in which the decision maker determi

in which the decision maker determines what obligations he or she has and responds consequently (“What obligation, if any, do I have for this person?”). By contrast, in responsibility based
ethics, the relationship with others is the starting point. According to Tronto (1993), the ethic of care
involves developing “a habit of care” (p. 127). The nurse would ask himself or herself how to best meet the caring responsibility. Third, Gastmans (2006) and Little (1998) sought to answer the question, “What is the best way to care for this patient at this time?” Both did not consider the ethics of care as a theory, but as a moral orientation from which action emanates. Such critics of the ethics of care see care as a necessary perspective for moral sensitivity and moral responses, but they believe other tools are necessary for moral problem solving. Some of these tools can be found in Beauchamp and Childress (2009) or in Tronto’s (1993) four elements that will be discussed later. Some individuals suffer from a moral blindness and are not moved by the suffering of others to take action. For some, moral vision exists but it is not as developed. However, a care orientation is fundamental to the nurse patient relationship and the nursing profession itself (Edwards, 2009; Gastmans, 2006). According to the Code of Ethics for Nurses, “The measures nurses take to care for the patient enables the patient to live with as much physical, emotional, social, and spiritual well-being as possible” (American Nurses Association [ANA] 2001, p. 7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในที่ การตัดสินใจกำหนดข้อผูกมัดอะไรเขาหรือเธอได้ และตอบสนองดังนั้น ("ข้อผูกมัดอะไร ถ้ามี ฉันเป็นบุคคลนี้") โดยคมชัด ในความรับผิดชอบตามจริยธรรม ความสัมพันธ์กับผู้อื่นเป็นจุดเริ่มต้น ตาม Tronto (1993), จริยธรรมของเกี่ยวข้องกับการพัฒนา "นิสัยของ" (p. 127) พยาบาลจะถามตัวเองว่าดีที่สุดตรงกับความรับผิดชอบมุ่ง 3, Gastmans (2006) และน้อย (1998) พยายามจะตอบคำถาม "อะไรคือวิธีที่ดีสุดเพื่อดูแลผู้ป่วยรายนี้ในขณะนี้ ทั้งไม่ได้พิจารณาจริยธรรมของทฤษฎีการ แต่ เป็นแนวทางศีลธรรมที่ emanates จากที่ดำเนินการ จริยธรรมของวิจารณ์ดังกล่าวดูดูแลเป็นมุมมองที่จำเป็นสำหรับคุณธรรมความไวและการตอบสนองแรง แต่เชื่อว่า เครื่องมืออื่น ๆ จำเป็นสำหรับการแก้ปัญหาทางศีลธรรม ของเครื่องมือเหล่านี้สามารถพบได้ใน Beauchamp Childress (2009) หรือ ในของ Tronto (1993) องค์ประกอบที่จะกล่าวถึงในภายหลังได้ บางคนประสบตาบอดทางศีลธรรม และไม่ได้ย้าย ด้วยทุกข์ของผู้อื่นไปดำเนินการ สำหรับบางคน มีวิสัยทัศน์คุณธรรม แต่มันเป็นไม่พัฒนา อย่างไรก็ตาม แนวดูแลเป็นพื้นฐานความสัมพันธ์ผู้ป่วยของพยาบาลและวิชาชีพการพยาบาลเอง (เอ็ดเวิร์ด 2009 Gastmans, 2006) ตามรหัสของจริยธรรมสำหรับพยาบาล "พยาบาลมาตรการไปดูแลสำหรับผู้ป่วยช่วยให้ผู้ป่วยอยู่ ด้วยมากทางกายภาพ อารมณ์ สังคม และจิตวิญญาณที่เป็นไปได้" (พยาบาลสมาคมอเมริกัน [ANA] 2001, p. 7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซึ่งในการตัดสินใจกำหนดภาระหน้าที่ของเขาหรือเธอมีและตอบสนองดังนั้น ("สิ่งที่ภาระผูกพันถ้าฉันมีคนคนนี้?") ในทางตรงกันข้ามในความรับผิดชอบตามจริยธรรมมีความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆ เป็นจุดเริ่มต้น
ตามที่ Tronto (1993)
จริยธรรมของการดูแลที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา"นิสัยของการดูแล" (พี. 127) พยาบาลจะถามตัวเองวิธีการที่ดีที่สุดตอบสนองความรับผิดชอบดูแล ประการที่สาม Gastmans (2006) และลิตเติ้ล (1998) พยายามที่จะตอบคำถามว่า "อะไรคือวิธีที่ดีที่สุดในการดูแลผู้ป่วยในเวลานี้?" ทั้งสองไม่ได้พิจารณาจริยธรรมของการดูแลเป็นทฤษฎี แต่เป็นแนวศีลธรรม จากการกระทำที่เล็ดลอดออกมา นักวิจารณ์ดังกล่าวของจริยธรรมของการดูแลการดูแลเห็นเป็นมุมมองที่จำเป็นเพื่อความไวของการตอบสนองทางศีลธรรมและคุณธรรม แต่พวกเขาเชื่อว่าเครื่องมืออื่น ๆ ที่มีความจำเป็นสำหรับการแก้ปัญหาทางศีลธรรม บางส่วนของเครื่องมือเหล่านี้สามารถพบได้ในเตชและรส (2009) หรือใน Tronto ของ (1993) สี่องค์ประกอบที่จะกล่าวถึงในภายหลัง บุคคลบางคนต้องทนทุกข์ทรมานจากความมืดบอดทางศีลธรรมและไม่ได้ย้ายโดยความทุกข์ของคนอื่น ๆ ที่จะใช้ดำเนินการ สำหรับบางคนที่มีวิสัยทัศน์ทางจริยธรรมที่มีอยู่ แต่ก็ไม่ได้รับการพัฒนาเป็น อย่างไรก็ตามการวางแนวทางการดูแลเป็นพื้นฐานในการพยาบาลผู้ป่วยและความสัมพันธ์ของวิชาชีพการพยาบาลของตัวเอง (เอ็ดเวิร์ด 2009; Gastmans 2006) ตามประมวลจริยธรรมสำหรับพยาบาล "พยาบาลมาตรการใช้ในการดูแลผู้ป่วยที่จะช่วยให้ผู้ป่วยที่จะอยู่กับมากที่สุดเท่าที่ร่างกายอารมณ์สังคมและจิตวิญญาณความเป็นอยู่ที่เป็นไปได้" (อเมริกันสมาคมพยาบาล [ANA] 2001 พี. 7)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ที่ตัดสินใจว่าเขาหรือเธอได้กำหนดพันธกรณีและตอบสนองจากนั้น ( " สิ่งที่ผูกพัน ถ้าฉันมีคนพวกนี้ " ) ในทางตรงกันข้าม , ในความรับผิดชอบตาม
จริยธรรม ความสัมพันธ์กับคนอื่น ๆเป็นจุดเริ่มต้น ตามสุนทร ( 1993 ) , จริยธรรมการดูแล
เกี่ยวข้องกับการพัฒนา " นิสัย " การดูแล ( หน้า 127 )พยาบาลจะถามเองหรือตัวเองวิธีที่ดีที่สุดตรงกับการดูแลรับผิดชอบ 3 gastmans ( 2006 ) และน้อย ( 1998 ) ขอตอบคำถาม " อะไรคือวิธีที่ดีที่สุดในการดูแลผู้ป่วย ณ เวลานี้ " เรายังไม่พิจารณาจริยธรรมของการดูแลเป็นทฤษฎี แต่เป็นการกระทำทางศีลธรรมที่เล็ดลอดออกมา .เช่นนักวิจารณ์ของจริยธรรมการดูแลดูแลเป็นมุมมองที่จำเป็นสำหรับการตอบสนองความไวด้านคุณธรรมและจริยธรรม แต่พวกเขาเชื่อว่าเครื่องมืออื่น ๆที่จำเป็นสำหรับการแก้ปัญหาทางจริยธรรม บางส่วนของเครื่องมือเหล่านี้สามารถพบได้ใน โบแชมป์ และไซล์เดรส ( 2009 ) หรือสุนทร ( 1993 ) ธาตุทั้งสี่ซึ่งจะกล่าวถึงในภายหลังบางคนประสบจากบอดทางศีลธรรมและจะไม่ได้ย้ายโดยความทุกข์ทรมานของผู้อื่นเพื่อดำเนินการ สำหรับวิสัยทัศน์จริยธรรมอยู่แล้ว แต่มันยังไม่พัฒนาเป็น อย่างไรก็ตาม การดูแลพยาบาลผู้ป่วยวางพื้นฐานความสัมพันธ์และอาชีพพยาบาลตัวเอง ( Edwards , 2009 ; gastmans , 2006 ) ตามรหัสของจริยธรรมสำหรับพยาบาล" มาตรการที่พยาบาลต้องดูแลผู้ป่วย ช่วยให้ผู้ป่วยอยู่มาก ร่างกาย อารมณ์ สังคม และสุขภาวะทางจิตวิญญาณที่สุด " ( สมาคมพยาบาลอเมริกัน [ อนา ] 2544 , หน้า 7 )