Marine pteropods – or sea butterfli

Marine pteropods – or sea butterflies are found throughout the ocean, and are a major food source for fish and other organisms. In laboratory experiments, this pteropods shell dissolved over the course of 45 days in seawater adjusted to ocean chemistry projected for the year 2100. What changes in the ocean might be putting pteropods at risk? The burning of fossil fuels has caused levels of carbon dioxide in the atmosphere to rise. This carbon dioxide, or CO2, doesn’t just stay in the atmosphere roughly 30 percent of it is absorbed by the ocean. When CO2 reacts with the water, it forms carbonic acid, which quickly releases a hydrogen ion, or H+. The more hydrogen ions, the lower the pH, or more acidic a solution is. As CO2 levels increase over time, seawater will progress toward the acidic end of the pH scale, a process called ocean acidification. We can make projections of this change in the ocean pH over time. It is expected that later this century, if CO2 emissions continue at the current rate, the average pH of the ocean will drop from 8.2 to 7.8. This relatively small decrease in pH may not seem significant, but it could impact many species of marine life. For pteropods, corals, and other species that depend on shells and exoskeletons, ocean acidification will lead to a decreased availability of dissolved calcium and carbonate, the chemical building blocks they use to make their shells and skeletons. If ocean chemistry changes as expected, shells with calcium carbonate mineral structure may begin to dissolve, depending on where they live in the ocean. How do we know that ocean acidification is happening? Scientists at NOAA and across the world have measured these chemical changes over the past 40 years during research cruises, taking hundreds of thousands of ocean water samples. Shown here are results from cruises in 1991 and 2005, where the availability of the shell mineral was sampled. In both years, the highest concentration of available shell minerals was found in the surface of waters, as shown by the dark yellow colors. Deeper waters naturally have very low availability of these minerals. However, when we look at how these values have changed between 1991 and 2005, we see that availability of the shell mineral decreased much more in the surface waters, as indicated by the blue colors. In other words, ocean acidification is impacting shallower areas much more than deep areas. Shallow waters are where the bulk of ocean productivity occurs, including the most diverse and economically important species and habitats. And these changes aren’t occurring in just certain parts of the ocean, they are occurring throughout the entire ocean. Today, repeated research cruises and permanent sampling stations continue to monitor changes in pH and availability of calcium carbonate minerals. As the ocean approaches a critical transition between shell building and shell dissolving, food webs in the world’s oceans could be impacted. Phytoplankton and zooplankton, like pteropods, form the basis of most oceanic food chains: coral reefs form the foundations of the most diverse marine habitats; and shellfish, such as oysters and crabs, and finfish, such as salmon, support economically important fisheries in many of the world’s coastal communities. People depend on the viability of these species to ensure a healthy future of our own.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Pteropods ทะเล – หรือผีเสื้อทะเลอยู่ทั่วมหาสมุทร และเป็นแหล่งอาหารสำคัญสำหรับปลาและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ในห้องปฏิบัติการทดลอง เปลือกนี้ pteropods ส่วนยุบในช่วง 45 วันในทะเลปรับปรุงเคมีโอเชี่ยนที่คาดการณ์ในปี 2100 เปลี่ยนแปลงในมหาสมุทรอาจจะใส่ pteropods ที่มีความเสี่ยง การเผาเชื้อเพลิงฟอสซิลเกิดระดับของคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศจะเพิ่มขึ้น ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ หรือนี้ CO2 ไม่เพียงแค่อยู่ในบรรยากาศ ประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์จะถูกดูด โดยมหาสมุทร เมื่อ CO2 ทำปฏิกิริยากับน้ำ แบบกรดคาร์บอนิก การปล่อยไอออนไฮโดรเจน หรือ H + ได้อย่างรวดเร็ว ประจุไฮโดรเจนเพิ่มเติม ค่า pH ต่ำลง หรือเพิ่มเติมแก้ไขปัญหาเป็นกรด เป็นระดับ CO2 เพิ่มเวลา ทะเลจะดำเนินไปตามเปรี้ยวสเกล pH กระบวนการที่เรียกว่าทะเลยู เราสามารถทำให้ประมาณการเปลี่ยนแปลงนี้ในมหาสมุทร pH ช่วงเวลา ที่คาดหวังว่า ภายหลังศตวรรษนี้ หากปล่อย CO2 ที่อัตราปัจจุบัน pH เฉลี่ยของมหาสมุทรจะลดลงจาก 8.2 ถึง 7.8 การลดลงค่า pH ค่อนข้างเล็กอาจดูเหมือนไม่สำคัญ แต่มันอาจส่งผลกระทบต่อสัตว์หลายชนิด Pteropods ปะการัง และพันธุ์อื่น ๆ ที่ขึ้นอยู่กับเปลือกหอยและ exoskeletons ยูโอเชี่ยนจะนำไปสู่ความลดลงแคลเซียมละลาย และคาร์บอเนต บล็อกอาคารเคมีที่ใช้เพื่อทำให้เปลือกหอยและโครงกระดูกของพวกเขา ถ้าเคมีของมหาสมุทรเปลี่ยนแปลงตามที่คาดไว้ อาจเริ่มด้วยโครงสร้างแร่แคลเซียมคาร์บอเนตทำให้ละลาย ตามที่พวกเขาอาศัยอยู่ในมหาสมุทร เรารู้ได้อย่างไรเกิดขึ้นที่โอเชี่ยนยู นักวิทยาศาสตร์ ที่ NOAA และ ทั่วโลกมีวัดเปลี่ยนแปลงสารเคมีเหล่านี้มากกว่า 40 ปีที่ผ่านมาในระหว่างล่องเรือวิจัย มีหลายร้อยหลายพันตัวอย่างน้ำทะเล แสดงที่นี่ได้ผลจากการล่องเรือในปี 1991 และ 2005 ที่มีความพร้อมของแร่เปลือก ในทั้งสองปี ความเข้มข้นสูงสุดของเชลล์มีแร่พบในพื้นผิวของน้ำ แสดง ด้วยสีเหลืองเข้ม น้ำลึกตามธรรมชาติมีอยู่มากของแร่ธาตุเหล่านี้ อย่างไรก็ตาม เมื่อเรามองดูว่ามีการเปลี่ยนแปลงค่าเหล่านี้ระหว่าง 1991 และ 2005 เราเห็นว่า ของแร่เปลือกลดลงมากในผิวน้ำ ตามที่ระบุ โดยสีน้ำเงิน ในคำอื่น ๆ โอเชี่ยนยูเป็นผลกระทบต่อเด็กเล็ก ๆ สามารถพื้นที่พื้นที่ลึกกว่ามาก ตื้นได้ที่จำนวนมากของประสิทธิภาพมหาสมุทรเกิดขึ้น รวมถึงสายพันธุ์ที่หลากหลายที่สุด และมีความสำคัญทางเศรษฐกิจและอยู่อาศัย และเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ไม่ได้เกิดขึ้นในเพียงบางส่วนของมหาสมุทร พวกเขาจะเกิดขึ้นทั่วทั้งมหาสมุทร วันนี้ ล่องเรือวิจัยซ้ำและสุ่มตัวอย่างถาวรสถานีทำการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลง pH และแร่แคลเซียมคาร์บอเนตที่มีอยู่ เป็นทะเลใกล้เปลี่ยนสำคัญระหว่างเปลือกอาคารและเชลล์ยุบ เว็บอาหารในมหาสมุทรของโลกอาจได้รับผลกระทบ Phytoplankton และ zooplankton เช่น pteropods เป็นพื้นฐานของห่วงโซ่อาหารมหาสมุทรมากที่สุด: ปะการังแบบของที่อยู่อาศัยการจองหลากหลายที่สุดทะเล และหอย หอยนางรม และปู และ finfish เช่นปลาแซลมอน สนับสนุนการประมงที่สำคัญทางเศรษฐกิจในชุมชนชายฝั่งทะเลของโลก คนขึ้นอยู่กับชีวิตพันธุ์ให้อนาคตสุขภาพของเราเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทะเล pteropods - ผีเสื้อหรือทะเลที่พบทั่วมหาสมุทรและเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญสำหรับปลาและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ในการทดลองในห้องปฏิบัติการเปลือก pteropods นี้เลือนหายไปในช่วง 45 วันในน้ำทะเลปรับให้เคมีทะเลที่คาดการณ์ไว้ในปี 2100 สิ่งที่เปลี่ยนแปลงในมหาสมุทรอาจจะมีการวาง pteropods ที่มีความเสี่ยงหรือไม่ การเผาไหม้ของเชื้อเพลิงฟอสซิลได้ก่อให้เกิดระดับของก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ในชั้นบรรยากาศเพิ่มขึ้น นี้ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์หรือ CO2 ไม่เพียงแค่อยู่ในชั้นบรรยากาศประมาณร้อยละ 30 ของจะถูกดูดซึมที่ริมทะเล เมื่อ CO2 ทำปฏิกิริยากับน้ำที่มันเป็นกรดคาร์บออย่างรวดเร็วซึ่งออกไฮโดรเจนไอออนหรือ H + ยิ่งไฮโดรเจนไอออนที่ต่ำกว่าความเป็นกรดด่างหรือกรดมากขึ้นวิธีการแก้ปัญหาคือ ในฐานะที่เป็นระดับ CO2 เพิ่มขึ้นในช่วงเวลาที่น้ำทะเลจะมีความคืบหน้าไปยังปลายที่เป็นกรดของระดับค่า pH กระบวนการที่เรียกว่ากรดในมหาสมุทร เราสามารถทำให้การคาดการณ์ของการเปลี่ยนแปลงนี้ในค่า pH ทะเลเมื่อเวลาผ่านไป เป็นที่คาดว่าต่อมาในศตวรรษนี้ถ้าปล่อย CO2 อย่างต่อเนื่องในอัตราปัจจุบันค่า pH เฉลี่ยของมหาสมุทรจะลดลง 8.2-7.8 นี้ลดลงค่อนข้างเล็กในค่า pH อาจดูเหมือนไม่สำคัญ แต่มันอาจส่งผลกระทบหลายชนิดของชีวิตทางทะเล สำหรับ pteropods ปะการังและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ที่ขึ้นอยู่กับเปลือกหอยและเปลือก, กรดของมหาสมุทรจะนำไปสู่​​ความพร้อมใช้งานที่ลดลงของแคลเ​​ซียมคาร์บอเนตละลายและหน่วยการสร้างสารเคมีที่ใช้ในการทำให้เปลือกหอยและโครงกระดูกของพวกเขา หากมีการเปลี่ยนแปลงทางเคมีในมหาสมุทรคาดว่าจะเป็นหอยที่มีโครงสร้างแร่แคลเซียมคาร์บอเนตอาจจะเริ่มต้นที่จะละลายขึ้นอยู่กับที่พวกเขาอาศัยอยู่ในมหาสมุทร เรารู้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นเป็นกรดของมหาสมุทรได้อย่างไร? นักวิทยาศาสตร์ที่ NOAA และทั่วโลกได้วัดการเปลี่ยนแปลงทางเคมีเหล่านี้ในช่วงที่ผ่านมา 40 ปีในช่วงการล่องเรือในการวิจัยการหลายร้อยหลายพันตัวอย่างน้ำทะเล แสดงให้เห็นว่านี่เป็นผลที่ได้จากการล่องเรือในปี 1991 และปี 2005 ที่ความพร้อมของแร่เปลือกเป็นตัวอย่าง ทั้งในปีที่ผ่านมาความเข้มข้นสูงสุดของแร่ธาตุเปลือกที่มีอยู่พบว่าในพื้นผิวของน้ำที่แสดงโดยสีเหลืองเข้ม น้ำลึกธรรมชาติมีความพร้อมที่ต่ำมากของแร่ธาตุเหล่านี้ แต่เมื่อเราดูที่วิธีการค่าเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงระหว่างปี 1991 และปี 2005 เราจะเห็นว่าความพร้อมของแร่เปลือกลดลงมากขึ้นในน่านน้ำพื้นผิวตามที่ระบุโดยสีฟ้า ในคำอื่น ๆ กรดในมหาสมุทรส่งผลกระทบต่อพื้นที่ตื้นมากขึ้นกว่าพื้นที่ลึก น้ำตื้นที่มีจำนวนมากของการผลิตในมหาสมุทรที่เกิดขึ้นรวมทั้งสายพันธุ์ที่มีความหลากหลายมากที่สุดและมีความสำคัญทางเศรษฐกิจและที่อยู่อาศัย และการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้จะไม่เกิดขึ้นในบางส่วนเพียงของมหาสมุทรที่พวกเขาจะเกิดขึ้นทั่วทั้งมหาสมุทร วันนี้การล่องเรือในการวิจัยซ้ำและสถานีเก็บตัวอย่างถาวรดำเนินการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในค่า pH และความพร้อมของแร่ธาตุแคลเซียมคาร์บอเนต ในฐานะที่เป็นมหาสมุทรแนวทางการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญระหว่างการสร้างเปลือกและละลายเปลือกใยอาหารในมหาสมุทรของโลกอาจได้รับผลกระทบ แพลงก์ตอนพืชและแพลงก์ตอนสัตว์เช่น pteropods รูปแบบพื้นฐานของห่วงโซ่อาหารในมหาสมุทรมากที่สุด: แนวปะการังในรูปแบบของมูลนิธิที่อยู่อาศัยทางทะเลที่มีความหลากหลายมากที่สุด; และหอยเช่นหอยนางรมและปูและปลาเช่นปลาแซลมอน, สนับสนุนการประมงเศรษฐกิจที่สำคัญในหลายชุมชนชายฝั่งของโลก คนขึ้นอยู่กับศักยภาพของสายพันธุ์เหล่านี้เพื่อให้แน่ใจว่าอนาคตที่ดีต่อสุขภาพของเราเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

pteropods ทางทะเล ( หรือทะเลผีเสื้อพบทั่วทะเล และเป็นแหล่งอาหารที่สำคัญของปลาและสิ่งมีชีวิตอื่น ๆ ในการทดลองในห้องปฏิบัติการ ซึ่ง pteropods เปลือกละลายมากกว่าหลักสูตรของ 45 วันในทะเลมหาสมุทรเคมีปรับคาดการณ์ไว้สำหรับปี 2100 . สิ่งที่เปลี่ยนแปลงในมหาสมุทรอาจจะใส่ pteropods เสี่ยง ?การเผาไหม้ของเชื้อเพลิงฟอสซิลได้ก่อให้เกิดระดับของคาร์บอนไดออกไซด์ในบรรยากาศเพิ่มขึ้น นี้ ก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ หรือ CO2 ไม่ได้อยู่ในบรรยากาศประมาณ 30 เปอร์เซ็นต์ ก็จะถูกดูดซึมจากมหาสมุทร เมื่อคาร์บอนไดออกไซด์ทำปฏิกิริยากับน้ำ มันแบบกรดคาร์บอนิกซึ่งได้อย่างรวดเร็วปล่อยไฮโดรเจนไอออน หรือ H . ไอออนไฮโดรเจนมากขึ้น ลดความเป็นกรด หรือกรดมากขึ้นโซลูชั่นที่เป็นเป็นระดับของ CO2 เพิ่มขึ้นตลอดเวลา น้ำทะเลจะคืบหน้าสุดเปรี้ยวของ pH ระดับกระบวนการที่เรียกว่ามหาสมุทร acidification . เราสามารถให้ประมาณการของการเปลี่ยนแปลงนี้ในมหาสมุทร อตลอดเวลา เป็นที่คาดว่า ต่อมาในศตวรรษนี้ หากปล่อยก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์ต่อที่อัตราปัจจุบัน , pH เฉลี่ยของมหาสมุทรจะลดลงจาก 8.2% ใน 7.8 .นี้ค่อนข้างเล็กลด pH ไม่อาจดูเหมือนสำคัญ แต่มันอาจส่งผลกระทบหลายสปีชีส์ของชีวิตทางทะเล สำหรับ pteropods , ปะการัง , และชนิดอื่น ๆที่ขึ้นอยู่กับเปลือกหอยและเปลือกมหาสมุทร acidification จะนำไปสู่ความพร้อมของแคลเซียมลดลงและคาร์บอเนตละลาย สารเคมีกลุ่มอาคารที่พวกเขาใช้เพื่อให้เปลือกของพวกเขาและโครงกระดูกถ้าเคมีมหาสมุทรเปลี่ยนแปลงตามคาด หอยกับโครงสร้างของแร่ แคลเซียม คาร์บอเนต อาจจะเริ่มละลาย ขึ้นอยู่กับว่าพวกเขาอยู่ในมหาสมุทร เราจะรู้ได้อย่างไรว่ามหาสมุทร acidification เกิดขึ้น ? นักวิทยาศาสตร์ NOAA และทั่วโลกได้วัดการเปลี่ยนแปลงทางเคมีเหล่านี้ตลอด 40 ปีในการค้นคว้า การหลายร้อยหลายพันตัวอย่างน้ำมหาสมุทรแสดงผลลัพธ์จากการล่องเรือที่นี่ในปี 1991 และปี 2005 ที่ห้องพักของเปลือกแร่ตัวอย่าง . ในทั้งสองปี มีความเข้มข้นของแร่ธาตุที่พบในเปลือกของพื้นผิวของน้ำ ที่แสดงโดย เหลืองเข้ม สี น้ำลึกตามธรรมชาติมีห้องพักน้อยมากของแร่ธาตุเหล่านี้ อย่างไรก็ตามเมื่อเราดูจากค่าเหล่านี้มีการเปลี่ยนแปลงระหว่างปี 1991 และปี 2005 เราได้เห็นความพร้อมของเปลือกแร่ลดลงมากในพื้นผิวของน้ำ , ตามที่ระบุโดยสีน้ำเงิน ในคำอื่น ๆมหาสมุทร acidification ตื้นมีผลต่อพื้นที่มากกว่าพื้นที่ลึก ตื้นที่เป็นกลุ่มของมหาสมุทร ผลผลิตที่เกิดขึ้นรวมถึงความหลากหลายมากที่สุดและที่สำคัญทางเศรษฐกิจชนิดและที่อยู่อาศัย และการเปลี่ยนแปลงเหล่านี้ ไม่เกิดขึ้นในเพียงหนึ่งชิ้นส่วนของมหาสมุทรที่พวกเขาเกิดขึ้นทั่วมหาสมุทรทั้งหมด วันนี้มีอะไรดีและถาวรสุ่มซ้ำสถานียังคงตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในค่า pH และความพร้อมของ แคลเซียม คาร์บอเนต แร่ธาตุเป็นมหาสมุทรวิธีเปลี่ยนวิกฤตระหว่างเปลือกและเปลือกอาคารค่อยๆละลาย สายใยอาหารในมหาสมุทรของโลกอาจได้รับผลกระทบ แพลงก์ตอนพืชและแพลงก์ตอนสัตว์ เช่น pteropods รูปแบบพื้นฐานของห่วงโซ่อาหารทางทะเลมากที่สุด : ปะการังรูปแบบพื้นฐานของความหลากหลายมากที่สุดในทะเลถิ่นอาศัย และหอย เช่น หอย ปู และ ตะกรุม เช่นปลาแซลมอนสนับสนุนการประมงที่สำคัญทางเศรษฐกิจในหลายชุมชนชายฝั่งของโลก คนขึ้นอยู่กับความอยู่รอดของสายพันธุ์เหล่านี้เพื่อให้แน่ใจว่าอนาคตสุขภาพของเราเอง