Many plants develop an array of mec

Many plants develop an array of mechanisms that enable them to minimize the negative effects of cold (Ruelland et al., 2009). After exposure to low temperatures (but above 0 ◦C), stress tolerance of plants usually increases through acclimation (Sasaki et al., 2001). Response of the plants to temperature stress depends on the duration and intensity of the stress (Sekara˛ et al., 2012). Plants have been divided into three groups in this regard: either sensitive or tolerant to low, non-freezing temperatures as well as tolerant to temperatures below 0 ◦C (Li et al., 2011; Thakur and Nayyar, 2013). Sensitive plants, such as pepper, eggplant, tomato, cucumber, and watermelon, native to warm regions are injured at temperatures below 10−13 ◦C (Lukatkin et al., 2012). The tolerant plants (like Brassicaceae) naturally survive low, non-freezing temperatures. Controlled, low-temperature application to these species induces their global tolerance against a wide range of environmental stressors.
The acclimation process is a complex plant response involving biochemical, physiological, and morphological changes in the
living organisms (Ruelland et al., 2009). Plants are able to acclimatize through mechanisms such as protein synthesis, membrane composition changes, and activation of anti-oxidative defense systems composed of non-enzymatic and enzymatic components to scavenge reactive oxygen species (ROS) (Janská et al., 2010; Li et al., 2011). Increase of tolerance to one stress factor induces tolerance to another stressor via “cross-tolerance” (Pastori and Foyer, 2002; Sekara˛ et al., 2012; Thakur and Nayyar, 2013). As a consequence, plants can better withstand field conditions where they often simultaneously face several abiotic stresses. Crops with enhanced tolerance to field environments may potentially exhibit higher yields (Grabowska et al., 2013). Several reports describe the short-term effects of low-temperature treatments on vegetable transplants (Nam et al., 2001; Sasaki et al., 2001; Gao et al., 2008). However, relatively few studies presented relationships between this abiotic stress applied to the crop at the transplant stage and subsequent growth, development, and yield (Korkmaz and Dufault, 2001; Kalisz and Siwek, 2006; Javanmardi et al., 2013).
Grevsen and Olesen (1994) divided development of the cauliflower plant into three phases: the juvenile phase, curd induction (initiation), and curd growth. In the juvenile phase, the plant produces leaves at a given temperature, and the duration of this phase is measured in terms of initiated leaves, of which various numbers have been reported (19–50) before initiating a curd (Wurr et al., 1993; Wurr and Fellows, 1998). In this phase, the plants cannot be induced to initiate a curd (Grevsen and Olesen, 1994). The juvenility is followed by a phase of curd induction, for which relatively low temperature is required (Dixon, 2007). Wurr and Fellows (2000) reported that for early summer, summer/autumn, and winter cauliflower types, temperatures from 9 to 14 ◦C are optimal for curd induction. It is worth noting that very low temperatures are not required for curd initiation. The curd growth phase is also influenced by temperature. The rate of curd growth increases at higher temperatures up to a maximum value, specific for a particular cultivar. Solar radiation also plays an important role in this phase (Dixon, 2007).
According to Grevsen and Olesen (1994), the juvenile phase begins with transplanting. However, the response of cauliflower plants to low temperature, applied at the transplant stage, is still not well characterized. Thus, the purposes of this study were (1) to determine the long-term impact of low-temperature treatment of cauliflower transplants on the subsequent yield and curd quality, (2) identify the most advantageous temperature in terms of plant productivity, and (3) develop a model describing the effect of temperature and photosynthetically active radiation (PAR) on marketable yield of cauliflower.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

พืชพัฒนาของกลไกที่ใช้ในการลดผลกระทบเชิงลบของเย็น (Ruelland et al., 2009) หลังจากสัมผัส กับอุณหภูมิต่ำ (แต่ เหนือ 0 ◦C), ความเครียดค่าเผื่อของพืชมักจะ เพิ่มผ่าน acclimation (ซะซะกิและ al., 2001) ตอบสนองของพืชความเครียดอุณหภูมิขึ้นอยู่กับระยะเวลาและความรุนแรงของความเครียด (Sekara˛ et al., 2012) พืชมีการแบ่งออกเป็นสามกลุ่มในเหตุนี้: สำคัญ หรือความอดทนต่ำ ไม่ถึงจุดเยือกแข็งอุณหภูมิเช่นทนกับอุณหภูมิต่ำกว่า 0 ◦C (Li et al., 2011 Thakur ก Nayyar, 2013) พืชสำคัญ เช่นพริกไทย มะเขือยาว มะเขือเทศ แตงกวา แตงโม แม่อุ่นภูมิภาคมีการบาดเจ็บที่อุณหภูมิต่ำกว่า 10−13 ◦C (Lukatkin et al., 2012) พืชป้องกันความผิดพลาด (เช่น Brassicaceae) ตามธรรมชาติอยู่รอดอุณหภูมิต่ำ ไม่ถึงจุดเยือกแข็ง โปรแกรมประยุกต์เหล่านี้สายพันธุ์ควบคุม อุณหภูมิต่ำก่อให้เกิดการยอมรับทั่วโลกกับความหลากหลายของสิ่งแวดล้อมลดการ acclimation เป็นการตอบสนองพืชที่ซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับชีวเคมี สรีรวิทยา และสัณฐานเปลี่ยนแปลงในการชีวิตสิ่งมีชีวิต (Ruelland et al., 2009) พืชจะ acclimatize ผ่านทางกลไกเช่นการสังเคราะห์โปรตีน การเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของเมมเบรน และเปิดใช้งานระบบป้องกันต่อต้าน oxidative ที่ประกอบด้วยส่วนประกอบที่ไม่ใช่เอนไซม์ในระบบ และเอนไซม์ในระบบจะ scavenge ชนิดปฏิกิริยาออกซิเจน (ROS) (Janská et al., 2010 Li et al., 2011) เพิ่มขึ้นของค่าเผื่อความเครียดหนึ่งปัจจัยก่อให้เกิดค่าเผื่อ stressor อื่นผ่าน "cross-tolerance" (Pastori และเคาน์เตอร์รับ 2002 Sekara˛ et al., 2012 Thakur ก Nayyar, 2013) ผล พืชสามารถดีทนต่อฟิลด์เงื่อนไขที่พวกเขามักจะพร้อมเผชิญ abiotic เครียดหลาย พืชกับค่าเผื่อเพิ่มฟิลด์สภาพแวดล้อมอาจอาจแสดงอัตราผลตอบแทนสูง (Grabowska et al., 2013) หลายรายงานอธิบายผลกระทบระยะสั้นของอุณหภูมิต่ำรักษาในผัก transplants (Nam et al., 2001 ซะซะกิและ al., 2001 เกาและ al., 2008) อย่างไรก็ตาม การศึกษาค่อนข้างน้อยแสดงความสัมพันธ์ระหว่างความเครียดนี้ abiotic กับพืชผลที่ระยะปลูก และเจริญเติบโตภายหลัง การพัฒนา และผลผลิต (Korkmaz และ Dufault, 2001 Kalisz และ Siwek, 2006 Javanmardi et al., 2013)Grevsen Olesen (1994) ถูกแบ่งพัฒนาและของกะหล่ำเป็นระยะที่สาม: ระยะเยาวชน ซีอิ้วเหนี่ยวนำ (เริ่มต้น), และซีอิ้วเจริญเติบโต ในระยะเด็ก โรงงานผลิตใบที่อุณหภูมิที่กำหนด และระยะเวลาของขั้นตอนนี้จะวัดออกริเริ่ม ซึ่งตัวเลขต่าง ๆ มีการรายงาน (19 – 50) ก่อนที่จะเริ่มต้นซีอิ้ว (Wurr et al., 1993 Wurr ก Fellows, 1998) ในขั้นตอนนี้ ไม่เกิดพืชเริ่มซีอิ้ว (Grevsen และ Olesen, 1994) การ juvenility ตามระยะของซีอิ้ว สำหรับที่ค่อนข้างต่ำ อุณหภูมิจะต้อง (นดิกซัน 2007) Wurr และ Fellows (2000) รายงานว่า ในช่วงต้นฤดูร้อน ฤดูร้อน/ฤดูใบไม้ร่วง หนาวกะหล่ำชนิดและ จาก 9 ไป 14 ◦C เหมาะสมที่สุดสำหรับเหนี่ยวนำซีอิ้ว ได้เร็ว ๆ นี้ที่ อุณหภูมิที่ต่ำมากไม่จำเป็นสำหรับการเริ่มต้นซีอิ้ว ระยะเจริญเติบโตของซีอิ้วยังได้ได้รับอิทธิพลจากอุณหภูมิ เพิ่มอัตราการเจริญเติบโตของซีอิ้วที่อุณหภูมิสูงถึงค่าสูงสุด เฉพาะสำหรับ cultivar เฉพาะ รังสีแสงอาทิตย์ยังมีบทบาทสำคัญในระยะนี้ (นดิกซัน 2007)ตาม Grevsen Olesen (1994), ระยะเด็กเริ่มต้น ด้วย transplanting อย่างไรก็ตาม การตอบสนองของพืชกะหล่ำอุณหภูมิต่ำ ใช้ในขั้นตอนการปลูก จะยังคงไม่ดีลักษณะการ ดังนั้น วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้ได้ (1) การ ตรวจสอบผลกระทบระยะยาวของการรักษาอุณหภูมิต่ำของ transplants กะหล่ำบนผลตอบแทนต่อมา และซีอิ้วคุณภาพ, (2) อุณหภูมิได้ประโยชน์มากที่สุดในแง่ของผลผลิตพืช และ (3) พัฒนาแบบที่อธิบายผลของอุณหภูมิและรังสี photosynthetically active (หุ้น) ในผลผลิต marketable ของกะหล่ำดอก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พืชหลายชนิดพัฒนาอาร์เรย์ของกลไกที่ช่วยให้พวกเขาเพื่อลดผลกระทบเชิงลบของความหนาวเย็น (Ruelland et al., 2009) หลังจากการสัมผัสกับอุณหภูมิต่ำ (แต่สูงกว่า 0 ◦C) ความทนทานต่อความเครียดของพืชมักจะเพิ่มขึ้นผ่านการปรับตัว (ซาซากิ et al., 2001) การตอบสนองของพืชต่อความเครียดอุณหภูมิขึ้นอยู่กับระยะเวลาและความรุนแรงของความเครียด (Sekara˛ et al., 2012) พืชได้ถูกแบ่งออกเป็นสามกลุ่มในเรื่องนี้อย่างใดอย่างหนึ่งที่สำคัญหรือใจกว้างต่ำไม่ใช่อุณหภูมิแช่แข็งเช่นเดียวกับใจกว้างที่มีอุณหภูมิต่ำกว่า 0 ◦C (. Li et al, 2011; Thakur และยาร์ 2013) พืชที่มีความสำคัญเช่นพริกมะเขือมะเขือเทศแตงกวาและแตงโมพื้นเมืองไปยังภูมิภาคที่อบอุ่นได้รับบาดเจ็บที่อุณหภูมิต่ำกว่า 10-13 ◦C (Lukatkin et al., 2012) พืชที่ใจกว้าง (เช่นบรา) ตามธรรมชาติอยู่รอดต่ำอุณหภูมิที่ไม่ได้แช่แข็ง ควบคุมแอพลิเคชันที่อุณหภูมิต่ำชนิดเหล่านี้ก่อให้เกิดความอดทนระดับโลกของพวกเขากับความหลากหลายของความเครียดสิ่งแวดล้อม.
ขั้นตอนการปรับตัวคือการตอบสนองของพืชซับซ้อนที่เกี่ยวข้องกับชีวเคมีสรีรวิทยาและการเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาในสิ่งมีชีวิต (Ruelland et al., 2009)
พืชสามารถที่จะปรับตัวผ่านกลไกเช่นการสังเคราะห์โปรตีนการเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของเยื่อหุ้มเซลล์และกระตุ้นการทำงานของระบบป้องกันการต่อต้านการออกซิเดชั่ประกอบด้วยส่วนประกอบที่ไม่ใช่เอนไซม์และเอนไซม์ที่จะไล่ออกซิเจน (ROS) (Janská et al, 2010;. Li et al., 2011) การเพิ่มขึ้นของความทนทานต่อปัจจัยหนึ่งที่ก่อให้เกิดความเครียดความทนทานต่อแรงกดดันอื่นผ่าน "ข้ามความอดทน" (Pastori และ Foyer 2002; Sekara˛ et al, 2012;. Thakur และยาร์ 2013) เป็นผลให้พืชที่ดีขึ้นสามารถทนต่อสภาพสนามที่พวกเขามักจะไปพร้อม ๆ กันเผชิญความเครียด abiotic หลาย พืชที่มีความทนทานต่อสภาพแวดล้อมที่มีการปรับปรุงเพื่อสนามที่อาจเกิดขึ้นอาจมีผลตอบแทนสูง (Grabowska et al., 2013) รายงานหลายอธิบายผลกระทบระยะสั้นของการรักษาที่อุณหภูมิต่ำในการปลูกผัก (น้ำ et al, 2001;. ซาซากิ et al, 2001;.. Gao et al, 2008) อย่างไรก็ตามการศึกษาค่อนข้างน้อยที่นำเสนอความสัมพันธ์ระหว่างความเครียด abiotic นี้นำไปใช้กับพืชในขั้นตอนการปลูกและการเจริญเติบโตตามมาพัฒนาและผลผลิต (Korkmaz และ Dufault 2001; Kalisz และ Siwek 2006. Javanmardi et al, 2013).
Grevsen และ Olesen (1994) แบ่งการพัฒนาของพืชกะหล่ำดอกออกเป็นสามขั้นตอนคือขั้นตอนที่เด็กและเยาวชน, ​​การเหนี่ยวนำนมเปรี้ยว (เริ่มต้น) และการเจริญเติบโตของนมเปรี้ยว ในระยะที่เด็กและเยาวชน, ​​โรงงานผลิตใบที่อุณหภูมิที่กำหนดและระยะเวลาของขั้นตอนนี้เป็นวัดในแง่ของการเริ่มต้นใบซึ่งตัวเลขต่างๆได้รับการรายงาน (19-50) ก่อนที่จะเริ่มเต้าหู้ (ที่ Wurr et al., 1993; Wurr และเฟลโลว์ 1998) ในระยะนี้พืชไม่สามารถเหนี่ยวนำให้เกิดการเริ่มต้นนมเปรี้ยว (ที่ Grevsen และ Olesen, 1994) juvenility ตามด้วยขั้นตอนของการเหนี่ยวนำเต้าหู้ซึ่งอุณหภูมิค่อนข้างต่ำจะต้อง (Dixon, 2007) Wurr และคน (2000) รายงานว่าสำหรับช่วงต้นฤดูร้อน, ฤดูร้อน / ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวชนิดกะหล่ำ, อุณหภูมิ 9-14 ◦Cเป็นที่ดีที่สุดสำหรับการเหนี่ยวนำเต้าหู้ มันเป็นที่น่าสังเกตว่าอุณหภูมิที่ต่ำมากไม่จำเป็นสำหรับการเริ่มต้นเต้าหู้ ระยะการเจริญเติบโตนมเปรี้ยวยังได้รับอิทธิพลจากอุณหภูมิ อัตราการเพิ่มขึ้นของการเจริญเติบโตของนมเปรี้ยวที่อุณหภูมิสูงขึ้นถึงค่าสูงสุดที่เฉพาะเจาะจงสำหรับพันธุ์โดยเฉพาะอย่างยิ่ง รังสีดวงอาทิตย์ยังมีบทบาทสำคัญในระยะนี้ (Dixon, 2007).
ตาม Grevsen และ Olesen (1994) ระยะที่เด็กและเยาวชนเริ่มต้นด้วยการปลูก แต่การตอบสนองของพืชกะหล่ำอุณหภูมิต่ำนำไปใช้ในขั้นตอนการปลูกยังไม่โดดเด่นอย่างดี ดังนั้นวัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือ (1) เพื่อตรวจสอบผลกระทบในระยะยาวของการรักษาที่อุณหภูมิต่ำการปลูกกะหล่ำในอัตราผลตอบแทนตามมาและมีคุณภาพนมเปรี้ยว (2) ระบุอุณหภูมิที่ได้เปรียบมากที่สุดในแง่ของการผลิตพืชและ ( 3) พัฒนารูปแบบการอธิบายผลของอุณหภูมิและการฉายรังสีที่ใช้งานสังเคราะห์ (PAR) จากอัตราผลตอบแทนของตลาดกะหล่ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

พืชหลายชนิดพัฒนา array ของกลไกที่ช่วยให้พวกเขาเพื่อลดผลกระทบเชิงลบของเย็น ( ruelland et al . , 2009 ) หลังจากการสัมผัสกับอุณหภูมิต่ำ ( แต่เหนือ 0 ◦ C ) , ทนความเครียดของพืชปกติเพิ่มขึ้นผ่าน acclimation ( ซาซากิ et al . , 2001 ) การตอบสนองของพืชต่อความเครียดอุณหภูมิขึ้นอยู่กับระยะเวลาและความรุนแรงของความเครียด ( sekara ˛ et al . , 2012 )พืชแบ่งได้เป็น 3 กลุ่ม ในการนี้มีทั้งความอ่อนไหวหรือใจกว้างต่ำ , อุณหภูมิแช่แข็งรวมทั้งใจกว้างให้อุณหภูมิต่ำกว่า 0 ◦ C ( Li et al . , 2011 ; Thakur และ nayyar 2013 ) พืชที่อ่อนไหว เช่น พริก มะเขือ มะเขือเทศ แตงกวา และแตงโม พื้นเมืองของภูมิภาคที่อบอุ่นได้รับบาดเจ็บที่อุณหภูมิต่ำกว่า 10 − 13 ◦ C ( lukatkin et al . , 2012 )พืชทน ( เหมือน Brassicaceae ) ตามธรรมชาติไม่รอดต่ำ อุณหภูมิที่หนาวจนแข็ง ควบคุมอุณหภูมิชนิดเหล่านี้ก่อให้เกิดการยอมรับทั่วโลกของพวกเขากับช่วงกว้างของปัจจัยสิ่งแวดล้อม
กระบวนการมีความซับซ้อน การตอบสนองที่เกี่ยวข้องกับ acclimation พืช ชีวเคมี สรีรวิทยา และการเปลี่ยนแปลงทางสัณฐานวิทยาใน
สิ่งมีชีวิต ( ruelland et al . , 2009 )พืชจะสามารถปรับตัวผ่านกลไก เช่น สังเคราะห์โปรตีน การเปลี่ยนแปลงองค์ประกอบของเยื่อ และการต้านออกซิเดชันระบบการป้องกัน ประกอบด้วยเอนไซม์และเอนไซม์ที่ไม่ใช่ส่วนประกอบเพื่อหาปฏิกิริยาชนิดออกซิเจน ( ROS ) ( jansk . kgm et al . , 2010 ; Li et al . , 2011 )เพิ่มความทนทานต่อความเครียด ปัจจัยหนึ่งที่ก่อให้เกิดแรงกดดันต่ออีกทาง " ข้ามความอดทน " ( pastori และห้องโถง , 2002 ; sekara ˛ et al . , 2012 ; Thakur และ nayyar 2013 ) เป็นผลให้พืชสามารถทนต่อสภาวะที่ดีกว่าที่พวกเขามักจะพร้อมกันหลายๆสิ่งมีชีวิตเผชิญความเครียดพืชทนทานต่อสภาพแวดล้อม เพิ่มฟิลด์อาจจัดแสดงผลผลิตสูง ( grabowska et al . , 2013 ) รายงานหลายอธิบายผลของอุณหภูมิในการรักษาระยะสั้น ( ผักน้ำ et al . , 2001 ; ซาซากิ et al . , 2001 ; เกา et al . , 2008 ) อย่างไรก็ตามศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง ความเครียดค่อนข้างน้อยเสนอ การทดลองนี้ใช้กับพืชที่ปลูกและระยะการเจริญเติบโต การพัฒนา ที่ตามมา และผลผลิต ( และ korkmaz Dufault , 2001 ; Kalisz และ siwek , 2006 ; javanmardi et al . , 2013 )
grevsen โอลีเซ่น ( 1994 ) และได้แบ่งพัฒนาการของดอกกะหล่ำต้นเป็นสามขั้นตอน : ระยะที่เด็กและเยาวชน , เหนี่ยวนำเต้าหู้ ( เริ่มต้น ) , และการเติบโตของนมเปรี้ยวในช่วงเด็กและเยาวชน , โรงงานผลิตใบที่ให้อุณหภูมิ และระยะเวลาของขั้นตอนนี้เป็นวัดในแง่ของการริเริ่มทิ้ง ซึ่งตัวเลขต่าง ๆมีการรายงาน ( 19 – 50 ) ก่อนที่จะเริ่มต้นเต้าหู้ ( wurr et al . , 1993 ; wurr และเพื่อน , 1998 ) ในขั้นตอนนี้ , พืชไม่สามารถนำไปเริ่มต้นเต้าหู้ ( grevsen และโอลีเซ่น , 1994 )การ juvenility ตามมาด้วยระยะที่เหนี่ยวนำเต้าหู้ ซึ่งอุณหภูมิค่อนข้างต่ำเป็นสิ่งจำเป็น ( ดิกสัน , 2007 ) wurr และเพื่อน ( 2000 ) รายงานว่า ช่วงต้นฤดูร้อน / ฤดูใบไม้ร่วงและฤดูหนาวประเภทกะหล่ำดอก อุณหภูมิตั้งแต่ 9 ถึง 14 ◦ C ที่เหมาะสมสำหรับการชักนำนมเปรี้ยว เป็นมูลค่า noting ว่าอุณหภูมิต่ำมากไม่จําเป็นสําหรับการเริ่มต้นนมเปรี้ยวการเจริญระยะเต้าหู้ยังได้รับอิทธิพลจากอุณหภูมิ เพิ่มอัตราการเติบโตสูงกว่าเต้าหู้ที่อุณหภูมิสูงเกินค่า เฉพาะพันธุ์โดยเฉพาะ รังสีแสงอาทิตย์ก็มีบทบาทสำคัญในขั้นตอนนี้ ( ดิกสัน , 2007 ) .
ตาม grevsen และโอลีเซ่น ( 1994 ) , ระยะวัยรุ่น เริ่มต้นด้วยการปลูก อย่างไรก็ตาม การตอบสนองของกะหล่ำดอกพืชที่อุณหภูมิต่ำใช้ในการเปลี่ยนเวที ก็ยังไม่หายดีเพียง ดังนั้น การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ ( 1 ) ศึกษาผลกระทบระยะยาวของการรักษาอุณหภูมิของกะหล่ำดอกปลูกต่อผลผลิตและคุณภาพตามมาเต้าหู้ ( 2 ) กำหนดอุณหภูมิได้ประโยชน์มากที่สุดในแง่ของการผลิตพืชและ ( 3 ) พัฒนารูปแบบการอธิบายผลของอุณหภูมิและ photosynthetically ปราดเปรียวรังสี ( PAR ) ต่อผลผลิตของดอกกะหล่ํา .