In smart, self-aware horror movies

In smart, self-aware horror movies like this, there’s always a commentary. Is it too much to see uncontrollably hungry hive-mind slaves eating pounds of raw meat, see that they remain hungry no matter how much they ingest, and then think about over-consumption in the United States? Besides, they’re all linked to Grant, the town’s most successful businessman, who feeds his subjects thoughts and words through his collective tongue. Could alien-Grant be a highly disguised symbol for big business influencing consumers? It may be over-analysis on the part of this horror fan, but it’s worth some idle speculation. Elevating himself from his roots with Troma Studios, the makers of The Toxic Avenger and other camp horror fare, Gunn legitimates himself with Slither. When so many horror directors end up ripping off the films they admire because they’re simply not creative, Gunn comes along and shows them all how to take inspiration, pay homage, and yet remain individual and entertaining. His audience may be a limited selection of the moviegoing public, but his movie only sets out to appease that limited selection. In that regard, Gunn’s product is a triumph, despite the very specific tastes required to “get” or value a movie like this.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในสมาร์ททราบตนเองภาพยนตร์สยองขวัญเช่นนี้มีความเห็นเสมอ มันมากเกินไปที่จะเห็นหิวดะทาสรังใจกินปอนด์ของเนื้อดิบเห็นว่าพวกเขายังคงหิวไม่ว่าวิธีการที่พวกเขาเข้าไปในร่างกายแล้วคิดเกี่ยวกับการบริโภคในประเทศสหรัฐอเมริกา? นอกจากนี้พวกเขากำลังทั้งหมดที่เชื่อมโยงกับแกรนท์เมืองนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดที่ฟีดวิชาที่คิดและคำพูดของเขาผ่านลิ้นส่วนรวมของเขา คนต่างด้าวแกรนท์อาจจะเป็นสัญลักษณ์ปลอมตัวสูงสำหรับธุรกิจขนาดใหญ่ที่มีอิทธิพลต่อผู้บริโภค? มันอาจจะเป็นมากกว่าการวิเคราะห์ในส่วนของแฟนสยองขวัญนี้, แต่ก็คุ้มค่าบางเก็งกำไรไม่ได้ใช้งาน ยกระดับตัวเองจากรากของเขากับทรอสตูดิโอผู้ผลิตของสารพิษล้างแค้นและสยองขวัญค่ายอื่น ๆ ค่าโดยสารกันน์ legitimates ตัวเองกับ Slither เมื่อกรรมการสยองขวัญจำนวนมากดังนั้นจบลงด้วยการฉีกภาพยนตร์ที่พวกเขาชื่นชมเพราะพวกเขากำลังเพียงไม่สร้างสรรค์กันน์มาพร้อมและแสดงให้เห็นว่าพวกเขาทั้งหมดวิธีการใช้แรงบันดาลใจกราบไหว้และยังคงอยู่ของแต่ละบุคคลและความบันเทิง ผู้ชมของเขาอาจจะเป็นตัวเลือกของประชาชนชมภาพยนตร์ จำกัด แต่หนังของเขาเท่านั้นที่ชุดออกเพื่อเอาใจว่าเลือกที่ จำกัด ในเรื่องที่สินค้ากัญคือชัยชนะแม้จะมีรสนิยมที่เฉพาะเจาะจงมากที่จำเป็นในการ“รับ” หรือค่าภาพยนตร์เช่นนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในภาพยนตร์สยองขวัญที่ชาญฉลาดด้วยตนเองมีความชื่นชมอยู่เสมอ มันมากเกินไปที่จะเห็นการควบคุมความหิวไฮฟ์-จิตใจทาสกินปอนด์ของเนื้อดิบ, ดูว่าพวกเขายังคงหิวไม่ว่าพวกเขากินมาก, แล้วคิดเกี่ยวกับการบริโภคเกินในสหรัฐอเมริกา? นอกจากนี้พวกเขาทั้งหมดเชื่อมโยงกับ Grant, นักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในเมือง, ที่เลี้ยงเรื่องของเขาและคำพูดผ่านลิ้นรวมของเขา. คนต่างด้าวสามารถเป็นสัญลักษณ์ที่ปลอมตัวสูงสำหรับธุรกิจขนาดใหญ่ที่มีอิทธิพลต่อผู้บริโภค? มันอาจจะมีการวิเคราะห์มากกว่าในส่วนของแฟนสยองขวัญนี้แต่ก็คุ้มค่าการเก็งกำไรที่ไม่ได้ใช้งาน ยกตัวเองจากรากของเขากับ Troma สตูดิโอ, เครื่องกำเนิดของการล้างพิษและค่ายสยองขวัญอื่นๆ, Gunn, ตัวเองกับเลื้อย. เมื่อคณะกรรมการสยองขวัญจำนวนมากจบลงการริพภาพยนตร์ที่พวกเขาชื่นชมเพราะพวกเขาไม่ได้สร้างสรรค์, Gunn มาพร้อมและแสดงให้พวกเขาทั้งหมดวิธีการที่จะใช้แรงบันดาลใจ, จ่ายสักการะ, และยังยังคงเป็นบุคคลและความบันเทิง. ผู้ชมของเขาอาจจะมีการคัดเลือกที่จำกัดของสาธารณะ, แต่ภาพยนตร์ของเขาจะกำหนดให้เป็นที่ชื่นชอบที่จำกัดการเลือก. ในเรื่องที่, ผลิตภัณฑ์ Gunn เป็นชัยชนะ, แม้จะมีรสชาติที่เฉพาะเจาะจงมากที่จำเป็นในการ "ได้รับ" หรือค่าภาพยนตร์เช่นนี้.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีเสมอความคิดเห็นในหนังสยองขวัญที่ฉลาดและมีสติแบบนี้ มันมากเกินไปที่จะเห็นหิววิญญาณรังผึ้งทาสกินไม่กี่ปอนด์ของเนื้อสัตว์ดิบและดูว่าพวกเขายังคงหิวไม่ว่าเท่าไหร่ที่พวกเขากินและคิดว่าการบริโภคมากเกินไปของอเมริกา นอกจากนี้พวกเขาทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับแกรนท์ซึ่งเป็นนักธุรกิจที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดในเมืองเขาปลูกฝังความคิดและคำพูดในวิชาของเขาผ่านทางภาษาร่วมกันของเขา เป็นเงินอุดหนุนคนต่างด้าวเป็นสัญลักษณ์ของการปลอมตัวสูงสำหรับบริษัทขนาดใหญ่ที่ส่งผลกระทบต่อผู้บริโภค มันอาจจะมากเกินไปสำหรับแฟนๆของความหวาดกลัวแต่มันก็คุ้มค่าที่ไม่จำเป็นเดา กันน์ทำงานกับทรูแมนสตูดิโอเพื่อสร้างหนังสยองขวัญสำหรับการแก้แค้นที่เป็นพิษและค่ายอื่นๆที่จะยืนออกจากรากและ legalise ตัวเองกับ slither เมื่อผู้กำกับหนังสยองขวัญมากมายในที่สุดก็ฉีกหนังที่พวกเขาชื่นชมเพราะพวกเขาไม่มีความคิดสร้างสรรค์กันน์มาแสดงให้เห็นถึงวิธีการที่จะได้รับแรงบันดาลใจและเคารพในขณะที่รักษาบุคลิกภาพและความบันเทิง ผู้ชมของเขาอาจเป็นตัวเลือกที่จำกัดสำหรับภาพยนตร์ที่ปรากฏในตลาดแต่หนังของเขาเป็นเพียงการปลอบใจตัวเลือกที่จำกัดนี้ ในการนี้ผลิตภัณฑ์ของกอนอึนเป็นชัยชนะแม้ว่ารสชาติที่เฉพาะเจาะจงมากต้องได้รับ”หรือมูลค่าเช่นภาพยนตร์