี่ และทำร้ายคุณอีก..."ตามอารมณ์ของเขาน้ำท่วม เขาแล้วมาถึงด้านบนประตูเมืองของเมืองลอยเมฆ ถ้าเขาต้องการ สัตว์ฟีนิกซ์หิมะจะไม่ต้องสงสัยก่อความโกลาหลใหญ่ภายในเมืองทั้งหมด Yun Che ย้ายสัตว์ฟีนิกซ์หิมะ ที่ดินนอกประตูเมือง และเดินเข้าไปในเมืองเมฆลอยต่างประเทศเล็กน้อยยังไม่คุ้นเคย ได้เดินเท้าโดยไม่เจตนา สามปีได้แล้วเหล่านี้สามปีประสบการณ์ คิดออกตอนนี้ ถูกจริง ๆ เหมือนฝัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นเมืองที่เล็กที่สุดของบลูเอ็มไพร์ลมลอยเมฆเมืองดูเหมือนจะไม่เคยมีชะตากรรมใด ๆ กับ "ชีวิตชีวา" และ "คึกคัก". เมื่อเมืองเล็ก ๆ ที่ดูเหมือนเงียบเล็กน้อยและเก่าปรากฏในมุมมองแบบเต็มหัวใจหยุนเจ๊ดะเพิ่มขึ้นด้วย "กระหน่ำ . "" กระหน่ำ "เสียง. มีอยู่ที่นี่มาสิบหกปีได้อย่างไรที่หยุนเจ๊ไม่ได้มีอารมณ์ใด ๆ ไปยังเมืองเล็ก ๆ ที่ดำเนินการทรงจำวัยเด็กของเขาทั้งหมดลอยเมฆเมืองภายในวิสัยทัศน์ของเขามากขึ้นเรื่อย ๆ และขนาดใหญ่ใกล้; ช้าเขาแผ่วเบาเห็นเสี่ยวตั้งตระกูลและสีเขียวเข้มภูเขาด้านหลังสีอยู่เบื้องหลังเสี่ยวแซ่. อารมณ์คิดถึงกระเพื่อมในหัวใจของเขาเป็นเงาของคนสองคนโผล่ออกมาในความคิดของเขาที่มีความชัดเจนที่เปรียบมิได้ ความปรารถนาที่จะเห็นพวกเขาทันทีเป็นรุนแรงเช่นเดียวกับน้ำท่วมกลับถูกจัดขึ้นโดยเขื่อน มองไปข้างหน้าดวงตาของเขากลายเป็นหมอกจาง ๆ และไม่สามารถควบคุมพึมพำกับตัวเองมาจากปากของเขา: "คุณปู่เล็ก ๆ น้อย ๆ ป้าฉันกลับมาแล้ว ... ฉันกลับ ... ฉันจะไม่ยอมให้ใครมากดขี่ข่มเหงและเป็นอันตรายต่อคุณเคยอีกครั้ง ... . " ในฐานะที่เป็นอารมณ์ของเขาถูกน้ำท่วมเขาได้มาถึงแล้วข้างต้น Floating เมฆเมืองประตูเมือง ถ้าเขาจะยังคงหิมะฟินิกซ์สัตว์ไม่มีข้อสงสัยจะกระตุ้นความโกลาหลขนาดใหญ่ที่อยู่ในเมืองทั้งเมือง Yun Che นำไปหิมะฟินิกซ์สัตว์ที่ดินนอกประตูเมืองและเดินเข้าไปในที่คุ้นเคยยังต่างประเทศเล็กน้อยลอยเมฆเมืองด้วยการเดินเท้า. โดยไม่เจตนาสามปีได้ผ่านไปแล้ว. ทั้งสามปีของประสบการณ์ความคิดจากการได้ในขณะนี้ได้ มันเหมือนความฝัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นเมืองที่เล็กที่สุดของอาณาจักรสายลมสีน้ำเงิน เมืองเมฆลอยที่ดูเหมือนไม่เคยมีโชคกับ " มีชีวิตชีวา " และ " คึกคัก "เมื่อเมืองเล็ก ๆที่ปรากฏเล็กน้อยเงียบและเก่าที่ปรากฏในมุมมองเต็ม ยุนเช หัวใจมันดะเพิ่มขึ้นด้วย " ตั๊ก " " ตุบ " เสียงใช้ชีวิตที่นี่มา 16 ปีแล้ว ทำไมยุนเช ไม่มีความรู้สึกต่อเมืองเล็กๆที่นำความทรงจำในวัยเด็กของเขาเมฆที่ลอยเมืองภายในวิสัยทัศน์ของเขาก็มากขึ้น ใกล้ๆ ; อย่างช้าๆ เขาเห็นสถานที่ๆเสี่ยว ของตระกูล และ สีเขียวเข้ม สีด้านหลังภูเขาข้างหลังเสี่ยวเผ่าอารมณ์คิดถึงคลื่นภายในหัวใจของเขาเป็นเงาของคนสองคนปรากฏขึ้นในจิตใจของเขา ด้วยความชัดเจน ความปรารถนาที่จะเห็นได้ทันทีพวกเขาเป็นรุนแรงเป็นน้ำท่วมจัดขึ้นกลับโดยเขื่อน มองไปข้างหน้า ดวงตาของเขากลายเป็นหมอกจางๆ และแก่นงึมงำกับตัวเองที่ออกมาจากปากของเขา : " ปู่ ป้านิด ผมกลับมาแล้ว . . . กลับมาแล้ว . . . . . . . ผมจะไม่มีวันยอมให้ใครข่มเหงและทำร้ายเธออีก . . . . . . . "เป็นอารมณ์ที่ถูกน้ำท่วม เขาได้เดินทางมาถึงประตูเมือง เมฆที่ลอยเหนือเมืองของ ถ้าเขายัง หิมะ ฟีนิกซ์ สัตว์จะไม่มีการสงสัยก่อความวุ่นวายในเมืองใหญ่ทั้งหมด ยุนเช เก็บหิมะ ฟินิกซ์สัตว์ที่ดินนอกประตูเมือง และเดินเข้าไปยังเมืองต่างคุ้นเคยเล็กน้อย เมฆที่ลอยเท้าโดย สามปีได้ผ่านไปแล้วเหล่านี้สามปีของประสบการณ์ คิดจากมันตอนนี้ ก็เหมือนความฝัน