Preferred Coping Styles Consistent

Preferred Coping Styles
Consistent with previous research in psychiatric samples (e.g., Horan et al., 2005; Horan et al., 2007; Phillips et al., 2009), the sample used less problem-focused coping, and more emotion-oriented coping compared to the general population. There were no between group differences in the use of avoidance coping styles. Reduced use of problem-oriented strategies among this population may be due to the lack of available coping resources relative to others, such as decreased social support (Hultman, Wieselgren, and Ohman, 1997). Another explanation for the lower use of problem-solving coping styles is that those with mental illness tend to perceive stressful life events as less controllable relative to persons without mental illness (Pruessner, Iyer, Faridi, Joober, and Malla, 2011). Further research examining perceived controllability in relation to coping style selection among psychiatric populations is recommended. Endler & Parker's (1990) multidimensional interaction model suggested that person variables affect stress and coping. Recent research on the role of trait emotion-reactivity might be useful in explaining the sample's preference for emotion-focused coping. Many living with schizophrenia are typified by heightened trait negative affectivity that may amplify the intrapsychic effects of stressors. Those living with psychotic disorders also display more intense emotions during personal appraisals of stress compared to those without such a disorder (Pruessner et al., 2011). Thus, if those with major mental illness experience magnified stress emotions, it follows that this group might engage in elevated emotion-oriented coping to mitigate these feelings.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รูปแบบที่ต้องรับมือ สอดคล้องกับผลงานวิจัยในตัวอย่างทางจิตเวช (เช่น Horan et al. 2005 Horan et al. 2007 ฟิลลิปส์ et al. 2009) ตัวอย่างใช้เน้นปัญหาน้อยรับมือ และเพิ่มเติมมุ่งเน้นอารมณ์รับมือเมื่อเทียบกับประชากรทั่วไป มีระหว่างกลุ่มความแตกต่างในการใช้ลักษณะการรับมือหลีกเลี่ยงไม่ ลดการใช้กลยุทธ์มุ่งเน้นปัญหาในหมู่ประชากรนี้อาจจะเนื่องจากการขาดทรัพยากรรับมือมีสัมพันธ์กับผู้อื่น เช่นการสนับสนุนทางสังคมลดลง (Hultman, Wieselgren และ Ohman, 1997) คำอธิบายอื่นสำหรับการใช้งานต่ำแก้ปัญหารับมือแบบที่ผู้เจ็บป่วยทางจิตมักจะรับรู้เหตุการณ์ชีวิตเครียดควบคุมได้น้อยเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่เจ็บป่วยทางจิต (Pruessner, Iyer, Faridi, Joober และมัล ลา 2011) ตรวจสอบงานวิจัยเพิ่มเติมรู้แนะนำควบคุมถังสัมพันธ์เลือกสไตล์รับมือในกลุ่มประชากรทางจิตเวช Endler & โมเดลปฏิสัมพันธ์หลายมิติของปาร์คเกอร์ (1990) แนะนำว่า บุคคลตัวแปรมีผลต่อความเครียดและการรับมือ งานวิจัยล่าสุดในบทบาทของอารมณ์เกิดปฏิกิริยาลักษณะอาจเป็นประโยชน์ในการอธิบายตัวอย่างการกำหนดลักษณะสำหรับรับมือเน้นอารมณ์ หลายคนที่ใช้ชีวิตอยู่กับโรคจิตเภทมี typified โดยความคิดริเริ่มลักษณะเชิงลบมีผลกระทบของที่อาจขยายผล intrapsychic ของความเครียด ผู้ที่อาศัยอยู่ มีความผิดปกติโรคจิตยังสามารถแสดงอารมณ์ที่รุนแรงมากขึ้นระหว่างบุคคลการประเมินผลของความเครียดเมื่อเทียบกับเช่นความผิดปกติ (Pruessner et al. 2011) ดังนั้น ถ้าขยายความเครียดอารมณ์พบผู้เจ็บป่วยทางจิตที่สำคัญ มันตามว่ากลุ่มนี้อาจมีส่วนร่วมในการรับมืออารมณ์มุ่งเน้นยกระดับเพื่อบรรเทาความรู้สึกเหล่านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ต้องการการเผชิญปัญหาลักษณะ
สอดคล้องกับการวิจัยก่อนหน้านี้ในตัวอย่างจิตเวช (เช่นราน et al, 2005;. ราน et al, 2007;.. ฟิลลิป et al, 2009) ตัวอย่างที่ใช้ในการเผชิญปัญหาปัญหาที่มุ่งเน้นน้อยและอื่น ๆ อารมณ์ที่มุ่งเน้นการเผชิญปัญหา เมื่อเทียบกับประชากรทั่วไป ไม่มีความแตกต่างระหว่างกลุ่มในการใช้รูปแบบการหลีกเลี่ยงการเผชิญปัญหา การใช้งานที่ลดลงของกลยุทธ์ปัญหาที่มุ่งเน้นในหมู่ประชากรนี้อาจจะเกิดจากการขาดการจัดการทรัพยากรที่มีอยู่เมื่อเทียบกับคนอื่น ๆ เช่นลดลงการสนับสนุนทางสังคม (Hultman, Wieselgren และทรงเสน่ห์, 1997) คำอธิบายสำหรับการใช้งานที่ลดลงของการแก้ปัญหาการรับมือรูปแบบก็คือว่าผู้ที่มีความเจ็บป่วยทางจิตมีแนวโน้มที่จะรับรู้เหตุการณ์ในชีวิตที่เครียดเป็นญาติควบคุมได้น้อยให้แก่บุคคลโดยไม่ต้องเจ็บป่วยทางจิต (Pruessner, เยอร์ Faridi, Joober และ Malla 2011) นอกจากนี้การวิจัยการตรวจสอบการรับรู้การควบคุมในความสัมพันธ์กับการรับมือการเลือกรูปแบบในหมู่ประชากรจิตเวชขอแนะนำ Endler และปาร์กเกอร์ (1990) รูปแบบการทำงานร่วมกันหลายมิติชี้ให้เห็นว่าตัวแปรที่ส่งผลกระทบต่อบุคคลและการเผชิญความเครียด งานวิจัยล่าสุดเกี่ยวกับบทบาทของลักษณะอารมณ์ปฏิกิริยาอาจจะมีประโยชน์ในการอธิบายการตั้งค่าตัวอย่างของการจัดการอารมณ์ความรู้สึกที่มุ่งเน้น ที่อาศัยอยู่หลายคนที่มีอาการจิตเภทจะตรึงตราที่ทำเป็นลักษณะ affectivity เชิงลบที่อาจขยายผลกระทบ intrapsychic ความเครียด ผู้ที่อาศัยอยู่มีความผิดปกติทางจิตยังแสดงอารมณ์รุนแรงมากขึ้นในช่วงการประเมินส่วนบุคคลของความเครียดเมื่อเทียบกับผู้ที่ไม่มีเช่นความผิดปกติ (Pruessner et al. 2011) ดังนั้นหากผู้ที่มีความเจ็บป่วยทางจิตประสบการณ์ขยายอารมณ์ความเครียดที่สำคัญก็ต่อว่ากลุ่มนี้อาจจะมีส่วนร่วมในการยกระดับอารมณ์ความรู้สึกที่มุ่งเน้นการรับมือเพื่อลดความรู้สึกเหล่านี้