The emphasis on leadership has sinc

The emphasis on leadership has since the 1980s shifted from traits and leader
behaviors to the need for leaders to articulate visions to their followers, particularly
those in organizations undergoing major change (e.g. Bass, 1990; Conger, 1991; Conger
and Kanungo, 1987; Lucey et al., 2005). Vision itself has alternated from being
construed as a faddish and trendy concept, and being viewed as a fundamental
attribute of effective leadership, a basis of one’s power to lead and a force field leaders
can use as a formative influence (e.g. Kouzes and Posner, 1987; Wheatley, 1999;
Zaccaro and Banks, 2004). Shared vision among organizational members is also said to
be fundamental to network organizations of the future (Avery, 2004). More critically,
researchers (e.g. Avery, 2005; Hamel and Prahalad, 1989) have asserted that an
organization with a well-articulated vision can achieve sustained competitive
advantage over those organizations lacking such a vision. Many leadership scholars
have endorsed vision as fundamental to leadership, strategy implementation, and
change (Avery, 2004; Collins and Porras, 1994; Doz and Prahalad, 1987; Humphreys,
2004; Hunt, 1991; Kotter, 1990; Robbins and Duncan, 1988; Sashkin, 1988). Clearly, the
importance of vision has been emphasized by leadership scholars in both theoretical
discussions (e.g. Avery, 2004; Maccoby, 1981; Peters, 1987; Slater, 1993) and research
(e.g. Kantabutra, 2008b; Kantabutra and Avery, 2007; Kotter, 1990; Larwood et al.,
1995). Time and time again, if a corporate leader is successful, his or her vision is cited
as the cause and lauded as the foundation of the leader’s greatness (Humphreys, 2004).
Although some managers argue against visions as relevant to business performance
(see Rynes et al., 2002), businesses need a purpose (Avery, 2005). Handy (2002) argues

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เน้นความเป็นผู้นำได้เนื่องจากไฟต์เปลี่ยนจากลักษณะผู้นำพฤติกรรมที่ต้องการการนำประกบวิสัยทัศน์ผู้ติดตามของพวกเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งในองค์กรที่อยู่ในระหว่างการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ (เช่นเบส 1990 Conger, 1991 Congerและ Kanungo, 1987 Lucey et al., 2005) วิสัยทัศน์เองได้สลับจากเป็นแนวคิดที่ทันสมัย และ faddish และการดูเป็นพื้นฐานคุณลักษณะของผู้นำที่มีประสิทธิภาพ พื้นฐานของอำนาจของผู้นำและผู้นำเป็นฟิลด์บังคับสามารถใช้เป็นอิทธิพลความอุดมสมบูรณ์ (เช่น Kouzes และ Posner, 1987 Wheatley, 1999Zaccaro กธนาคาร 2004) วิสัยทัศน์ร่วมกันในหมู่สมาชิกขององค์กรยังกล่าวต้องมีพื้นฐานองค์กรเครือข่ายในอนาคต (Avery, 2004) ที่เหลือนักวิจัย (เช่น Avery, 2005 Hamel และ Prahalad, 1989) มีคนที่มีองค์กร มีวิสัยทัศน์ดี articulated สามารถบรรลุยั่งยืนแข่งขันเปรียบองค์กรที่ขาดวิสัยทัศน์ดังกล่าว นักวิชาการผู้นำหลายได้รับรองวิสัยทัศน์เป็นพื้นฐานการเป็นผู้นำ การดำเนินกลยุทธ์ และเปลี่ยนแปลง (Avery, 2004 คอลลินส์และ Porras, 1994 Doz และ Prahalad, 1987 Humphreys2004 ล่า 1991 Kotter, 1990 ร็อบบินส์และดันแคน 1988 Sashkin, 1988) ชัดเจน การมีการเน้นความสำคัญของวิสัยทัศน์ โดยนำนักวิชาการทั้งทฤษฎีสนทนา (เช่น Avery, 2004 Maccoby, 1981 Peters, 1987 สเลเทอร์ 1993) และการวิจัย(เช่น Kantabutra, 2008b Kantabutra และเอเวอรี่ 2007 Kotter, 1990 Larwood et al.,1995) อีกครั้ง ถ้าผู้นำขององค์กรจะประสบความสำเร็จ วิสัยทัศน์ของเขา หรือเธอจะอ้างสาเหตุ และ lauded เป็นรากฐานของความยิ่งใหญ่ของผู้นำ (Humphreys, 2004)แม้ว่าบางผู้จัดการทะเลาะกับวิสัยทัศน์เป็นที่เกี่ยวข้องกับผลการดำเนินงาน(ดู Rynes et al., 2002), ธุรกิจต้องประสงค์ (Avery, 2005) มีประโยชน์จน (2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เน้นการเป็นผู้นำที่มีมาตั้งแต่ปี 1980
เปลี่ยนจากลักษณะและเป็นผู้นำพฤติกรรมความต้องการสำหรับการเป็นผู้นำที่จะเป็นปล้องวิสัยทัศน์ในการติดตามของพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่อยู่ในองค์กรที่ได้รับการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญ
(เช่นเบส, 1990; ตู 1991;
ตูและKanungo 1987; Lucey et al., 2005) วิสัยทัศน์ของตัวเองได้สลับจากการถูกตีความว่าเป็นแนวคิดที่พิกลและอินเทรนด์และถูกมองว่าเป็นพื้นฐานแอตทริบิวต์ของการเป็นผู้นำที่มีประสิทธิภาพพื้นฐานของการใช้พลังงานของคนที่จะเป็นผู้นำและเป็นแรงผลักดันผู้นำด้านการสามารถใช้เป็นอิทธิพลต่อการก่อสร้าง(เช่น Kouzes และ Posner 1987 ; Wheatley 1999; Zaccaro และธนาคาร, 2004) วิสัยทัศน์ร่วมกันในหมู่สมาชิกขององค์กรนอกจากนี้ยังมีการกล่าวถึงเป็นพื้นฐานให้กับองค์กรเครือข่ายในอนาคต (เอเวอรี่, 2004) อื่น ๆ ยิ่งนักวิจัย(เช่นเอเวอรี่ 2005 Hamel และ Prahalad, 1989) ถูกกล่าวหาว่ามีองค์กรที่มีวิสัยทัศน์ที่ดีก้องจะประสบความสำเร็จในการแข่งขันอย่างยั่งยืนเปรียบกว่าองค์กรเหล่านั้นขาดวิสัยทัศน์ดังกล่าว นักวิชาการเป็นผู้นำหลายคนที่ได้รับการรับรองวิสัยทัศน์ที่เป็นพื้นฐานในการเป็นผู้นำในการดำเนินกลยุทธ์และการเปลี่ยนแปลง(เอเวอรี่ 2004; คอลลินและ Porras 1994; Doz และ Prahalad 1987; ฮัมเฟรย์, 2004; ล่า 1991; Kotter, 1990; ร็อบบินส์และดันแคน, 1988 ; Sashkin, 1988) เห็นได้ชัดว่าความสำคัญของวิสัยทัศน์ที่ได้รับการเน้นโดยนักวิชาการเป็นผู้นำทั้งในทางทฤษฎีการอภิปราย(เช่นเอเวอรี่ 2004; แมค 1981; ปีเตอร์ส 1987; ตำหนิ 1993) และการวิจัย(เช่น Kantabutra, 2008b; Kantabutra และเอเวอรี่ 2007; Kotter, 1990;. Larwood, et al, 1995) เวลาและเวลาอีกครั้งถ้าเป็นผู้นำองค์กรที่ประสบความสำเร็จวิสัยทัศน์ของเขาหรือเธอจะอ้างว่าเป็นสาเหตุและยกย่องว่าเป็นรากฐานของความยิ่งใหญ่ของผู้นำที่ (ฮัมเฟรย์, 2004). แม้ว่าผู้จัดการบางคนแย้งกับวิสัยทัศน์เป็นที่เกี่ยวข้องกับการดำเนินธุรกิจ(ดู Rynes et al., 2002) ธุรกิจต้องมีวัตถุประสงค์ (เอเวอรี่ 2005) ที่มีประโยชน์ (2002) ระบุ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เน้นความเป็นผู้นำมีตั้งแต่ยุคเปลี่ยนผ่านจากคุณลักษณะและพฤติกรรมผู้นำ
ต้องการผู้นำที่จะประกบนิมิตให้ลูกศิษย์ โดยเฉพาะอย่างยิ่งในการเปลี่ยนแปลงองค์กร
หลัก ( เช่น เบส , 1990 ; รกราก , 1991 ; และปลาตูนา
kanungo , 1987 ; ลูซี่ et al . , 2005 ) วิสัยทัศน์ตัวเองได้สลับจากการ
ตีความเป็นแนวคิดพิกลและยอดนิยมและถูกมองว่าเป็นคุณลักษณะพื้นฐาน
ประสิทธิผลของภาวะผู้นำ พื้นฐานของกำลังจะนำ และสนามพลังผู้นำ
สามารถใช้เป็นอิทธิพลย่อย ( เช่น และ kouzes พอสเนอร์ , 1987 ; วีตเลย์ , 1999 ;
zaccaro และธนาคาร , 2004 ) วิสัยทัศน์ร่วมกันของสมาชิกในองค์การยังพูด
เป็นพื้นฐานองค์กรเครือข่ายแห่งอนาคต ( เอเวอรี่ , 2004 ) ยิ่งวิกฤต
นักวิจัย ( เช่นเอเวอรี่ , 2005 ; แฮเมิล และเค พา ลัด , 1989 ) ได้ถูกกล่าวหาว่าเป็นองค์กรที่มีวิสัยทัศน์ดีก้อง

สามารถบรรลุยั่งยืนแข่งขันเหนือองค์กรเหล่านั้น เช่น ขาดวิสัยทัศน์ นักวิชาการหลายคนมีวิสัยทัศน์เป็นผู้นํา
รับรองการดำเนินกลยุทธ์พื้นฐานของภาวะผู้นำ และการเปลี่ยนแปลง
( เอเวอรี่ , 2004 ; คอลลินส์และ พอร์ราส , 1994 ; โหล และ เค พา ลัด , 1987 ; ฮัมฟรีย์
, 2004 ; ล่า1991 ; คอตเตอร์ , 2533 ; Robbins และดันแคน , 1988 ; sashkin , 1988 ) อย่างชัดเจน ,
ความสำคัญของวิสัยทัศน์ที่ได้รับโดยเน้นภาวะผู้นำของนักวิชาการทั้งในภาคทฤษฎี
การอภิปราย ( เช่นเอเวอรี่ , 2004 ; แมคโคบี้ , 1981 ; ปีเตอร์ สลา 1987 , 1993 ) และการวิจัย
( เช่น kantabutra 2008b ; และ , kantabutra เอเวอรี่ , 2007 ; คอตเตอร์ , 2533 ; larwood et al . ,
1995 ) เวลาและเวลาอีกครั้ง ถ้าผู้นำขององค์กรประสบความสำเร็จวิสัยทัศน์ของเขา หรือเธอจะอ้าง
เป็นสาเหตุและยซึ่งเป็นรากฐานของความยิ่งใหญ่ของผู้นำ ( ฮัมฟรีย์ , 2004 ) .
แม้ว่าผู้จัดการบางโต้เถียงกับวิสัยทัศน์ที่ดำเนินงานธุรกิจ

( ดู rynes et al . , 2002 ) , ธุรกิจต้องการเป้าหมาย ( เอเวอรี่ , 2005 ) สะดวก ( 2002 ) ระบุ