The Stapletons of Merripit House At

The Stapletons of Merripit House


At breakfast next morning, I asked Sir Henry, 'Did you hear a woman crying in the night?'
'I heard a sound like crying,' said Sir Henry. 'But I thought it was the wind on the moor.'
Sir Henry had many papers to read. I left him sitting at his desk and went for a walk on the moor.
I walked for two or three miles across the empty moor. Then, behind me, I heard a voice call, 'Dr Watson!' I looked round. I thought it was Dr Mortimer. But I saw a stranger walking towards me.
'My name is Stapleton,' said the man. 'How do you do, Dr Watson. I saw Dr Mortimer this morning and he told me your name. I have heard about you. You are the friend of the famous detective, Sherlock Holmes, aren't you?'
'Yes, Mr Stapleton, I am,' I said.
'And is Mr Holmes staying at Baskerville Hall too?' asked Stapleton. 'Is he interested in Dartmoor?'
'Mr Holmes is in London,' I said. 'He is a busy man.'
'Of course,' said Stapleton. 'Please come and see my house. It's very near here. I live with my sister.'
Stapleton led me along a narrow path across a wide, flat part of the moor. The land around us was a strange, green colour. We walked towards a hill of grey rock.
'Be very careful, Dr Watson,' said Stapleton. 'Stay on the path. We are in the Great Grimpen Mire. There is a sea of soft mud underneath the grass. If you fall in, you will never get out again.'
'Thank you for telling me,' I said. 'But why do you live here? It is a dangerous and lonely place.'
'I am a naturalist. I study nature,' said Stapleton. 'There are many interesting flowers and birds on the Great Grimpen Mire. And there are some unusual animals on Dartmoor.'
At that moment we heard a strange sound. It was a deep howling sound - the sound of a large dog. It came from some distance away.
'Stapleton! Is that the sound of a dog?' I asked.
'It is only the sound of the wind,' said Stapleton. 'The wind blows through the rocks and makes strange sounds. But here is my house - Merripit House on the moor.' He pointed to the long, low farmhouse which we could see near the hill. 'And my sister is coming to meet us.'
Miss Stapleton was a very attractive woman. She was slim and tall, with beautiful dark eyes. I thought she looked very different from her brother. She had dark hair, but her brother had fair hair. They were both about thirty years old. Stapleton looked a little older. He was a small, thin, clean-shaven man, with a long face.
'How do you do, Miss Stapleton,' I said. 'Your brother has told me about the Great Grimpen Mire and the unusual flowers and birds. Did you hear that strange sound a moment ago? Does the wind often make this sound?'
'I heard nothing,' Miss Stapleton said quickly. She looked at her brother and I saw fear in her eyes.
Her brother looked at her angrily. 'Let us show Dr Watson our house,' he said.
I stayed for a short time. Stapleton showed me his collection of flowers and butterflies.
'I will come to Baskerville Hall to visit Sir Henry this afternoon,' said Stapleton. 'Will you tell him?'
'Of course,' I replied. 'Now, if you will excuse me, I must go back to Baskerville Hall. I hope to see you again soon.'
'Stay on the path,' said Stapleton. 'Remember the Great Grimpen Mire. Many men have died in it.'
Miss Stapleton walked outside with me. She spoke quickly, in a quiet voice. 'Dr Watson, I want to tell you about the strange sound you heard. The people here say that it is the sound of the Hound of the Baskervilles. They say it killed Sir Charles and now it will kill Sir Henry. But, please, do not tell my brother that I spoke to you. Now, go back to London. Go back today!'
She went into the house quickly. I walked along the narrow path slowly, thinking about what she had said.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Stapletons บ้าน Merripit


เช้าเช้าวันถัดไป ถาม Sir Henry 'ได้คุณได้ยิน เสียงผู้หญิงร้องไห้ในเวลากลางคืน '
'ผมได้ยินเสียงเช่นร้องไห้ กล่าวว่า สมเด็จพระเจ้าเฮนรีที่รัก "แต่ฉันคิดว่า มันเป็นลมบนมัวร์'
Sir Henry เอกสารจำนวนมากไปอ่านได้ ฉันปล่อยให้เขานั่งที่โต๊ะของเขา และไปเดินเล่นบนมัวร์
ฉันเดินสำหรับสอง หรือสามไมล์ข้ามมัวร์ว่างเปล่า หลังจากนั้น ฉัน ผมได้ยินเสียงโทร 'Dr Watson ' ผมมองรอบ ผมคิดว่า มันเป็นมอร์ทามเมอร์อาร์ Dr แต่ผมเห็นเป็นคนแปลกหน้าเดินไปทาง me.
"ชื่อของฉันคือ Stapleton กล่าวว่า ชายคนนั้น ' วิธีทำของคุณ Dr Watson ผมเห็น Dr มอร์ทามเมอร์อาร์เช้านี้ และเขาบอกชื่อของคุณ ฉันได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบมีชื่อเสียง เชอร์ล็อกโฮลมส์ ไม่คุณ? "
'ใช่ นาย Stapleton ฉัน ผมพูด
"และนายโฮลมส์เข้ามาในฮอลล์ Baskerville เกินไป" ถาม Stapleton 'เขาสนใจ Dartmoor '
'นายโฮลมส์ในลอนดอน ฉันว่า 'เขาเป็นคนไม่ว่าง'
'แน่นอน กล่าวว่า Stapleton ' กรุณามา และดูบ้าน มันอยู่ใกล้มาก ผมอยู่กับน้องสาวของฉัน.'
Stapleton นำฉันไปตามเส้นทางแคบในส่วนกว้าง แบนของมัวร์ ที่ดินรอบ ๆ เรามีสีเขียว แปลก เราเดินเข้าไปหาเขาของสีเทาหิน
' ต้องระมัดระวังมาก Dr Watson,' Stapleton กล่าวว่า ' อยู่ในเส้นทาง เราอยู่ในไมร์ Grimpen ดี มีทะเลโคลนอ่อนใต้ใบหญ้า ถ้าคุณตกใน คุณจะไม่ไปอีก '
ขอบคุณสำหรับบอกฉัน ผมพูด ' แต่ทำไมคุณอยู่ที่นี่ เป็นสถานที่ที่อันตราย และเหงา "
' ฉันเป็นธรรมชาตินิยม เรียนธรรมชาติ Stapleton กล่าวว่า ' มีมากมายน่าสนใจดอกไม้และนกในไมร์ Grimpen ดี มีสัตว์บางผิดปกติบน Dartmoor '
ในขณะที่ เราได้ยินเสียงประหลาด ลึกเห่าหอนเสียง - เสียงสุนัขขนาดใหญ่ได้ มันมาจากทางบางอย่างเก็บ
' Stapleton คือเสียงของสุนัขหรือไม่ ' ถาม
'เป็นเพียงเสียงลม กล่าวว่า Stapleton ' ลมพัดผ่านหิน และทำเสียงแปลก ๆ แต่นี่คือบ้านของฉัน - บ้าน Merripit มัวร์ ' เขาชี้ไปยังคุณภาพต่ำ ยาวซึ่งเราสามารถดูใกล้เนินเขา "และน้องสาวของฉันจะมาพบเรา"
นางสาว Stapleton ผู้หญิงน่าสนใจมากขึ้น เธอบาง และ สูง มีตาสีเข้มสวยงาม ฉันคิดว่า เธอดูแตกต่างมากจากพี่ชายของเธอ เธอมีผมดำ แต่พอผมมีพี่ชายของเธอ พวกเขาทั้งสองอายุประมาณสามสิบปี Stapleton ดูเก่าเล็กน้อย เขามีขนาดเล็ก บาง clean-shaven คน มีหน้ายาวเป็นการ
'วิธีทำของคุณ นางสาว Stapleton ผมพูด ' พี่ได้บอกฉันเกี่ยวกับ ไมร์ Grimpen มากผิดปกติดอกไม้ และนก คุณได้ยินเสียงประหลาดที่เมื่อครู่ ไม่ลมมักจะทำเสียง?'
' ได้ยินอะไร' นางสาว Stapleton กล่าวอย่างรวดเร็ว เธอมองพี่ชายของเธอ และเห็นกลัวในสายตาของเธอ
พี่ชายของเธอมองเธอ angrily 'ให้เราโชว์ Dr Watson บ้านเรา เขากล่าว.
โรงแรมระยะเวลาอันสั้น Stapleton แสดงให้เห็นว่าฉันเก็บดอกไม้และผีเสื้อ
'ฉันจะมาหอ Baskerville ชม Sir Henry บ่ายนี้ กล่าวว่า Stapleton 'จะคุณบอกได้หรือไม่'
'แน่นอน ผมตอบ ' ตอนนี้ ถ้าคุณจะขอโทษ ฉันต้องกลับไป Baskerville ฮอลล์ ฉันหวังว่าจะพบกันอีก '
'อยู่ในเส้นทาง Stapleton กล่าวว่า ' จำไมร์ Grimpen ดี ผู้ชายหลายคนต้องตายในนั้น '
นางสาว Stapleton เดินอยู่กับฉัน เธอพูดได้อย่างรวดเร็ว ในเสียงเงียบ ' Dr Watson อยากจะบอกคุณเกี่ยวกับคุณได้ยินเสียงแปลก ๆ คนที่นี่บอกว่า เป็นเสียงหมาผลาญตระกูล พวกเขากล่าวว่า มันฆ่าเซอร์ชาร์ลส์ และตอนนี้ มันจะฆ่า Sir Henry แต่ กรุณา ไม่บอกพี่ว่า ฉันได้พูดกับคุณ ตอนนี้ กลับไปลอนดอน กลับวันนี้!'
เธอเข้าบ้านต่อไปได้อย่างรวดเร็ว ฉันเดินไปตามเส้นทางแคบช้า คิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอได้กล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Stapletons ของ Merripit บ้านในเช้าวันรุ่งขึ้นผมถามเซอร์เฮนรี่, 'คุณได้ยินผู้หญิงร้องไห้ในเวลากลางคืน?' 'ฉันได้ยินเสียงเหมือนร้องไห้' เซอร์เฮนรี่กล่าวว่า 'แต่ผมคิดว่ามันเป็นลมอยู่ในทุ่ง. เซอร์เฮนรี่มีเอกสารจำนวนมากที่จะอ่าน ฉันทิ้งเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาและไปเดินอยู่ในทุ่งผมเดินสองหรือสามไมล์ข้ามทุ่งที่ว่างเปล่า จากนั้นอยู่ข้างหลังผมผมได้ยินเสียงเรียก 'Dr Watson! ผมมองรอบ ฉันคิดว่ามันคือดร Mortimer แต่ผมเห็นคนแปลกหน้าเดินไปทางฉัน'ชื่อของฉันคือสเตเปิล' ชายคนนั้นกล่าวว่า 'คุณจะทำ Dr Watson ผมเห็นดร Mortimer เช้านี้และเขาบอกผมว่าชื่อของคุณ ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบที่มีชื่อเสียง, Sherlock Holmes, คุณไม่? ใช่นายเตเปิลตันผมว่าผมบอกว่า'และมีนายโฮล์มส์ที่มาพักที่บาสเกอร์วิลล์เกินไป?' ถามสเตเปิล 'คือเขาสนใจในดาร์ทมัวร์' 'นายโฮล์มส์ในกรุงลอนดอนเป็น' ฉันกล่าวว่า 'เขาเป็นคนที่ยุ่ง'. 'แน่นอน' เตเปิลตันกล่าวว่า 'โปรดมาดูที่บ้านของฉัน มันใกล้มากที่นี่ ฉันอยู่กับน้องสาวของฉัน. สเตเปิลที่ทำให้ผมไปตามเส้นทางแคบข้ามกว้างส่วนแบนของมัวร์ ที่ดินรอบ ๆ ตัวเราเป็นเรื่องแปลกสีเขียว เราเดินไปที่เนินเขาแห่งหินสีเทา'โปรดใช้ความระมัดระวังมาก Dr Watson,' เตเปิลตันกล่าวว่า 'อยู่บนเส้นทาง เราอยู่ในที่ยิ่งใหญ่ Grimpen บึง มีทะเลโคลนนุ่มใต้พื้นหญ้าเป็น ถ้าคุณตกอยู่ในที่คุณจะไม่เคยได้รับออกมาอีกครั้ง. 'ขอขอบคุณที่บอกฉันว่าฉันกล่าวว่า 'แต่ทำไมคุณอยู่ที่นี่? มันเป็นสถานที่ที่อันตรายและโดดเดี่ยว '. 'ผมธรรมชาติ ผมศึกษาธรรมชาติ 'เตเปิลตันกล่าวว่า 'มีดอกไม้ที่น่าสนใจมากมายและนกบนเก Grimpen บึงเป็น และมีสัตว์ที่ผิดปกติบางอย่างในดาร์ต. ในขณะที่เราได้ยินเสียงแปลก ๆ มันเป็นเสียงที่ลึกยิ่งใหญ่ - เสียงของสุนัขที่มีขนาดใหญ่ มันมาจากห่างออกไป'เตเปิลตัน! คือเสียงของสุนัข? ฉันถาม'มันเป็นเพียงเสียงของลม' เตเปิลตันกล่าวว่า 'ลมพัดผ่านโขดหินและทำให้เสียงแปลก แต่นี่คือบ้านของฉัน - Merripit บ้านทุ่ง. เขาชี้ไปที่ยาวบ้านไร่ต่ำที่เราจะได้เห็นใกล้กับเนินเขา "และน้องสาวของฉันจะมาพบเรา. นางสาวเตเปิลตันเป็นผู้หญิงที่น่าสนใจมาก เธอเป็นคนที่บางและสูงด้วยดวงตาสีเข้มสวยงาม ฉันคิดว่าเธอดูแตกต่างจากพี่ชายของเธอ เธอมีผมสีเข้ม แต่พี่ชายของเธอมีผมยุติธรรม พวกเขาทั้งสองประมาณสามสิบปี สเตเปิลมองเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มีอายุมากกว่า เขาเป็นขนาดเล็กบางคนโล้นทำความสะอาดที่มีใบหน้ายาว'คุณจะทำอย่างไรมิสเตเปิลตัน' ฉันกล่าวว่า 'พี่ชายของคุณได้บอกฉันเกี่ยวกับที่ยิ่งใหญ่ Grimpen บึงและดอกไม้ที่ผิดปกติและนก คุณได้ยินว่าเสียงแปลกสักครู่ที่ผ่านมา? ไม่ลมมักจะทำให้เสียงนี้? ' 'ฉันได้ยินอะไรมิสเตเปิลตันกล่าวว่าได้อย่างรวดเร็ว เธอมองที่พี่ชายของเธอและผมเห็นความกลัวในดวงตาของเธอพี่ชายของเธอมองเธอด้วยความโกรธ 'ให้เราแสดง Dr Watson บ้านของเรา "เขากล่าวว่าผมอยู่ในช่วงเวลาสั้น เตเปิลตันแสดงให้ฉันเห็นของสะสมของดอกไม้และผีเสื้อ'ฉันจะมาถึงบาสเกอร์วิลล์ไปเซอร์เฮนรี่ช่วงบ่ายวันนี้' สเตเปิลกล่าวว่า 'คุณจะบอกเขา' 'แน่นอน' ผมตอบ 'ตอนนี้ถ้าคุณจะยกโทษให้ฉันฉันจะต้องกลับไปที่บาสเกอร์วิลล์ไป ผมหวังที่จะเห็นคุณอีกครั้งเร็ว ๆ นี้. 'อยู่บนเส้นทาง' เตเปิลตันกล่าวว่า 'จำที่ยิ่งใหญ่ Grimpen บึง ผู้ชายหลายคนต้องเสียชีวิตใน it. ' มิสเตเปิลตันเดินออกไปข้างนอกกับฉัน เธอพูดได้อย่างรวดเร็วด้วยเสียงที่เงียบสงบ 'Dr Watson, ฉันต้องการจะบอกคุณเกี่ยวกับเสียงแปลก ๆ ที่คุณได้ยิน คนที่นี่บอกว่ามันเป็นเสียงของหมาล่าเนื้อแห่งบาสเกอร์วิ พวกเขาบอกว่ามันฆ่าเซอร์ชาร์ลส์และตอนนี้มันจะฆ่าเซอร์เฮนรี่ แต่โปรดอย่าบอกพี่ชายของฉันที่ฉันพูดกับคุณ ตอนนี้กลับไปที่ลอนดอน กลับไปวันนี้! ' เธอเดินเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ผมเดินไปตามทางเดินแคบ ๆ อย่างช้า ๆ คิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอได้กล่าวว่า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การ stapletons ของ merripit บ้าน


ในเช้าวันรุ่งขึ้น ผมถามท่านเฮนรี่ ' คุณได้ยินเสียงผู้หญิงร้องไห้ในเวลากลางคืน ?
' ฉันได้ยินเสียงเหมือนร้องไห้ ' ' เซอร์ เฮนรี่ แต่ผมคิดว่า มันเป็นสายลมในทุ่ง '
ท่านเฮนรี่มีหลายพิมพ์ให้อ่าน ฉันทิ้งเขานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานของเขาและไปเดินในทุ่ง .
ฉันเดิน สอง หรือ สามไมล์ข้ามทุ่งว่างเปล่า แล้วข้างหลังฉันฉันได้ยินเสียงเรียก ' ดร. วัตสัน ! ผมมองรอบ ฉันคิดว่ามันเป็นดอกเตอร์มอร์ติเมอร์ แต่ผมเห็นคนแปลกหน้าเดินมาหาฉัน .
' ฉันชื่อสเตเปิล ' ชาย ' สวัสดีครับ ดร. วัตสัน ผมเห็น ดร. มอร์ติเมอร์ เมื่อเช้าเขาบอกว่าชื่อ ผมเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณ คุณเป็นเพื่อนของนักสืบชื่อดัง เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ใช่ไหม ?
' ค่ะ คุณสเตเปิล ผม
' ผมพูดและมีโฮมส์อยู่ที่ห้องโถงวิลด้วย ? ขอให้สเตเปิล ' เขาสนใจในดาร์ทมัวร์ ?
' โฮมส์อยู่ในลอนดอน ' ผมพูด ' เขาเป็นคนที่ยุ่ง '
' แน่นอน ' ' สเตเปิล . โปรดมาและดูบ้าน มันใกล้มากค่ะ ผมอาศัยอยู่กับพี่สาว '
Stapleton นำผมตามเส้นทางที่แคบไปกว้าง ส่วนแบนของมัวร์ แผ่นดินรอบตัวเราเป็นสีแปลก ๆ สีเขียวเราเดินสู่เนินหินสีเทา .
' ระวังมาก ดร. วัตสัน ' ' สเตเปิล . อยู่บนเส้นทาง เราอยู่ในโคลนตม grimpen เยี่ยม มีทะเลนุ่มโคลนใต้หญ้า ถ้าคุณล้ม คุณจะไม่มีวันได้ออกไปอีก '
' ขอบคุณที่บอกฉัน , ' ผมพูด ' แต่ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่ ? มันเป็นสถานที่อันตราย และโดดเดี่ยว '
' ฉันเป็นนักธรรมชาตินิยม ผมศึกษาธรรมชาติ ' Stapleton .มีน่าสนใจหลายดอกไม้และนกในโคลน grimpen เยี่ยม และมีสัตว์บางอย่างที่ผิดปกติในดาร์ทมัวร์ '
ตอนนั้นเราได้ยินเสียงแปลกๆ มันเป็นเสียงหอนเสียงลึก -- เสียงสุนัขขนาดใหญ่ มันมาจากบางระยะห่าง .
' สเตเปิล ! นั่นคือเสียงของสุนัข ? ผมถาม .
' มันเป็นเพียงเสียงของสายลม ' Stapleton .' ลมพัดผ่านหินและทำให้เสียงแปลก แต่ที่นี่คือบ้านของฉัน - merripit บ้านบนทุ่ง เขาชี้ให้ ยาวน้อย ที่เราอาจจะเห็นบ้านไร่ใกล้เนินเขา . น้องสาวของฉันกำลังจะมาเจอเรา '
คุณสเตเปิลเป็นน่าสนใจมาก ผู้หญิง เธอผอมและสูง กับดวงตาที่สวยงาม ฉันคิดว่าเธอดูแตกต่างจากพี่ชายของเธอ เธอมีผมดำแต่พี่ชายเธอมีผมที่ยุติธรรม พวกเขาทั้งสองประมาณสามสิบปี สเตเปิลดูเก่านิดหน่อย เขาเป็น เล็ก บาง สะอาดโกนผู้ชายที่มีใบหน้ายาว .
' คุณจะทำยังไง คุณสเตเปิล ' ' ผมพูด พี่ของเธอได้บอกเรื่องดี grimpen ตมและดอกไม้แปลกตา และนก คุณเคยได้ยินเสียงแปลกๆ เมื่อกี้มั้ย ไม่ลมมักจะทำเสียงนี้ ?
' ฉันได้ยินอะไร" คุณสเตเปิลพูดอย่างรวดเร็ว เธอมองหน้าพี่ชายและผมเห็นความกลัว
พี่ชายของเธอมองเธอด้วยความโกรธ . . . ให้เราแสดงดร. วัตสันบ้านเรา " เขากล่าว .
ผมอยู่เป็นเวลาสั้นๆ สเตเปิลแสดงคอลเลกชันของดอกไม้และผีเสื้อ .
' ฉันจะมาหาวิล ฮอลล์ เยี่ยมครับ เฮนรี่ บ่ายนี้ ' สเตเปิล ' คุณจะบอกกับเขา ?
' แน่นอน ' ' ผมตอบ ตอนนี้ถ้าคุณจะขอโทษฉัน ฉันต้องกลับไปที่วิล Hall ฉันหวังที่จะเห็นคุณเร็ว ๆนี้ '
' อยู่บนเส้นทาง ' ' สเตเปิล . จำเลน grimpen เยี่ยม ผู้ชายหลายคนตายใน '
คุณหนูสเตเปิลเดินออกไปข้างนอกกับฉัน เธอพูดอย่างรวดเร็ว ด้วยเสียงที่เงียบ . ดร. วัตสัน ฉันต้องการที่จะบอกคุณเกี่ยวกับเสียงประหลาดที่ท่านได้ยินคนที่นี่บอกว่า มันเป็นเสียงของ Hound ของ Baskervilles . พวกเขาบอกว่ามันฆ่าเซอร์ชาร์ลส์และตอนนี้มันจะฆ่าท่านเฮนรี่ แต่อย่าบอกพี่ชายของฉันที่ฉันได้พูดกับคุณ ตอนนี้ กลับไปลอนดอน กลับวันนี้ !
เธอเข้าไปในบ้านอย่างรวดเร็ว ฉันเดินไปตามทางเดินอย่างช้าๆ คิดเกี่ยวกับสิ่งที่เธอพูด