Yun Che finally calmed his energy a

Yun Che finally calmed his energy and blood and then stood up. Seeing the wall he had been smashed into, his face became gloomy. These ten thousand year old profound jade were all priceless treasures! At this moment, a heavy aura came from behind. He turned and saw that the Little Demon Empress had returned. On her face, was a distinct shaking… wrath.

“You used your own blood to refine this pellet?” The Little Demon Empress took out the faint red pellet and asked with an incomparably downcast tone of voice.

Without waiting for Yun Che’s reply, the Little Demon Empress’ voice radiated fury, “You think your Dragon God blood is omnipotent?! You think that you have a way to alter a life that even the Golden Crow Divine God cannot save?!”

“…I don’t know. It might only have a small effect…”

“You’re willing to constantly use your own blood to refine pellets for this empress?!” The Little Demon Empress’ ice-cold eyes radiated with a faint sneer. “Do you think that if you were to do this, this empress would be grateful and be moved to tears?

“Hmph! There are times when you are smart, but sometimes you are impossibly stupid! You think that this can help you win this empress’ favor…” The Little Demon Empress lifted her hand and the faint red pellet sat between her fingers. “But to this empress, if I ingested this without being cautious, I would’ve just been contaminated by your blood!”

As her voice fell, a scarlet gold blaze burned within the palm of her hand, instantly burning the pellet Yun Che had used his blood to refine into ashes.

Yun Che, “…”

“Hmph!” With a wave of her hand, the Little Demon Empress turned around and once more disappeared before his eyes like mist.

“Sigh…” Yun Che shook his head and sighed, muttering to himself, “Why do you need to be like that… I understand women… more than you…”

Above Yun Family’s Medicine Hall, the Little Demon Empress extended her hand and slowly brought the faint red pellet between her lips and lightly swallowed… A soft aura immediately spread, filling her entire body. Whilst flying in the air, she handed toward the center of Demon Imperial City. She was a solitary figure in the vast space up above. In these hundred years, she had always been alone, so perhaps she had long since gotten used to it.

But today, a feeling of a faint mix of loneliness and bitterness she had never felt before was mixed in with her solitude…

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Che ยืนสงบในที่สุด พลังและเลือด และลุกขึ้นยืนแล้ว เห็นเขาได้ถูกทุบเป็นผนัง ใบหน้าของเขากลายเป็นมืดมน เหล่านี้สิบพันปีลึกซึ้งหยกเป็นสมบัติล้ำค่าทั้งหมด ขณะนี้ มีออร่าหนักมาจากข้างหลัง เขาเปิด และเห็นว่า จักรพรรดินีปีศาจน้อยได้กลับ หญิง ถูกแตกสั่น...ลงโทษ"คุณใช้เลือดของคุณเองคัดสรรเม็ดนี้ จักรพรรดินีปีศาจน้อยเอาออกเม็ดสีแดงจาง ๆ และถาม ด้วยน้ำเสียงการท่าเหลือใจโดยไม่ต้องรอการตอบกลับ Yun Che เสียงของคุณหญิงปีศาจน้อยแผ่โกรธ "คุณคิดว่า เลือดเทพเจ้ามังกรของคุณเป็นอำนาจทุกอย่าง คุณคิดว่า คุณมีวิธีที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตที่ไม่สามารถบันทึกแม้ทองขันพระเจ้าพระเจ้า!"“… ฉันไม่รู้ มันอาจมีผลต่อขนาดเล็ก...เท่านั้น""คุณยอมตลอดเวลาใช้เลือดของคุณเองเพื่อปรับเม็ดสำหรับดิเอ็มเพรสนี้!" Empress ปีศาจน้อยฉ่ำตาแผ่กับ sneer จาง "คุณคิดว่า หากคุณต้องการทำเช่นนี้ เอ็มเพรสนี้จะขอบคุณ และย้ายไปน้ำตา"Hmph มีครั้งเมื่อคุณมีสมาร์ท แต่บางครั้งคุณไม่โง่เป็นไปไม่ได้ คุณคิดว่า นี้สามารถช่วยให้คุณชนะความโปรดปรานของจักรพรรดินีนี้..." จักรพรรดินีปีศาจน้อยยกมือของเธอและเม็ดสีแดงจาง ๆ ส.ระหว่างนิ้วมือของเธอ "แต่ไปนี้ดิเอ็มเพรส ถ้าฉันกินนี้ไม่ระมัดระวัง ฉันจะได้เพียงการปนเปื้อน ด้วยเลือดเป็นเสียงของเธอลดลง ทองเปลวไฟสีแดงเผาภายในฝ่ามือของเธอ ได้ทันทีเขียนเม็ด Che ยุนได้ใช้เลือดของเขาเพื่อคัดสรรเป็นขี้เถ้าYun Che '...'"Hmph" มีมือของเธอ จักรพรรดินีปีศาจน้อยหันไปรอบ ๆ และหายไปอีกครั้งก่อนที่ตาของเขาเหมือนหมอก"ถอนหายใจ..." Che ยืนส่ายหัว และถอน หายใจ muttering กับตัวเอง "ทำไมทำคุณต้องการได้เช่นที่... ฉันเข้าใจผู้หญิง...มากกว่าที่คุณ..."ข้างศาลายาของครอบครัวยุน ดิเอ็มเพรสปีศาจน้อยขยายมือของเธออย่างช้า ๆ และนำมาเม็ดสีแดงจาง ๆ ระหว่างริมฝีปากของเธอเบา ๆ กลืนกิน... การนุ่มออร่ากระจายทันที ไส้ของเธอทั้งร่างกาย ในขณะที่บินในอากาศ เธอมอบไปทางเมืองศูนย์ของปีศาจอิมพีเรียล เธอเป็นรูปคนโดดเดี่ยวในพื้นที่กว้างใหญ่ด้านบน ในร้อยปี เธอมักจะได้คนเดียว ดังนั้นบางทีเธอมีนานตั้งแต่ใช้มันแต่วันนี้ ถูกผสมในความรู้สึกของความเหงาและความขมขื่นที่เธอไม่เคยรู้สึกว่าก่อนผสมจาง ๆ กับความสันโดษของเธอ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Yun เจ๊ที่สุดสงบพลังงานและเลือดของเขาแล้วลุกขึ้นยืน เห็นผนังเขาได้รับการกระแทกเข้ากับใบหน้าของเขากลายเป็นมืดมน เหล่านี้หยกลึกซึ้งหมื่นปีเก่าเป็นสมบัติล้ำค่าทั้งหมด! ขณะนี้มีออร่าหนักมาจากข้างหลัง เขาหันและเห็นว่าเล็ก ๆ น้อย ๆ ปีศาจคุณหญิงกลับ บนใบหน้าของเธอเป็นที่แตกต่างกันสั่น ... พระพิโรธ.

"คุณใช้เลือดของคุณเองเพื่อปรับแต่งเม็ดนี้หรือไม่?" ลิตปีศาจคุณหญิงเอาเม็ดสีแดงจาง ๆ และถามด้วยน้ำเสียงเศร้าใจเหลือใจเสียง.

โดยไม่ต้องรอการตอบกลับ Yun เจ๊, เสียงเล็ก ๆ น้อย ๆ ปีศาจดิเอ็มเพรสแผ่โกรธ "คุณคิดว่าเทพเจ้ามังกรเลือดของคุณมีอำนาจทุกอย่าง ?! คุณคิดว่าคุณมีวิธีที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตที่แม้แต่โกลเด้นอีกาพระเจ้าพระเจ้าไม่สามารถบันทึกเป็น ?! "

" ... ผมไม่ทราบว่า มันอาจจะมีเพียงผลกระทบเล็ก ๆ ... "

" คุณยินดีที่จะใช้อย่างต่อเนื่องในเลือดของคุณเองเพื่อปรับแต่งเม็ดสำหรับคุณหญิงนี้ ?! "ลิตปีศาจคุณหญิง 'ตาเย็นแผ่กับเยาะเย้ยลม "คุณคิดว่าถ้าคุณจะทำเช่นนี้คุณหญิงนี้จะขอบคุณและถูกย้ายไปยังน้ำตา?

" ฮึ่ม! มีบางครั้งเมื่อคุณเป็นสมาร์ท แต่บางครั้งคุณจะโง่เป็นไปไม่ได้! คุณคิดว่านี้สามารถช่วยให้คุณชนะคุณหญิงนี้โปรดปราน ... "ลิตปีศาจคุณหญิงยกมือของเธอและเม็ดสีแดงจาง ๆ นั่งอยู่ระหว่างนิ้วมือของเธอ " แต่การที่จะคุณหญิงนี้ถ้าผมกินนี้โดยไม่มีการระมัดระวังผมจะได้รับเพียงแค่การปนเปื้อนในเลือดของคุณ!"

ในฐานะที่เป็นเสียงของเธอลดลงทองสีแดงเข้ม Blaze เผาภายในฝ่ามือของเธอทันทีเผาไหม้เม็ด Yun Che มี ใช้เลือดของเขาเพื่อปรับแต่งเข้าไปในกองขี้เถ้า.

Yun เจ๊ " ... "

"ฮึ่ม!" ด้วยคลื่นของมือของเธอเล็ก ๆ น้อย ๆ ปีศาจคุณหญิงหันไปรอบ ๆ และเมื่อหายไปมากขึ้นต่อหน้าต่อตาเขาเหมือนหมอก.

"เฮ้อ ... " ยุนเจ๊ส่ายหัว และถอนหายใจพึมพำกับตัวเองว่า "ทำไมคุณจะต้องเป็นเช่นนั้น ... ฉันเข้าใจผู้หญิง ... มากกว่าที่คุณ ... "

เหนือ Yun ครอบครัวของแพทย์ห้องโถงเล็ก ๆ น้อย ๆ ปีศาจคุณหญิงยื่นมือของเธอและค่อยๆนำเม็ดสีแดงจาง ๆ ระหว่างริมฝีปากของเธอ กลืนกินเบา ๆ ... กลิ่นอายนุ่มทันทีแพร่กระจายกรอกร่างกายทั้งหมดของเธอ ขณะที่บินอยู่ในอากาศเธอส่งไปยังศูนย์ของปีศาจอิมพีเรียลซิตี้ เธอเป็นคนที่โดดเดี่ยวในพื้นที่ที่กว้างใหญ่ขึ้นไปข้างบน เหล่านี้ร้อยปีเธอเคยเป็นคนเดียวดังนั้นบางทีเธออาจจะได้ยาวตั้งแต่อากาศที่ใช้มัน.

แต่วันนี้ความรู้สึกของการผสมผสานลมของความเหงาและความขมขื่นใจเธอไม่เคยรู้สึกมาก่อนได้รับการผสมกับความเหงาของเธอ ...

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ยุนเชก็สงบเลือดและพลังงานของเขา แล้วลุกขึ้นยืน เห็นกำแพงที่เขาถูกกระแทก หน้าของเขาเริ่มมืดมน เหล่านี้หนึ่งหมื่นปี ลึกซึ้ง หยกเป็นสมบัติล้ําค่าทั้งหมด ขณะนี้มีร่าหนักมาจากข้างหลัง เขาหันไปเห็นจักรพรรดินีปีศาจน้อยก็กลับมา บนใบหน้าของเธอก็สั่น . . . . . . . ที่แตกต่างในความพิโรธ" คุณใช้เลือดของตัวเองเพื่อปรับแต่งเม็ดนี้ " จักรพรรดินีปีศาจน้อยเอาเม็ดสีแดงอ่อน และถามด้วยน้ำเสียงหดหู่หาเสียงโดยไม่ต้องรอของยุนเช ตอบ เสียงคุณหญิง " ปีศาจน้อยเปล่งประกายโกรธ " คุณคิดว่ามังกรของคุณพระเจ้า เลือดสามารถทำได้ทุกอย่าง ? คุณคิดว่า คุณมีวิธีการเปลี่ยนแปลงชีวิตที่แม้แต่ทองกาเทพพระเจ้าไม่สามารถบันทึก ? ! "" . . . . . . . ไม่รู้สิ มันอาจจะมีผลเล็กน้อย " . . . . . . ." คุณจะต้องใช้อยู่ตลอดเวลาในเลือดของคุณเองเพื่อปรับแต่งเม็ดสำหรับราชินี ? " จักรพรรดินี " ปีศาจน้อยเย็นดวงตาเปล่งประกาย มีเยาะ เป็นลม " คุณคิดว่า ถ้าคุณจะทำแบบนี้ จักรพรรดินีนี้จะขอบคุณและถูกย้ายไปน้ำตา" ฮึ่ม ! มีครั้งเมื่อคุณเป็นคนฉลาด แต่ในบางครั้งคุณเป็นคนโง่ คุณคิดว่านี้จะช่วยให้คุณเอาชนะจักรพรรดินี " . . . " ปีศาจจักรพรรดินีน้อยยกขึ้นมือของเธอและสีแดงอ่อนเม็ดนั่งอยู่ระหว่างนิ้วมือ " แต่คุณหญิงนี้ ถ้าผมกินเข้าไปโดยไม่ระมัดระวัง ฉันเพิ่งถูกปนเปื้อนด้วยเลือดของคุณ ! "เป็นเสียงของเธอล้ม ทองแดงลุกโชนเผาภายในมือของเธอทันทีเผาเม็ดยุนเช ได้ใช้เลือดของเขาเพื่อปรับแต่งเป็นเถ้าถ่านยุนเช " . . . . . . . "" ฮึ่ม ! " กับคลื่นจากมือของเธอ ราชินีปีศาจน้อยหันมาอีกทีหายไปต่อหน้าต่อตา เหมือนหมอก" เฮ้อ . . . . . . . " ยุนเชส่ายหัวและถอนหายใจพึมพำกับตัวเอง " ทำไมคุณต้องเป็นแบบนี้ . . . . . . . ผมเข้าใจผู้หญิง . . . . . . . มากกว่าคุณ . . . . . . . "ข้างบนห้องยาของครอบครัวยุน จักรพรรดินีปีศาจน้อยขยายมือของเธอ และค่อยๆ นำสีแดงอ่อนเม็ดระหว่างริมฝีปากและค่อยๆกลืนกิน . . . . . . . ออร่ากระจาย ไส้นุ่มทันที , ร่างกายทั้งหมดของเธอ ขณะบินอยู่ในอากาศ เธอส่งไปยังศูนย์ของปีศาจ Imperial City เธอโดดเดี่ยวอยู่ในพื้นที่กว้างใหญ่ขึ้นไป ในร้อยปี เธอก็อยู่คนเดียวมาตลอด ดังนั้น บางที เธออาจจะเคยชินกับมันแต่ในวันนี้ความรู้สึกของความเหงาและความขมผสมจางๆ ไม่เคยรู้สึกมาก่อนผสมกับความโดดเดี่ยวของเธอ . . . . . . .