บทคัดย่อ งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเป

บทคัดย่อ
งานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเปรียบเทียบผลต่างของอุณหภูมิและค่าความจุความร้อนจำเพาะ ของแผ่นฉนวนที่ทำจากใบยางพารา โดยใช้หลอดไฟ 100 วัตต์ เป็นแหล่งกำเนิดความร้อน และใช้ เทอร์โมคัปเปิลเป็นชุดวัดอุณหภูมิ ผลการทดลองพบว่า ฉนวนกันความร้อนใบยางพาราที่ความหนา 3.0 เซนติเมตร สามารถกันความร้อนได้ดีกว่าฉนวนใบยางพาราที่ความหนา 1.0 เซนติเมตร และ 2.0 เซนติเมตร ซึ่งจะเห็นได้จากผลต่างของอุณหภูมิด้านที่รับแสงกับด้านใต้แผ่นฉนวน มีความแตกต่างของอุณหภูมิเท่ากับ 14.0 15.1 และ 16.5 องศาเซลเซียส ตามลำดับ เมื่อคำนวณหาค่าการต้านทานความร้อน พบว่า แผ่นฉนวนใบยางพาราที่ความหนา 1.0 2.0 และ 3.0 เซนติเมตร มีค่าการต้านทานความร้อนเป็น 1.26103 1.35869 และ 1.38632 ตารางเมตรเคลวินต่อวัตต์ ตามลำดับ และค่าความจุความร้อนจำเพาะเป็น 0.02381 0.01827 และ 0.01225 จูลต่อกิโลกรัมเคลวิน ตามลำดับ อย่างไรก็ตามค่าความจุความร้อนจำเพาะมีการสะสมความร้อนไว้ในตัวมาก ความร้อนที่ส่งผ่านลงมาใต้แผ่นฉนวนก็จะน้อยลงหรือส่งผ่านได้ช้า จึงทำให้อุณหภูมิด้านใต้แผ่นฉนวนมีค่าน้อยกว่าอุณหภูมิด้านรับแสง จากนั้นนำมาทดลองโดยใช้ดวงอาทิตย์ เป็นแหล่งกำเนิดความร้อน เก็บผลด้วยเครื่อง Xplorer GLX PS -2002 เป็นเวลา 48 ชั่วโมง พบว่า ในช่วงเวลากลางวัน 6:00 – 18:00 นาฬิกา อุณหภูมิด้านใต้แผ่นฉนวนมีอุณหภูมิต่ำกว่าด้านนอก ในขณะที่กลางคืนอุณหภูมิใต้แผ่นฉนวนจะมีอุณหภูมิสูงกว่าอุณหภูมิภายนอก เนื่องจากปัจจัยที่เกิดจากลมและความชื้น ส่งผลให้อุณหภูมิภายนอกมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ของแผ่นฉนวนที่ทำจากใบยางพารา โดยใช้หลอดไฟ 100 วัตต์เป็นแหล่งกำเนิดความร้อนและใช้ เทอร์โมคัปเปิลเป็นชุดวัดอุณหภูมิผลการทดลองพบว่า 3.0 เซนติเมตร 1.0 เซนติเมตรและ 2.0 เซนติเมตร มีความแตกต่างของอุณหภูมิเท่ากับ 14.0 15.1 และ 16.5 องศาเซลเซียสตามลำดับเมื่อคำนวณหาค่า การต้านทานความร้อนพบว่าแผ่นฉนวนใบยางพาราที่ความหนา 1.0 2.0 และ 3.0 เซนติเมตรมีค่าการต้านทานความร้อนเป็น 1.26103 1.35869 และ 1.38632 ตารางเมตร เคลวินต่อวัตต์ตามลำดับและ ค่าความจุความร้อนจำเพาะเป็น 0.02381 0.01827 0.01225 และจูลต่อกิโลกรัมเคลวินตาม ลำดับ จากนั้นนำมาทดลองโดยใช้ดวง อาทิตย์เป็นแหล่งกำเนิดความร้อนเก็บผลด้วยเครื่อง Xplorer GLX PS -2002 เป็นเวลา 48 ชั่วโมงพบว่าในช่วงเวลากลางวัน 6:00-18:00 นาฬิกา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บทคัดย่องานวิจัยนี้เป็นการศึกษาเปรียบเทียบผลต่างของอุณหภูมิและค่าความจุความร้อนจำเพาะของแผ่นฉนวนที่ทำจากใบยางพาราโดยใช้หลอดไฟ 100 วัตต์เป็นแหล่งกำเนิดความร้อนและใช้เทอร์โมคัปเปิลเป็นชุดวัดอุณหภูมิผลการทดลองพบว่าฉนวนกันความร้อนใบยางพาราที่ความหนา 3.0 เซนติเมตรสา มารถกันความร้อนได้ดีกว่าฉนวนใบยางพาราที่ความหนา 1.0 เซนติเมตรและ 2.0 เซนติเมตรซึ่งจะเห็นได้จากผลต่างของอุณหภูมิด้านที่รับแสงกับด้านใต้แผ่นฉนวนมีความแตกต่างของอุณหภูมิเท่ากับ 14.0 ( และ 16.5 องศาเซลเซียสตามลำดับเมื่อคำนวณหาค่าการต้านทานความร้อนพบว่าแผ่นฉนวนใบยางพ าราที่ความหนา 1.0 2.0 3.0 เซนติเมตรและมีค่าการต้านทานความร้อนเป็น 1.26103 1.35869 และ 1.38632 ตารางเมตรเคลวินต่อวัตต์ตามลำดับและค่าความจุความร้อนจำเพาะเป็น 0.02381 0.01827 และ 0.01225 จูลต่อกิโลกรัมเคลวินตามลำดับอย่างไรก็ตามค่าความจุความร้อนจำเพาะมีการสะสมความร้อนไว้ในตัวมากความร้อนที่ส่งผ ่านลงมาใต้แผ่นฉนวนก็จะน้อยลงหรือส่งผ่านได้ช้าจึงทำให้อุณหภูมิด้านใต้แผ่นฉนวนมีค่าน้อยกว่าอุณหภูมิด้านรับแสงจากนั้นนำมาทดลองโดยใช้ดวงอาทิตย์เป็นแหล่งกำเนิดความร้อนเก็บผลด้วยเครื่อง xplorer GLX PS - 2002 เป็นเวลา 48 ชั่วโมงพบว่าในช่วงเวลากลางวัน 6 – 18 : 00 นาฬิกาอุณหภูมิด้า นใต้แผ่นฉนวนมีอุณหภูมิต่ำกว่าด้านนอกในขณะที่กลางคืนอุณหภูมิใต้แผ่นฉนวนจะมีอุณหภูมิสูงกว่าอุณหภูมิภายนอกเนื่องจากปัจจัยที่เกิดจากลมและความชื้นส่งผลให้อุณหภูมิภายนอกมีการเปลี่ยนแปลงอยู่ตลอด