The recent financial and subsequent

The recent financial and subsequent economic crisis has fuelled the discussion in economics regarding the rationality of financial markets and investment behavior. Instead of cold calculations, emotions like greed and fear are often referred to as motivational factors in debates about the crisis. The “animal spirits” that Keynes alluded to when he discussed the role of expectations in investment in his General Theory are back in business (see Akerlof, 2009 and Greenspan, 2008). In this paper, we will investigate the role of emotions in risk taking in a much simpler but controlled setting, focusing on the time it takes for risks to materialize.

Whenever we take a risk time passes between the decision to take the risk and the resolution of that risk. This time can be very short, as with on-the-spot lotteries, but it can also be very long, like in research for new drugs. Other examples can be found when looking at decisions concerning medical examinations or health and safety related activities. In mainstream economics this time dimension has received little attention. Only planning motives related to consumption smoothing facilitated by prior knowledge of outcomes have been considered (Dreze and Modigliani, 1972 and Spence and Zeckhauser, 1972). However, there is a small but growing literature acknowledging that the timing of the resolution of risk can be important for other reasons. Kreps and Porteus (1978) proposed a theoretical formalization of preferences for early or later resolution. More recently, economists have begun to emphasize and to explore the role of anticipatory emotions in this context. Anticipatory emotions are emotions like hope and fear that are experienced while awaiting the resolution of an uncertain event. In a series of papers Pope has argued that economists have neglected these emotions because they failed to make a proper distinction between (anticipated) experiences before and after risk is resolved, between pre- and post-outcome stages of decision making (Pope, 1983, Pope, 1995, Pope, 2004 and Pope and Selten, 2010). For example, the arousal felt when looking at a spinning roulette wheel may add to the attractiveness of a gamble with delayed resolution. On the other hand, fear may induce some people to avoid medical testing (see Hoel, Iversen, Nilssen, & Vislie, 2006). Long-lasting uncertainties can even have long term health effects due to stress and anxiety (Lazarus, 1991).

Although emotions related to risk have received attention in economics in the past, these studies typically focused implicitly on anticipated emotions, particularly, regret and disappointment experienced in the post-outcome stage, after outcomes are observed (Bell, 1982, Bell, 1985, Loomes and Sugden, 1982 and Loomes and Sugden, 1986; for a recent study, see Filiz-Ozbay & Ozbay, 2007).1 These studies lack the epistemic distinction between pre-outcome emotions (like hope and fear) and post-outcome emotions (like regret and disappointment).2

Kreps and Porteus (1978) made an important contribution to the modeling of the timing of the resolution of risk. However, they and their successors such as Caplin and Leahy (2001) maintained the basic tenets of expected utility theory. The axioms they propose (specifically the temporal consistency axiom and the temporal substitution axiom) impose unrealistic and contradictory restrictions on how utility is reaped (see: Pope et al., 2007 and Pope and Selten, 2010). Loewenstein (1987) introduced a novel factor into decision models of intertemporal choice by distinguishing between the anticipation of future emotional states (e.g., regret) and the (anticipatory) emotions experienced while awaiting outcomes (like excitement); see further Loewenstein, Weber, Hsee, and Welch (2001) on “risk-as-feelings”.3 The latter may induce reversals of individual preferences as the time of risk resolution draws near, a phenomenon that is not allowed for by the axioms of Kreps and Porteus.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ล่าเงิน และภายหลังวิกฤตเศรษฐกิจได้เติมพลังการสนทนาในเศรษฐศาสตร์เกี่ยวกับ rationality ในตลาดการเงินและพฤติกรรมการลงทุน แทนการคำนวณเย็น อารมณ์ความโลภและความกลัวจะมักเรียกว่าหัดปัจจัยในการดำเนินเกี่ยวกับวิกฤต "สัตว์อาน" ที่คีย์เนส alluded ไปเมื่อเขากล่าวถึงบทบาทของความคาดหวังในการลงทุนในทฤษฎีทั่วไปของเขา จะกลับมาในธุรกิจ (ดู Akerlof, 2009 และกรีนสแปของปริมาณ 2008) ในเอกสารนี้ เราจะตรวจสอบบทบาทของอารมณ์ในความเสี่ยงมีมากเรียบง่าย แต่ควบคุมการ เน้นเวลาในความเสี่ยงต่อการเบิกเมื่อเรา ผ่านเวลาความเสี่ยงระหว่างการตัดสินใจที่จะเสี่ยงและแก้ไขความเสี่ยงนั้น เวลานี้อาจสั้นมาก เป็นกับลอตเตอรี่ในจุด แต่ยังอาจยาวมาก เช่นงานวิจัยยาเสพติดใหม่ ตัวอย่างอื่น ๆ สามารถพบได้เมื่อมองที่ตัดสินเกี่ยวกับการสอบทางการแพทย์ หรือสุขภาพ และความปลอดภัยที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรม ในหลักเศรษฐศาสตร์ มิติเวลานี้ได้รับความสนใจน้อย มีการพิจารณาเพียงวางแผนไม่สนคำครหาที่เกี่ยวข้องกับการปรับให้เรียบใช้อาศัยความรู้เดิมของผลลัพธ์ (Dreze และ Modigliani, 1972 และสเปนซ์ และ Zeckhauser, 1972) อย่างไรก็ตาม มีวรรณคดีขนาดเล็ก แต่เติบโตที่ยอมรับว่า ช่วงเวลาของการแก้ปัญหาความเสี่ยงสามารถเหตุผลอื่น ๆ Kreps และ Porteus (1978) เสนอ formalization ทฤษฎีของการกำหนดลักษณะสำหรับการแก้ปัญหาก่อน หรือหลัง เมื่อเร็ว ๆ นี้ นักเศรษฐศาสตร์ได้เริ่มเน้น การสำรวจบทบาทของอารมณ์ anticipatory ในบริบทนี้ Anticipatory อารมณ์มีอารมณ์เช่นความหวังและความกลัวที่พบขณะรอการแก้ปัญหาของเหตุการณ์ที่ไม่แน่นอน ในชุดเอกสาร สมเด็จพระสันตะปาปาได้โต้เถียงว่า นักเศรษฐศาสตร์มีที่ไม่มีกิจกรรมอารมณ์เหล่านี้เนื่องจากพวกเขาไม่สามารถทำให้ความแตกต่างที่เหมาะสมระหว่างประสบการณ์ (คาดว่า) ก่อน และ หลังการเสี่ยงได้รับการแก้ไข ระหว่างก่อน และหลังผลลัพธ์ขั้นตอนของการตัดสินใจ (สมเด็จพระสันตะปาปา 1983 สมเด็จพระสันตะปาปา 1995 สมเด็จพระสันตะปาปา 2004 และสมเด็จพระสันตะปาปาและ Selten, 2010) ตัวอย่าง เร้าอารมณ์ความรู้สึกเมื่อมองที่ล้อหมุนรูเล็ตอาจเพิ่มเพื่อความเท่ของหวยกับความล่าช้า บนมืออื่น ๆ ความกลัวอาจทำให้เกิดบางคนหลีกเลี่ยงการทดสอบทางการแพทย์ (ดูวแรม Iversen, Nilssen, & Vislie, 2006) แนวยาวนานแม้จะได้ผลระยะยาวสุขภาพความเครียดและความวิตกกังวล (ลาซา 1991)แม้ว่าอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงได้รับความสนใจในเศรษฐกิจในอดีต ศึกษาเหล่านี้มักจะเน้นนัยอารมณ์คาดไว้ โดยเฉพาะ เสียใจ และผิดหวังประสบการณ์ในระยะหลังผล หลังจากมีสังเกตผล (เบลล์ 1982 ระฆัง 1985, Loomes และ Sugden, 1982 และ Loomes และ Sugden, 1986 การศึกษาล่าสุด ดู Filiz Ozbay & Ozbay, 2007) .1 ศึกษาเหล่านี้ขาดแตก epistemic ระหว่างอารมณ์ผลก่อน (เช่นความหวังและความกลัว) และผลที่ได้หลังอารมณ์ (เช่นริเกร็ตและหวัง) 2Kreps และ Porteus (1978) ได้มีส่วนร่วมในการสร้างโมเดลของระยะเวลาของการแก้ปัญหาความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม พวกเขาและผู้สืบทอดของพวกเขา Caplin และ Leahy (2001) รักษา tenets พื้นฐานของทฤษฎีอรรถประโยชน์ที่คาดว่า ขัดแย้ง และไม่จำกัดวิธี reaped โปรแกรมอรรถประโยชน์กำหนดสัจพจน์ที่เสนอ (โดยเฉพาะสัจพจน์ความสอดคล้องของขมับและสัจพจน์ทดแทนชั่วคราว) (ดู: สมเด็จพระสันตะปาปา et al., 2007 และสมเด็จพระสันตะปาปา และ Selten, 2010) Loewenstein (1987) แนะนำตัวนวนิยายเป็นรูปแบบการตัดสินใจเลือก intertemporal โดยแยกความแตกต่างระหว่างความคาดหมายของอเมริกาในอนาคตทางอารมณ์ (เช่น เสียใจ) และอารมณ์ (anticipatory) ที่มีประสบการณ์ในขณะที่รอผล (เช่นตื่นเต้น); ดูเพิ่มเติม Loewenstein เวเบอร์ ซา และ Welch (2001) กับ "ความเสี่ยงเป็นความรู้สึก" .3 หลังอาจก่อให้เกิดการกลับรายการของแต่ละคนเป็นเวลาของการแก้ปัญหาความเสี่ยงวาดใกล้ เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่ต้องอนุญาตสำหรับ โดยสัจพจน์ Kreps และ Porteus

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วิกฤตเศรษฐกิจการเงินและต่อมาเมื่อเร็ว ๆ นี้มีเชื้อเพลิงการอภิปรายในทางเศรษฐศาสตร์เกี่ยวกับเหตุผลของตลาดการเงินและพฤติกรรมการลงทุน แทนการคำนวณเย็นอารมณ์เช่นความโลภและความกลัวมักจะหมายถึงปัจจัยที่สร้างแรงบันดาลใจในขณะที่การอภิปรายเกี่ยวกับวิกฤต "วิญญาณสัตว์" ที่เคนส์พาดพิงถึงเมื่อเขากล่าวถึงบทบาทของความคาดหวังในการลงทุนในทฤษฎีทั่วไปของเขาจะกลับมาในธุรกิจ (ดู Akerlof, 2009 และกรีนสแป 2008) ในบทความนี้เราจะตรวจสอบบทบาทของอารมณ์ในความเสี่ยงในการตั้งค่าที่ง่ายมาก แต่ควบคุมโดยมุ่งเน้นที่เวลาที่ใช้สำหรับความเสี่ยงที่จะเป็นรูปธรรม. เมื่อใดก็ตามที่เราใช้เวลาในความเสี่ยงผ่านระหว่างการตัดสินใจที่จะใช้ความเสี่ยงและความละเอียด ความเสี่ยงที่ คราวนี้จะสั้นมากเช่นเดียวกับสลากบนจุด แต่ก็ยังสามารถมีความยาวมากเช่นในการวิจัยยาใหม่ ตัวอย่างอื่น ๆ สามารถพบได้เมื่อมองไปที่การตัดสินใจเกี่ยวกับการตรวจสอบทางการแพทย์หรือสุขภาพและความปลอดภัยของกิจกรรมที่เกี่ยวข้อง ในทางเศรษฐศาสตร์กระแสหลักมิติในครั้งนี้ได้รับความสนใจน้อย เฉพาะการวางแผนแรงจูงใจที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคอำนวยความสะดวกโดยการปรับให้เรียบความรู้ก่อนของผลลัพธ์ที่ได้รับการพิจารณา (Dreze และ Modigliani, ปี 1972 และสเปนซ์และ Zeckhauser, 1972) แต่มีขนาดเล็ก แต่วรรณกรรมที่เพิ่มขึ้นยอมรับว่าระยะเวลาของความละเอียดของความเสี่ยงที่จะมีความสำคัญด้วยเหตุผลอื่น ๆ Kreps และ Porteus (1978) ได้เสนอ formalization ทฤษฎีของการตั้งค่าสำหรับการแก้ปัญหาในช่วงต้นหรือในภายหลัง เมื่อเร็ว ๆ นี้นักเศรษฐศาสตร์ได้เริ่มที่จะเน้นในการสำรวจและบทบาทของอารมณ์ความรู้สึกที่มุ่งหวังในบริบทนี้ อารมณ์ความรู้สึกที่มุ่งหวังจะมีอารมณ์เช่นความหวังและความกลัวที่มีประสบการณ์ในขณะที่รอความละเอียดของเหตุการณ์ที่ไม่แน่นอน ในชุดของเอกสารสมเด็จพระสันตะปาปามีคนแย้งว่านักเศรษฐศาสตร์ได้ละเลยอารมณ์เหล่านี้เพราะพวกเขาล้มเหลวที่จะทำให้ความแตกต่างที่เหมาะสมระหว่าง (คาดว่า) ประสบการณ์ก่อนและหลังมีความเสี่ยงได้รับการแก้ไขระหว่างขั้นตอนก่อนและหลังการผลของการตัดสินใจ (สมเด็จพระสันตะปาปาปี 1983 สมเด็จพระสันตะปาปาปี 1995 สมเด็จพระสันตะปาปาปี 2004 และสมเด็จพระสันตะปาปาและ Selten 2010) ยกตัวอย่างเช่นการเร้าอารมณ์ความรู้สึกเมื่อมองไปที่ล้อรูเล็ตปั่นอาจเพิ่มความน่าสนใจของการเล่นการพนันที่มีความละเอียดล่าช้า ในทางกลับกันความกลัวอาจทำให้เกิดบางคนที่จะหลีกเลี่ยงการทดสอบทางการแพทย์ (ดู Hoel, Iversen, Nilssen และ Vislie 2006) ความไม่แน่นอนในระยะยาวยังสามารถมีผลกระทบต่อสุขภาพในระยะยาวเนื่องจากความเครียดและความวิตกกังวล (ลาซารัส 1991). แม้ว่าอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่ได้รับความสนใจในสาขาเศรษฐศาสตร์ในอดีตที่ผ่านมาการศึกษาเหล่านี้มักจะมุ่งเน้นไปโดยปริยายในอารมณ์ที่คาดการณ์ไว้โดยเฉพาะอย่างยิ่งความเสียใจและผิดหวัง มีประสบการณ์ในขั้นตอนการโพสต์ผลหลังจากที่มีการสังเกตผล (เบลล์, ปี 1982 เบลล์ 1985 Loomes และ Sugden 1982 และ Loomes และ Sugden 1986 สำหรับการศึกษาล่าสุดดู Filiz-Ozbay และ Ozbay 2007) 0.1 เหล่านี้ ขาดการศึกษาความแตกต่างระหว่าง epistemic อารมณ์ก่อนผล (เช่นความหวังและความกลัว) และอารมณ์โพสต์ผล (เช่นความเสียใจและผิดหวัง) 0.2 Kreps และ Porteus (1978) ทำผลงานที่สำคัญในการสร้างแบบจำลองของระยะเวลาของความละเอียดของความเสี่ยง . อย่างไรก็ตามพวกเขาและสืบทอดของพวกเขาเช่น Caplin และ Leahy (2001) ยังคงหลักการพื้นฐานของทฤษฎียูทิลิตี้คาดว่า หลักการที่พวกเขานำเสนอ (โดยเฉพาะความจริงสอดคล้องชั่วและความจริงทดแทนชั่วคราว) กำหนดข้อ จำกัด ที่ไม่สมจริงและขัดแย้งกับวิธีการที่ยูทิลิตี้จะเก็บเกี่ยว (ดู: สมเด็จพระสันตะปาปา et al, 2007 และสมเด็จพระสันตะปาปาและ Selten 2010.) โลเวนสไต (1987) แนะนำนวนิยายปัจจัยการตัดสินใจในรูปแบบของทางเลือกข้ามเวลาโดยความแตกต่างระหว่างความคาดหมายของอารมณ์ในอนาคต (เช่นความเสียใจ) และ (ล่วงหน้า) อารมณ์ประสบการณ์ในขณะที่รอผล (เช่นความตื่นเต้น); ดูเพิ่มเติมโลเวนสไตเวเบอร์, h ดูและเวลช์ (2001) เกี่ยวกับ "ความเสี่ยงตามที่ความรู้สึก" 0.3 หลังอาจทำให้เกิดการพลิกผันของการตั้งค่าแต่ละช่วงเวลาของความละเอียดความเสี่ยงเข้าใกล้ปรากฏการณ์ที่ไม่ได้รับอนุญาตโดยหลักการ ของ Kreps และ Porteus

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ล่าสุดทางการเงินและวิกฤตเศรษฐกิจอื่นๆตามมาได้อภิปราย ในเศรษฐศาสตร์เรื่องความมีเหตุผลของตลาดการเงินและพฤติกรรมการลงทุน แทนการคำนวณเย็น อารมณ์เหมือนความโลภและความกลัวมักจะเรียกว่าแรงจูงใจในการอภิปรายเกี่ยวกับวิกฤต" วิญญาณ " สัตว์ที่คีนพูดถึงเมื่อเขากล่าวถึงบทบาทของความคาดหวังในการลงทุนในทฤษฎีทั่วไปของเขากลับมาในทางธุรกิจ ( ดู เ คอร์ลอฟ , 2009 และ กรีนสแปน , 2008 ) ในบทความนี้เราจะตรวจสอบบทบาทของอารมณ์ในความเสี่ยงในการควบคุมการตั้งค่าง่ายกว่ามาก แต่เน้นเวลาใช้ความเสี่ยงที่จะเกิดขึ้น

เมื่อใดก็ตามที่เราเสี่ยงเวลาผ่านไประหว่างการตัดสินใจที่จะรับความเสี่ยง และความละเอียดของความเสี่ยงนั้น เวลา นี้สามารถจะสั้นมากเช่นเดียวกับสลากในทันที แต่มันก็ยังยาวมาก เช่นในการวิจัยยาใหม่ ตัวอย่างอื่น ๆสามารถพบได้เมื่อดูที่การตัดสินใจเกี่ยวกับการสอบทางการแพทย์หรือสุขภาพและความปลอดภัยที่เกี่ยวข้องกับกิจกรรมในเศรษฐศาสตร์กระแสหลักนี้เวลามิติที่ได้รับความสนใจน้อย วางแผนงานที่เกี่ยวข้องกับการบริโภคเรียบสะดวก โดยความรู้เดิมของผลลัพธ์ที่ได้ถือว่า ( dreze และ Modigliani , 1972 และสเปน และ zeckhauser , 1972 ) อย่างไรก็ตาม มีขนาดเล็ก แต่เติบโตวรรณกรรม ยอมรับว่า ช่วงเวลาของความละเอียดของเสี่ยงสามารถที่สำคัญสำหรับเหตุผลอื่น ๆเครปส์ และ porteus ( 1978 ) ได้เสนอทฤษฎีของการตั้งค่าสำหรับ formalization ก่อน หรือ หลังความละเอียด เมื่อเร็วๆนี้ นักเศรษฐศาสตร์ ได้เริ่มเน้น และเพื่อศึกษาบทบาทของโดยคาดการณ์อารมณ์ในบริบทนี้ อารมณ์เป็นอารมณ์ เช่น ความกลัวและความหวังโดยคาดการณ์ว่ามีประสบการณ์ในขณะที่รอการความละเอียดของเหตุการณ์ที่ไม่แน่นอนในชุดของเอกสารของสมเด็จพระสันตะปาปาได้ถกเถียงกันอยู่ว่านักเศรษฐศาสตร์มีหลงอารมณ์เหล่านี้เพราะพวกเขาล้มเหลวในการสร้างความแตกต่างที่เหมาะสมระหว่าง ( คาดว่า ) ประสบการณ์ก่อนและหลังเสี่ยงได้ ระหว่างก่อนและหลังขั้นตอน ผลของการตัดสินใจ ( สมเด็จพระสันตะปาปา , 1983 , โป๊ป , 1995 , โป๊ป , 2004 และสมเด็จพระสันตะปาปาและเซลเทน , 2010 ) ตัวอย่างเช่นเร้าอารมณ์ความรู้สึกเมื่อดูที่ล้อรูเล็ตปั่นอาจจะเพิ่มความน่าดึงดูดใจของการพนันล่าช้าความละเอียด บนมืออื่น ๆ , ความกลัว อาจทำให้บางคนที่จะหลีกเลี่ยงการทดสอบทางการแพทย์ ( ดู hoel nilssen อีเวอร์เซิ่น , , , & vislie , 2006 ) ความไม่แน่นอนที่ยาวนาน จะมีผลกระทบต่อสุขภาพในระยะยาว จากความเครียดและความวิตกกังวล ( Lazarus , 1991 ) .

แม้ว่าอารมณ์ที่เกี่ยวข้องกับความเสี่ยงที่ได้รับความสนใจในทางเศรษฐศาสตร์ในอดีต การศึกษาเหล่านี้มักจะเน้นโดยปริยายคาดการณ์อารมณ์ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความเสียใจและความผิดหวัง ที่มีประสบการณ์ในเวทีประกาศผลหลังจากที่ผลจะสังเกต ( ระฆัง , ระฆัง , 1982 , 1985 , และ loomes ซักเดิ่น , 2525 และ loomes และซักเดิ่น , 1986 ; สำหรับการศึกษา ล่าสุดเห็น ozbay Filiz และดอทคอม & ozbay , 2007 )1 การศึกษาเหล่านี้ไม่มีความแตกต่างความสัมพันธ์ระหว่างก่อนผลอารมณ์ ( เช่นความกลัวและความหวัง ) และโพสต์ผลอารมณ์ ( อย่างเสียใจและผิดหวัง ) 2

เครปส์ และ porteus ( 1978 ) ทำให้ผลงานที่สำคัญกับแบบจำลองของระยะเวลาของความละเอียดของความเสี่ยง อย่างไรก็ตาม พวกเขาและสืบของพวกเขาเช่น แคปลิน และ Leahy ( 2001 ) รักษาความเชื่อพื้นฐานของทฤษฎีอรรถประโยชน์ที่คาดหวัง .สัจพจน์พวกเขาขอแต่งงาน ( เฉพาะเกี่ยวกับความสอดคล้องสัจพจน์และสัจพจน์ทดแทนชั่วคราว ) กำหนดและข้อ จำกัด ในวิธีที่ไม่สมจริงยูทิลิตี้เก็บเกี่ยว ( ดู : สมเด็จพระสันตะปาปา et al . , 2007 และสมเด็จพระสันตะปาปาและเซลเทน , 2010 ) loewenstein ( 1987 ) แนะนำ ปัจจัยในการตัดสินใจเลือกรุ่นของนวนิยาย intertemporal โดยแยกระหว่างความคาดหวังในอนาคตของรัฐ ( เช่น อารมณ์, เสียใจ ) และ ( ข้างประตู ) อารมณ์มีประสบการณ์ในขณะที่รอผล ( ชอบความตื่นเต้น ) ; ดู loewenstein เพิ่มเติม เวเบอร์ hsee และเวลช์ ( 2001 ) " ความเสี่ยง ขณะที่ความรู้สึก " 3 หลังอาจเกิดการพลิกกลับของความชอบของแต่ละบุคคล เช่น เวลาของความเสี่ยงต่างๆ เป็นปรากฏการณ์ที่ไม่ได้รับอนุญาตโดย สัจพจน์ของเครปส์ และ porteus .