The Seaglider is an autonomous unde

The Seaglider is an autonomous underwater vehicle
developed at the University of Washington (Eriksen et al.,
2001). It navigates using dead reckoning and global
positioning system (GPS) locators, receives instructions
and transmits data via the Iridium satellite system after
each dive–climb cycle. Profiles are made to 1000-m depth
with an approximately 1:3 vertical to horizontal slope.
Relative to aspect ratios of physical features in the
Labrador Sea (e.g. a 100 m mixed layer depth divided by
a largest Rossby radius of 10s of kilometers, or the related
Prandtl ratio,f=Nwheref is the Coriolis frequency and N
the buoyancy frequency), a 1:3 slope is effectively vertical.
The glider typically surfaces 6 km relative to the depthaveraged current from where it began its dive. On its
sawtooth trajectory, the glider sample-spacing averages
3 km, but near the surface and 1000 m turnaround points,
sampling is irregular, ranging from 100s of meters to 6 km.
During a single dive–climb cycle, sampling is done at
variable time intervals, ranging from approximately every
0.6 m in the top 150 m, incrementally reducing to 2.4 m
from 250 to 1000 m.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Seaglider เป็นรถใต้เป็นเขตปกครองตนเองพัฒนาที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน (ของ Eriksen et al.,2001) . มันยังใช้ตายถูกสอบสวน และทั่วโลกวาง locators ระบบ (GPS) ได้รับคำแนะนำและส่งข้อมูลผ่านระบบดาวเทียม Iridium หลังแต่ละรอบดำน้ำ – ปีน ส่วนกำหนดค่าจะทำให้ความลึก 1,000 เมตรมีประมาณ 1:3 ลาดเอียงแนวตั้งแนวนอนสัมพันธ์กับอัตราส่วนของคุณสมบัติทางกายภาพในการลาบทะเล (เช่น 100 ม.ลึกชั้นผสมหารด้วยรัศมี Rossby ที่ใหญ่ที่สุดของ 10s กิโลเมตร หรือที่เกี่ยวข้องอัตราส่วนพรันด์เทิล f = Nwheref คือ ความถี่ Coriolis และ Nลอยตัวความถี่), ทางลาดชัน 1:3 เป็นแนวตั้งได้อย่างมีประสิทธิภาพเครื่องร่อนที่พื้น 6 กม.เมื่อเทียบกับ depthaveraged ปัจจุบันจากที่เริ่มต้นการดำน้ำโดยทั่วไป บนของค่าเฉลี่ยตัวอย่างเครื่องร่อนระยะห่างวิถี sawtooth3 กม ใกล้ จุดระยะ 1000 เมตรและพื้นผิวสุ่มตัวอย่างผิดปกติ ตั้งแต่ 100s เมตรไป 6 กม.ในช่วงวงจรเดียวดำน้ำ – ปีน สุ่มตัวอย่างเป็นกระทำช่วงเวลาที่ผันแปร ตั้งแต่ประมาณทุก0.6 เมตรด้านบน 150 ม. incrementally ลดถึง 2.4 เมตรจาก 250 ถึง 1000 เมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Seaglider เป็นรถใต้น้ำอิสระ
พัฒนาที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน (อีริคเซ่น et al.,
2001) มันนำทางโดยใช้การคำนวณที่ตายแล้วและทั่วโลก
ระบบกำหนดตำแหน่ง (GPS) ระบุตำแหน่งได้รับคำแนะนำ
และส่งข้อมูลผ่านระบบดาวเทียมอิริเดียมหลังจาก
แต่ละรอบการดำน้ำปีน โปรไฟล์ที่จะทำให้ความลึก 1,000 เมตร
มีประมาณ 1: 3. แนวตั้งเพื่อความลาดชันแนวนอน
เทียบกับอัตราส่วนของลักษณะทางกายภาพใน
ลาบราดอร์ซี (เช่นความลึก 100 เมตรชั้นผสมหารด้วย
รัศมี Rossby ที่ใหญ่ที่สุดของยุค 10 กิโลเมตรหรือ ที่เกี่ยวข้อง
อัตราส่วน Prandtl, f = Nwheref เป็นความถี่โบลิทาร์และ n
ความถี่พยุง) 1: 3. ลาดชันเป็นแนวตั้งได้อย่างมีประสิทธิภาพ
เครื่องร่อนมักจะพื้นผิว 6 กมเทียบกับปัจจุบัน depthaveraged จากที่มันเริ่มดำน้ำ ในตัวของมัน
โคจรฟันเลื่อย, เครื่องร่อนตัวอย่างระยะห่างเฉลี่ย
3 กิโลเมตร แต่ใกล้พื้นผิวและ 1000 จุดเมตรตอบสนอง
การสุ่มตัวอย่างผิดปกติตั้งแต่ 100s ของเมตรถึง 6 กม.
ในช่วงรอบดำน้ำปีนเดียวสุ่มตัวอย่างจะทำใน
ตัวแปร ช่วงเวลาตั้งแต่ประมาณทุก
0.6 เมตรในด้านบน 150 เมตรเพิ่มขึ้นลดถึง 2.4 เมตร
250-1000 เมตร

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ seaglider เป็นรถใต้น้ำในการพัฒนาที่มหาวิทยาลัยวอชิงตัน ( เอริกเซิ่น et al . ,2001 ) มันนำทางโดยใช้การคำนวณที่ตายแล้วและทั่วโลกระบบระบุตำแหน่ง ( GPS ) locators , ได้รับคําแนะนําและส่งข้อมูลผ่านระบบดาวเทียมอิริเดียมหลังแต่ละดำน้ำ–ปีนขึ้นไปรอบ ให้ความลึก 1000-m โปรไฟล์ด้วยประมาณ 1 : 3 ลาดตามแนวตั้ง แนวนอนสัมพันธ์กับอัตราส่วนของลักษณะทางกายภาพในลาบทะเล ( เช่นแบ่งตามชั้นความลึก 100 เมตร ผสมใหญ่รอสบี้รัศมี 10s กิโลเมตร หรือที่เกี่ยวข้องพรันด์เทิลอัตราส่วน , F = nwheref เป็น Coriolis และความถี่พยุงความถี่ ) , 1 : 3 ชัน มีประสิทธิภาพในแนวตั้งเครื่องร่อนมักจะพื้นผิว 6 กม. เมื่อเทียบกับ depthaveraged จากปัจจุบันที่เริ่มการดำน้ำ บนของวิถีฟันเลื่อย , เครื่องร่อนตัวอย่างเฉลี่ยระยะห่าง3 กิโลเมตร แต่อยู่ใกล้กับพื้นผิว และ 1 , 000 เมตร / จุดตัวอย่างไม่สม่ำเสมอตั้งแต่ 100s ของเมตรถึง 6 กิโลเมตรในระหว่างการดำน้ำและปีนรอบเดียวเสร็จที่ การสุ่มตัวอย่างตัวแปรเวลา ช่วงเวลาตั้งแต่ประมาณทุก0.6 เมตรด้านบน 150 เมตร แบบเพิ่มหน่วยลด 2.4 เมตรจาก 250 - 1000 เมตร