Exposure to a hypo- or hyper-osmoti

Exposure to a hypo- or hyper-osmotic medium imposes a concentration gradient between the environment and the animal. Unless efficient mechanisms of ion and water regulation are in place, then the exposure of fish to such conditions will result in changes in plasma osmolality. Plasma osmolality is therefore a useful marker to determine the effectiveness of osmotic regulation. Previous studies in an Australian population of inanga have shown that plasma osmolality is maintained constant at a value of ~ 268 mOsm kg− 1 from FW to about 20 salinity, and these authors classified inanga as a “powerful osmoregulator”. A recent study reported plasma osmolalities of 274 mOsm kg− 1 in inanga maintained in FW, a value that increased to 357 mOsm kg− 1 after 8 h of challenge with water at 28 salinity. In the same study, the authors reported that after 48 h plasma osmolality reached a “new seawater equilibrium”, at a value of 312 mOsm kg− 1. In the present study plasma osmolality was 301.3 ± 0.6 mOsm kg− 1 in FW and 336.1 ± 5.1 mOsm kg− 1 at a salinity of 33, indicating good regulation over this range. However, at the highest salinity (43) plasma osmolality reached significantly higher values (411.1 ± 14.2 mOsm kg− 1). This, however, does not necessarily means that the fish was experiencing an ion imbalance, but may simply signal a new equilibrium. An increase in plasma osmolality in fish acclimated to higher salinities is a common phenomenon, as it is thought to minimise the concentration gradient for ion influx. Consequently this elevated plasma osmolality value observed at 43 salinity, may simply represent the top end of the optimal range of plasma osmolalities in inanga. Future studies using higher salinities are needed to determine the upper limit of salinity tolerance/regulation in inanga.
Within the range of salinities tested, the lowest plasma osmolality was found at an external salinity of 10 (252.8 ± 5.2 mOsm kg− 1), close to the isosmotic point (9.1 salinity). The isosmotic point was calculated as the salinity at which the curves for environmental and internal osmolality intersect. This value is in agreement with previous reports for this species (8.8 salinity; Chessman and Williams, 1975). Therefore the isosmotic point in inanga, as in all teleost fish, is at osmolalities around 30% of full strength SW. The isosmotic point is very close to the average osmolality found in estuaries, which might be advantageous for a migratory fish such as inanga. The habitation of estuarine environments during their juvenile migration, and then for reproduction when adults, would theoretically allow inanga to divert the energy saved from osmoregulation to other processes such as growth and reproduction (see below). This hypothesis is consistent with observations in two Australian galaxiid populations (G. maculatus and Galaxias brevipinnis), where juveniles spend significantly more time in brackish waters during their upstream migration ( Jung et al., 2009). Observations of differential spatial use of estuaries have been noted during the early development of other fish species (Platichthys flesus) ( Mendes et al., 2014 and Le Pichon et al., 2014). Although this has previously been attributed towards substrate and feeding preferences/advantages, it is possible that spatial distribution of fish in settings where salinity varies has an ionoregulatory driver.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสงปานกลางอย. - หรือไฮน้ำกำหนดการไล่ระดับความเข้มข้นระหว่างสภาพแวดล้อมและสัตว์ ยกเว้นว่ากลไกที่มีประสิทธิภาพของไอออนและน้ำระเบียบอยู่ในสถานที่ สัมผัสของปลากับเงื่อนไขดังกล่าวจะส่งผลในการเปลี่ยนแปลงในพลาสม่า osmolality พลาสม่า osmolality จึงเป็นเครื่องหมายที่มีประโยชน์การตรวจสอบประสิทธิผลของการควบคุมน้ำ การศึกษาก่อนหน้านี้ใน inanga ประชากรออสเตรเลียได้แสดงไว้คงที่ที่ค่า osmolality ที่พลา ~ inanga kg− 1 จาก FW เพื่อความเค็มประมาณ 20 และเหล่านี้ผู้เขียนจัด mOsm 268 เป็น "osmoregulator มีประสิทธิภาพ" การศึกษารายงาน osmolalities พลาสม่าของ 274 mOsm kg− 1 ใน inanga รักษาใน FW ค่าที่เพิ่มขึ้นเป็น 357 mOsm kg− 1 หลัง 8 ชั่วโมงความท้าทายด้วยน้ำความเค็ม 28 ในการศึกษาเดียวกัน ผู้เขียนรายงานว่า หลังจาก 48 ชม.พลา osmolality "ใหม่ทะเลสมดุล" มูลค่า 312 mOsm kg− 1 ที่ ในศึกษา osmolality พลาเป็น 301.3 ± 0.6 mOsm kg− 1 ใน FW และ 336.1 kg− ± 5.1 mOsm 1 ที่ความเค็มของ 33 ระบุระเบียบดีช่วงนี้ประมาณ อย่างไรก็ตาม ที่ความเค็มสูง (43) พลา osmolality ถึงค่านัยสำคัญ (411.1 ± 14.2 mOsm kg− 1) นี้ อย่างไรก็ตาม ไม่ไม่จำเป็นต้องหมายความว่า ปลาพบความไม่สมดุลไอออน แต่อาจเพียงแค่สัญญาณสมดุลใหม่ การเพิ่ม osmolality พลาสม่าในปลา acclimated เพื่อ salinities สูงเป็นปรากฏการณ์ที่พบบ่อย เป็นมันเป็นความคิดที่ลดการไล่ระดับความเข้มข้นสำหรับไอออนไหล ดัง นี้ค่า osmolality สูงพลาสมาสังเกตที่ 43 เค็ม อาจเพียงแสดงสุดช่วงที่ดีที่สุดของพลาสม่า osmolalities ใน inanga การศึกษาในอนาคตโดยใช้ salinities สูงต้องกำหนดขีดจำกัดของราคาเผื่อเค็มต่อระเบียบใน inangaภายในช่วงของทดสอบ salinities, osmolality พลาสมาถูกที่สุดพบที่มีความเค็มภายนอก 10 (252.8 ± 5.2 mOsm kg− 1), ใกล้จุด isosmotic (9.1 ความเค็ม) คำนวณจุด isosmotic เป็นความเค็มที่ตัดเส้นโค้งสำหรับ osmolality ภายใน และสิ่งแวดล้อม ค่านี้จะตามซึ่งรายงานก่อนหน้าสำหรับสายพันธุ์นี้ (8.8 เค็ม Chessman และวิลเลียมส์ 1975) ดังนั้น จุด isosmotic ใน inanga ในปลา teleost ทั้งหมด osmolalities ประมาณ 30% ของความแรงเต็ม SW. จุด isosmotic อยู่ใกล้กับ osmolality เฉลี่ยที่พบในบริเวณปากแม่น้ำ ซึ่งอาจเป็นประโยชน์สำหรับปลาอพยพมาเช่น inanga อยู่อาศัยสภาพแวดล้อมที่รองใน ระหว่างการโยกย้ายของเยาวชน และสำหรับเมื่อผู้ใหญ่ ในทางทฤษฎีจะให้ inanga สายพลังงานที่ประหยัดได้จาก osmoregulation กระบวนการอื่น ๆ เช่นการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ (ดูด้านล่าง) สมมติฐานนี้จะสอดคล้องกับข้อสังเกตในสองประชากรออสเตรเลีย galaxiid (G. maculatus และ Galaxias brevipinnis), ที่สัตว์ใช้เวลาในน้ำกร่อยในระหว่างการโยกย้ายต้นน้ำ (จุ et al. 2009) สังเกตความแตกต่างใช้พื้นที่บริเวณปากแม่น้ำได้รับการกล่าวในระหว่างการพัฒนาสายพันธุ์ปลาอื่น ๆ (Platichthys flesus) ต้น (Mendes et al. 2014 และเลอ Pichon et al. 2014) แม้ว่าที่นี่มีก่อนหน้านี้การประกอบต่อพื้นผิวและการให้อาหารชอบ/ข้อดี เป็นไปได้ว่ากระจายตัวเชิงพื้นที่ของปลาเค็มแตกต่างกันที่การตั้งค่าโปรแกรมควบคุม ionoregulatory

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การเปิดรับสื่อ hypo- หรือ Hyper-ดันประเด็นการไล่ระดับสีเข้มข้นระหว่างสิ่งแวดล้อมและสัตว์ เว้นแต่กลไกที่มีประสิทธิภาพของไอออนและการควบคุมน้ำในสถานที่แล้วการสัมผัสของปลากับเงื่อนไขดังกล่าวจะส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงใน osmolality พลาสม่า osmolality พลาสม่าจึงเป็นเครื่องหมายที่มีประโยชน์เพื่อตรวจสอบประสิทธิภาพของการควบคุมออสโมติก การศึกษาก่อนหน้านี้ในประชากรออสเตรเลีย inanga แสดงให้เห็นว่า osmolality พลาสม่าจะยังคงคงที่ค่าของ ~ 268 mOsm kg- 1 จาก FW ไปประมาณ 20 ความเค็มและผู้เขียนเหล่านี้จัด inanga เป็น "ที่มีประสิทธิภาพ osmoregulator" ผลการศึกษาล่าสุดรายงาน osmolalities พลาสม่า 274 mOsm kg- 1 ใน inanga เก็บรักษาไว้ใน FW, ค่าที่เพิ่มขึ้นถึง 357 mOsm kg- 1 หลัง 8 ชั่วโมงของความท้าทายด้วยน้ำที่มีความเค็ม 28 ในการศึกษาเดียวกันผู้เขียนรายงานว่าหลังจาก 48 ชั่วโมงพลาสม่า osmolality ถึง "ความสมดุลของน้ำทะเลใหม่" มูลค่า 312 mOsm kg- 1. ในการศึกษา osmolality พลาสม่าในปัจจุบันเป็น 301.3 ± 0.6 mOsm kg- 1 แห่งใน FW และ 336.1 ± 5.1 mOsm kg- 1 ที่ระดับความเค็ม 33 ซึ่งบ่งบอกการควบคุมที่ดีในช่วงนี้ แต่ในความเค็มสูงที่สุด (43) พลาสม่า osmolality ถึงค่าที่สูงขึ้นอย่างมีนัยสำคัญ (411.1 ± 14.2 mOsm kg- 1) นี้ แต่ไม่จำเป็นต้องหมายความว่าปลากำลังประสบปัญหาความไม่สมดุลไอออน แต่ก็อาจเป็นสัญญาณสมดุลใหม่ การเพิ่มขึ้นของ osmolality พลาสม่าในปลาปรับตัวสูงขึ้นความเค็มเป็นปรากฏการณ์ที่พบบ่อยตามที่มันเป็นความคิดที่จะลดความเข้มข้นของการไล่ระดับสีสำหรับการไหลเข้าไอออน ดังนั้นค่านี้สูงพลาสม่า osmolality สังเกตที่ 43 ความเค็มก็อาจเป็นตัวแทนของปลายด้านบนของช่วงที่ดีที่สุดของ osmolalities พลาสม่าใน inanga การศึกษาในอนาคตโดยใช้ความเค็มสูงขึ้นมีความจำเป็นในการกำหนดขีด จำกัด บนของทนเค็ม / กฎระเบียบใน inanga.
อยู่ในช่วงของความเค็มที่ผ่านการทดสอบที่ osmolality พลาสมาต่ำสุดก็พบว่าที่ความเค็มภายนอก 10 (252.8 ± 5.2 mOsm kg- 1) ใกล้ ไปยังจุดที่ isosmotic (9.1 เค็ม) จุด isosmotic ที่คำนวณได้เป็นความเค็มที่โค้งสำหรับ osmolality สิ่งแวดล้อมภายในและตัด ค่านี้เป็นในข้อตกลงกับรายงานก่อนหน้านี้สำหรับสายพันธุ์นี้ (8.8 เค็ม; หมากรุกและวิลเลียมส์ 1975) ดังนั้นจุด isosmotic ใน inanga ในขณะที่บรรดาปลา teleost อยู่ที่ osmolalities ประมาณ 30% ของความแข็งแรงเต็ม SW จุด isosmotic อยู่ใกล้กับ osmolality เฉลี่ยที่พบในบริเวณปากแม่น้ำซึ่งอาจจะเป็นประโยชน์สำหรับปลาอพยพเช่น inanga อาศัยอยู่ที่สภาพแวดล้อมของน้ำเค็มในระหว่างการโยกย้ายเด็กและเยาวชนของพวกเขาแล้วสำหรับการทำสำเนาเมื่อผู้ใหญ่ในทางทฤษฎีจะช่วยให้ inanga เพื่อเบี่ยงเบนพลังงานที่บันทึกไว้จาก Osmoregulation กับกระบวนการอื่น ๆ เช่นการเจริญเติบโตและการสืบพันธุ์ (ดูด้านล่าง) สมมติฐานนี้จะสอดคล้องกับข้อสังเกตในสองประชากร galaxiid ออสเตรเลีย ( G. maculatus และ brevipinnis Galaxias) ที่หนุ่มสาวใช้เวลาอย่างมีนัยสำคัญมากขึ้นในน้ำกร่อยในระหว่างการโยกย้ายต้นน้ำของพวกเขา (Jung et al., 2009) ข้อสังเกตในการใช้งานเชิงพื้นที่แตกต่างกันของอ้อยได้รับการบันทึกไว้ในช่วงต้นของการพัฒนาสายพันธุ์ปลาอื่น ๆ (Platichthys flesus) (Mendes et al., 2014 และเลอ Pichon et al., 2014) แม้ว่านี่จะได้รับก่อนหน้านี้มาประกอบต่อพื้นผิวและการให้อาหารการตั้งค่า / ข้อได้เปรียบก็เป็นไปได้ว่าการกระจายของปลาในการตั้งค่าความเค็มที่แตกต่างกันไปมีคนขับ ionoregulatory

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสัมผัสกับใต้หรือไฮเปอร์ออสโมติกกลางกำหนดความเข้มข้นลาดระหว่างสิ่งแวดล้อมและสัตว์ นอกจากกลไกของไอออนและการควบคุมน้ำในสถานที่ แล้วแสงของปลาในเงื่อนไขดังกล่าวจะส่งผลในการเปลี่ยนแปลงในพลาสมาค่าออสโมลาลิตี้ . พลาสมาค่าออสโมลาลิตี้ จึงเป็นเครื่องหมายที่เป็นประโยชน์เพื่อศึกษาประสิทธิผลของการควบคุมการ . การศึกษาในออสเตรเลียได้แสดงให้เห็นว่าประชากรของ inanga พลาสมาค่าออสโมลาลิตี้จะยังคงคงที่ที่ค่า ~ 268 mOsm กก− 1 จาก FW ประมาณ 20 สถานีและผู้จัด inanga เหล่านี้เป็น " อ โมเรกูเลเตอร์ " ที่มีประสิทธิภาพ มีรายงานการศึกษาล่าสุดของพลาสมา osmolalities 274 mOsm กก− 1 ใน inanga รักษาใน FW , มูลค่าที่เพิ่มขึ้น 357 mOsm กก− 1 หลัง 8 ชั่วโมงของความท้าทายด้วยน้ำที่ 28 ความเค็ม ในการศึกษาเดียวกัน ผู้เขียนรายงานว่าหลังจาก 48 ชั่วโมงและค่าออสโมลาลิตี้ถึง " สมดุล " น้ำทะเลใหม่ มูลค่า 312 mOsm กก− 1 ในปัจจุบันการศึกษาพลาสมาค่าออส 301.3 ± 0.6 mOsm กก− 1 ใน FW และ 336.1 ± 5.1 mOsm กก− 1 ในความเค็มของ 33 , ระบุกฎระเบียบที่ดีกว่าช่วงนี้ อย่างไรก็ตาม ในความเค็มสูงสุด ( 43 ) และค่าออสโมลาลิตี้ถึงสูงกว่าค่า ( 411.1 ± 14.2 mOsm กก− 1 ) นี้ , อย่างไรก็ตาม , ไม่ได้แปลว่าปลามีอาการเป็นไอออนไม่สมดุล แต่อาจเพียงสัญญาณสมดุลใหม่ เพิ่มขึ้นในพลาสมาปลาโมลาลิตี้ในระดับความเค็มสูง acclimated เป็นปรากฏการณ์ทั่วไป มันเป็นความคิดที่จะลดระดับความเข้มข้นของไอออนของน้ำ . ดังนั้นนี้สูงในนาทีที่ 43 ค่าออสโมลาลิตี้ค่าความเค็มอาจเป็นตัวแทนของปลายด้านบนของช่วงที่เหมาะสมของพลาสมา osmolalities ใน inanga . การศึกษาในอนาคตการใช้ความเค็มสูงกว่าจะต้องกำหนดขีด จำกัด บนของความอดทน / การควบคุมความเค็มใน inanga .ในช่วงของการทดสอบค่าความเค็ม , ความเค็มต่ำสุดที่พบในพลาสมาภายนอก 10 ( 252.8 ± 5.2 mOsm กก− 1 ) , ใกล้จุด isosmotic ( 9.1 ความเค็ม ) จุด isosmotic มีค่าความเค็มที่เป็นเส้นโค้งเพื่อสิ่งแวดล้อมและค่าออสโมลาลิตี้ภายในเซก ค่านี้สอดคล้องกับรายงานก่อนหน้านี้สำหรับชนิดนี้ ( 8.8 ความเค็ม ; เม็ด และวิลเลียมส์ , 1975 ) ดังนั้น ประเด็น isosmotic ใน inanga ใน teleost ปลาทั้งหมดอยู่ที่ประมาณ 30% ของ osmolalities เต็มแรง SW . จุด isosmotic อยู่ใกล้กับค่าเฉลี่ยของค่าออสโมลาลิตี้พบในอ้อย ซึ่งอาจเป็นประโยชน์สำหรับปลาที่อพยพ เช่น inanga . ที่ประทับของสภาพแวดล้อมน้ำเค็มในระหว่างการโยกย้ายของเยาวชน และแพร่พันธุ์ ผู้ใหญ่เมื่อ , ในทางทฤษฎีจะช่วยให้ inanga โอนต่างๆ เพื่อประหยัดพลังงาน จากกระบวนการอื่น เช่น การเจริญเติบโต และการสืบพันธุ์ ( ดูด้านล่าง ) สมมติฐานนี้สอดคล้องกับข้อสังเกตในสองประชากรออสเตรเลีย ( กรัม ) และ galaxiid บินคอแดง galaxias brevipinnis ) ซึ่งเยาวชนใช้เวลามากเวลาในน้ำกร่อยในระหว่างการโยกย้ายของต้นน้ำ ( จอง et al . , 2009 ) ตัวอย่างของความแตกต่างการใช้อ้อยได้กล่าวในระหว่างการพัฒนาของปลาอื่น ๆ ( platichthys flesus ) ( เมนเดส et al . , 2014 และเลอ pichon et al . , 2010 ) แม้ว่าก่อนหน้านี้ได้ถูกประกอบกับพื้นผิวและการให้การตั้งค่า / ข้อดี เป็นไปได้ว่า การกระจายเชิงพื้นที่ของปลาในการตั้งค่าที่ความเค็มแตกต่างกันมีคนขับรถ ionoregulatory .