Coral growthIrradiance is a key det

Coral growth
Irradiance is a key determinant of coral growth (Goreau and Goreau 1959; Bak 1974). However, coral growth is also indirectly affected by changes in irradiance due to variable turbidity and nutrient conditions (e.g. Marubini and Davies 1996). On the Great Barrier Reef, the growth parameters of massive Porites vary along cross-shelf gradients. For example, the skeletal density of massive Porites increases (Risk and Sammarco 1991), but the rate of linear extension and calcification decreases, with increasing distance from the coast (Lough and Barnes 1992; Table 2). However, coral growth is also influenced by variation in other parameters such as temperature, thermal stress and ocean acidification (Lough and Barnes 2000; Cooper et al. 2008a; De’ath et al. 2009) indicating a moderate specificity to changes in water quality. Coral growth ranked a medium-priority bioindicator for use in long-term monitoring, but was of low priority for short-term monitoring because of its slow response time (Table 3). Notwithstanding this, analysis of coral growth records provide important historical information on environmental changes over decades to centuries that can be used in combination with other bioindicators in long-term monitoring programmes. The coral growth parameters are generally derived from cores or slices of massive corals (Knutson et al. 1972), but can also be measured in corals with other growth forms (Ferrier-Pages et al. 2000; Table 2). Techniques for quantifying coral growth include gamma densitometry (Chalker and Barnes 1990) to determine skeletal density, with the distance between the peaks of adjacent density bands to determine linear extension, and the product of these two parameters, linear extension and density, to estimate calcification rate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจริญเติบโตของปะการังIrradiance เป็นดีเทอร์มิแนนต์สำคัญปะการังเจริญเติบโต (Goreau และ Goreau 1959 ทางบากที่ 1974) อย่างไรก็ตาม ปะการังเจริญเติบโตมีอ้อมยังผลกระทบจากการเปลี่ยนแปลงใน irradiance เนื่องจากตัวแปรความขุ่นและสภาพสารอาหาร (เช่น Marubini และเดวีส์ 1996) จากรท พารามิเตอร์การเจริญเติบโตของ Porites ใหญ่ตามข้ามชั้นไล่ระดับสีแตกต่างกันไป ตัวอย่างเช่น เพิ่มความหนาแน่นของกระดูกของใหญ่ Porites (เสี่ยงและ Sammarco 1991), แต่ ลดอัตราการขยายเชิงเส้นและปูน ด้วยการเพิ่มระยะห่างจากชายฝั่ง (Lough และบาร์นส์ 1992 ตาราง 2) แต่ เจริญเติบโตของปะการังยังได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงในพารามิเตอร์อื่น ๆ เช่นอุณหภูมิ ความเครียดความร้อน และการเป็นกรดของมหาสมุทร (Lough และบาร์นส์ 2000 คูเปอร์ร้อยเอ็ด 2008a De'ath et al. 2009) ระบุความจำเพาะปานกลางมีการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำ เจริญเติบโตของปะการังอันดับ bioindicator เป็นสื่อสำคัญสำหรับใช้ในการตรวจสอบระยะยาว แต่ก็มีระดับความสำคัญต่ำสำหรับการตรวจสอบระยะสั้นเนื่องจากเวลาตอบสนองช้า (ตารางที่ 3) แม้นี้ วิเคราะห์ระเบียนปะการังเจริญเติบโตให้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญในการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อมทศวรรษเพื่อศตวรรษที่สามารถใช้ร่วมกับ bioindicators อื่น ๆ ในระยะยาวการตรวจสอบโปรแกรม พารามิเตอร์การเจริญเติบโตของปะการังโดยทั่วไปมาจากแกนหรือชิ้นใหญ่ปะการัง (Knutson et al. 1972), แต่สามารถวัดในปะการังแบบอื่น ๆ เจริญเติบโต (Ferrier หน้า et al. 2000 ตาราง 2) เทคนิคเชิงปริมาณปะการังเจริญเติบโตได้แก่แกมมาชมีความหนาแน่น (Chalker และบาร์นส์ 1990) เพื่อกำหนดความหนาแน่นของกระดูก ระยะห่างระหว่างยอดเขาของวงติดกันหนาแน่นเพื่อกำหนดส่วนขยายเชิงเส้น และผลิตภัณฑ์ของพารามิเตอร์เหล่านี้สอง ขยายเชิงเส้นและความหนาแน่น การประมาณราคาปูน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เจริญเติบโตของปะการัง
รังสีเป็นปัจจัยสำคัญของการเจริญเติบโตของปะการัง (Goreau และ Goreau 1959; บาก 1974) อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตของปะการังยังได้รับผลกระทบทางอ้อมจากการเปลี่ยนแปลงในรังสีเนื่องจากตัวแปรความขุ่นและสารอาหารที่มีเงื่อนไข (เช่น Marubini และเดวีส์ 1996) ใน Great Barrier Reef พารามิเตอร์การเจริญเติบโตของ Porites ขนาดใหญ่แตกต่างกันไปตามการไล่ระดับสีข้ามชั้น ตัวอย่างเช่นความหนาแน่นของโครงกระดูกของ Porites ขนาดใหญ่เพิ่มขึ้น (ความเสี่ยงและ Sammarco 1991) แต่อัตราการขยายเชิงเส้นและแคลเซียมลดลงด้วยระยะทางเพิ่มขึ้นจากชายฝั่ง (ลอฟและ Barnes 1992 ตารางที่ 2) อย่างไรก็ตามการเจริญเติบโตของปะการังยังได้รับอิทธิพลจากการเปลี่ยนแปลงในพารามิเตอร์อื่น ๆ เช่นอุณหภูมิความเครียดความร้อนและความเป็นกรดของมหาสมุทร (ลอฟและ Barnes 2000. คูเปอร์ et al, 2008a. De'ath et al, 2009) แสดงให้เห็นความจำเพาะในระดับปานกลางต่อการเปลี่ยนแปลงคุณภาพน้ำ . เจริญเติบโตของปะการังอันดับดัชนีทางชีวภาพขนาดกลางที่มีความสำคัญสำหรับใช้ในการตรวจสอบในระยะยาว แต่ก็มีความสำคัญในระดับต่ำสำหรับการตรวจสอบในระยะสั้นเพราะเวลาการตอบสนองช้า (ตารางที่ 3) นอกเหนือจากนี้แล้วการวิเคราะห์ของระเบียนเจริญเติบโตของปะการังให้ข้อมูลทางประวัติศาสตร์ที่สำคัญเกี่ยวกับการเปลี่ยนแปลงด้านสิ่งแวดล้อมในช่วงหลายทศวรรษศตวรรษที่สามารถใช้ร่วมกับดัชนีชี้วัดอื่น ๆ ในโปรแกรมการตรวจสอบในระยะยาว พารามิเตอร์เจริญเติบโตของปะการังจะได้มาโดยทั่วไปจากแกนหรือชิ้นของปะการังขนาดใหญ่ (Knutson et al, 1972.) แต่ยังสามารถวัดได้ในแนวปะการังที่มีรูปแบบการเจริญเติบโตอื่น ๆ (เฟเพจ et al, 2000;. ตารางที่ 2) เทคนิคการเชิงปริมาณเจริญเติบโตของปะการัง ได้แก่ แกมมา densitometry (Chalker และ Barnes 1990) เพื่อตรวจสอบความหนาแน่นของกระดูกที่มีระยะห่างระหว่างยอดของวงดนตรีที่มีความหนาแน่นที่อยู่ติดกันเพื่อตรวจสอบขยายเชิงเส้นและผลิตภัณฑ์สองพารามิเตอร์เหล่านี้ซึ่งเป็นส่วนขยายเชิงเส้นและความหนาแน่นในการประมาณการกลายเป็นปูน อัตรา