GUILT AND SHAMEGuilt and shame are

GUILT AND SHAME
Guilt and shame are distinct yet related, and often considered overlapping (Lazarus, 1991) emotions that have tremendous influence on human psyche. Phenomenologically, guilt is described as an aversive conscious emotion that involves criticism of and remorse for one's thoughts, feelings, or actions. It emerges when we have done something which we consider morally reprehensible, when we act contrary to our internalised values about right and wrong, that is, when we transgress a moral imperative. Guilt makes us want to atone. Because it is focused on the specific, we can get rid of this emotion through corrective action, directed toward self or others (Lewis, 1993).
Shame, on the other hand, arises from our ego-identity, from how we feel about ourselves, from discrepancies between who we are and what we would like to be, and not from anything wrong or inappropriate we have done. Guilt is quite pervasive and strong in cultures in which very strict moral and religious principles exist (Blum, 2008).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความผิดและละอายใจ
ผิดและละอายใจแตกต่างกัน แต่เกี่ยวข้อง และมักจะพิจารณา (ลาซา 1991) ที่ทับซ้อนอารมณ์ที่มีอิทธิพลมหาศาลใน psyche มนุษย์ Phenomenologically ความผิดจะอธิบายเป็นอารมณ์สติ aversive ที่เกี่ยวข้องกับการวิจารณ์และเลือดเย็น อย่างหนึ่งของความคิด ความรู้สึก การดำเนินการ ขึ้นเมื่อเราได้ทำสิ่งที่เราพิจารณาคุณธรรม reprehensible เมื่อเราทำหน้าที่ขัดกับคุณค่า internalised ขวาและไม่ถูกต้อง คือ เมื่อเราล้ำจำคุณธรรม ความผิดทำให้เราต้องการจำนวนมาก เพราะมันจะเน้นเฉพาะ เราสามารถขจัดอารมณ์นี้ผ่านดำเนินการแก้ไข กำกับตนเองหรือผู้อื่น (Lewis, 1993) .
อัปยศ ในทางกลับกัน เกิดจากเราอาตมารหัสประจำตัว จากวิธีการที่เรารู้สึกเกี่ยวกับตนเอง ความขัดแย้งระหว่างที่เราเป็นและสิ่งที่เราต้องการได้ และไม่ใช่ จากสิ่งที่ไม่ถูกต้อง หรือไม่เหมาะสมเราได้แล้ว ความผิดเป็นชุมชนที่ค่อนข้างแพร่หลาย และเข้มแข็งในวัฒนธรรมซึ่งหลักจริยธรรม และศาสนาที่เข้มงวดมากอยู่ (สุ่ม 2008) .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความรู้สึกผิดและความอับอาย
ความรู้สึกผิดและละอายใจยังมีความแตกต่างที่เกี่ยวข้องและมักจะคิดว่าที่ทับซ้อนกัน (ลาซารัส 1991) อารมณ์ที่มีอิทธิพลอย่างมากต่อจิตใจมนุษย์ phenomenologically ผิดอธิบายว่าอารมณ์มีสติ aversive ที่เกี่ยวข้องกับการวิจารณ์และความสำนึกผิดสำหรับความคิดความรู้สึกหรือการกระทำอย่างใดอย่างหนึ่ง มันโผล่ออกมาเมื่อเราได้ทำสิ่งที่เราจะพิจารณาลงโทษทางศีลธรรมเมื่อเราทำหน้าที่ตรงกันข้ามกับค่า internalized ของเราเกี่ยวกับที่ถูกต้องและไม่ถูกต้องนั่นคือเมื่อเราละเมิดศีลธรรม ความรู้สึกผิดที่ทำให้เราต้องการที่จะชดเชย เพราะมันมุ่งเน้นไปที่เฉพาะเจาะจงที่เราสามารถกำจัดของอารมณ์ความรู้สึกนี้ผ่านการดำเนินการแก้ไขกำกับที่มีต่อตนเองหรือผู้อื่น (ลูอิส, 1993)
ความอัปยศในมืออื่น ๆ , เกิดจากอัตตาตัวตนของเราจากวิธีการที่เรารู้สึกเกี่ยวกับตัวเอง จากความแตกต่างระหว่างเราเป็นใครและสิ่งที่เราอยากจะเป็นและไม่ได้มาจากอะไรผิดปกติหรือไม่เหมาะสมที่เราได้ทำ ความผิดเป็นเรื่องที่ค่อนข้างแพร่หลายและแข็งแรงในวัฒนธรรมที่หลักการทางศีลธรรมและศาสนาที่เข้มงวดมากอยู่ (บลัม 2008)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความผิดและความผิดและความอับอายอัปยศ
ชัดเจนเลยที่เกี่ยวข้องและมักจะถือว่าทับซ้อน ( Lazarus , 1991 ) อารมณ์ที่มีอิทธิพลอย่างมากในจิตใจมนุษย์ phenomenologically ความผิดคือ อธิบายเป็น aversive มีสติอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับการวิจารณ์และความสำนึกผิดของความคิด ความรู้สึก หรือการกระทำ มันโผล่ออกมาเมื่อเราได้ทำสิ่งที่เราพิจารณาเลวทรามทางศีลธรรม ,เมื่อเราทำทางของเรา internalised ค่าผิด นั่นคือ เมื่อเรากระทำผิดเป็นเครื่องเตือนใจ ความรู้สึกผิดที่ทำให้เราอยากจะไถ่โทษ เพราะมันเน้นเฉพาะเราสามารถกำจัดความรู้สึกนี้ผ่านการแก้ไข โดยตรงต่อตนเองหรือผู้อื่น ( Lewis , 1993 ) .
น่าอาย , บนมืออื่น ๆที่เกิดจากตัวตนอัตตาของเรา จากวิธีการที่เรารู้สึกเกี่ยวกับตัวเองจากความขัดแย้งระหว่างเราเป็นใครและสิ่งที่เราอยากจะเป็น และไม่ได้ทำอะไรผิด หรือมีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม เราก็ต้องทำ ความรู้สึกผิดที่ค่อนข้างแพร่หลาย และแข็งแรงในวัฒนธรรม จริยธรรมและศาสนาที่เข้มงวดมากอยู่ ( Blum , 2008 ) .