While not on the lowest rung of the

While not on the lowest rung of the art hierarchy, illustrators and cartoonists of the 19th century started signing their wares as much for their personal satisfaction as for the recognition it afforded them in an increasingly competitive marketplace. And not only did the illustrator’s signature appear, so did the engraver’s and printmaker’s — akin to the lengthy acknowledgments found in contemporary graphic design annuals. By the mid-19th century credit on a printed work was even given to the printing firm. Yet amid this flurry of credit only certain artists were actually allowed to sign what was rightfully theirs. The leading illustrators and cartoonists made their marks, but many lesser ones were prohibited from doing so owing to rules established by the client. Moreover, while the printing companies affixed their imprimaturs, usually the individuals who set the type, made the layouts, and probably even “designed” the page on which artwork was a component, did not.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่ไม่รุ่งต่ำของศิลปะชั้น วาด และ cartoonists ของศตวรรษที่ 19 เริ่มต้นรับรองของพวกเขาเป็นมากสำหรับความพึงพอใจส่วนบุคคลสำหรับการรู้ มันนี่ได้ในตลาดการแข่งขันมากขึ้น และไม่เพียงแต่ ไม่ได้ลายเซ็นของจิตรกรภาพประกอบ ปรากฏ ก็ของ engraver และของ printmaker — นั่นตอบยาวที่พบในพืชออกแบบกราฟิกร่วมสมัย โดยช่วงกลาง 19 ศตวรรษเครดิตในการทำงานพิมพ์ได้ให้บริษัทพิมพ์ ยัง ท่ามกลางนี้วุ่นวายของ บางศิลปินมีจริงได้ลงสิ่งพวกตน วาดชั้นนำและ cartoonists ทำเครื่องหมายของพวกเขา แต่คนน้อยกว่ามากก็ห้ามทำเช่นนั้นเพราะกฎที่ตั้งขึ้น โดยไคลเอนต์ นอกจากนี้ ในขณะที่บริษัทพิมพ์ติด imprimaturs ของพวกเขา ปกติบุคคลที่ตั้งค่าชนิด ทำโครงร่าง และอาจจะ "ออกแบบ" หน้าในงานศิลปะที่เป็นส่วนประกอบ ไม่

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่ไม่ได้อยู่ในขั้นต่ำสุดของลำดับชั้นของศิลปะการวาดภาพประกอบและนักเขียนการ์ตูนของศตวรรษที่ 19 เริ่มต้นการลงนามในเครื่องของพวกเขาเป็นอย่างมากสำหรับความพึงพอใจส่วนบุคคลของพวกเขาเป็นสำหรับการรับรู้มัน afforded พวกเขาในตลาดการแข่งขันมากขึ้น และไม่เพียง แต่ลายเซ็นของนักเขียนการ์ตูนปรากฏขึ้นเพื่อให้ได้ช่างแกะสลักและภาพพิมพ์ของ - คล้ายกับกิตติกรรมประกาศยาวที่พบในต้นไม้ร่วมสมัยการออกแบบกราฟิก โดยเครดิตกลางศตวรรษที่ 19 ในการทำงานพิมพ์ที่ได้รับแม้จะเป็น บริษัท การพิมพ์ แต่ท่ามกลางความวุ่นวายของเครดิตนี้เท่านั้นศิลปินบางอย่างได้รับอนุญาตจริงที่จะลงนามในสิ่งที่พวกเขาอย่างถูกต้อง นักวาดภาพชั้นนำและนักเขียนการ์ตูนที่ทำเครื่องหมายของพวกเขา แต่คนน้อยกว่าหลายคนถูกห้ามไม่ให้ทำเช่นนั้นเนื่องจากกฎระเบียบที่จัดตั้งขึ้นโดยลูกค้า นอกจากนี้ในขณะที่ บริษัท การพิมพ์ที่ติดอยู่ imprimaturs ปกติบุคคลที่กำหนดประเภทของพวกเขาทำรูปแบบและอาจแม้ "การออกแบบหน้า" ที่งานศิลปะเป็นส่วนหนึ่งที่ไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในขณะที่ไม่สุดรุ่ง ของ โครงสร้างศิลปะ วาดภาพประกอบและนักเขียนการ์ตูนของศตวรรษที่ 19 เริ่มเซ็นเครื่องถ้วยของพวกเขามากสำหรับความพึงพอใจส่วนบุคคลของพวกเขาสำหรับการรับรู้มันให้พวกเขาในตลาดการแข่งขันมากขึ้น และไม่เพียง แต่ทำของ Illustrator สัญลักษณ์ปรากฏขึ้นแล้วช่างแกะสลักและผู้พิมพ์ - คล้ายกับกิตติกรรมประกาศยาวที่พบในการออกแบบกราฟิกร่วมสมัยเล่ม โดยกลางศตวรรษที่ 19 เครดิตบนพิมพ์งานได้ให้ บริษัท การพิมพ์ แต่ท่ามกลางความวุ่นวายของเครดิตศิลปินบางจริง ๆอนุญาตให้เข้าสู่ระบบของที่เป็นของพวกเขา าวาดภาพประกอบและนักเขียนการ์ตูนทำเครื่องหมายของพวกเขาแต่มากน้อยที่ถูกห้ามทำ เพราะกฎที่จัดตั้งขึ้นโดยลูกค้า นอกจากนี้ ขณะที่พิมพ์ บริษัท ติด imprimaturs ของพวกเขา โดยปกติบุคคลที่ชุดรูปแบบ , รูปแบบ , และอาจจะ " ออกแบบ " หน้าที่งานศิลปะเป็น Component ไม่ได้