Hobbes and the state of natureThe ‘

Hobbes and the state of nature
The ‘state of nature’ was a common thought experiment among political theorists in the seventeenth and eighteenth centuries. It supposed a time before humans were organized into civil society, and this absence of government authority has sometimes been seen as analogous to anarchy in international relations – a state of war if not a condition of actual fighting. Under such conditions, as explained earlier, ‘self-help’ has been considered a necessity: there is nobody else on whom to rely in the struggle for power and security.
The standard reference is Leviathan (1651), written by Thomas Hobbes at the time of the English Civil War. In a key passage he said:
‘Hereby it is manifest that, during the time men live without a common power to keep them all in awe, they are in that condition which is called war, and such a war as is of every man against every man. For WAR consisteth not in battle only, or the act of fighting, but in a tract of time wherein the will to contend by battle is sufficiently known; and therefore the notion of time is to be considered in the nature of war as it is in the nature of foul weather. For as the nature of foul weather lies not in a shower or two of rain but in an inclination thereto of many days together, so the nature of war consisteth not in actual fighting but in the known disposition thereto during all the time there is no assurance to the contrary.’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มัสฮอบส์และสถานะของธรรมชาติใน "สภาพธรรมชาติ" มีการทดลองคิดทั่วไปในเมือง theorists ในศตวรรษ eighteenth และ seventeenth มันควรเป็นเวลาก่อนที่มนุษย์ถูกจัดระเบียบในสังคม และบางครั้งการเห็นนี้ขาดของหน่วยงานราชการเป็นคล้ายคลึงกับอนาธิปไตยในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ – รัฐสงครามถ้าไม่เป็นเงื่อนไขของการต่อสู้จริง ภายใต้เงื่อนไขเช่นนี้ ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ 'เฮ้ลพ์' ได้รับการพิจารณาความจำเป็น: มีไม่มีใครอื่นที่ใช้ในการต่อสู้เพื่ออำนาจและความปลอดภัยในการข้อมูลอ้างอิงมาตรฐานคือ เลวีอาธาน (1651), เขียน โดยมัสฮอบส์ Thomas ในเวลาของการสงครามกลางเมืองอังกฤษ พาสคีย์เขากล่าวว่า:' ขอเป็นรายการที่ ระหว่างเวลาคนอยู่ไฟทั่วไปเพื่อให้พวกเขาทั้งหมดในความกลัว อยู่ในสภาพที่เรียกว่าสงคราม และสงครามครั้งเป็นของทุกคนกับทุกคน สำหรับสงคราม consisteth ในสงครามเท่านั้น หรือการกระทำ ของการต่อสู้ แต่ในทางเดินนั้นจะแข่ง โดยต่อสู้พอทราบ เวลาไม่ และดังนั้น แนวคิดของเวลาคือการพิจารณาในลักษณะของสงครามซึ่งเป็นธรรมชาติของอากาศเหม็น สำหรับลักษณะอากาศเหม็นอยู่ไม่ในฝักบัวหรือสองฝน แต่มีความเอียงของหลายวันกัน จุด ดังนั้นลักษณะของสงคราม consisteth ไม่อยู่ ในการต่อสู้จริง แต่ ในการจัดการรู้จักจุดในระหว่างเวลามีเป็นประกันไม่ขัดกัน "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฮอบส์และสภาพของธรรมชาติ
'สภาพของธรรมชาติ' คือการทดสอบความคิดร่วมกันระหว่างนักทฤษฎีทางการเมืองในศตวรรษที่สิบเจ็ดและสิบแปด มันควรเวลาก่อนที่มนุษย์ได้รับการจัดเป็นภาคประชาสังคมและตัวตนของผู้มีอำนาจในรัฐบาลนี้บางครั้งถูกมองว่าเป็นคล้ายกับความโกลาหลในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ - ภาวะสงครามถ้าไม่ใช่เงื่อนไขของการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริง ภายใต้เงื่อนไขดังกล่าวตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ 'ช่วยตัวเอง' ได้รับการพิจารณาความจำเป็น: ไม่มีใครอื่นในผู้ที่ต้องพึ่งพาในการต่อสู้เพื่ออำนาจและการรักษาความปลอดภัย.
อ้างอิงมาตรฐานคือยักษ์ (1651) เขียนโดยโทมัสฮอบส์ที่ เวลาของสงครามกลางเมืองอังกฤษ ในทางที่สำคัญเขากล่าวว่า
'ขอมันเป็นอย่างชัดแจ้งว่าในช่วงเวลาที่มนุษย์มีชีวิตอยู่ได้โดยไม่ต้องใช้พลังงานร่วมกันเพื่อให้พวกเขาทั้งหมดในความหวาดกลัวพวกเขาอยู่ในสภาพที่เรียกว่าสงครามและเช่นสงครามตามที่เป็นอยู่ของมนุษย์กับทุก ทุกคน สำหรับการทำสงคราม consisteth ไม่ได้อยู่ในการต่อสู้เท่านั้นหรือการกระทำของการต่อสู้ แต่ในทางเดินของเวลาที่นั้นจะต้องต่อสู้จากการต่อสู้เป็นที่รู้จักกันอย่างพอเพียง; และดังนั้นจึงเชื่อในเรื่องของเวลาที่จะได้รับการพิจารณาในลักษณะของสงครามที่มันเป็นในลักษณะของอากาศเลวร้าย เพราะธรรมชาติของอากาศเลวร้ายไม่ได้อยู่ในห้องอาบน้ำฝักบัวหรือสองของฝน แต่ในความชอบดังกล่าวข้างต้นของหลายวันด้วยกันเพื่อธรรมชาติของสงครามมิได้อยู่ในการต่อสู้ที่เกิดขึ้นจริง แต่ในการจำหน่ายดังกล่าวเป็นที่รู้จักกันในช่วงเวลาที่มีความเชื่อมั่นไม่มี ไปในทางตรงกันข้าม. '

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฮอบส์ และสภาพของธรรมชาติ
' สภาพ ธรรมชาติ เป็น ร่วมคิด การทดลองของนักทฤษฎีทางการเมืองในศตวรรษที่สิบเจ็ด และ 18 . มันควรจะมีเวลาก่อนที่มนุษย์ถูกจัดเป็นประชาสังคม และไม่มีรัฐบาลมีบางครั้งถูกมองว่าเป็นคล้ายกับอนาธิปไตยในความสัมพันธ์ระหว่างประเทศและรัฐของสงครามถ้าไม่ได้เงื่อนไขเป็นจริง สู้ๆภายใต้เงื่อนไขดังกล่าว ตามที่อธิบายไว้ก่อนหน้านี้ ' ' ได้รับการพิจารณาความจำเป็น : มีใครที่ใช้ในการต่อสู้เพื่ออำนาจและความมั่นคง .
อ้างอิงมาตรฐานคือเลวีอาธาน ( 1143 ) เขียนโดย โธมัส ฮอบส์ ในเวลาของสงครามกลางเมืองภาษาอังกฤษ ในคีย์ที่เดิน เขากล่าวว่า :
'hereby จะประจักษ์ว่าเวลาผู้ชายอยู่ได้โดยไม่ต้องใช้พลังงานร่วมกันเพื่อให้พวกเขาทั้งหมดในความหวาดกลัว พวกเขาอยู่ในอาการที่เรียกว่าสงคราม เช่น สงครามเป็นของทุกคน กับทุกคน สำหรับ consisteth สงครามไม่ได้อยู่ในการต่อสู้เท่านั้น หรือการกระทำของการต่อสู้ แต่ในทางเดินของเวลา ซึ่งจะต้องต่อสู้ด้วยการต่อสู้ พอรู้จักดังนั้นความคิดของเวลาที่จะพิจารณาในลักษณะของสงครามมันเป็นในลักษณะของสภาพอากาศเหม็น เพราะธรรมชาติของสภาพอากาศเหม็นอยู่ ไม่อาบน้ำ หรือสองของฝน แต่ในความโน้มเอียงวันมากมายไว้ด้วยกัน ดังนั้นลักษณะของ consisteth สงครามในการต่อสู้ แต่ในการปฏิบัติจริง รู้จักไว้ตลอดเวลา ไม่มีประกัน '




ตรงกันข้าม