The objective of this work was to e

The objective of this work was to evaluate the effects of supplemental feeding of soy waste on
the feed intake and growth rate of goats. Twenty male crossbred (Boer x local) goats were assigned to two
isonitrogenous diet groups: one of commercial pellet and the other of soy waste. The commercial pellet (1.0%)
and soy waste (0.8%) were provided on the dry matter basis of body weight (BW) per day, to the respective
group of each diet. The soy waste group had lower daily intakes of total dry matter (0.79 vs. 0.88 kg) and
organic matter (665.71 vs. 790.44 g) than the group fed pellet; however, the differences on daily intakes for
grass (0.62 vs. 0.64 kg), crude protein (96.81 vs. 96.83 g), and neutral detergent fibre (483.70 vs. 499.86 g)
were not significant. No differences were observed between groups for BW gain. The feed conversion ratio and
feed cost per kilogram of BW gain were lower for the group fed soy waste than for the one fed pellet. Goats fed
supplemental soy waste have a lower total dry matter intake, feed conversion ratio, and feed cost per kilogram
of body weight gain than those fed commercial pellets.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของงานนี้คือการ ประเมินผลของการเติมอาหารของกากถั่วเหลืองในอาหารและการเจริญเติบโตอัตราของแพะ Crossbred ชายยี่สิบ (โบ x ท้อง) แพะถูกกำหนดให้กับสองisonitrogenous อาหารกลุ่ม: หนึ่งเม็ดเชิงพาณิชย์และอื่น ๆ ของกากถั่วเหลือง เม็ดพาณิชย์ (1.0%)และกากถั่วเหลือง (0.8%) ได้เป็นเรื่องแห้งของน้ำหนัก (BW) ต่อวัน ที่เกี่ยวข้องกลุ่มของอาหารแต่ละ ถั่วเหลืองเสียเขมรล่างภาคประจำวันรวมเรื่องแห้ง (0.79 เทียบกับ 0.88 กิโลกรัม) และอินทรีย์ (665.71 เทียบกับ 790.44 g) มากกว่ากลุ่มที่เลี้ยงเม็ด อย่างไรก็ตาม ความแตกต่างในทุกภาคการหญ้า (0.62 เทียบกับ 0.64 kg), โปรตีนหยาบ (96.81 เทียบกับ 96.83 g), และผงซักฟอกกลางเส้นใย (483.70 เทียบกับ 499.86 g)ก็ไม่สำคัญ ความแตกต่างไม่ได้สังเกตระหว่างกลุ่มสำหรับกำไร BW อัตราส่วนการแปลงอาหาร และต้นทุนอาหารต่อกิโลกรัมของ BW กำไรต่ำสำหรับกลุ่มอาหารถั่วเหลืองเสียมากกว่าสำหรับเม็ดยังคงหนึ่งได้ เลี้ยงแพะกากถั่วเหลืองเพิ่มเติมได้ต่ำกว่ารวมแห้งว่าบริโภค อาหารอัตราส่วนแปลง และตัวดึงข้อมูลต้นทุนต่อกิโลกรัมของร่างกายน้ำหนักกว่าเลี้ยงขี้พาณิชย์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของงานนี้เพื่อประเมินผลกระทบของการให้อาหารเสริมของเสียถั่วเหลืองในปริมาณอาหารที่กินและอัตราการเจริญเติบโตของแพะ ยี่สิบชายลูกผสม (x โบเออร์ท้องถิ่น)
แพะได้รับมอบหมายให้สองกลุ่มอาหารพลังงานใกล้เคียงกัน: หนึ่งเม็ดในเชิงพาณิชย์และอื่น ๆ ของเสียถั่วเหลือง เม็ดในเชิงพาณิชย์ (1.0%)
และของเสียจากถั่วเหลือง (0.8%) มีให้บนพื้นฐานแห้งของน้ำหนักตัว (BW)
ต่อวันไปยังแต่ละกลุ่มแต่ละอาหาร กลุ่มเสียถั่วเหลืองมีการบริโภคลดลงประจำวันของแห้งรวม (0.79 เทียบกับ 0.88 กิโลกรัม)
และสารอินทรีย์(665.71 เทียบกับ 790.44 กรัม) กว่ากลุ่มที่ได้รับอาหารเม็ด; แต่ความแตกต่างในการบริโภคประจำวันสำหรับหญ้า (0.62 เทียบกับ 0.64 กิโลกรัม) โปรตีน (96.81 เทียบกับ 96.83 กรัม) และเส้นใยผงซักฟอกที่เป็นกลาง (483.70 เทียบกับ 499.86 กรัม) อย่างไม่มีนัยสำคัญ ความแตกต่างที่ไม่ถูกตั้งข้อสังเกตระหว่างกลุ่มเพื่อผลประโยชน์ BW อัตราการเปลี่ยนอาหารและต้นทุนค่าอาหารต่อกิโลกรัมของกำไร BW ต่ำสำหรับกลุ่มที่เลี้ยงเสียถั่วเหลืองกว่าหนึ่งเม็ดอาหาร แพะที่เลี้ยงเสียถั่วเหลืองเสริมมีปริมาณน้ำหนักแห้งรวมที่ต่ำกว่าอัตราการเปลี่ยนอาหารและต้นทุนค่าอาหารต่อกิโลกรัมของน้ำหนักตัวกว่าที่เม็ดเลี้ยงในเชิงพาณิชย์