AbstractFindings from studies exami

Abstract
Findings from studies examining self-efficacy and its relationship to weight loss have been inconsistent. We examined self-efficacy specific to changing eating behaviors in the PREFER trial, an 18-month behavioral weight-loss study, to determine if self-efficacy and dietary adherence were associated with weight change, and what impact self-efficacy had on weight change after controlling for adherence. Measurements included the weight efficacy lifestyle (WEL) questionnaire, body weight, self-reported fat gram intake, kilocalorie intake, and adherence to kilocalorie and fat gram goals at baseline, 6, 12, and 18 months. The sample (N = 170) was 88.2% female and 70.0% Caucasian; the mean age was 44.1 years (SD = 8.8). Mean weight loss at 18 months was 4.64% (SD = 6.24) of baseline body weight and the mean increase in self-efficacy was 11.70% (SD = 38.61). Self-efficacy improved significantly over time (p = 0.04) and was associated with weight loss (p = 0.02). Adherence to the fat gram goal was associated with weight loss (p = 0.0003), and self-efficacy remained associated with weight loss after controlling for fat gram adherence (p = 0.0001). Consistent with self-efficacy theory, improvement in self-efficacy over time supported greater weight loss. Adherence to the fat gram goal also influenced weight loss.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อผลจากการตรวจสอบประสิทธิภาพในตนเองและความสัมพันธ์ของน้ำหนักการศึกษาได้สอดคล้องกัน เราตรวจสอบประสิทธิภาพในตนเองเฉพาะการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมรับประทานอาหารต้องทดลอง การศึกษา 18 เดือนน้ำหนักพฤติกรรม การตรวจสอบถ้ายึด ประสิทธิภาพในตนเอง และอาหารเกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงน้ำหนัก และสิ่งที่มีผลต่อประสิทธิภาพในตนเองมีน้ำหนักเปลี่ยนหลังควบคุมสำหรับยึด วัดอยู่น้ำหนักประสิทธิภาพไลฟ์สไตล์ (เวล) แบบสอบถาม น้ำหนัก ปริมาณกรัมไขมันรายงานด้วยตนเอง kilocalorie บริโภค และยึดมั่นในเป้าหมายกรัม kilocalorie และไขมันที่พื้นฐาน 6, 12 และ 18 เดือน ตัวอย่าง (N = 170) 88.2 หญิงและ 70.0% ผิวขาว อายุได้ 44.1 ปี (SD = 8.8) หมายถึง น้ำหนักที่เดือนถูกหวัง 4.64% (SD = 6.24) ของน้ำหนักพื้นฐานและหมายถึง การเพิ่มประสิทธิภาพในตนเองเป็น 11.70% (SD = 38.61) ประสิทธิภาพในตนเองมากขึ้นตลอดเวลา (p = 0.04) และเกี่ยวข้องกับการสูญเสียน้ำหนัก (p = 0.02) ยึดมั่นในเป้าหมายกรัมไขมันถูกเชื่อมโยงกับการสูญเสียน้ำหนัก (p = 0.0003), และประสิทธิภาพในตนเองยังคงเกี่ยวข้องกับการสูญเสียน้ำหนักหลังการควบคุมสำหรับยึดกรัมไขมัน (p = 0.0001) สอดคล้องกับทฤษฎีประสิทธิภาพในตนเอง ปรับปรุงประสิทธิภาพในตนเองเวลารองรับน้ำหนักมากขึ้น ยึดมั่นในเป้าหมายกรัมไขมันมีผลต่อน้ำหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อ
ผลการวิจัยจากการศึกษาการตรวจสอบสมรรถนะในตนเองและความสัมพันธ์กับการลดน้ำหนักที่ได้รับไม่สอดคล้องกัน เราตรวจสอบเฉพาะตนเองประสิทธิภาพต่อการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการรับประทานอาหารในการทดลองต้องการ 18 เดือนพฤติกรรมการศึกษาลดน้ำหนักเพื่อตรวจสอบว่าตนเองประสิทธิภาพและยึดมั่นในการบริโภคอาหารที่มีความสัมพันธ์กับการเปลี่ยนแปลงน้ำหนักและสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อตนเองประสิทธิภาพมีการเปลี่ยนแปลงน้ำหนัก หลังจากที่ควบคุมการยึดมั่น วัดวิถีชีวิตรวมน้ำหนักประสิทธิภาพ (WEL) แบบสอบถามน้ำหนักของร่างกายตนเองรายงานปริมาณกรัมไขมันบริโภค kilocalorie และยึดมั่นกับ kilocalorie และเป้าหมายกรัมไขมันที่ baseline, 6, 12, และ 18 เดือน กลุ่มตัวอย่าง (N = 170) เป็นเพศหญิง 88.2% และ 70.0% ผิวขาว; อายุเฉลี่ยคือ 44.1 ปี (SD = 8.8) หมายถึงการสูญเสียน้ำหนักที่ 18 เดือนเป็น 4.64% (SD = 6.24) ของน้ำหนักตัวพื้นฐานและการเพิ่มขึ้นของค่าเฉลี่ยในการรับรู้ความสามารถตนเองถูก 11.70% (SD = 38.61) การรับรู้ความสามารถตนเองดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญในช่วงเวลา (p = 0.04) และมีความสัมพันธ์กับการสูญเสียน้ำหนัก (p = 0.02) การยึดมั่นกับเป้าหมายกรัมไขมันมีความสัมพันธ์กับการสูญเสียน้ำหนัก (p = 0.0003) และการรับรู้ความสามารถตนเองยังคงเกี่ยวข้องกับการสูญเสียน้ำหนักหลังจากที่ควบคุมการยึดมั่นกรัมไขมัน (p = 0.0001) สอดคล้องกับทฤษฎีการรับรู้ความสามารถของตนเองในการปรับปรุงตนเองประสิทธิภาพในช่วงเวลาที่ได้รับการสนับสนุนการสูญเสียน้ำหนักมากขึ้น การยึดมั่นกับเป้าหมายกรัมไขมันยังได้รับอิทธิพลการสูญเสียน้ำหนัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่อผลจากการศึกษาการตรวจสอบความสามารถของตนเอง และความสัมพันธ์ของการสูญเสียน้ำหนักได้รับไม่สอดคล้องกัน เราตรวจสอบความสามารถเฉพาะการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมการรับประทานอาหารที่ชอบทดลอง 18 เดือนการศึกษาพฤติกรรมลดน้ำหนัก เพื่อตรวจสอบว่า การรับรู้ความสามารถของตนเอง และในอาหารมีความสัมพันธ์กับน้ำหนักเปลี่ยนแปลงไป และสิ่งที่ส่งผลกระทบต่อความสามารถของตนเองในการควบคุมน้ำหนักได้เปลี่ยนไปหลังจากที่ใน . การวัดประสิทธิภาพแบบรวมน้ำหนัก ( ดี ) ได้แก่ น้ำหนักตัว ไขมัน self-reported กรัมปริมาณกิโลแคลอรีปริมาณกิโลแคลอรีและกรัมไขมันและยึดมั่นในเป้าหมายที่ 5 , 6 , 12 และ 18 เดือน ตัวอย่าง ( n = 170 ) คือตลาดและเพศหญิงร้อยละ 70.0 % ผิวขาว ; อายุเฉลี่ย 44.1 ปี ( SD = 8.8 ) หมายถึงการสูญเสียน้ำหนักที่ 18 เดือนเท่ากับ 4.64 % ( SD = 6.24 ) น้ำหนักตัวเพิ่มความสามารถพื้นฐานและค่าเฉลี่ยเป็น 11.70 ( SD = สุทธิ ) ตนเองดีขึ้นอย่างมากตลอดเวลา ( p = 0.04 ) และมีความสัมพันธ์กับการสูญเสียน้ำหนัก ( p = 0.02 ) ยึดมั่นในกรัมไขมันเป้าหมายที่เกี่ยวข้องกับการสูญเสียน้ำหนัก ( p = 0.0003 ) , และการรับรู้ความสามารถของตนเองที่ยังคงเกี่ยวข้องกับการสูญเสียน้ำหนักหลังการควบคุมในกรัมไขมัน ( P = 0.0001 ) สอดคล้องกับทฤษฎีความสามารถตนเอง ปรับปรุงตนเองตลอดเวลาในการสนับสนุนการสูญเสียน้ำหนักมากขึ้น ยึดมั่นในกรัมไขมันเป้าหมายยังมีผลต่อการสูญเสียน้ำหนัก