Bwakk bwakk! Half Seasoned Half Fri

Bwakk bwakk!
Half Seasoned Half Fried!
The chicken that betrayed Lee Hyun and went to Seoyun haven't eaten anything.
The hospital nurses gave it rice, millet, sesame seed, as well as other different types of chicken feed they've obtained, but all were in vain.

“Why don’t you eat?”
“He’s going to starve to death.”

The nurses in Seoyun hospital room watched the rooster with anxious eyes.
To be precise, they were worried about Seoyun.
The tenderhearted and kind Seoyun, for if the chicken that was kept by her dies, she would be greatly damaged.
Half Seasoned Half Fried just lay there weakly.

“……”

Seoyun sadly stroke the chicken.
She lamented that there was nothing else she could give to the chicken outside of this.

‘Do you want to go back to your owner?’

Seoyun’s eyes filled with fret.
It may have been a mistake for her to take Half Seasoned Half Fried.
She believes that she could not have the love of anyone!
More so, she couldn't even gain trust and love from a chicken.

‘Lee Hyun. I have to take it to him.’

Having decided, Seoyun tried to lift Half Seasoned Half Fried.
But the chicken strongly resisted as she attempted to lift it from its roost.
The gesture of never wanting to go!
The nurse who were observing the situation were quite impressed.

“Chickens are also more intelligent than most creatures. They're able feel and think more than what people believes.”
“It's a really good chicken; it like the heart of its new owner while it also misses its old home. It would be nice if it could take just a bit of food…”

While filled with wrenching sympathy, Seoyun and the nurses tried to be quiet so Half Seasoned Half Fried could go to sleep.
Then, in the middle of this, another nurse opened the door and came in.
She brought Seoyun’s meal on a platter.
Vitamin rich vegetable and pork dishes.
Bwakkk!
At that moment, Half Seasoned Half Fried flapped its feathered wings and flew straight toward the tray. It then began pecking up the pork to eat.
Ttotototototok.
It was just going at it on the tray.

“…!”

After eating a huge amount of food, the chicken peacefully fell asleep.

‘I have heard stories of chicken eating pork, but…’
‘This wasn’t about separation anxiety. That chicken is just a pig.’

The nurses have realized it.
Seoyun was also in deep thought.

‘I just wanted to receive love; but I have never tried reaching out first.’

The only person whom she felt comfortable with was Lee Hyun.
In Royal Road, he was the one who made the food for her to eat. During the MT too, she also ate the food he cooked. But she did not offer a word of gratitude.

‘There’s nothing I can do for him.’

Seoyun then nodded her head.
From now on, she wanted change, even if it just a little.

‘Next time…I’ll give him my food.’

She knew where he would go to eat during lunch.

‘On my own…not some cheap already-made lunch. I want to make the food to give to him.’

Seoyun fell into deep thoughts, for she was busy determining what to prepare.

***

“Guys, come here.”

Lee Hyeyeon came into the yard.
She had prepared the portion of food for the chicken that Lee Hyun have started raising from long ago. She wanted to directly and tidily give the chickens their meal; and as a brother, Lee Hyun could not reject.
Lee Hyeyeon happily gave them the feed she worked on.

“Today’s meal is kalbi.”

Bwaaaak!
The first, Boiled Egg, pecked at the little strings of kalbi as he eats.
Afterward, Sunny Side Up, Mother Hen, Soup, Fried, Seasoned, and even the newly replaced Half Seasoned Half Fried went at the remaining kalbi.
The chicks that were recently hatched!
The growing chicks had already eaten the worms that Mother Hen gave them, but they’ve smartened up and hovered towards the kalbi.

“A very harmonious scene.”

Lee Hyeyeon felt happy.
The chickens and the chicks were gathering along side the kalbi. It was a very cute sight.
A considerable amount of leftover of meat on the bones after the chicken had finish eating.
Not one to abandon food, Lee Hyeyeon called forth for one more animal who was sitting in wait from a distance.

“Boshin, come here.”

Woof woof!
It went at the leftover portion of the kalbi.
The dog’s name was Mohm Boshin[1]!
She brought in a young stray pup in the neighborhood to eat, but did not do so because she had grown attached to him.

“You must have been hungry.”

Lee Hyeyeon stroked Mohm Boshin’s head.
It’s a known fact to not touch a dog while it is eating; but Mohm Boshin was fine with it.
Arf arf!
As if asking to be petted some more, after finishing up the kalbi, it rolled over and assumed the belly up position with its limbs held high.
Usually not that clever of a dog, it can still chases birds and even knew where to take care of its business.
Whenever he does this, Lee Hyeyeon lets out a brilliant smile.

“Our Boshin is very sweet.”

A girl and a dog.
A very peaceful scene.
But, Mohm Boshin have not forgotten.
During the days when he was younger, she personally named him as such with her wickedly staring gaze.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Bwakk bwakk ครึ่งปรุงรสทอดครึ่ง ไก่ที่ทรยศ Lee Hyun และไป Seoyun ไม่ได้กินอะไร พยาบาลโรงพยาบาลให้ข้าวฟ่าง เมล็ดงา เช่น อื่น ๆ แตกต่างกันของอาหารไก่ที่ได้รับ แต่ทั้งหมดสู้"ทำไมไม่คุณกิน" "เขากำลังจะอดตาย"พยาบาลในห้องโรงพยาบาล Seoyun ดูระกากับตากระตือรือร้น ต้องแม่นยำ พวกเขากังวลเกี่ยวกับ Seoyun Seoyun tenderhearted และชนิด สำหรับถ้าไก่ที่ถูกเก็บไว้ที่เธอตาย เธอจะมากเสียหาย ผัดครึ่งปรุงรสครึ่งเพียงวางมีสูญ“……”Seoyun เศร้าโรคหลอดเลือดสมองไก่ นาง lamented ที่ไม่มีอะไรอื่นที่เธอสามารถให้ไก่ภายนอกนี้'คุณต้องการกลับไปยังเจ้าของหรือไม่'ตาของ Seoyun เต็มไป ด้วยไม่สบายใจ มันอาจถูกผิดเธอจะทอดครึ่งปรุงรสครึ่ง เธอเชื่อว่า เธอไม่ได้รักใคร จำนวนมาก เธอไม่สามารถแม้จะได้รับความไว้วางใจ และรักจากไก่' Lee Hyun ฉันต้องใช้เขา 'มีการตัดสินใจ Seoyun พยายามจะยกครึ่งทอดครึ่งปรุงรส แต่ไก่ขอ resisted เธอพยายามจะยกจาก roost ของ รูปแบบนี้ไม่เคยอยากไป พยาบาลผู้ถูกสังเกตสถานการณ์ก็ค่อนข้างประทับใจ"ไก่ได้ยังฉลาดมากขึ้นกว่าสิ่งมีชีวิตมากที่สุด พวกเขาจะได้รู้สึก และคิดมากกว่า สิ่งที่ผู้คนเชื่อ" "มันเป็นไก่ดี มันเหมือนของเจ้าของใหม่ในขณะนั้นยังคิดถึงบ้านเก่าของมัน "มันจะดีได้ถ้ามันอาจใช้เวลาเพียงเล็กน้อยของอาหาร...ในขณะที่เต็มไป ด้วยความสะเทือนเห็นใจ Seoyun และพยาบาลที่พยายามให้เงียบเพื่อทอดครึ่งปรุงรสครึ่งสามารถไปนอน กลาง นี้พยาบาลอื่นเปิดประตู แล้วเข้ามา เธอนำอาหารของ Seoyun ในแบบแผ่นเสียง วิตามินอุดมไปด้วยผักและหมูอาหารBwakkk ในขณะที่ ผัดครึ่งปรุงรสครึ่ง flapped ปีกของมันเยี่ยม และบินตรงไปยังถาด มันแล้วเริ่มจิกค่าหมูกินTtotototototok มันเป็นไปได้เพียงบนถาด“…!”หลังจากรับประทานอาหารเป็นจำนวนมาก ไก่สงบล้มหลับ"ผมเคยได้ยินเรื่องราวของไก่กินหมู แต่...' ' นี่ไม่ได้เกี่ยวกับความวิตกกังวลในการแยก ว่าไก่เพียงหมู 'พยาบาลได้รับมัน Seoyun ยังเป็นความคิดที่ลึก"ผมแค่ต้องการได้รับความรัก แต่ฉันไม่เคยพยายามเข้าถึงก่อน 'เพียงคนเดียวที่เธอรู้สึกกับ Lee Hyun ได้ รอยัลถนน เขาเป็นคนทำอาหารเธอกิน ระหว่าง MT มากเกินไป เธอยังกินอาหารที่เขาปรุงด้วยนั้น แต่เธอไม่ได้เสนอคำความกตัญญู'ไม่มีอะไรทำให้เขา'Seoyun nodded ศีรษะของเธอแล้ว จากนี้ เธอต้องการเปลี่ยนแปลง แม้จะเพียงเล็กน้อย' เวลาถัดไป ...ฉันจะให้เขาอาหารของฉัน.'เธอรู้ว่าที่เขาจะไปกินระหว่างมื้อกลางวัน' ด้วยตัวเอง...ไม่ใช่กลางวันทำแล้วราคาถูก อยากทำอาหารให้เขา 'Seoyun ตกลงไปในความคิดลึก สำหรับเธอไม่ว่างตรวจสอบการเตรียมตัว ***"ผู้ชาย มาที่นี่"Lee Hyeyeon มาหล้า เธอได้เตรียมส่วนของอาหารสำหรับไก่ที่ Lee Hyun ได้เริ่มเลี้ยงจากนาน เธอต้องการให้โดยตรง และ tidily ไก่อาหารของพวกเขา และเป็นพี่น้อง Lee Hyun อาจไม่ปฏิเสธ Lee Hyeyeon อย่างมีความสุขให้พวกเขาอาหารที่เธอทำ"อาหารวันนี้เป็น kalbi"Bwaaaak ครั้งแรก ไข่ต้ม pecked ที่สายเล็ก ๆ ของ kalbi เป็นเขากิน หลัง ซันนี่ด้านขึ้น แม่ไก่ ต้ม ผัด Seasoned และแม้การใหม่แทนครึ่งปรุงรสครึ่งทอดไปที่ kalbi ที่เหลือ ลูกไก่ที่ฟักได้ล่าสุด ลูกไก่เจริญเติบโตแล้วได้กินตัวหนอนที่แม่ไก่ให้ แต่พวกเขาได้ smartened ค่า และโฮเวอร์ต่อ kalbi"สามัคคีมากฉากนั้น"Lee Hyeyeon รู้สึกมีความสุข ไก่และลูกไก่ได้รวบรวมด้านข้าง kalbi มันเป็นสายตาที่น่ารักมาก มียอดเงินมากของเหลือของเนื้อในกระดูกหลังจากไก่ได้รับประทานอาหารเสร็จ ไม่หนึ่งสละอาหาร Lee Hyeyeon เรียกมาสำหรับสัตว์มากกว่าที่นั่งในรอจากระยะไกล"โบะชิง มาที่นี่"Woof woof มันไปที่ส่วนเหลือของ kalbi ชื่อของสุนัขถูก Mohm โบะชิง [1] เธอมาในฑิมภ์หลงทางหนุ่มสาวในย่านกิน แต่ไม่ได้ เพราะเธอก็เพิ่มขึ้นแนบกับเขา"คุณต้องได้หิว"Lee Hyeyeon แบบขีดลง Mohm โบะชิงหัว มันเป็นความจริงรู้จักไม่สัมผัสสุนัขขณะที่กำลังทาน แต่โบะชิง Mohm ถูกดีด้วยArf arf ถ้าถามเพื่อ petted บางมาก หลังจากเสร็จสิ้นค่า kalbi สะสม และสมมติท้องขึ้นตำแหน่งกับแขนขาของขึ้นสูง ปกติไม่ที่ฉลาดของสุนัข มันยังสามารถ chases นก และยังรู้จักที่จะดูแลธุรกิจ เมื่อใดก็ ตามที่เขาทำ Lee Hyeyeon ให้ออกรอยยิ้มสดใส"โบะชิงเราไม่หวาน"สาวและสุนัข ฉากที่ดีมาก แต่ ไม่ได้ลืมโบะชิง Mohm ในระหว่างวันเมื่อเขาอายุน้อยกว่า เธอเองตั้งชื่อเขาดัง ด้วยสายตาของเธอร้ายกาจ staring

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Bwakk bwakk!
ครึ่งทอดปรุงรสครึ่ง!
ไก่ที่จะทรยศลีฮยอนและไป Seoyun ยังไม่ได้กินอะไร.
พยาบาลโรงพยาบาลให้มันข้าว, ข้าวฟ่าง, เมล็ดงา, เช่นเดียวกับประเภทที่แตกต่างกันอื่น ๆ ของอาหารไก่ที่พวกเขาได้รับ แต่ทั้งหมดอยู่ในไร้สาระ. "ทำไมคุณไม่กิน?" "เขาจะอดตาย." พยาบาลในห้องพักโรงพยาบาล Seoyun ดูไก่ด้วยตากังวล. จะแม่นยำพวกเขากังวลเกี่ยวกับ Seoyun. และเอ็นดู ชนิด Seoyun เพราะถ้าไก่ที่ถูกเก็บไว้โดยเธอตายเธอจะได้รับความเสียหายอย่างมาก. ครึ่งครึ่งเก๋าทอดเพียงแค่วางไม่ค่อยมี. "...... " Seoyun เศร้าจังหวะไก่. เธอเสียใจว่ามีอะไรอย่างอื่นที่เธอจะมอบให้กับ ไก่นอกนี้. 'คุณต้องการที่จะกลับไปยังเจ้าของของคุณ?' ดวงตา Seoyun ของเต็มไปด้วยความไม่สบายใจ. มันอาจจะเป็นความผิดพลาดที่เธอจะใช้เวลาครึ่งเก๋าครึ่งทอด. เธอเชื่อว่าเธอไม่สามารถมีความรักของทุกคน ! ขึ้นเพื่อที่เธอจะไม่ได้รับความไว้วางใจและความรักจากไก่. 'ลีฮยอน ฉันมีที่จะนำไปให้กับเขา. ' มีการตัดสินใจ, Seoyun พยายามที่จะยกครึ่งครึ่งเก๋าผัด. แต่ไก่ขอต่อต้านขณะที่เธอพยายามที่จะยกมันจากนั้นขัน. ท่าทางไม่เคยต้องการที่จะไป! พยาบาลที่ได้รับการสังเกต สถานการณ์มีความประทับใจมาก. "ไก่นอกจากนี้ยังฉลาดมากขึ้นกว่าสิ่งมีชีวิตมากที่สุด พวกเขากำลังรู้สึกและคิดว่าสามารถที่มากกว่าสิ่งที่ผู้คนเชื่อว่า ". "มันเป็นไก่ที่ดีจริงๆ; มันเหมือนหัวใจของเจ้าของใหม่ในขณะที่มันยังคิดถึงบ้านเก่าแก่ มันจะดีถ้ามันอาจจะใช้เวลาเพียงเล็กน้อยของอาหาร ... " ในขณะที่เต็มไปด้วยความเห็นอกเห็นใจ wrenching, Seoyun และพยาบาลพยายามที่จะเงียบสงบเพื่อให้ครึ่งครึ่งเก๋าทอดสามารถไปนอน. จากนั้นในช่วงกลางของการนี้, พยาบาลอื่นที่เปิด ประตูและเดินเข้ามาใน. เธอนำอาหาร Seoyun บนแผ่นเสียง. ผักที่อุดมไปด้วยวิตามินและอาหารหมู. Bwakkk! ในขณะที่ครึ่งครึ่งเก๋าทอดกระพือปีกขนนกและบินตรงไปทางถาด จากนั้นก็เริ่มขึ้นจิกเนื้อหมูที่จะกิน. Ttotototototok. มันก็แค่ไปที่มันบนถาด. "... !" หลังจากที่รับประทานอาหารเป็นจำนวนมากของอาหารไก่ผล็อยหลับไปอย่างสงบ. "ผมเคยได้ยินเรื่องราวของไก่เนื้อหมูกิน แต่ ... ' 'นี้ไม่ได้เกี่ยวกับความวิตกกังวลแยก ไก่ที่เป็นเพียงหมู '. พยาบาลได้ตระหนักถึงมัน. Seoyun ก็ยังอยู่ในความคิดลึก. 'ฉันแค่อยากจะได้รับความรัก; แต่ฉันไม่เคยพยายามเอื้อมมือออกครั้งแรก. ' คนเดียวที่เธอรู้สึกพอใจกับลีฮยอน. ในถนนหลวงเขาเป็นคนหนึ่งที่ทำอาหารให้เธอกิน ในช่วง MT เกินไปเธอยังกินอาหารที่เขาปรุงสุก แต่เธอไม่ได้ให้คำขอบคุณ. 'ไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำเพื่อให้เขาเป็น.' Seoyun แล้วพยักหน้าเธอ. จากนี้ไปเธออยากเปลี่ยนแปลงแม้ว่าจะเพียงเล็กน้อย. 'ครั้งต่อไป ... ฉันจะให้เขา อาหารของฉัน. ' เธอรู้ว่าเขาจะไปกินในช่วงกลางวัน. 'ตัวฉันเอง ... ไม่ได้บางอย่างราคาถูกอาหารกลางวันแล้วทำ ฉันต้องการที่จะทำให้อาหารที่จะให้กับเขา. ' Seoyun ตกอยู่ในความคิดลึกเพราะเธอกำลังยุ่งการกำหนดสิ่งที่จะเตรียมความพร้อม. *** "คนมาที่นี่." ลี Hyeyeon เข้ามาในลาน. เธอได้เตรียมในส่วนของ อาหารสำหรับไก่ว่าลีฮยอนได้เริ่มต้นการเลี้ยงจากนานมาแล้ว เธออยากจะเป็นที่เป็นทางตรงและให้ไก่อาหารของพวกเขา; และเป็นพี่ชายของลีฮยอนไม่สามารถปฏิเสธ. ลี Hyeyeon อย่างมีความสุขให้พวกเขามีอาหารที่เธอทำงานอยู่. "อาหารวันนี้เป็น kalbi." Bwaaaak! แรกไข่ต้มจิกสายเล็ก ๆ น้อย ๆ ของ kalbi ในขณะที่เขากิน. ต่อจากนั้น ขึ้นด้านซันนี่, แม่ไก่, ซุปทอดปรุงรส, และแม้กระทั่งการเปลี่ยนใหม่ครึ่งครึ่งเก๋าทอดไปที่ kalbi ที่เหลือ. ลูกไก่ที่ถูกฟักเมื่อเร็ว ๆ นี้! ลูกไก่เจริญเติบโตได้กินแล้วหนอนที่แม่ไก่ให้พวกเขา แต่ พวกเขาได้ดูเก๋ขึ้นและลอยไปทาง kalbi. "ฉากที่กลมกลืนกันมาก." ลี Hyeyeon รู้สึกมีความสุข. ไก่และลูกไก่ได้รับการรวบรวมทางด้าน kalbi มันเป็นภาพที่น่ารักมาก. จำนวนมากของที่เหลือของเนื้อกระดูกไก่หลังจากที่ได้เสร็จสิ้นการรับประทานอาหาร. ไม่มีใครที่จะละทิ้งอาหารลี Hyeyeon เรียกว่าออกมาสำหรับสัตว์อีกหนึ่งคนที่กำลังนั่งอยู่ในการรอคอยจากระยะไกล. "Boshin, มาที่นี่. " โฮ่งโฮ่ง! มันไปที่ส่วนที่เหลือของ kalbi. ชื่อของสุนัขเป็น Mohm Boshin [1]! เธอมาในลูกสุนัขจรจัดหนุ่มในละแวกใกล้เคียงที่จะกิน แต่ไม่ได้ทำเช่นนั้นเพราะเธอได้เติบโตที่แนบมา . กับเขา". คุณต้องได้รับหิว" ลี Hyeyeon ลูบหัว Mohm Boshin ของ. มันเป็นความจริงที่รู้จักกันไม่ได้สัมผัสกับสุนัขในขณะที่มันกิน; แต่ Mohm Boshin ได้ดีกับมัน. Arf arf! ถ้าเป็นขอให้ petted บางมากขึ้นหลังจากจบ kalbi มันกลิ้งไปมาและคิดว่าตำแหน่งขึ้นหน้าท้องแขนขาของตนจัดขึ้นที่สูง. มักจะไม่ฉลาดของสุนัขมัน ยังสามารถไล่นกและแม้รู้ว่าการที่จะดูแลธุรกิจของตน. เมื่อใดก็ตามที่เขาทำอย่างนี้ลี Hyeyeon ช่วยให้ออกรอยยิ้มที่สดใส. "Boshin ของเราคือหวานมาก." หญิงสาวและสุนัข. ฉากที่สงบมาก. แต่ Mohm Boshin ยังไม่ลืม. ในระหว่างวันเมื่อเขาอายุน้อยกว่าเธอเป็นการส่วนตัวชื่อเขาเป็นเช่นนั้นด้วยสายตาที่จ้องมองความชั่วของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

bwakk bwakk !
เก๋าทอดครึ่งครึ่ง !
ไก่ที่ทรยศ ลี ฮุน และ ไป seoyun ยังไม่ได้กินอะไรเลย
พยาบาลโรงพยาบาลให้ข้าว , ข้าวฟ่าง , เมล็ดงา , เช่นเดียวกับชนิดอื่น ๆที่แตกต่างกันของไก่ให้อาหารพวกเขาได้ แต่ทั้งหมดมีในไร้สาระ

" ทำไมไม่กินล่ะ ? "
" เขาจะหิวตาย

"พยาบาลในโรงพยาบาล seoyun ดูไก่ด้วยสายตากังวล
ได้แม่นยำ พวกเขากังวลเกี่ยวกับ seoyun .
seoyun เห็นอกเห็นใจและชนิด สำหรับถ้าไก่ที่ถูกเก็บไว้ โดยตายของเธอเธอจะเสียหายอย่างมาก
ครึ่งครึ่งนอนอยู่ตรงนั้นอย่างอ่อนปรุงรสทอด


" . . . . . . . "

seoyun เศร้าจังหวะไก่เธอโอดครวญว่า ไม่มีอะไรที่เธอจะให้ไก่นอกนี้

' พี่อยากกลับไปเจ้าของ ? '

seoyun ดวงตาเต็มไปด้วยฉลุ .
มันอาจเป็นความผิดพลาดที่เธอใช้เวลาครึ่งครึ่งปรุงรสทอด .
เธอเชื่อว่าเธอไม่ได้รักใคร
เพิ่มเติมดังนั้น เธอไม่สามารถแม้แต่จะได้รับความไว้วางใจและความรักจากไก่ . . . .

'lee ฮยอน ผมต้องเอาไปให้เขา '
.
มีตัดสินใจ seoyun พยายามยกครึ่งครึ่งปรุงรสทอด .
แต่ไก่ มั่น ขณะที่เธอพยายามที่จะยกจากคอน .
ท่าทางของไม่เคยที่อยากจะไป
พยาบาลที่สังเกตสถานการณ์ค่อนข้างประทับใจ

" ไก่ยังฉลาดมากกว่าสัตว์ส่วนใหญ่ พวกเขาจะได้รู้สึก และคิด มากกว่าสิ่งที่คนเชื่อ "
" มันอร่อยจริงๆไก่ ;มันเหมือนหัวใจของเจ้าของใหม่ของมันในขณะที่มันยังคิดถึงที่บ้านเก่าของ มันคงจะดีถ้ามันอาจใช้เวลาเพียงเล็กน้อยของอาหาร . . . . . . . "

ขณะที่เต็มไปด้วย wrenching เห็นใจ seoyun และพยาบาลพยายามเงียบแล้วปรุงรส ทอดได้ครึ่งครึ่งหลับ .
แล้ว ในระหว่างนี้ พยาบาลอีกคนเปิดประตูเข้ามา เธอเอาของ seoyun

อาหารบนจานวิตามินที่อุดมไปด้วยผักและอาหารหมู
bwakkk !
ตอนนั้น ครึ่งครึ่ง ทอดปรุงรสแบบของขนปีกและบินตรงสู่ถาด มันก็เริ่มจิกขึ้นหมูให้กิน ttotototototok
.
มันก็จะอยู่ในถาด .

" . . . . . . . "

หลังจากรับประทานอาหารเป็นจำนวนมาก อาหารไก่ สงบหลับ

" เคยได้ยินเรื่องราวของไก่ กินหมู แต่ . . . . . . . '
นี้ไม่ได้เกี่ยวกับความวิตกกังวลแยก . ไก่เป็นหมู '

พยาบาลได้ตระหนักถึงมัน .
seoyun ก็คิดลึก

ฉันเพียงต้องการที่จะได้รับความรัก แต่ฉันไม่เคยพยายามเอื้อมมือออกไปก่อน '

คนเดียวที่เธอรู้สึกสะดวกสบายกับ ลี ฮยุน
หลวงถนน เขาคือ คนทำอาหารให้เธอกิน ระหว่าง MT เหมือนกัน เธอยังกินอาหารที่เขาปรุงแต่เธอไม่ได้ให้คำขอบคุณ

มันอาจไม่มีอะไรที่ฉันสามารถทำเพื่อเค้าได้ . . .

seoyun แล้วพยักหน้าให้เธอหัว .
จากนี้ไปเธออยากเปลี่ยน แม้ว่าจะเพียงเล็กน้อย

'next เวลา . . . . . . . ผมจะให้เขาอาหารของฉัน "

เธอรู้ว่า เขาจะไปกินมื้อกลางวัน

ในของตัวเอง . . . . . . . ไม่ใช่ถูกๆ ทำให้ได้รับประทานอาหารกลางวัน ผมต้องการทำอาหารให้เขา . . .

seoyun ตกไปลึกความคิดเธอกำลังหาอะไรเตรียม

* * *

" พวกนาย มานี่ "

ลี hyeyeon เข้ามาในบ้าน
เธอได้เตรียมส่วนของอาหารสำหรับไก่ที่ลีฮุนได้เริ่มเลี้ยงมาตั้งนานแล้ว เธอต้องการได้โดยตรง และสะอาด ๆให้ไก่กิน และเป็นพี่ชายของ ลี ฮุน ไม่อาจปฏิเสธ .
ลี hyeyeon มีความสุขให้พวกเขาเลี้ยงเธอทำงานอยู่